Αν δεν μπορούμε ούτε και αυτό, ε !, τότε καλά τα πάθαμε και καλά παθαίνουμε ότι έρχεται... (ως Έλληνες και Ηλείοι)

Αν δεν μπορούμε ούτε και αυτό, ε !, τότε καλά τα  πάθαμε και  καλά παθαίνουμε ότι έρχεται... (ως Έλληνες και Ηλείοι)

Η συντριβή δεν είναι πάντοτε αρνητική.

Μπορεί να συντρίβει και τα όσα πρέπει να πέσουν για να ανοίξει ένας δρόμος.

Το  να γκρεμιστούν κάποτε, τα οικοδομήματα της εύκολης και άκριτης αισιοδοξίας και της στομφώδους ρητορικής είναι και η προϋπόθεση για να υπάρξει η θετική αντίδραση.

Και με την έννοια αυτή, υπάρχει ένα είδος απαισιοδοξίας που μπορεί να είναι και πρόδρομος της ελπίδας και της πράξης.

Γιατί τα λέω αυτά;

Την κατάσταση της κοινωνίας και της χώρας, την ξέρουμε την ζούμε.

Κατολισθαίνουσα  καταστροφή, μίζερη πραγματικότητα και η απελπισία ως προοπτική-αν δεν αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε .

Έστω και την ύστατη ώρα η κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει «όπλα» που διαθέτει αλλά τα 'χει πετάξει στη άβυσσο της λήθης, διότι δεν έχει την τόλμη και το σθένος να τα χρησιμοποιήσει.

Αλλά παραμένει άβουλη, υποταγμένη και πλήρως μεταλλαγμένη.

Τα παρέδωσε όλα. Δημόσια περιουσία, Νερό, Ηλεκτρικό ρεύμα, έσοδα, Ελληνικό, αεροδρόμια, δρόμους, οσονούπω  την πρώτη κατοικία και τις επιχειρήσεις, την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, όλα μπιρ παρά.

Τραγική κατάληξη  κάποιων που έλεγαν παλιά, αριστερά και προοδευτικά λόγια..

Και το συνολικό πολιτικό σύστημα;

Η απαντήσεις  εδόθησαν  στην ΔΕΘ, στην Βουλή, στις καθημερινούς λεονταρισμούς, στα « εμείς θα δώσουμε  λύσεις, μετά τις εκλογές» και τις  λαμβάνουμε όλοι μας όλοι.

Εξαγγελίες, υποσχέσεις,  βεβαιότητες όλων που στηρίζονται σε σαθρές «θεατρικές» σκηνές. Λες και δεν είναι όλοι «ποτισμένοι μέχρι το κόκκαλο» από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό  και οδηγούνται με τον αυτόματο πιλότο των μνημονίων.

Κοιτάξτε στα συμβαίνοντα και αφορώντα  τόπο μας την Ηλεία.

Διαμαρτύρονται για την Ολυμπία Οδό (τμήμα Πάτρα-  Πύργος )αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, το ΠΑΣΟΚ  και ΝΔ (οι βουλευτές Κ. Τζαβάρας, Α.Μαρίνος, Γ. Κοντογιάννης, Δ. Αυγερινοπούλου και Γ.  Κουτσούκος ) ,που απένταξαν  με την ψήφοτους  στο νόμο4219/2013 « Συμβάσεις παραχώρησης των οδικών αξόνων του και ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζοντας το άρθρο 5 του ίδιου νόμου, ο Απ. Κατσιφάρας και Γ. Γεωργιόπουλος  που συμφώνησαν καταστρατηγώντας τις αποφάσεις των Περιφερειακών Συμβουλίων. Έργο που πιθανόν να μην ξεκινήσει να κατασκευάζεται..

Παθαίνουν ζημίες οι πολίτες, αγρότες , επιχειρήσεις από πλημμύρες, ανεμοστρόβιλους  κλπ, υποσχέσεις , φούμαρα , κοροϊδία….

Δύο χρόνια μέσα στο σκουπίδι ο Πύργος και βγαίνει δήμαρχος και θριαμβολογεί  και μιλά για πόλη μοντέλο.., η πόλη που έιναι έρμη, βουβή και μίζερη..

Ένας νομός καταδικασμένος στην κατολισθητική πτώση και οι «ηγήτορες» της ομιλούν για οράματα.

Ο ένας βουλευτής (Δ. Μπαξεβανάκης) δίνει συνέντευξη  και αναφωνεί το πομπώδες «Κόντρα σε όλο το κατεστημένο, με την έγνοια μας στους πιο αδύναμους-Συνεχίζουμε!». Μάλλον θα ήθελε με το κατεστημένο (της ΕΕ και του ΔΝΤ) ενάντια στους αδυνάτους.  Συνεχίζουμε, που, τι, πως ;Όχι άλλο ! Μην συνεχίζετε ! Δεν βλέπει πως δεν συνεχίζουν ,αλλά γκρεμοτσακίζονται και  γκρεμοτσακιζόμαστε και εμείς ;

Ο σε άλλος βουλευτής «πετά» το άλλο πομπώδες «οι καιροί οι μενετοί», αλλά   ακόμα περιμένουν οι καιροί..

Η δε τρίτη εκ των κυβερνητικών  βουλευτών (Ε. Γεωργοπούλου) εκτός από το να ψηφίζει «αβλεπί» επιδίδεται και στην εργασία « Αθήνα, του ανταποκριτού μας», παρουσιάζοντας/ενημερώνοντας για ανακοινώσεις , ΦΕΚ, δημοσιεύματα κλπ, αντί κάποιας άλλης δραστηριότητας κάτι σαν το αθηναϊκό πρακτορείο. Αν θα μου πείτε «αυτά μπορεί, αυτά κάνει», εδώ θα συμφωνήσω!

Είναι και οι επίδοξοι Δήμαρχοι, βουλευτές, νεοπάργοντες, παλαιοπαράγοντες ,σαν τα ανακυκλώσιμα υλικά που θέλουν να επαναχρησιμοποιηθούν (από βουλευτής, δήμαρχος, από κομματικό στέλεχος, δήμαρχος, από εκδότης, δήμαρχος, από σύμβουλός , βουλευτής, από τίποτα, μεγάλος, εξουσία, μέγας…)

Είναι λυπηρό, είναι θλιβερό, τέτοια κατάντια της πολιτικής. 

Τόσος ξεπεσμός.

 Η κρίση του πολιτικού συστήματος και η οικονομική κρίση είναι αδελφές ψυχές, πάνε χέρι χέρι. 

Σαπίζει και μας σαπίζει..

Καταστρέφεται και μας καταστρέφει.

Κάτι δεν πάει καλά στο πολιτικό σύστημα, καθόλου καλά λένε οι πιο απαισιόδοξοι.

Από την άλλη, δεν υπάρχουν -λένε- εναλλακτικές λύσεις και λοιπά,  τι θέλουμε, να ξαναγυρίσουμε στους γνωστούς ολετήρες, στους σκανδαλώδεις αυτούς τύπους που έζησαν μες στη δυσοσμία, την αδιαφάνεια και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος;

Και λοιπόν;

Δεν είναι ώρα -ισχυρίζονται αρκετοί- για εξεγέρσεις και ανατροπές, δεν υπάρχουν σχέδια, οράματα, ο καπιταλισμός φαίνεται ανίκητος (δεν είναι).

Όλα αυτά η Αριστερά(…) όφειλε να τα έχει λύσει εδώ και χρόνια, προτού καταλάβει την εξουσία.

Αρα;

Είναι σε αδιέξοδο η χώρα;

Όχι !

Η απάντηση  είναι κοινωνία.

Όταν η κοινωνία βλέπει μια κυβέρνηση που έχει παραδοθεί άνευ όρων και έχει συνθηκολογήσει, μόνο αν κινηθεί μόνη της - η κοινωνία - από τα κάτω, αφού βλέπει ότι οι νυν κυβερνώντες δεν έχουν σκοπό να φέρουν την παραμικρή αντίσταση στο ισχυρό κουαρτέτο.

Η κοινωνία, όμως, θεσμικά είναι ανύπαρκτη· το μόνο θεσμικό της προνόμιο είναι η ψήφος των μελών της.

Το συναποφασίζειν το αγνοεί, δεν της επιτρέπεται από το πολιτικό και πολιτειακό κατεστημένο.

Έχει όμως αυτή τη δυνατότητα, αρκεί να ανοίξουμε τα στραβά μας.

Είναι πολλοί που αντιστέκονται στην πολιτική μοιρολατρία, που επαγρυπνούν κόντρα στην εγχώρια και αλλοδαπή, χυδαία συντηρητικότητα και οφείλουν να επαγρυπνούν και να αντιστέκονται. Και ας τους λένε ουτοπιστές ή γραφικούς, ας απαξιώνονται.

Εγώ δεν βλέπω άλλη λύση, πέρα από μια νέα ενότητα από τα κάτω , με τα δικά μας μέτρα, με την ίδια την κοινωνία, μ’ έναν ξεχωριστό θεσμικό ρόλο, κατά βάση ενωτικό.

Νέες πολιτικές δυνάμεις «από τα κάτω» αυτή τη φορά καλούνται να δηλώσουν το «παρών» στην πολιτική ζωή (και όχι σκηνή) της χώρας.

Μα κυρίως πρέπει να δώσει το παρόν ο πολίτης. Εσύ, εγώ , εμείς…

Προσωπικά η   πεποίθηση μου είναι (το έχω πει επανειλημμένως ) , ότι  εμείς  (ο απλός λαός) πρέπει   να ξαναξεκινήσουμε (πιο ώριμοι και ψαγμένοι), με αγώνες και θυσίες (του εγώ και της βολής- βόλεψη μας), με νέο πολιτικό σχέδιο και συγκροτημένο πρόγραμμα, με νέες πολιτικές δυνάμεις και μια πανστρατιά όλων των αντιμνημονιακών, προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής.

Και αν μας φαίνεται δύσκολο και μακρινό, ας κάνουμε αρχή από αυτούς που τους βλέπουμε  και τους ακούμε κάθε μέρα

Το ντόπιο πολιτικό σύστημα.

Να τους αναιρέσουμε, να τους αλλάξουμε, να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτούς και σε ότι εκπροσωπούν (πολιτικό).

Και αν κάποιο δεν μπορούν ούτε αυτό, τουλάχιστον να μην τους σεβόμαστε (πολιτικά), να μην φερνόμαστε ως δουλικά , να μιλάμε καταγγελτικά και να μην τους ψηφίζουμε.

Αν δεν μπορούμε ούτε και αυτό, ε !, τότε καλά τα  πάθαμε και  καλά παθαίνουμε ότι έρχεται... (ως έλληνες και Ηλείοι).

Και ας ανεχόμαστε λοιπόν,  να μας δουλεύουν «ψιλό γαζί» !