Σάββατο 17 Μαρτίου 2018

…οι χείμαρροι και τα μεγάλα ποτάμια, από μικρές σταγόνες αποτελούνται, απλά είναι ενωμένες σε κοινή ροή...και «Θα ‘ρθει καιρός»

…οι χείμαρροι και τα μεγάλα ποτάμια, από μικρές σταγόνες αποτελούνται, απλά είναι ενωμένες σε κοινή ροή...και «Θα ‘ρθει καιρός»


Αφορμή ένα ποίημα  που ανάρτησε μια φίλη..
«κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ΄ την τύχη ή τις αντιξοότητες, 
αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό..
κι ο αγέρας που κλείνει απότομα τις πόρτες/και μένουμε πάντοτε έξω»  (Τάσος Λειβαδίτης)

Όμως …
..τις πόρτες θα τις ανοίξουμε …
Γιατί και ευτυχώς που υπάρχουν μερικοί σαλοί και μας ξεστραβώνουν μακριά από τη σκληρή κομματική πειθαρχία και ιεραρχία.
Λοξίες, θα τους έλεγα, εξεγερμένους της λογικής και του πάθους τους για μια άλλη Ζωή.
Ευτυχώς, επίσης, που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που καταλαβαίνουν τι είναι ριζοσπαστικό, διαφορετικό, ικανό να βιωθεί, να γίνει κτήμα, να μετουσιωθεί.

Ας είμαστε λαϊκιστές – έτσι όπως οι εχθροί του λαού καταλαβαίνουν τον όρο. Τι έχουμε να χάσουμε πέρα από τις αλυσίδες μας;
 Ή μήπως το σώφρον είναι να περιμένουμε 99 χρόνια ψύχραιμοι και πολιτικώς ορθοί δουλοπάροικοι της αποικίας χρέους έως τέταρτης και πέμπτης γενεάς;

Όχι!
Ο ελληνικός λαός θα τινάξει από πάνω του τον ζυγό της ανελευθερίας και της υποτέλειας πολύ πιο πριν απ’ ό,τι φαντάζονται οι δεσμώτες του. Ίσως πιο σύντομα κι απ’ ό,τι φανταζόμαστε κι εμείς οι υπόλοιποι.

Θέλει ένα πολιτικό κίνημα διεξόδου.
Με έμπνευση και σχέδιο. Με στόχο απλό, σαφή και συνεγερτικό. Τη μεγάλη, παλλαϊκή, δημοκρατική και πατριωτική επανάσταση που θα ξαναστήσει τη χώρα στα πόδια της:

Για την πολιτική και πολιτιστική της αφύπνιση, την κοινωνική και παραγωγική της ανασυγκρότηση – με τη συνέγερση των υποτιμημένων πνευματικών και παραγωγικών δυνάμεων του τόπου·

Για τον γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της – την επανάκτηση της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της, και την εφαρμογή υπ’ αυτούς τους όρους μιας πολιτικής ειρήνης και καλής γειτονίας στην περιοχή.

Θέλει χρόνο.
 Και θέλει ξεκάθαρη απάντηση και προετοιμασία για κάθε ένα από τα εμπόδια που θα βρούμε στο δρόμο μας.
Διότι εκτός από τους πολιτικούς συσχετισμούς έχουμε πλέον να ανατρέψουμε και τα νομικά δεσμά με τα οποία είναι χειροπόδαρα δεμένη η χώρα – ενισχυμένα απ’ τη συνενοχή στο έγκλημα των «αριστερών» του ΣΥΡΙΖΑ και των «πατριωτών» των ΑΝΕΛ.

Γι’ αυτό πρέπει να αποδειχθούμε πραγματικά «λαϊκιστές».
Να αμφισβητήσουμε την ηθική, πολιτική και νομική βάση των μνημονίων.
Να προσβάλουμε τη δημοκρατικοφάνεια του σημερινού σάπιου και προδοτικού πολιτικού συστήματος.

Με έναν τόσο ηχηρό τρόπο που να μην αφήνει καμία αμφιβολία σε κανέναν. Ούτε μέσα, ούτε έξω απ’ τη χώρα.

Να κάνουμε αυτό ακριβώς που φοβούνται.
Να τους καταργήσουμε.
Να καταργήσουμε την πολιτειακή βάση όλων των παράνομων αποφάσεων και δεσμεύσεων.
Να επανιδρύσουμε την Ελληνική Δημοκρατία – επαναστατικώ δικαίω:

 Με ένα Νέο Σύνταγμα – που θα προκύψει από συμμετοχικές διαδικασίες παλλαϊκής διαβούλευσης και θα καθιστά πραγματικά δημοκρατικό το πλαίσιο των θεσμών και των πολιτικών δικαιωμάτων (ενεργός πολιτική συμμετοχή και έλεγχος της διακυβέρνησης).

Με την αναδιαπραγμάτευση των οικονομικών και άλλων υποχρεώσεων της χώρας από μηδενική βάση, μη αναγνωρίζοντας καμία προηγούμενη δέσμευση (μνημονιακές συμβάσεις, προεδρικά διατάγματα, αποφάσεις Κοινοβουλίου κ.λπ.).

Με τον πολιτικό εξοστρακισμό όσων συμμετείχαν στις κυβερνήσεις των μνημονίων (τη στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων).

Ας οραματιστούμε ένα νέο ελληνικό κράτος όπου η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία θα πάρει επιτέλους τις τύχες της στα χέρια της.
Να γίνει η Ελλάδα διεθνές κέντρο προώθησης της σεισάχθειας και της πραγματικής δημοκρατίας.
 Ας μοχθήσουμε για την ισχύ του λαού, στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο.


Ξέρω πως κάποιοι θα υπομειδιούν κοροϊδευτικά, άλλοι  θα σκέφτονται πως αυτά είναι ανέφικτα και όσοι λένε και προτείνουν τέτοια είναι αιθεροβάμονες, και πως ζούμε σε άλλο κόσμο, αρκετοί θα τα χαρακτηρίζουν βλακείες και μερικοί θα τα προσπεράσουν- τα γραφόμενα- ανέπαφα.

Όμως ξέρω,
πως υπάρχουν πολλοί που θα σκεφτούν,
πως υπάρχουν πολλοί που θέλουν αλλά δεν πως,
πως υπάρχουν πολλοί που απορρίπτουν  τον ρεαλισμό της υποταγής,
πως υπάρχουν πολλοί – όπως και εγώ-που πιστεύουν, ότι εκείνο που πρωτίστως χρειάζεται ο λαϊκός κόσμος ευρύτερα,
είναι πεποίθηση και έμπνευση.

Πεποίθηση, χτισμένη πάνω σε μια πειστική, εναλλακτική λύση απέναντι στη μνημονιακή τραγωδία και
έμπνευση που θα τροφοδοτείται από μια πρωτοποριακή αίσθηση του ιστορικού χρόνου.

Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε ένα δυναμικό σχέδιο κοινωνικής ανατροπής με την :

δημιουργία κοινού μετώπου της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων, παλιών και νέων (αγρότες, επαγγελματίες από τη μια πλευρά, μισθωτά μεσαία στρώματα από την άλλη),

και την συγκρότηση ενός δυναμικού, ενιαίου μετώπου των ριζοσπαστικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Με  ηγέτη  πάντα τον  ίδιο τον λαό.
Και απαντώντας στο πως και με ποιους,
υπενθυμίζω πως και οι χείμαρροι και τα μεγάλα ποτάμια, από μικρές σταγόνες αποτελούνται, απλά είναι ενωμένες σε κοινή ροή...

Γιατί όπως «λέει η Κατερίνα Γώγου, «Θα ‘ρθει καιρός»

«Θαρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ’ όλα αυτά Μαρία.»



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου