Μια προσέγγιση, μια ερώτηση, μια απάντηση και μια διέξοδος αναζητώντας την Αριστερά και μια ανάσα για την Ελλάδα

Μια προσέγγιση, μια ερώτηση, μια απάντηση και μια διέξοδος αναζητώντας την Αριστερά  και μια ανάσα για την Ελλάδα

Υπάρχουν αριστεροί πριν και «αριστεροί» μετά την ανάληψη της εξουσίας. Αρχικά αυτοί οι «αριστεροί»  φαντάζονται, διακηρύσσουν  πως θα πλάσουν έναν καινούργιο κόσμο ή τουλάχιστον καλύτερο από τον πιο παλιό, ωστόσο όταν ανεβαίνουν στην εξουσία παρασύρονται, διαβρώνονται, μεταλλάσσονται και οι αντιπρόσωποί της  που πηγαίνουν πάντα προς τα δεξιά…

Η ίδια όμως η πραγματικότητα της Ευρώπης του νεοφιλελευθερισμού (λιτότητα, θηριώδεις ανισότητες, καταστροφή του περιβάλλοντος, έλλειμμα δημοκρατίας, αυταρχισμός), μήπως μας  υποχρεώνει να μην εγκαταλείψουμε τον στόχο που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», «μια άλλη Ευρώπη  είναι εφικτή», «μια άλλη Ελλάδα είναι εφικτή» ;

Να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι τα μνημόνια, η αποδοχή των εκβιασμών και του άδικου , το σκύψιμο της κεφαλής και της μέσης  είναι η φυσική τάξη πραγμάτων, ότι δεν υπάρχει εναλλακτικό μοντέλο και ότι δεν υπάρχει άλλη στάση, η στάση του δίκιου, της αξιοπρέπειας και της περηφάνιας ;

Όχι.

 Ένας φίλος με ερώτησε: «Ποιά είναι η αριστερά ? Αυτό ψάχνουμε εδώ και πολλά χρόνια.» «Ποια είναι η διέξοδος;»

Λόγω του επίκαιρου (θα μου πείτε, πότε δεν ήταν επίκαιρο;) του  έδωσα μια εύκολη και μια δύσκολη απάντηση και μια σκέψη για την διέξοδο.

Η εύκολη (και σύντομη ) απάντηση:

Πάντως ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ αριστερά δεν είναι.

Η δύσκολη (και η πιο μακροσκελής) απάντηση:

 Αριστερά σε αντιλήψεις, θέσεις  αλλά και ως πολιτικοκομματική  συγκρότηση είναι αυτή που:

 1. Αντιμάχεται την αδικία, τις βαθιές ανισότητες και τις διακρίσεις που απορρέουν από την ταξική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας.

2. Προωθεί την κοινωνική ισότητα, την φιλία και την συνεργασία ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς, με σεβασμό στην κουλτούρα κάθε λαού.

3. Αγωνίζεται για ουσιαστική Παιδεία και μόρφωση που να αφορά όλα τα μέλη της κοινωνίας, εναντίον του σκοταδισμού είτε εθνικιστικού, είτε θρησκευτικού.

4. Στην  οικονομική  θεώρηση της περιλαμβάνονται από τον Κέυνς και το Κράτος Πρόνοιας ως και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής όπως μεγάλα εργοστάσια και τον κεντρικό σχεδιασμό.

5. Αντιμάχεται την στρεβλή παγκοσμιοποίηση και τον διεθνή ανταγωνισμό των οικονομιών, αυτών που  επιφέρουν πιέσεις για χαμηλότερες αποδοχές, απορρύθμιση των εργατικών σχέσεων, και όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

6. Επιδιώκει και προωθεί την ελευθερία την πλήρη, την  ελευθερία που δεν περιορίζει την ελευθερία του άλλο.

-   Την όλη ελευθερία και όχι  μια με ολίγη όπως παραγγέλναμε στα μαγέρικα

-   Την ελευθερία που δίνει την  δυνατότητά σε έναν άνθρωπο να δρα κατά βούληση.

-   Την ελευθερία ως αποτέλεσμα της ατομικής, της κοινωνικής και της πολιτικής ελευθερίας.

-   Την ελευθερία που ο κάθε άνθρωπος  είναι κτήμα του εαυτού του και όχι δούλος ή ιδιοκτησία κάποιου.

-   Την ελευθερία  που εδραιώθηκε στην Ευρώπη με το κίνημα του Διαφωτισμού.

-   Την ελευθερία που ο κάθε άνθρωπος να μπορεί, πέραν του εαυτού του, να δρα κοινωνικά χωρίς να περιορίζεται σε εξαναγκασμούς.

-   Την ελευθερία που  διασφαλίζει   τις ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες σε όλα τα μέλη της κοινωνίας και περιλαμβάνει την ελευθερία της έκφρασης, της εργασίας, την ανεξιθρησκία κλπ.

-   Την ελευθερία (Πολιτική ελευθερία ) που να μπορεί ο καθένας να συμμετέχει στο πολιτικό γίγνεσθαι θεσμικά με προτάσεις, επιχειρηματολογία στον διάλογο, ψήφο και έλεγχο των εφαρμοστών της πολιτικής.

-   Την ελευθερία (Πνευματική ελευθερία) που  να μην εξαρτάται η σκέψη και ο λόγος από τη βαρύτητα των προλήψεων, των προκαταλήψεων, των αυθεντιών κλπ. , που να μην περικόπτεται από την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση, τα επιβαλλόμενα πρότυπα, τα δόγματα, περιορίζεται από την κατευθυνόμενη πληροφόρηση, τα προβαλλόμενα πρότυπα, τις προλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις αυθεντίες, υποστέλλεται από την ημιμάθεια, την άγνοια κλπ.

-   Την ελευθερία (Ψυχολογική ελευθερία) που να μην  ελαχιστοποιείται μέσα μας η επίδραση από τους φόβους μας, τις ανασφάλειες, τα άγχη μας κλπ.

-   Την ελευθερία ( Ηθική ελευθερία) που  είναι η απελευθέρωση από πάθη και αδυναμίες.

-   Την ελευθερία να έχω ελεύθερη βούληση.

-   Την ελευθερία, που μου (μας  παρέχει ), Ελευθερία του λόγου, Ελευθερία της εκλογής, Ελευθερία του Τύπου, Ελευθερία στην διαδήλωση, Ελευθερία στην ψήφο, Ελευθερία στην μετακίνηση, Ελεύθερη μόρφωση, Ανεξιθρησκία, και Ελευθερία της σκέψης.

Αυτήν είναι η Αριστερά!

Ουτοπία ;

Ίσως !

Αλλά και ανάγκη αναπόδραστη!

Όλα τα παραπάνω, όλα μαζί και άμεσα ;

Δεν είναι δυνατόν άμεσα, αλλά η κατεύθυνση μετρά και χωρίς βέβαια υποχωρήσεις αλλά ΣΥΡΙΖΑ.

Το ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο αυτής της κατεύθυνσης  δεν μπορεί παρά  να είναι:

Η αναίρεση των μνημονιακών πολιτικών, η διακοπή της πληρωμής του χρέους διεκδικώντας έτσι την διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του ,η αποκατάσταση θεμάτων Δημοκρατίας,  Εθνικής  Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας, ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης με  στόχο την ενδογενή  ανάπτυξη με την ενίσχυση  του πρωτογενούς  τομέα και του συνδεδεόμενου με αυτόν δευτερογενούς τομέα καθώς και του τριτογενούς, με ταυτόχρονα ένα ευρύ πρόγραμμα απασχόλησης και δραστικής μείωσης της ανεργίας,  η αποκατάσταση (και ενίσχυση  )του κράτους πρόνοιας,  η παύση και η αντιστροφή της λιτότητας και  η αποκατάσταση, η αξιοποίηση προς όφελος του λαού των πλουτοπαραγωγικού και  ενεργειακού πλούτου της χώρας  και η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Και κατά την γνώμη έξω από το Ευρώ

Οι κοινωνικές  δυνάμεις δεν μπορεί παρά να  είναι οι ανήκοντες στο χώρο της μισθωτής  εργασίας, οι αγρότες   και  τα μεσαία στρώματα που πλήττονται από την μνημονιακή λαίλαπα.

Τώρα ποιος εκπροσωπεί (πολιτικός χώρος) στην Ελλάδα σε αντιλήψεις και  θέσεις  αλλά και ως πολιτικοκομματική  συγκρότηση, δυσκολεύομαι να σου πω, ή μάλλον δεν υπάρχει!

Ελπίζω  μετά την αποτυχημένη περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ και με τις εμπειρίες μας να γεννηθεί το νέο…

Να παλέψουμε να συγκροτηθεί ένα ευρύ αντιμνημονιακό- προοδευτικό μέτωπο (ένα νέο ΕΑΜ) με ρεαλιστική πρόταση διεξόδου και να υπάρξει μεγάλο, μαζικό, συνειδητό και με συνέχεια λαϊκό κίνημα και αγώνες (δηλαδή να βγει ο λαός στους δρόμους ) με την προϋπόθεση, οι Έλληνες, οι πολίτες να γίνουν δημιουργοί του μέλλοντος τους (του θετικού, όχι του αρνητικού που με την αδράνεια και τον εφησυχασμό του τώρα διαμορφώνεται….)

Αυτά πιστεύω, αυτά θέλω και για αυτά αγωνίζομαι!