Σάββατο 8 Ιουνίου 2019

Ψίθυροι και κραυγές του Καλοκαιριού, των Εκλογών και της Ηλείας


Ψίθυροι και κραυγές του Καλοκαιριού, των Εκλογών και της Ηλείας



Στη ζεστή ησυχία ή στην ήσυχη ζέστη του επελθόντος Ιουνίου και Καλοκαιριού (επιτέλους ήρθε..) μετά από πολύ, πολύ καιρό, φανερώνονται αίφνης πράματα και θάματα, όλα εκείνα που υπονομεύουν την καθεστηκυία τάξη και κλονίζουν τις μικρομέγαλες βεβαιότητες.

Εκλογές και καλοκαίρι και νέες ( λέμε τώρα…) Περιφερειακές και Δημοτικές αρχές… (ας θυμηθούμε τα λόγια και τα προγράμματα τους … )

Εκλογές..

Επέρχονται οι εκλογές  και ας πούμε λίγες κουβέντες για αυτές..
Επέρχεται νέα πολιτική κατάσταση, απέρχονται αυτοί της Ελπίδας που την έκαναν αγανάκτηση
Επέρχονται εκλογές  με επιλεγμένους όπως πάντα οι δυο μονομάχοι με γνωστούς  τους κανόνες και υπαγορευμένο (από τους έξω όσο και από τους  μέσα τον θεμελιώδη όρο  «Ασκείστε  την επιμέρους πολιτική σας, αρκεί να μην διανοηθείτε να ακουμπήσετε τα συμφέροντά μας, τις επιταγές των μνημονίων», που αυτό σημαίνει εν ολίγοις ότι ο λαός θα είναι πάντα στο περιθώριο. Πάντα χρεωμένος χειραγωγούμενος και διωκόμενος. Στο περιθώριο του καναπέ να παρακολουθεί τρώγοντας πίτσα παρακολουθεί τα ευτελή προγράμματα της τηλεόρασης και την κατευθυνόμενη ειδησεογραφία που του προσφέρουν στο πιάτο. Δίχως να προβληματίζεται γιατί  οι Κυβερνήσεις πηγαινοέρχονται κι εμείς στο φινάλε μένουμε στον άσσο.
Οι ντόπιοι κηδεμόνες ανασκουμπώνονται σε προεκλογικές περιόδους έτοιμοι να στηρίξουν όσους κλείνουν το γόνυ. Δεν θέλουν κεφάλια ψηλά. Τα θέλουν χαμηλά και υπάκουα. Δεν θέλουν ψηφοφόρους ελεύθερους αλλά ελεγχόμενους. Διαθέτουν και τα μέσα. Στα χέρια τους τα ΜΜΕ, το χρήμα, η διαπλοκή και οι δημοσκοπήσεις. Ξέρουν τι ζητάνε, τι ρωτάνε και πώς και τι, δεδομένου ότι οι ίδιοι υπαγορεύουν  τις απαντήσεις. Δικοί τους οι μονομάχοι. Μόνο για να εξασφαλίσουν άλλοθι πετάνε κι ένα ξεροκόμματο κι όπου κάτσει.
Σ’ αυτές τις εκλογές επιδιώκουν πώς και τι την πόλωση ανάμεσα στους μονομάχους. Τους εξυπηρετεί αυτή η πόλωση γιατί έτσι κλείνουν πιο εύκολα τον Λαό στο μαντρί. Εκεί στοχεύουν άλλωστε.
Όχι στα διλλήματα ( θα πούμε και για αυτά οσονούπω

Καλοκαίρι
Τίκτεται το επερχόμενο δεύτερο του καλοκαιριού Σαββατόβραδο- ώρες ανάπαυλας και αμηχανίας.
…να  τελειώσουν και εξετάσεις ( αυτό το κοστοβόρο  βάσανο)
Επέρχονται μπάνια και βουτιές, κάποιοι έξοδοι, παρέες, λίγη ξεγνοιασιά( όσο αντέχει η τσέπη μας και το βουητό του μυαλού από τα προβλήματα ), ίσως κάποιες διακοπές που θα … όσοι .. αν
Επέρχονται..σχέσεις έρωτα,  συμπάθειας και αλληλεγγύης που προεικονίζουν τη συνύπαρξη.

Θα τα καταφέρουμε, παρά τις αντίξοες, δυσχερείς οικονομικές συνθήκες, να μη χάσουμε τον ενθουσιασμό, αυτόν που εμψυχώνει τη δύναμη αλλά και την έμπνευση για τη δημιουργία ενός καλύτερου μέλλοντος.

 Μπορεί να συντριβεί η απάθεια, να ταρακουνηθεί η αδράνεια, να πολλαπλασιαστούν τα ερωτικά σκιρτήματα;
Ο Ιούνιος απαντά αβίαστα «ναι», αλλά σε μια δική του γλώσσα, που πρέπει να μάθουμε να ακούμε ώστε να επικοινωνήσουμε κάποια κρίσιμη, κοντινή στιγμή.
 …άλλωστε ο Ιούνιος είναι ο πηγαιμός, το πρώτο βήμα του καλοκαιρού…

Η γλώσσα του Ιουνίου είναι βαθιά εσωτερική, αλλά και παιχνιδιάρα,  εισάγει στην ανεμελιά του θέρους, υποβοηθά τη σχόλη, αγγίζει τα νεύρα της όρχησης, αντιδρά στην κατήφεια και την παραίτηση από τη δίνη της ζωής, κραυγάζει ότι είμαστε ένα με το τυχαίο, χωρίς, όμως, να μας εξηγεί τι είναι αυτό το τυχαίο: ετερόνομο, αυτεξούσιο, τι;

Τεντώνουν τα μέλη τους οι ηλικιωμένοι στις  αυλές και στα μπαλκόνια, δροσίζουν τα χείλη τους με λίγο νερό, ο χειμωνιάτικος ρουχισμός δεν τους βαρύνει πια.
Οι άνθρωποι περπατάνε αργά, μουδιασμένα αλλά σταθερά.
Συνωθούνται στις πλατείες και στις παιδικές χαρές(όπου υπάρχουν …γιατί στον τόπο μας… ) , κρατώντας ένα παγωτό, κουβαλώντας αγόγγυστα τη συνείδησή τους…
Παιδικές κραυγούλες σχίζουν τη ζέστη σαν να είναι η γραμματική της γλώσσας του Ιουνίου.
Ακολουθούν οι αναστεναγμοί της ασφάλτου, των γονιών και των λίγων δέντρων των πόλεων και των χωριών(!!!!),  η αγωνία των εξετάσεων .
 Μες στην πραγματικότητα πάντα επικρατεί ένα υπόλοιπο που κυοφορεί αινίγματα προκαλώντας τον στοχασμό.

Συνειρμοί συντελούνται κατά τους κάθε είδους  περιπάτους.
Ακανόνιστα και αμετάφραστα φαντάζουν τα σώματα που βαδίζουν, σαν να ισορροπούν λόγω αύρας Ιουνίου και μόνο.

Ο Ιούνιος αυτοανακοινώνεται,
φανερώνεται στα δρομάκια του Πύργου, της Αμαλιάδας, στις ακτές της Ηλείας,  στην Ολυμπία, στον Επικούριο, στο Κάστρο, στις  πλατείες, παιγνιδίζει με τα ποτάμια τον Αλφειό, τον Πηνειό, τη Νέδα,
ιαίνεται θερμαινόμενος  και χαίρεται  καλώντας μας στην δροσιά της θάλασσας
 απελευθερώνοντας διάθεση, ενέργεια και πλούσιο, άφθονο χιούμορ.
Τα δέρματα ριγούν,  αναπολούν, αναπνέουν διαφορετικά, διώχνοντας τη σκληρότητά τους, εγκαταλείποντας την ακινησία τους.

Ο Ιούνιος μας ψιθυρίζει με κάθε τρόπο να παραμείνουμε υγιείς, να επέλθουμε στον ίδιο και στους δύο μήνες που τον ακολουθούν με αυτοπεποίθηση, με δύναμη.

Μας λέει κάπως να πάρουμε γερές ανάσες για να αντιμετωπίσουμε τις ριπές που «ελευθερώνει» το υποταγμένο σε μερικούς ισχυρούς -σε μερικούς (!)- πολιτικό σύστημα.

Ιούνιος , Καλοκαίρι και οι  κραυγές του (μας) …

Σήμερα που  γίνεται γενοκτονία. Γενιές ανθρώπων ζουν είτε μακριά από τη χώρα είτε χωρίς προοπτική στο εσωτερικό.
Σήμερα που γεμίζουν το λαό με ψέματα, κλέβουν το βιός αυτών που δουλεύουν και των πιο αδύναμων και γεμίζουν το λογαριασμό τους στην τράπεζα.
Σήμερα που  ζούμε με την ίδια ανασφάλεια σε ατομικό, εργασιακό και κοινωνικό επίπεδο και με λιγότερα λεφτά.
Σήμερα που δεχόμεθα  νόμιμη βία ενός ανάλγητου κράτους.

Η  Ηλεία

Μετά τις Δημοτικές και Περιφερειακές σήμερα όπως πάντα και συνεχώς τον τόπο μας, στην Ηλεία,  που ζητωκραυγάζει το Καλοκαίρι, που είναι ο Ιούνιος, ο Ιούλιος , ο Αύγουστος,  οι διαχειριστές των τυχών του τόπου μας τον έχουν μετατρέψει σε συνεχή Χειμώνα.
Θυμηθείτε το αύριο με το χτες θα είναι το ίδιο.. Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, νέα Κυβέρνηση, θα βρουν καμένη γη, ελλείμματα, ανετοιμότητα, θα φταίν οι προηγούμενοι    κοκ
 Που πάντα σήμερα όπως και συνεχώς τον τόπο μας, την Ηλεία,  τα αρπακτικά, οι ανίκανοι, οι οικονομισάριοι, τα κουστούμια και οι γραβάτες, οι πολιτικοί καρνάβαλοι, οι εξουσιαστικοί μασκαράδες  την οδήγησαν στην εποχή των παγετώνων. Της οπισθοδρόμησης και της παραρτηματοποίσης σε όμορους νομούς.
Που πάντα σήμερα όπως και συνεχώς τον τόπο μας, την Ηλεία, την κατάντησαν σε παρία της Ελλάδας, χωρίς  δρόμους, Σχολές ΑΕΙ-ΤΕΙ ( και αυτές που υπάρχουν θα κλείσουν..), χωρίς αεροδρόμιο, Σιδηρόδρομο, το αρδευτικό δίκτυο σε εγκατάλειψη, την  Αμαλιάδα και τον Κάμπος να υδρεύεται με ακατάλληλο νερό  από το φράγμα του Πηνειού (και το διυλιστήριο να μην λειτουργεί ),  τα σκουπίδια της Ηλείας(που είναι παντού) να  θάβονται με τεράστιο οικονομικό κόστος  στην χωματερή/ ΧΥΤΥ Τριανταφυλλιάς,  ο Πύργος να μετατρέπεται σε ένα τίποτα, σε μια μίζερη και άθλια πόλη , η Αρχαία Ολυμπία να παραμένει αναξιοποίητη και υποβαθμισμένη, ετοιμάζονται να καταστρέψουν το Κατάκολο και την κρουαζιέρα( δια των γεωτρήσεων), πουλούν τον τόπο, μας πουλούν….   και όσα τόσα άλλα…

Που σήμερα όπως πάντα και συνεχώς τον τόπο μας, την Ηλεία,    να κυριαρχεί η λαμογιά, η ανικανότητα, το τσέπωμα του δημόσιου χρήματος, οι εκβιασμοί, η αναποτελεσματικότητα..
Που πάντα και συνεχώς τον τόπο μας, την Ηλεία, να παίζουν «παιγνίδι» οι ίδιο και οι ίδιο …
Και να δεν έγινα κατανοητός  το όνομα τους  είναι τα ..επώνυμα των επωνύμων παραγόντων ( των γελοίων δηλαδή)  και συμπεριλαμβάνει το σύνολο ( με ελάχιστες εξαιρέσεις..)  των πολιτικών της Ηλείας  (βουλευτών, Δημάρχων, Περιφερειάρχη, Προέδρων, Διοικητών, Κομμάτων, Υποψηφίων,  Αντιδημάρχων, Αντιπεριφερειαρχών, Συμβούλων, συμπολιτεύσεων και αντιπολιτεύσεων και των συνδικαλιστικών και συνεταιριστικών οργανώσεων και των  εκδοτών που μετέτρεψαν την ενημέρωση  σε όργανο εξυπηρέτησης ιδίων (και μόνο) συμφερόντων.. . με πρωταθλητή του αθλήματος  τον ολιγόμυαλο, ναρκισσιστή  (πάντα ήθελε να γίνει παράγοντας ο ελάχιστος)  κακομοίρη  που έχει καταστρέψει την κρουαζιέρα και έχει  στραγγίσει το ταμείο …)

 Δεν νομίζω να έχουν υπάρξει σε άλλη περιοχή πλην της Ηλείας  ποτέ τόσο πολλοί, ταυτόχρονα, γελοίοι, θλιβεροί και επικίνδυνοι για τον τόπο μας από αυτούς που χειρίστηκαν διαχρονικά τις τύχες της Ηλείας, του Πύργου, της Αμαλιάδας  κλπ..
..και δυστυχώς αυτό θα συνεχίσει (το αποτέλεσμα στις Περιφερειακές και Δημοτικές το έδειξε  και αυτό δυστυχώς θα πουν και οι Βουλευτικές…)
Αρχές επικοινωνιακής (αλλά και ανθρώπινης) ευπρέπειας δεν επιτρέπουν να τους αποδοθούν άλλοι βαρύτεροι χαρακτηρισμοί. Τόση χυδαιότητα πια, τόσος εξευτελισμός της πολιτικής, τέτοια περιφρόνηση προς την κοινωνία


Άνθρωποι που θα 'πρεπε να ντρέπονται για την πολιτική τους, να λογοδοτούν για τα πεπραγμένα τους, εξακολουθούν να αυτοαποκαλούνται «σωτήρες της χώρας»  και της Ηλείας και να γίνονται πιστευτοί από τους  Έλληνες, από του Ηλείους…

Αυτοί που είναι εναντίον μας.

Για αυτό το οποίο είμαστε κι εμείς συνυπεύθυνοι.

 Και ο Ιουνιος

 Να ακούσουμε τουλάχιστον τον ψίθυρο του Ιουνίου….μπορούμε.
Δεν είναι δύσκολο να μάθουμε τη γλώσσα του, αρκεί ν' ακολουθήσουμε τον δρόμο που ανοίγουν τα παιχνίδια των παιδιών, να γίνουμε παιγνιώδεις, όχι βλάσφημοι.

Με νύχια και με δόντια να προστατεύσουμε ό,τι μας διασώζει ως κοινωνία ανά τους αιώνες.

Μην αρχίσουμε τώρα να αναρωτιόμαστε -βλακωδώς- τι είναι αυτά που διαφυλάσσουν την ακεραιότητα της κοινωνίας ή έστω τα θεμελιώδη συστατικά της.
 Ας αναφέρω ένα τελοσπάντων κι αυτό δεν είναι παρά η γλώσσα, όχι η γλώσσα τού ανακοινώνειν αλλά η γλώσσα τού επικοινωνείν.
Εάν μάθουμε να επικοινωνούμε -αυτή είναι τελικά η γλώσσα του Ιουνίου- οι άνθρωποι της εξουσίας θα πάψουν να κάθονται αναπαυτικά στις καρέκλες τους, και θα πανικοβάλλονται.
Όσο μεγαλύτερη η επικοινωνία τόσο εντονότερος ο πανικός τους, τόσο γρηγορότερα θα γκρεμοτσακιστούν.

Να  γινόμαστε αλλιώτικοι, πιο ελεύθεροι και πιο ανθρώπινοι.

Δεν πιστεύω  πως έχει χαθεί η αξιοπρέπεια μας και  το  φιλότιμο ερωτεύθηκε την ανυπαρξία και τον τρόμο της ασφάλειας και της καθημερινότητας.

Μπορεί να βράζουμε μέσα μας, αλλά η θερμοκρασία δεν είναι αρκετή ώστε να επιφέρει την τήξη των αλυσίδων μας.
Μπορεί όλα να είναι στραβά, χωρίς φως ελπίδας.
Μπορεί αυτή να 'ναι η τάξη των πραγμάτων, αλλά δεν έχουν χαθεί όλα.
Μπορεί να βιώνουμε μια τραγωδία, αλλά τα πανηγύρια δεν έχουν εξοριστεί από τη συνείδησή μας.

Ο χώρος του χορού μάς λείπει, μόνο, διότι ορχηστές είμαστε όλοι.
..και  μάς λείπει η σκέψη, η ενότητα, η σωστή πολιτική επιλογή και  οι αγώνες

Τα καλοκαίρια είναι μπροστά μας( και μέσα μας  ?)…
….  καλά καλοκαίρια … !

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου