Εν Ελλάδι, εν Ηλεία και εν (και εξ ) υμών

 Εν Ελλάδι,  εν Ηλεία και εν (και εξ ) υμών

Εν Ελλάδι

Εν Ελλάδι, η κυβέρνηση ακολουθεί το σκοτεινό μονοπάτι του τρίτου μνημονίου (και οδηγείται προς το τέταρτο)  και με ΔΝΤ ή  χωρίς, νέα μέτρα αναμένονται, νέοι κόφτες, νέα πλεονάσματα, νέα δάνεια, που θα επιτείνουν, τη φτώχια, την λιτότητα, την ανεργία, τα κοινωνικά και ατομικά αδιέξοδα.

Όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα κυβέρνηση και αντιπολίτευση (οι μεν ζητούν παραμονή στην εξουσία, οι δε να επανέλθουν δριμύτεροι )  σε τραινάκι φρίκης και τρόμου,  οδηγεί την χώρα από το γκρίζο στο μαύρο, από τον ένα φόρο στον άλλο, από την μια περικοπή στην άλλη, από την φτώχεια στη απόλυτη ένδεια,  στην καταστροφή των επιχειρηματιών, των αγροτών, των νέων, όλων μας.

Και όλα αυτά για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση (που μας καταστρέφει) και για τις καρέκλες της εξουσίας (που τους αρέσουν και τους βολεύουν).

Τα αδιέξοδα εμφανή( το χρέος αυξάνεται, υπανάπτυξη, νέα μέτρα ) οι δικαιολογίες ίδιες (Ο άκαρδος Σόιμπλε, το κακό ΔΝΤ), τα επιχειρήματα παρόμοια (δεν υπάρχει άλλη λύση) , η κοροϊδία συνεχής (έρχεται η ανάπτυξη, τούτη την χρονιά, την επόμενη..) αλλά συνεχής η καταστροφή του λαού.

Και μυαλό δεν βάλαμε… (εμείς ο λαός ).

Τι άλλο πρέπει να συμβεί και να μας συμβεί, για να καταλάβουμε, ότι τα  μνημόνια και η απορρέουσα από αυτό οικονομική πολιτική, είναι  μια φόρμα που δεν δίνει καμία εγγύηση επιβίωσης, αντιθέτως είναι συνταγή θανάτου.

Επομένως  γιατί να συμβιβαστείς, αν δεν διασφαλίζεις τον λαό και την ύπαρξη της Ελλάδας.

Να κατανοήσουμε πως αν δεν κάνεις «πόλεμο» δεν απελευθερώνεται ο τόπος. Άλλωστε αυτά που θέλουμε δεν και «επανάσταση» (για αυτούς ίσως), απλά να σωθούμε από την καταστροφή θέλουμε  και ένα μέλλον για τα παιδία μας και την πατρίδα μας.

Εν Ηλεία

Εν Ηλεία, κομμάτι της Ελλάδας είμαστε και βιώνουμε και όλα τα γενικά και πανελλαδικά,  όμως στην Ηλεία, επισωρευτικά αυτών υπάρχει και ένας συνδυασμός καταστάσεων και φαινομένων που έχουν δημιουργήσει την τέλεια  «καταιγίδα» που έχει διαλύσει τον νομό μας και τον έχει οδηγήσει στον «πάτο» της Ελλάδας (ΑΕΠ, Ανάπτυξη κλπ), χωρίς έργα υποδομής (Αυτοκινητόδρομοι, Σιδηρόδρομος, Αεροδρόμιο κλπ), η οικονομία της ουσιαστικά να μην υπάρχει (Αγροτική Παραγωγή,  Μεταποίηση κλπ), να στερείται Πανεπιστημίου ή  Σχολής ΤΕΙ, η Αρχαία Ολυμπία να παραμένει αναξιοποίητη, να …, να…

Και αυτά συμβαίνουν στην Ηλεία,

 γιατί δεν υπήρχε και δεν υπάρχει κοινό σχέδιο/πρόγραμμα ανάπτυξης και διεκδίκησης, ποτέ δεν υπήρξε  κοινό μέτωπο διεκδικήσεων,

γιατί  οι χείριστες των πολιτικών  υποθέσεων της Ηλείας (βουλευτές, αυτοδιοίκητοί, παράγοντες κλπ), στην πλειοψηφία τους είναι μια  ομάδα άχρηστων και ανικάνων, υπηρέτες και ορντινάντσες του κεντρικού (αθηναϊκού) και περιφερειακού ( Κατσιφάρας) συστήματος και  που το μόνο μέλημα τους  είναι η προσωπική/ατομική τους βολή, η επίδειξη, η διαιώνιση και μακροημέρευση της όποιας εξουσίας κατέχουν (αυτό αφορά και τους «νέους» επίδοξους υποψηφίους, πχ. Στον Πύργο),

γιατί ο χειρισμός και η αντιμετώπιση και των άμεσων ζητημάτων  της καθημερινότητας της Ηλείας, προσκρούει στην απίθανη ανικανότητα τους (δάκος στις ελιές από έλλειψη αντιμετώπισης, πλημμύρες από ακαθάριστα ποτάμια και φρεάτια, λακκούβες και σήμανση στους δρόμους, απορρίμματα, εκδηλώσεις πολιτισμού, λειτουργία κολυμβητηρίων και Σταδίων, προβολής της περιοχής  κλπ),

γιατί για όλα  υπάρχει μια «συνομωσία» σιωπής, όπως της  αποδοχής της αντιηλειακής πολιτικής  και των ευθυνών της ηγετικής ομάδας της Περιφέρειας (Κατσιφάρας κλπ), του ολετήρα του Πύργου Γαβρίλη Λιατσή, του Δήμαρχου Ήλιδας που κρύβει το πρόβλημα με το νερό του διυλιστηρίου Πηνειού  και τη αχρήστευση ενός μεγάλου έργου, για την μη αποζημίωση των πληγέντων αγροτών, για το απόλυτο τίποτα του Δήμου Αρχ. Ολυμπίας, για..,

γιατί τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, αντί του ρόλου του ελέγχου, κριτικής και επιτήρησης της κάθε εξουσίας, έχουν γίνει μέσα πλουτισμού, εξυπηρέτησης παράλληλων συμφερόντων (οικονομικών και άλλων), διαπλοκής και για κάποιους της πρωτοφανούς σύμφυσης της τέταρτης εξουσίας/ΜΜΕ  με την  πρώτη εξουσία(Λιμενικό Ταμείο Κατάκολου/ Εκδότης-Πρόεδρος).

Και  εν (και εξ ) υμών

Και τώρα εμείς… και ως Έλληνες και ως Ηλείοι…

Τι κάνουμε εμείς οι οργισμένοι, οι αδικημένοι, οι κυνηγημένοι, οι ριγμένοι;

Μιλάμε ή δεν μιλάμε ;

Όμως απέναντι σε ένα τόσο βάρβαρο καθεστώς που απολαμβάνει απίστευτα τον εξευτελισμό των πολιτών δεν έχεις πολλές επιλογές.

Τώρα το βάρος πέφτει διπλό (και ως Έλληνες και ως Ηλείοι)  επάνω μας.

Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τα λόγια μας σε κάτι πιο πρακτικό.

Να δηλώσουμε τί θέλουμε.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός.

Τα σκυλιά βέβαια είναι λυμένα και θα ουρλιάξουν για να μας τρομοκρατήσουν κα γιατί είναι δειλά και φοβούνται για τα προνόμια τους…

Και τώρα εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν θα βάλουμε ένα τέλος σε μία περίοδο που μας διάλυσε  τη ζωή ή θα χρησιμοποιήσουμε το ουρλιαχτό των σκύλων σαν άλλοθι για να συνεχίσουμε την τραγωδία μας.

Είν’ εύκολο να φοβηθούμε.

Πάντα ήταν εύκολο.

Είναι εύκολο να βολευτείς στο βούρκο και να αρνηθείς να κάνεις τον κόπο να βγεις.

Αν καταφέρουμε να δώσουμε παράταση ζωής στο σύστημα που μας μάντρωσε στον εφιάλτη, την Ηλεία στη καθυστέρηση θα πιαστούμε ανέντιμοι απέναντι στους εαυτούς μας.

Ψέματα λέγαμε ότι μας άξιζε κάτι καλύτερο.

Αν καταφέρουμε να διασώσουμε τον νεποτισμό, την κλεπτοκρατία, την αλαζονική συμπεριφορά του σύγχρονου φεουδάρχη, είναι δικαίωμά μας.

Όμως προτιμότερο θεωρώ πως είναι να βάλουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα.

Και τώρα εμείς…

 Είναι δύσκολο ν’ αποφασίσουμε τι θέλουμε.

Όμως επιτέλους, ύστερα απ’ όλα όσα ζήσαμε δεν μπορεί  να μην έχουμε αποφασίσει το τι ΔΕΝ θέλουμε.