Αγναντεύοντας έναν καινούργιο ορίζοντα …αφαιρώντας το αύριο, κοιτώντας το σαν χτες, βλέπεις το μέλλον…

Αγναντεύοντας  έναν καινούργιο ορίζοντα

…αφαιρώντας  το αύριο, κοιτώντας  το σαν χτες, βλέπεις το μέλλον…

Δεν θα σταθώ στο μείζον, που είναι ότι άνθρωποι με τέτοια (αν)ευφυΐα και με τέτοια επαφή με την πραγματικότητα, τέτοιοι πολιτικοί που έχουν ξεχάσει να ντρέπονται (μα εντελώς), με  τέτοια εχθρική πολιτική για τον λαό,

είχαν, έχουν και θα έχουν την εξουσία να αποφασίζουν για την τύχη μας.

Ας πρόσεχαν αυτοί που τους εκλέγουν κι εμείς που τους ανεχόμαστε.

Ας προσέξουμε  εμείς που θα τους εκλέξουμε  και αυτοί  θα τους ανέχονται…

Όταν η ερμηνεία των γεγονότων κινείται από την κοινωνική θέση του καθενός, από τα συμφέροντά του, την ιδεολογία ή ιδεοληψία του, από την εξουσία που κατέχει ή δεν κατέχει, τότε τα γεγονότα παύουν να είναι αληθινά, μετατρέπονται άμεσα σε προσωπικές αλήθειες,  παύει να ισχύει η ελάχιστη αντικειμενικότητα που το ανθρώπινο είδος έχει συνομολογήσει.

 Παρ’ ότι όλοι έχουμε μάτια κι αυτιά, δύσκολα συμφωνούμε σε ό,τι βλέπουμε και σε ό,τι ακούμε (και τι δεν βλέπουμε και τι δεν ακούμε οι καψεροί…).

Και αυτό, διότι διαφορετικά τα μικροσυμφέροντα του καθενός, διαφορετική η κρίση του, διαφορετική η παιδεία του, το γούστο του και λοιπά.

Σ’ ένα απλά ωραίο του απόσπασμα ο Ηράκλειτος είχε επισημάνει τούτη την αντιφατική σύγχυση: «Κακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων» (Αναξιόπιστες οι πληροφορίες που δίνουν τα μάτια και τα αυτιά όταν οι ψυχές είναι βάρβαρες).

Ας εννοήσουμε βάρβαρες ψυχές τις ακαλλιέργητες, τις πρωτόγονες, την κακή διάθεση του εσωτερικού κόσμου.

Άλλοι έχουν πολύ ήλιο μέσα τους κι άλλοι πολύ σκοτάδι, δεν είναι άρα δυνατόν να αντιλαμβάνονται το ίδιο φως που εκπέμπουν τα γεγονότα, η καθημερινότητα.

Για κάποιους ο ήλιος είναι στην ανατολή και για άλλους είναι στην δύση.

Έχει σχέση πάντα με το που είσαι, ποιος είναι ο τόπος σου ποια είναι η θέση σου…

Αλλά μην ξεχνάμε πως ο ήλιος είναι σταθερός , όπως και η πραγματικότητα αντικειμενική  και αυτό που γυρίζει είναι γη, το κοίταγμα των ανθρώπων η προσέγγιση της πραγματικότητας. 

Φαντάζει επιτακτικό σχεδόν να συμφωνήσουμε σε μια ερμηνεία, σε μια πραγματικότητα, διαφορετικά θα μείνουμε  στο σκοτάδι  και στη συννεφιά  της πλάνης.

Πραγματικότητα είναι ότι… 

·         Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τα μνημόνια που θα έσωζαν τη χώρα, θα επέφεραν βελτιωτικές διαρθρωτικές αλλαγές, θα μειωνόταν το χρέος, η κατάσταση χειροτερεύει, η φτώχεια επεκτείνεται, οι φόροι, οι μειώσεις επαναλαμβανόμενο φαινόμενο,  η ανεργία στου ύψος της,  οι αυτοκτονίες πληθύνονται, η σχιζοφρένεια καταλαμβάνει, όπως και η κατάθλιψη, πολλούς από τους εναπομείναντες Έλληνες.

·         Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις ( στα επιμέρους, εξεταστικές, σκάνδαλα)  η σημερινή κυβέρνηση ακλούθησε τον ρου ( με κατρακυλητική ταχύτητα)  των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχοντας αχρηστεύσει μάλιστα το λαϊκό κίνημα προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στην οικονομική ελίτ, το ευρωπαϊκό ιερατείο και τους απανταχού νεοφιλέλεδες.

·         Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τις διαφορές των πρώην, των νυν και των επόμενων τα διλήμματα πάντα ίδια (ο άλλος είναι- ή θα ειναι - χειρότερος , ο άλλος φταίει ή έφταιγε, προσπάθησα αλλά οι δανειστές δεν με άφησαν, αναγκάζομαι να  εφαρμόσω τα μέτρα,  η πολιτική  μου είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση και άλλα τέτοια ..λαϊκά άσματα..) και ο λαός θα συνεχίζει και θα συνεχίζει να υποφέρει, η Δημοκρατία να καταρρακώνεται  και η Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία να μειούται  και να κινδυνεύει.

·         Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τους θεατρινισμούς τους, ο τόπος μας, ο κοντινός μας ( εννοώ την Ηλεία, το Πύργο, την Αμαλιάδα, την Αρχαία Ολυμπία, τον Κάμπο, την Ορεινή Ηλεία, την Επαρχία Ολυμπίας),αυτός που διαβιούμε, μεγαλώνουμε και αγαπάμε ακολουθεί κατολισθητική πορεία, γιατί εκτός των  κοινών με τα  πανελλαδικά, οι «ηγήτορες μας» είναι χαμάδες

·         Η πραγματικότητα του αύριο (των επερχόμενων ακραίων νεοφιλελευθέρων της ΝΔ θα  είναι τα ίδια και χειρότερα και  ανάλγητα ...

·         Η πραγματικότητα του αύριο ΔΕΝ πρόκειται να μας φέρει, Ανάπτυξη της Ηλείας, Σιδηρόδρομο, Αεροδρόμιο, Βιομηχανική Ζώνη, ολοκλήρωση του Πάτρα –Πύργος- Τσακώνα και του Πύργος Ολυμπία-Τρίπολη, αυτόνομες σχολές ΑΕΙ, ανάταση της Αγροτικής παραγωγής και της μεταποίησης, αξιοποίηση του πολιτιστικού «θησαυρού» ( Ολυμπία, Ήλιδα, Επικούριος, Χλεμούτσι κλπ) και περιβαλλοντικού είναι (ακτές, ποτάμια, λίμνες, δάση κλπ), μείωση της Ανεργίας κα τόσα άλλα ελλείποντα από ακραία παραμελημένο και περιπαιγμένο νομό μας.

·          Η πραγματικότητα του αύριο θα έχει και πάλι λιτότητα, φτηνά μεροκάματα, ακρίβεια, ανεργία, απλήρωτη εργασία, μετανάστευση,πλειστηριασμοί, κατασχέσεις, φόροι,συνέχιση των επικινδύνων διολισθήσεων στα εθνικά μας θέματα και με κινδύνους πολεμικών αναφλέξεων…

·         Η πραγματικότητα του αύριο θα έχει βάθεμα της κρίσης..

Για ποια έξοδο από την κρίση μιλάνε αδιάντροπα οι βέβηλοι (όλοι τους) ?

 Προφανώς δεν έχουν καταλάβει, ή δεν νοιάζονται, ότι η κρίση άρχισε και δεν τελειώνει, με την ίδια συνταγή όλων αυτών (δανειστών και κυβερνήσεων), ο κοινός δρόμος τους (όλων τους) είναι γκρεμός, οι συνταγές τους αναπαραγάγουν τη κρίση.

Προφανώς δεν έχουν καταλάβει, ή δεν νοιάζονται, ότι η κρίση άρχισε και δεν τελειώνει, …

Μήπως είναι αναγκαία η αναζήτηση του άλλου δρόμου ?

Του δρόμου της ρήξης με αυτούς που μας καταστρέφουν (πολιτικοί μονόδρομοι, νόμισμα/ευρώ, ΕΕ/Γερμανία, αποπληρωμή χρέους, μικρά μεροκάματα, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου… ), της  επανεύρεσης  της αξιοπρέπειάς μας και της  αφύπνιση από τον μακάριο ύπνο μας.

Ν’ αρχίσουμε από την απελευθέρωση μας από την κυρία ΤΙΝΑ (There Is No Alternative/ Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) και από τις κατίνες του συστήματος, να αναζητήσουμε, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να τους απορρίψουμε ,να οργιστούμε, να τους καταψηφίσουμε, να κάνουμε κάτι το διαφορετικό, να ξεσηκωθούμε.

Κομμάτι δύσκολο.

Αλλά όταν σταυρώνεις τα χέρια, κυριαρχούν οι ίδιοι και οι ίδιοι• παραλλάσσονται μερικώς για να κρύψουν το αμαρτωλό παρελθόν τους, αλλάζουν φυσιογνωμία αλλά δεν παύουν να έχουν βάρβαρες ψυχές και καταστροφικό αποτέλεσμα.

Μας αρέσει η βαρβαρότητα μήπως;

Κυρίως όταν ξέρεις ότι μικραίνουν τα καλοκαίρια σου για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο τα δικά τους, ότι τοκίζουν τον χρόνο σου πασχίζοντας να παρατείνουν το δικό τους, ότι κλέβουν τις ανάσες σου για να έχουν εφεδρικές, γιατί νομίζουν ότι έτσι θα μπορέσουν να ζήσουν αιώνια.

…αντί να προετοιμαζόμαστε για τις εσωστρεφείς μέρες που έρχονται, να αγναντέψουμε  έναν καινούργιο ορίζοντα…