Ανάμεσα στο «Ωχ», το «Αχ» και τις βρισιές

Ανάμεσα στο «Ωχ», το «Αχ» και τις βρισιές 

Είναι μέρες που στερεύεις και ταυτόχρονα πνίγεσαι από αυτά που έχεις να πεις.

Είναι που το καλοκαίρι ομορφαίνει και χρωματίζει την ζωή μας  αλλά οι βαρυχειμωνιές είναι μέσα και λυσσομανούν στο κάθε μέρα μας.

Καύσωνες και φωτιές αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικός παγετός :Φτώχεια, αδιέξοδα, λογαριασμοί, ανεργία, εξευτελιστικοί μισθοί και απλήρωτοι, εξοντωτικά και ελαστικά ωράρια εργασίας, πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, μαγαζιά και επιχειρήσεις που φυτοζωούν, επιχειρηματίες που τους κυνηγούν τα ..πος και τα γιατί, η εφορία, το ΤΕΒΕ, αγροτικά προϊόντα με εξευτελιστικές τιμές, τουρισμός φτωχός και με βραχιολάκια, τα παιδιά στην ξενιτιά, δύσκολο το χαρτζιλίκι των παιδιών, κομμένες οι συντάξεις και οι διακοπές  «άστα να πάνε».

Μια ζωή βάσανο, άγχος, κυνήγι των υποχρεώσεων μας ( που τις καθόρισαν οι άτιμες κυβερνήσεις), το παρόν πίκρα, το μέλλον τρόμος, τι θα απογίνουν τα παιδιά,  φεύγει το έδαφος  κάτω από τα πόδια τους από την αβεβαιότητα, ένας μόνιμος κόμπος στο λαιμό από τα αδιέξοδα.

Απορυθμισμένες ζωές, ασυντόνιστες, φριχτές, μες στην ανέχεια και τον τρόμο για τα παιδιά και το αύριο. Νοικοκύρηδες που ’χασαν το βιος τους, τα μυαλά τους και τις οικογένειές τους, που οδεύουν στα ψυχιατρεία ή στην κρεμάλα

Προχωρούν με δόντια σφιγμένα και πρόσωπα σκοτεινά χωρίς να  μπορούν να δουν έστω και ελάχιστο φως.

Ο λαός (εμείς ) αναμεσά στο «Ωχ» και το «Αχ» και τις ξεγυρισμένες βρισιές  που αν τις έγραφα θα κοκκίνιζε το χαρτί ( ή οθόνη δηλαδή ).Βρίζουν ( μόνο…) τους πάντες· όλοι τούς φταίνε, όλοι είναι αλήτες, λωποδύτες, κλέφτες, απατεώνες (είναι οι πιο ήπιοι υβριστικοί χαρακτηρισμοί).

Παντού μιλούν και πόνος τους, η στεναχώρια τους «πλημμυρίζει» τις παραλίες, βουίζει στις ουρές στις τράπεζες, περιφέρεται στα Καφέ, ουρλιάζει με στα σπίτια.

Και μένει εκεί, σαν γκρίνια, σαν κουτσομπολιό, σαν οπαδική αντιπαράθεση.  

Και όμως αυτός λαός-όνος αμίλητα, σιωπηλά και ντροπιασμένα κουβαλά τα χρέη της χώρας· χρέη που δημιούργησαν οι ώς τώρα κυβερνήσαντες, με ψεύτικα ελλείματα (καταδικάστηκε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ), με δισεκατομμύρια για τις Τράπεζες και για αυτό λαό-όνο : Ποσοστό ανεργίας των νέων 47%, Μείωση μισθών τα τελευταία 6 χρόνια 40%, Μείωση συντάξεων τα τελευταία 6 χρόνια 55%,Πραγματικό ποσοστό ανεργίας 31%

Τους βλέπεις. Τους γυαλίζει το μάτι. Είναι έτοιμοι να εφορμήσουν στη λογική της τρόικας και της κυβέρνησης και να την κατασπαράξουν.

 Ένας Θεός ξέρει τι τους συγκρατεί.

Ο κόσμος ανασαίνει με θόρυβο, κι άλλες φορές χωρίς να βγάζει άχνα.

Ανάμεσα στη σιωπή και στη φασαρία υπήρχαν πάντα.

…και ανάθεταν… 

με την  σιωπηρή ψήφο

και την φασαριόζικη υποστήριξη των κομμάτων που μας κατάστρεψαν και τους κορόιδεψαν ..

Και πολλοί ετοιμάζονται να ξανακάνουν το ίδιο,

 μετά το χαμογελαστό παιδί ( που πήρε τον στεναγμό και την ελπίδα του λαού και την έκανε καρέκλα),

 με το ζαβό (που ξερογλείφεται  για ένα κοκαλάκι της εξουσίας) για να ισοπεδώσει τα «πάντα όλα» ,

από την μια «ελπίδα» στην άλλη,

τόσα χρόνια το ίδιο έργο σε επανάληψη και με κομπάρσους  εμάς

Τόσα χρόνια τώρα περνάμε (τις) θύελλες (τους).

Πάθαμε!

Δεν μάθαμε ?