Οι τυφώνες (εντός και εκτός μας)

Οι τυφώνες (εντός και εκτός μας)

Παρ’ ότι η άνοιξή επέρχεται (ταχέως μάλιστα) οι τυφώνες μας σαρώνουν και οι ισχυρότεροι είναι  μπροστά μας.

Ισοπεδώνουν την κοινωνία, ερείπια κα χαλάσματα, φτώχια και ανεργία, φυσομανούν εντός μας  με ένταση του άγχους, του φόβου για το αύριο, πως  θα την «βγάλουμε», «τι θα γίνουν τα παιδιά», στροβιλισμοί  αδιεξόδων  φοβούμενοι αν ο επόμενος μας παρασύρει ολότελα, ανθρώπους και ψυχές.

Επέρχονται (…ήλθαν ) γεγονότα και καιροί καταιγιστικοί, διαφορετικοί, σκληροί.

Για το καλύτερο και για το χειρότερο.

Τα μέτρα ( ως μέτρο και ως αποτέλεσμα )με τα οποία ζήσαμε αυτά τα χρόνια δεν φτάνουν για να υπολογίσουν όσα πρόκειται να ζήσουμε.

Οι καιροί ,οι επερχόμενοι τυφώνες θα  πλήξουν μια κοινωνία ραγισμένη και ετοιμόρροπη και ανθρώπους ισχνούς και χωρίς απάγκιο .

Κάποιοι που είπαν «εμπιστευτείτε μας, εμείς ξέρουμε και μπορούμε», αποδείχτηκαν  «άχυρά» που το πρώτο φύσημα του αέρα «τους πήρε και τους σήκωσε» και τους έχωσε στις χαραμάδες της εξουσίας . Έγιναν κατά που φυσάει ο άνεμος πάνε …  Και βολεύτηκαν …

Κάποιοι που λένε «εμείς ξέρουμε, είμαστε δυνατοί, έχουμε πείρα, ξέρουμε …»,  ναι τους ξέρουμε, χρόνια τώρα λίβας και βαρδάρης μαζί, ανεμόμυλοι του οφέλους (τους)

Κάποιοι  θα πουν (αυτάρεσκα) «εμείς τα είχαμε πει»… , άλλοι πως αγωνίστηκαν, διαφώνησαν.

Ε ! και ?

Τι κάνατε για να το αποτρέψετε, πως εξηγήσατε την αιτία των τυφώνων, πως οργανώθηκε  η άμυνα για αποτρέψουμε την καταστροφή, πως ενώσατε τον λαό για «να σταθεί στα πόδια του», πως δείξατε το απάνεμο μέρος, τώρα που χτυπούν οι καταιγίδες και όχι το μακρινό αύριο.

Έρμαια των τυφώνων λοιπόν ?

Οι τυφώνες ή σε παρασέρνουν ή (τους) πας κόντρα….

Μα κόντρα !

Το λένε πολλοί, πόσοι το εννοούν, πόσοι το κάνουν (πραγματικά).

  

Όσοι νομίζουν ότι η κόντρα είναι εύκολη,  πως οι κοινωνικές αλλαγές, πολύ περισσότερο ανατροπές, είναι ένας περίπατος σε ανθισμένο τοπίο, τώρα θα κληθούν ( και πρέπει) να αντιμετωπίσουν τη σφοδρότητα τυφώνων.

Όσοι ονειρεύονται εξεγέρσεις θα κληθούν να ζήσουν την ένταση των κρίσεων (και με τις δυο έννοιες) που ορίζουν το μέλλον.

 Δεν φτάνει να κουνάς  μια σημαία, να κάνεις μια πορεία, να λες και μερικά πομπώδη λόγια, αλλά να αναρωτηθείς γιατί παραμένεις «μικρός», πορεύεσαι με την ίδια κομπανία και δεν σε ακολουθεί/συμπορεύεται ο λαός

Στην ατμόσφαιρα αιωρούνται απειλές (πολλές )κι ελπίδες (λίγες) και η πολλαπλή και σφοδρή βιαιότητα που περιέχουν οι τυφώνες της πραγματικότητας.

Όσοι συνήθισαν να παίζουν με τον καιρό αναβάλλοντας αποφάσεις και φιλοκαλώντας με περίπλοκα λόγια, τώρα καλούνται να σκεφτούν, να μιλήσουν και να δράσουν σε συμπυκνωμένο χρόνο.

Αυτό αφορά όλους όσους  είτε  θυμώνουν κι αγανακτούν, είτε φοβούνται και λουφάζουν, είτε εξεγείρονται και στρατεύονται, είτε αγωνιούν και μελαγχολούν, είτε είναι ελπίζοντες είτε είναι απελπισμένοι...

Οι τυφώνες ή σε παρασέρνουν ή (τους) πας κόντρα …. και νικάς (όπως ο Δίας)