Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Τρέξτε προς τα μπρος, πολεμώντας με τα αληθινά προβλήματα και όχι με τα κύματα που δημιουργεί το eurogroup.

Τρέξτε προς τα μπρος, πολεμώντας με τα αληθινά προβλήματα και όχι με τα κύματα που δημιουργεί το eurogroup.

Το μόνο που κάνει το eurogroup τα τελευταία 5 χρόνια είναι να ψαλιδίζει ευκαιρίες και τελικώς να τρώει κυβερνήσεις.
Η πολιτική “καμιά ελπίδα στους χρεοκοπημένους” δεν εφαρμόζεται μόνο κατά της κυβέρνησης Τσίπρα. Εφαρμόστηκε ακόμα και σε βάρος κυβερνήσεων πλήρως προσαρμοσμένων στο Μνημόνιο (Παπαδήμου ή Σαμαρά).
Η μόνη διέξοδος είναι η εφαρμογή της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων. Μακριά από ιδεοληψίες και ιστορικά πείσματα. Μη λέτε τι δεν σας αρέσει κύριοι υπουργοί, Πέστε πως θα βγούνε 5 ευρώ και πως.
Αυτό περιμένει η διψασμένη ελληνική οικονομία, σε αυτό ελπίζει η συνεχώς ταπεινωμένη και εν πολλοίς απελπισμένη ελληνική κοινωνία.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να βρει μια κάποια κοινή γλώσσα με τους δανειστές (δεν πρόκειται για εταίρους, ας το αποφασίσουμε) είναι ειλικρινής παρά τα όσα λέγονται και γράφονται. Όμως οι δανειστές χρησιμοποιούν τον χρόνο για να ρίξουν την κυβέρνηση και να διαλύσουν πλήρως τη χώρα. Φταίνε αυτοί; ΟΧΙ! Φταίμε εμείς που περιμένουμε να μας σώσουν. 
Η Ελλάδα χρησιμοποίησε ποικίλες μεθόδους ενός οργανισμού που βρίσκεται σε ανάγκη.
Πρώτα ζήσαμε το “Είμαι ο Γιώργος, με ξέρετε, κάντε κάτι για να σωθώ”. Η ελπίδα του κ. Γ. Παπανδρέου ότι επειδή είναι γνωστός ανά την υφήλιο, θα του κάνανε τη χάρη να του προσφέρουν σανίδα σωτηρίας, ξέρουμε πως τελείωσε.
Μας κρέμασαν ψηλά, βρίζοντας και αναθεματίζοντας κάθε τι ελληνικό. Η κυβέρνηση υπέγραψε το χειρότερο Μνημόνιο με τους χειρότερους όρους, σώθηκαν αυτοί, δεθήκαμε χειροπόδαρα εμείς. 
Μετά, ζήσαμε το “πέστε μας τι να κάνουμε και θα το κάνουμε”. Η κυβέρνηση Παπαδήμου και μετά η κυβέρνηση Σαμαρά, ακολούθησαν τις επιταγές των δανειστών. Παρ όλα αυτά η ύφεση συνεχίζεται, το κούρεμα δεν μείωσε τις επιπτώσεις του χρέους στην υφεσιακή πορεία, η μεσαία τάξη διαλύθηκε. Όταν ο Α. Σαμαράς άρχισε να διαμαρτύρεται, ήταν αργά.
Και οργάνωσαν τον “θάνατο” και του επόμενου.
Τώρα ζούμε το “διαφωνώ, θα πολεμήσω για να αλλάξω τα Μνημόνια”.
Η αντίδραση είναι το ίδιο και ακόμα πιο άγρια και μοχθηρή, παρά το γεγονός ότι η Ευρώπη, το ευρώ, οι τράπεζες Γαλλίας και Γερμανίας έχουν σωθεί από τον ελληνικό ιό. Και πάλι απαγορεύεται να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.
Σ όλη αυτή την πορεία υπάρχει όμως κάτι που δεν έγινε και δεν γίνεται: Οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις.
Ελληνικό σχέδιο με τρία-τέσσερα πράγματα δεν υπάρχει. Αν κάτι δεν εφαρμόστηκε από το Μνημόνιο είναι μάλιστα η μεταρρύθμιση του πελατειακού, αντιδραστικού ελληνικού κράτους. Έμεινε αλώβητη η διαπλοκή στα ψηλά και ο συντεχνιασμός σε κάποιους σκληρούς θύλακες (π.χ ΔΕΗ).
Μεταρρυθμιστές ή υπηρέτες του eurogroup;
Αν γέμισε με ελπίδες την ελληνική κοινωνία ο Αλέξης Τσίπρας, είναι επειδή αποφάσισε να παλέψει με τα δαιμόνια, τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά. Αν όμως μείνει μόνο στις υποσχέσεις να περισώσει κάτι από τα παλιά, θα παλεύει συνεχώς με τα κύματα που θα του στέλνουν οι δανειστές. 
Θέλουμε αλλαγές. Θέλουμε τον θάνατο του πελατειακού κράτους παντού. Στην δημόσια διοίκηση, στις τράπεζες, στα ΜΜΕ, στις ΔΕΚΟ, θέλουμε τον θάνατο του αντιπαραγωγικού προστατευτισμού. Η προστασία των αδυνάτων αλά Κουτσόγιωργα, δεν είναι κοινωνικό κράτος. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν γίνεται με απαγορεύσεις αλλά με την δημιουργία υποδομών. Πρώτα πρέπει να γίνει το χαντάκι για να φεύγουν τα λήμματα και μετά να πέσει το πρόστιμο.
Πράγματι δεν μπορεί να γίνουν όλα μαζί και όλα σε 120 μέρες.
Όμως το θετικό μήνυμα μπορεί να δοθεί. Μην λέτε κύριοι υπουργοί, τι δεν σας αρέσει. Πέστε μας πως θα βγούνε πέντε φράγκα και πως. Η χώρα είναι χρεοκοπημένη, δεν θα αναστηθεί με νομοθετήματα επιστροφής στα καλές μέρες, ούτε μόνο με καλές προθέσεις.
Τρέξτε προς τα μπρος, πολεμώντας με τα αληθινά προβλήματα και οχι με τα κύματα που δημιουργεί το eurogroup.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου