Το τείχος που υψώνει σήμερα το Βερολίνο μπορεί να φαίνεται απρόσβλητο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι οι ίδιοι οι πολίτες γκρέμισαν το «τείχος της ντροπής» στη γερμανική πρωτεύουσα.

Το τείχος που υψώνει σήμερα το Βερολίνο μπορεί να φαίνεται απρόσβλητο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι οι ίδιοι οι πολίτες γκρέμισαν το «τείχος της ντροπής» στη γερμανική πρωτεύουσα. 

Η πραγματικότητα είναι δύστροπη και η κυβέρνηση κατανοώντας το μέγεθος των προβλημάτων, έπεσε με την πρώτη στα βαθιά, υποχρεωμένη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επιδείξει ένα αίσθημα υπευθυνότητας το οποίο να υπερβαίνει τα συνηθισμένα.

Η κυβέρνηση πορεύεται με σοβαρότητα, σε ένα περιβάλλον που εξαρχής φάνταζε ναρκοθετημένο και που η ίδια όφειλε να αποσυμπιέσει και να επανατοποθετήσει τη συζήτηση με τους εταίρους -και όχι μόνο- σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του αντιμετώπισαν τους συνομιλητές τους ως ίσοι προς ίσους καταγράφεται στα πρώτα θετικά βήματα, όπως και το γεγονός ότι ένα μέρος της ευρωπαϊκής ελίτ αντιμετωπίζει πλέον την Ελλάδα όχι σαν παρία, αλλά ως εν δυνάμει σύμμαχο.

Η μέχρι τώρα  στάση της Κυβέρνησης δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να προβάλει τις απόψεις της και να τις υπερασπιστεί σθεναρά, βασιζόμενη στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού.

Ήταν καιρός να διευκρινιστεί ξεκάθαρα ότι η χώρα μας θα συνεργαστεί στενά με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά δεν πρόκειται να υποκύψει σε βαθιά αντιευρωπαϊκές λογικές και μηχανισμούς.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες να αρχίσει την ουσιαστική πολιτική διαπραγμάτευση, αυτό που δεν έκαναν δηλαδή για χρόνια οι κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Οι διαβουλεύσεις είναι κρίσιμες και απαιτούν λεπτούς χειρισμούς τόσο από τον Ελληνα πρωθυπουργό όσο και από το οικονομικό επιτελείο του.

Σημαντικό είναι ότι, παρά την άκαμπτη στάση της γερμανικής κυβέρνησης, μπήκε ουσιαστικά στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και είναι πλέον υποχρεωμένη να ακούσει την ελληνική κυβέρνηση και το ολοκληρωμένο πρόγραμμα που θα παρουσιάσει.

Σε αυτή τη φάση πάντως, η ρητορική περί τέλους της λιτότητας και «σεβασμού της βούλησης του ελληνικού λαού» μοιάζει να είναι πολιτικά ανέξοδη. Είναι σαφές ότι δεν μπορείς από τη μια να δηλώνεις ότι σέβεσαι τη βούληση του ελληνικού λαού και την ίδια στιγμή να ζητάς από την ελληνική κυβέρνηση να ξεχάσει όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά.

Μένει να δούμε αν όλοι αυτοί που τάσσονται κατά της λιτότητας θα υιοθετήσουν τις γερμανικές θέσεις, που οδηγούν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που θα στείλουν ακόμα περισσότερους πολίτες στη φτώχεια και στην ανεργία και θα στερήσουν το δικαίωμα στην αξιοπρεπή περίθαλψη!

Ουδείς υποστηρίζει ότι τα προβλήματα λύνονται εύκολα, αλλά και ουδείς μπορεί να παραβλέψει ότι μια διαπραγμάτευση απαιτεί εξίσου σκληρούς παίκτες στο τραπέζι.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει σταθερά και είναι απολύτως λογικό ότι μπροστά στη σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης, πρέπει να δείξει τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία. Σε ό,τι αφορά την τεχνική πλευρά, υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές λύσεις...

Το τείχος που υψώνει σήμερα το Βερολίνο μπορεί να φαίνεται απρόσβλητο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι οι ίδιοι οι πολίτες γκρέμισαν το «τείχος της ντροπής» στη γερμανική πρωτεύουσα.