Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

2016 και 2017, παρελθόν (σίγουρα) και μέλλον (υπάρχει ?)

2016 και 2017, παρελθόν (σίγουρα) και μέλλον (υπάρχει ?)



Τέλειωσε  το 2016 και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πρόκειται για ένα από τα χειρότερα χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας.
Όταν έκλεινε προηγούμενες χρονιές  είχαμε τουλάχιστον μία ψευδαίσθηση, μία ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο.

Η υποταγή και η μνημονιακή  μετάλλαξη του Τσίπρα και των συνεργατών του μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις σκοτεινότερες στιγμές στην Ιστορία.
Είχαν έναν λαό μαζί τους, αλλά αυτοί επέλεξαν να σηματοδοτήσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος, η Θάτσερ ζει και βασιλεύει, απλά έχει αλλάξει μορφή και όνομα.

Δεν ξέρω τι θα φέρει το 2017.
Ξέρω ότι ο δρόμος προς τα κάτω είναι μακρύς ακόμα.
Ξέρω ότι δε θα πέσουμε χωρίς μάχη. Μάχες. Πολλές εκ των οποίων θα τις χάσουμε. Ή θα τις δώσουμε γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είναι από χέρι χαμένες.
Ίσως ορισμένες μάχες, θα τις κερδίσουμε.
Ίσως κερδίζουμε μόνο και μόνο από το γεγονός ότι αποκτάμε συναγωνιστές  και συντρόφους.
Βλέπουμε επίσης ποιοι στέκονται μαζί μας στους αγώνες και ποιοι είναι απέναντι.
Ίσως είναι κέρδος για τη νέα γενιά ότι βλέπει να μην το βάζουμε κάτω ακόμα κι όταν έχουμε απέναντί μας το βουνό.

Το 2016 όμως έπεσε κάθε μάσκα, κάθε προσωπείο και κάθε προσποίηση, η αλλαγή έγινε ενσωμάτωση, η λευτεριά μετατράπηκε σε επισφράγιση της αποικιοποίησης της χώρας.
Ας είμαστε γεροί το 2017 γιατί έχουμε αγώνα μπροστά και θα χρειαστούμε όλες μας τις δυνάμεις, σωματικές, νοητικές, κοινωνικές, για να τα βγάλουμε πέρα γιατί είναι μια χρονιά που έχουμε την πλήρη εφαρμογή των τριτομνηομονιακών  δεσμεύσεων, την επιτάχυνση και την εκθετική προώθηση όσων συμφωνήθηκαν με τους δανειστές και όσων  θα εμφανίζονται με συνοπτικές διαδικασίες.

Το  2017 θα σημαδευτεί από την γιγάντωση της απόστασης ανάμεσα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.
Το κενό εκπροσώπησης είναι σίγουρο ότι θα επιμείνει και κυρίως θα γίνει ακόμα πιο μεγάλο.

Αν το 2016 σημαδεύτηκε  από το οριστικό τέλος κάθε έννοιας ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας και οι κίνδυνοι για τα εθνικά θέματα (Τουρκία, Κύπρος, Αλβανικό, Σκόπια ) μεγεθύνθηκαν,  αντίστοιχα βέβαιο είναι ότι το 2017 η αναζήτηση διεξόδου θα γίνεται όλο και πιο αναγκαία όλο και πιο επιτακτική, ταυτόχρονα, όμως, όλο και πιο απαιτητική.

Το 2016, ξαναδιαψεύστηκαν οι ελπίδες, βολευτήκαμε με τα λίγα ή και με το τίποτα.
Το 2017, ας διεκδικήσουμε ξανά τα πάντα.

Το 2016, ήταν μια κακή και δύσκολη χρονιά για τους πολλούς, καλή μόνο για λίγους.
Το 2017, ας είναι μια καλή χρονιά για τους πολλούς.

Το 2016, κυριάρχησε το παράλογο και η αδικία.
Το 2017, ας γίνει ο κόσμος πιο λογικός και πιο δίκαιος.

Προ του 2016, καταλάβαμε ότι δεν θα κερδίσει κανείς τίποτα αν δεν είμαστε όλοι μαζί και αποφασισμένοι.
Το 2016 καταλάβαμε ότι το στοίχημα δεν παίζεται σε μια κάλπη, έναν ηγέτη ή στην ανάθεση, για να μη διαψευστεί η ελπίδα...
Το 2017, να πάψουμε να ψάχνουμε για σωτήρες και να καταλάβουμε ότι είναι στο δικό μας το χέρι...

Το 2016 πολλοί υποτάχθηκαν και έσκυψαν το κεφάλι, θυσίασαν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια των Ελλήνων.
Το 2017 να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και τη δημοκρατία και «κάθε προσκυνημένος να βρει τον αφέντη που του αξίζει».
 
Το 2016, μας πήρε πολλά και κυρίως την Ελπίδα.
Το 2017, να φέρει στη ζωή μας νέα ελπίδα και  νέες προσδοκίες.

Το 2016, μας έφερε την εφαρμογή του  3ου  μνημόνιο, αντί  της κατάργησης του .
Το 2017, να απαλλαγούμε επιτέλους από την καταδυνάστευση των μνημονίων.

Το 2016, «βάπτισαν» τον συμβιβασμό «αριστερό» ελιγμό και κάποιοι ήλπισαν/ελπίζουν και στήριξαν/ζουν ακόμη τη συγκυβέρνηση.
Το 2017, ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να εξαγριωθούν, ας μη γίνουμε άνθρωποι του πολιτικού συστήματος, άβουλοι, αδρανείς, χειραγωγούμενοι, εύπιστοι και εξουσιοληπτικοί.

Το 2017, να είναι πάρα πολλοί και πολλές που θα ενεργοποιηθούν σε μια νέα δημοκρατική αντίσταση , να είναι ένας χρόνος αυτοσυνειδησίας και νέας αφετηρίας για τον λαό και τα κοινωνικά κινήματα.


Το 2017,  εμείς  (ο απλός λαός),  να ξαναξεκινήσουμε (πιο ώριμοι και ψαγμένοι), με αγώνες και θυσίες (του εγώ και της βολής- βόλεψη μας), με νέο πολιτικό σχέδιο και συγκροτημένο πρόγραμμα, με νέες πολιτικές δυνάμεις και μια παναστρατιά όλων των αντιμνημονιακών, προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου