Πάμε αριστερά, λοιπόν, με ευψυχία και αποτελεσματικότητα και κυνηγοί του ονείρου.

Πάμε αριστερά, λοιπόν, με ευψυχία και αποτελεσματικότητα και κυνηγοί του ονείρου.

Ακολουθία ετών 2009, 2010, 2011, 2012,2013, 2014 . Ο πόνος, η καταστροφή και η πανωλεθρία προηγήθηκαν,  πουθενά το λογικό μόνο η  τρέλα της διάλυσης της κοινωνίας και της ζωής μας ..

Και το 2015;

Τέρμα το ψεύδος και ο τρόμος των εξουσιών, τέλος στα δήθεν του φιλελευθερισμού. Να ‘ναι αλήθεια, έτσι;

Σαν άλλα να δείχνει ο χρόνος μας, κάτι σαν επιφυλακτικότητα και μια ψιλοταραχή για το άγνωστο μέλλον της διακυβέρνησης.

 Δεν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη, μόνο παρηγοριά για την απελευθέρωση από την εξουσία των υποτακτικών των μνημονίων.

Η προώθηση της ζωής, της ζωής όλων μας,  απαιτεί γκρέμισμα θεμελίων, καταστροφή του παλιού κόσμου, ξεθωριασμένων ιδεολογιών, εκρίζωση της κρίσης.

Κάτω από όλα αυτά ευδοκιμεί το νέο, που όμως απαιτεί τόλμη και αποφασιστικότητα και -κυρίως- παραίτηση από την αλαζονεία και το αρνητικό «εγώ» αυτών που θα καταλάβουν τα γκέμια της κυβέρνησης.

Μέρες που ‘ναι, καλά είναι τα αινίγματα και τα όνειρα, το νοητικό συναπάντημα με το απρόσμενο και τον σοσιαλισμό. Χωρούν άρα ακροβασίες στην πολιτική σκηνή, να ενθαρρύνουμε όμως τους ακροβάτες και όχι να τους αποθαρρύνουμε ή να τους γιουχαΐζουμε προτού καν ανεβούν στο τεντωμένο σκοινί.

Γιατί είναι πολύ πιθανό τούτο το σκοινί να είναι η βαθύτερη υποκειμενικότητα του καθενός μας ξεχωριστά· άρα πρέπει να βάλουμε πλάτη και όχι να ισοπεδώνουμε ιδέες και προσωπικότητες.

Ας είμαστε πιο συνετοί και μυαλωμένοι, περισσότερο ρεαλιστές, αλλά το ίδιο περισσότερο κυνηγοί του ονείρου (της κοινωνίας).

 Πάμε αριστερά, λοιπόν, με ευψυχία και αποτελεσματικότητα. Όχι;