Τρέξε Σαμαρά, τρέξε ή … Run Samarun, run!

Τρέξε Σαμαρά, τρέξε ή … Run  Samarun, run!

Η αντιμετώπιση του πιο ζωτικού στοιχείου της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ως τσιφλικιού, συνιστά απουσία σεβασμού προς τον λαό και επαφής με την πραγματικότητα.

Η Είδηση «έλεγε» « Χωρίς καμία παρουσία από την προηγούμενη κυβέρνηση ανέβηκε τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας, για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός.

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν ήταν παρών για να υποδεχτεί το νέο πρωθυπουργό, ως είθισται, ενώ η τελετή παράδοσης - παραλαβής έγινε σε επίπεδο διευθυντών.

Έτσι, ο διευθυντής του γραφείου του Αντώνη Σαμαρά, Κώστας Μπούρας, ενημέρωσε τον διευθυντή του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ως εκ τούτου, απελθών και νέος πρωθυπουργός δεν συναντήθηκαν.»

Έχει μεγάλη σημασία να αποδεχθείς την ήττα (όχι μόνο με πίκρα, αλλά και) με αξιοπρέπεια.

Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα για το  Α. Σαμαρά

Μα που πήγε ο πολιτικός πολιτισμός, έστω αυτός ο τυπικός καθωσπρεπισμός,   έστω αυτή αστική-μικροαστική ευγένεια, έστω «για τα μάτια του κόσμου»..

 Βέβαια αυτό το ερώτημα είναι συνέχεια άλλων ερωτημάτων.

Μα, πού πήγε το success story; Πού πήγε η πρόωρη οριστική έξοδος από την κρίση ; Τα μνημόνια που έσχιζε κάθε μέρα; Η απίστευτη οχύρωση της Οικονομίας; Η τόση ανάπτυξη; Η απίστευτη επιτυχία; Πού πήγαν όλα αυτά; Η θωράκιση του τραπεζικού συστήματος; Η επιτυχία των stress test των τραπεζών; Ήταν ψέμα όλα αυτά; Ναι! Ήταν ένα τεράστιο ψέμα.

Ακόμα και bunk run είχαν σχεδιάσει ο Σαμαράς με τους αυλικούς και τους συνεργάτες του.

Έτσι πολιτεύτηκαν , έτσι πολιτεύονται. Τόση είναι η αξία των επιχειρημάτων τους. Αυτή είναι η μόνη τους αγωνία. Να μείνουν γαντζωμένοι στην εξουσία πάση θυσία. Δεν τα κατάφεραν, ευτυχώς.. Ήθελαν να  θυσιάσουν  ακόμη και τη χώρα που υποτίθεται ότι θέλουν να σώσουν.

Όσο σε άκουγε  ο Έλληνας και η Ελληνίδα τον Σαμαρά,  έφευγαν πιο μακριά. Γιατί βρώμαγε, τρόμο και φόβο. Σαν τον χειρότερο εφιάλτη μας.

Ή μάλλον δεν φεύγουμε τώρα εμείς από σένα, εσύ αρχίζεις και φεύγεις, …τρέχεις…

Να ξέρει ο Σαμαράς όμως ότι η τελευταία του λέξη θα είναι «Ήμαρτον» κάτω από τις χατζάρες της Μπακογιάννη, του Βορίδη και των άλλων δελφίνων που θα του κόψουν το κεφάλι για να πάρουν την αρχηγία.

Όλα όμως εδώ πληρώνονται. Κι εφόσον όλο το σχέδιο του πήγε άπατο και δεν έγινε bank run για να κερδίσει τις εκλογές, αυτός που το έστησε έναν τρόπο έχει να γλιτώσει, κατά την ελληνική παροιμία «τρεχάτε ποδαράκια μου, μη σας χ…. ο κ….  μου»

Τρέξε Σαμαρά, τρέξε.. ή Run  Samarun, run!