Τα 5 βήματα του Τσίπρα (..και ένα ξεχασμένο) μετεωριζόμενα στο «ποτέ» και η προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς

Τα  5 βήματα του Τσίπρα (..και ένα ξεχασμένο) μετεωριζόμενα στο «ποτέ» και η  προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς

Στην  ... πεντάτευχο των θεμάτων και την σειρά/χρονοδιάγραμμα/τα πέντε βήματα της εξόδου(!!!!) από την κρίση καταγράφονται αφενός τα όρια φανταστικού και το κενό περιεχομένου  του κάθε "βήματος" και αφετέρου τα όρια του ισχυρισμού του για την δίκαιη ανάπτυξη του  πρωθυπουργού  Αλ. Τσίπρας.

Βήματα, λογική, απαντήσεις και γενικότερη στάση που αποδεικνύουν  την προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς.

Τα πέντε βήματα

1ο βήμα

Το πρώτο σημείο του "οδικού άξονα", έτσι όπως τον σχεδίασε μπροστά στο κοινό του χθες ο πρωθυπουργός, είναι η 2η αξιολόγηση και η ταχεία (θετική) ολοκλήρωσή της.

Είναι όμως σε όλους γνωστό ότι η δεύτερη αξιολόγηση κατά βάση περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις οι οποίες συγκεντρώνονται στον άξονα απελευθέρωσης των αγορών, προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας, που αφορούν το εμπόριο, τη βιοτεχνία, τους μικρομεσαίους και τους εργαζόμενους.

Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις σκόνταψαν άσχημα -και μερικές "γκρεμοτσακίστηκαν"- μπροστά σε αυτές τις αλλαγές...

Το μόνο που ανέφερε ο πρωθυπουργός στο σημείο αυτό αφορούσε την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων όσον αφορά τον τομέα της εργασίας. Όμως στη μεταρρύθμιση αυτή στον τομέα της εργασίας το βασικό στοιχείο αλλαγής δεν είναι οι συλλογικές συμβάσεις, που είναι πολύ πιθανό να το πετύχει η κυβέρνηση. Άλλωστε, το σημείο που έχουν συρρικνωθεί τα επίπεδα των αμοιβών δεν φαίνεται να δημιουργεί πρόβλημα για τις συμβάσεις.

Το βασικό σημείο είναι η απελευθέρωση των απολύσεων. Και γι’ αυτό ο πρωθυπουργός δεν ανέφερε ούτε μία λέξη.

Αν θυμάμαι καλά, παλαιότερα έλεγε : « ποτέ αυτό το βήμα, δεν θα το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ»….

2ο βήμα

Το δεύτερο βήμα αφορά το χρέος. Και εδώ ο πρωθυπουργός ήταν φειδωλός ως προς τις προσδοκίες του, καθώς η αναδιάρθρωση του χρέους εξελίσσεται σε έναν φαύλο κύκλο μεταξύ των απαιτήσεων του ΔΝΤ και των πολιτικών δυνατοτήτων της Ευρωζώνης.

Το ΔΝΤ ακόμα περιμένει τις "λεπτομέρειες" στο σχέδιο των τριών σταδίων από την Ευρωζώνη και η Ευρωζώνη ακόμα περιμένει το ΔΝΤ να πάρει θέση.

Η ευρωπαϊκή πλευρά έχει οριστικοποιήσει τη θέση της ότι η ελάφρυνση δεν πρόκειται να "μειώσει" το ελληνικό χρέος, αλλά μόνο να διευκολύνει την πληρωμή του και αυτό υπό προϋποθέσεις...

Η μετέπειτα τοποθέτηση του αντιπροέδρου της  κυβέρνησης,  Δραγασάκη, περί «να υπάρξει μια πανευρωπαϊκή λύση που θα τους αφορά όλους», έθεσε τα όρια της λύσης. Το ποτέ..

3ο βήμα

Το σημαντικότερο όμως εδώ είναι η "σειρά" με την οποία συνέδεσε το θέμα του χρέους ο πρωθυπουργός με το τρίτο βήμα, ήτοι την ένταξη της Ελλάδας στην "ομπρέλα" προστασίας της ΕΚΤ, δηλαδή το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Ο κ. Τσίπρας έβαλε ως τρίτο βήμα (χρονικά), μετά τη διευθέτηση του χρέους, την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στην "ομπρέλα” του κ. Ντράγκι.

Αν αυτό δεν ήταν "τυχαίο", και βέβαια δεν έχει κανέναν λόγο να είναι τυχαίο, σημαίνει ότι η διευκόλυνση της αναδιάρθρωσης του χρέους από την ΕΚΤ είναι κάτι εκτός προγράμματος... Και ότι θα αργήσει, δεδομένου ότι η υπόθεση αναδιάρθρωσης του χρέους επίσης δεν είναι κάτι που πρόκειται να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί άμεσα, ακόμα και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις.

Άλλωστε  εδώ και καιρό περιμένουν όλοι με την περιβόητη έκθεση της ΕΚΤ για το ελληνικό χρέος. Με άλλα λόγια, η προσδοκώμενη εξωτερική επενδυτική ροή χρηματοδοτικών κεφαλαίων, τόσο για την οικονομία όσο και για το ελληνικό χρέος, παραμένει στον αέρα...

Άρα και αυτή η λύση είναι δίπλα στα όρια της του προηγούμενου βήματος..Στο ποτέ δηλαδή..

Άσε που και η «ποσοτική χαλάρωση» δεν σημαίνει χρήματα στην αγορά(κατανάλωση, επενδύσεις, υποδομές, παραγωγή κλπ ), αλλά χρήματα στο χρηματιστήριο και ένταση των κερδοσκοπικών παιγνιδιών των τραπεζών.

3ο και 4ο βήμα

Τώρα, το τέταρτο και πέμπτο σημείο, ήτοι η προσδοκία της ανάκαμψης της οικονομίας, είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς κινείται στα όρια μιας αναμενόμενης συγκυριακής αντίδρασης της οικονομικής δραστηριότητας, εάν και εφόσον επιτευχθούν τα δύο προηγούμενα σημεία...

Κατά συνέπεια, είναι εξαιρετικά αμφίβολος ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού ότι η φετινή ΔΕΘ είναι το σημείο καμπής για την πορεία της οικονομίας.

Ο ίδιος έμμεσα υπονόμευσε τον ισχυρισμό του αυτόν βάζοντας τα πέντε σημεία του "οδικού άξονα" εξόδου από την κρίση...

Άρα και το 3ο και 4ο βήμα θα είναι μετέωρο και αυτά  δίπλα στα άλλα. Στο ποτέ δηλαδή..

Το ξεχασμένο βήμα

Ο κ. Τσίπρας περιόρισε στο ελάχιστο τις αναφορές του στο μείζον θέμα της οικονομίας και απέφυγε  να ανοίξει ή να δώσει υποσχέσεις για τα κόκκινα δάνεια(νοικοκυριών, στεγαστικών και επιχειρήσεων ). Το γιατί, "κρύβει” προθέσεις  που μόνο επώδυνες θα είναι…

Είτε  με την δημιουργία  μιας κοινής bad bank η οποία θα συγκροτηθεί με βάση ιδιωτικά κεφάλαια και διαχείριση αλλά με την "εγγυητική” παρουσία του δημοσίου, είτε με την "βίαιη” πώληση δανείων στο 5% - 25% της αξίας  σε distress funds..

Η προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς

Τα εξαγγελθέντα πέντε βήματα (..στο πουθενά),  αλλά και ο συνολικός  λόγος Τσίπρα ήταν ( και είναι )προσπάθεια  αποπροσανατολισμού από την οικτρή πραγματικότητα,  υποσχέσεις απραγματοποίητων εξελίξεων και απτή απόδειξη  για την προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς.

Μέσα από  συνεχείς εκφάνσεις ηγεμονισμού και υπεροψίας ο Τσίπρας παρουσίασε:

      Την   κραυγαλέα αποστασιοποίησή του από τη ζοφερή οικονομική και κοινωνική ελληνική πραγματικότητα και την αδιαφορία του  για τις επιπτώσεις των δραματικών μέτρων, που (και) η κυβέρνησή του επιβάλλει στους Έλληνες και ακόμη

      Την  πεποίθησή του, πως οι ληστεμένοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, καθώς και οι αδικαιολόγητα πεταμένοι στο δρόμο άνεργοι των ανεπιθύμητων τηλεοπτικών καναλιών οφείλουν να δεχθούν αδιαμαρτύρητα την τύχη τους και, προπαντός, να μην τον απασχολούν με τα "προβλήματά" τους

      Την  εμφανή  στάση του να θεωρεί δικαιολογημένα τα εγκληματικά μέτρα, που κατά συρροή επιβάλλονται στον ελληνικό λαό, μην αφήνοντας πια αλώβητη σχεδόν καμιά κοινωνικοοικονομική ομάδα.

      την  έκδηλη  δυσανασχέτηση που του προκαλεί η απολύτως δικαιολογημένη απόγνωση των θυμάτων των δανειστών/εταίρων μας.

      την  καμουφλαρισμένη εξαπάτησή του Ελληνικού Λαού με τις αέναες διαπραγματεύσεις (που είναι απάτη, αφού όλα μα όλα τα έχουν προκαταβολικά αποδεχθεί, και πιστά τα υπηρετούν)«καλώντας» τον να αγωνιά για την πορεία τους, να εύχεται αυτή να ευοδωθούν και φυσικά να γίνει δεκτό  ως αναγκαίο κακό η συνεχής επιδείνωση του βιοτικού του επιπέδου "για να μη χαθούν οι δόσεις" παρότι αυτές, όπως είναι γνωστό, πάνε κατευθείαν στις τράπεζες.

Ο  κ. Τσίπρας θυσίασε γρήγορα τα πάντα στο βωμό της παραμονής του στην εξουσία, και μόνο στα λόγια παραμένει στο στρατόπεδο των θυμάτων  ενώ έχει προσχωρήσει στις πράξεις στο στρατόπεδο των θυτών και η μόνη του αγωνία του είναι να μην αποχωριστεί την εξουσία, εξ ου και η συνεχής επανάληψη  του «οι εκλογές δεν θα γίνουν νωρίτερα από το 2019»

... όσο για τα δεινά των Ελλήνων, αυτά ανατίθενται στην "ανάπτυξη που έρχεται"!!!