Ορκωμοσίες και η τάλαινα Ηλεία…

Ορκωμοσίες και η τάλαινα Ηλεία…

Τη στάση των ανθρώπων, που ενώ τους φταίνε όλα δεν κάνουν τίποτε για να απαλλαγούν από αυτά που τους ενοχλούν, την είχαν ψέξει από πολύ παλιά οι Έλληνες στοχαστές.

«Δυσαρεστεΰνται πάσι  και πάλιν τοίσιν αυτέοισιν εμπελάζονται» -έλεγε ο Δημόκριτος-, δηλαδή με όλα δυσαρεστούνται οι άνθρωποι, αλλά και πάλι στα ίδια επανέρχονται,  πολλώ δε μάλλον επιλέγουν τους ίδιους ..και απαράλλακτους να διαχειριστούν το μέλλον του τόπου μας, της Ηλείας, του Πύργου, της Ολυμπίας, της Αμαλιάδας…  

Ορκωμοσίες καρικατούρες …. ανάλογες των πλανηταρχών, των παπών και πασών των  Ηλειών, ένα νέο είδος Life Style της πολιτικής, με  κινήσεις και μορφασμούςκάτι σαν παγόνια!- που περπατούν,αστραφτερά χαμόγελα(σαν διαφήμιση οδοντόκρεμας), φορέματα και αρώματα(χωρίς χρώματα)-έκθεση σωμάτων, στολών, κάλλους (..και κάλους ) και της χάρης (σαν πασαρέλα…), μεγάλα λόγια (συναγωνιζόμενα αυτά των προεκλογικών λόγων ), φιλήδονες και  ταυτόχρονα λιγούρικες ματιές στη κάμερα των δημοσιογράφων, ανομολόγητες επιδιώξεις για κάποια τέλος πάντων καρέκλα εξουσίας, ένα αχρείαστο πανηγύρι μετά των ανάλογων τραπεζωμάτων και πυροτεχνημάτων, προβολή κουμανταδόρων και των γνωστών νταβατζήδων και αρπαχτικών του δημόσιου βίου της Ηλείας (αυτών που μας έχουν κάνει τον βίο αβίωτο και τον τόπο μας χωρίς…δρόμο, σιδηρόδρομο, αεροδρόμιο…..)

Πολιτικοί του Life Style, ηδονιστές στιγμιαίοι, κάτι σαν τον νεσκαφέ φραπέ, επιρρεπείς και κήρυκες της θετικής σκέψης, λες κι έτσι ξορκίζεται  η αθλιότητα της ζωής και η οπισθοδρόμηση της Ηλείας,  αγράμματοι, διότι ο καλλωπισμός της φιγούρας τους δεν τους άφηνε χρόνο να ασχοληθούν με τη γνώση, ιδιοτελείς, αλλά με σύμμαχο εκείνον τον Κοέλιο (όλο το σύμπαν συνωμοτεί εάν θέλεις να πετύχεις τον σκοπό σου), ανερμάτιστοι, διότι αδιαφορούν για τη σύμπηξη χαρακτήρα και συνείδησης και σχεδίου και ικανότητων…

Πολιτικοί (της Ηλείας και της Περιφέρειας ) που προεξοφλούν γραμμάτια, που εκδίδουν ακάλυπτες επιταγές, που είναι ελεγχόμενοι και χειραγωγούμενοι, που θα πρέπει να εξοφλούν υποχρεώσεις στο διηνεκές ( σε «μέντορες», σε δημοσιογραφικούς προαγωγούς, σε χρηματοδότες, σε  ανεξόφλητες συναλλαγές /υποταγές σε κόμματα ..)

..και από κοντά οι λείχοντες τούτες τις ελίτ (που λέει ό λόγος ..), τις τοπικές νεοεξουσίες ,για να είναι με τον νικητή, να υποδηλώσουν υποταγή και νομιμοφροσύνη…

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να εντυπωσιαζόμαστε που η κοινωνία παρακολουθεί, με απάθεια θα ‘λεγε κανείς, με αδράνεια ή και με δουλικότητα την επίθεση που έχει εξαπολύσει το πολιτικό σύστημα εναντίον της.

 ..και οι λοιποί που αντιδρούν, που διαφωνούν, που λένε κάποιο όχι ή καμιά βρισιά…

Σου λένε, λοιπόν, αυτοί οι (αν)εγκέφαλοι:

Τι θα κάνουν (για μας ο λόγος, που δεν  αμυνόμεθα), θα γκρινιάξουν, θα στενοχωρηθούν, θα οργιστούν, θα διαδηλώσουν( ???? !!!) και θα ξεφουσκώσουν…. στο τέλος, πάλι εμάς θα ψηφίσουν…όπως  ..προχτές…έτσι και αύριο…και πάντα..

 Εάν ρίξουμε και μεις λίγη λάσπη σε όποιον αντιδρά, που είναι και ευεπίδεκτος, το κερδίσαμε το παιγνίδι (της εξουσίας).

Φαίνεται να ‘χουν δίκιο εάν έτσι είναι τα πράγματα. 

Είναι, όμως, έτσι;

 Ο Γελασίνος (=ο γελαστός)φιλόσοφος ο Δημόκριτος τόνιζε επίσης ότι «οι κοινές δυσκολίες είναι χειρότερες από του κάθε ενός ξεχωριστά, γιατί δεν μένει καμιά ελπίδα για βοήθεια (απορίη ξυνή της εκάστου χαλεπωτέρη, ου γαρ υπολείπεται ελπίς επικουρίης).

Μάλιστα.

Πεταμένοι λοιπόν στο κενό από μια εξουσία που δεν διστάζει να δείχνει ανά πάσα στιγμή,

 ότι μας έχει στο τσεπάκι της( γιατί θα τους ξαναψηφίσουμε και πάλι και πάλι, αλλά ούτε θα αντιδράσουμε) ,

ότι μας βλέπει σαν ασπόνδυλα όντα, ανίκανα να σηκώσουμε το ίδιο μας το μπόι, πόσω μάλλον το σώμα της κοινωνίας, πόσο μάλιστα… τον ήλιο (λίγο ψηλότερα…).

Αναρωτιέται κανείς μήπως αυτή η δυσαρέσκεια μεταλλάσσεται σε δεύτερη φύση, μήπως η δυσανεξία μάς κουράζει κι έτσι αρνιόμαστε να ανοιχτούμε στο καινούργιο ή να το εμπιστευτούμε και, κατά συνέπεια, επιλέγουμε τα γνωστά, αυτά που ξέρουμε, κάτι σαν το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Εκτός πια αν

 τόσο πολύ πιστεύουμε στην ιδεολογία του «δεν βαριέσαι αδελφέ..», του «όλοι ίδιοι είναι»,  τοι « κοίτα την δουλειά σου», του « «βγαίνει τίποτα»

ή ακόμη ότι εμείς θα τη σκαπουλάρουμε εάν έχουμε έναν-δυο γνωστούς στον μηχανισμό της εξουσίας.

Δύσκολη εποχή για πολιτικούς αναλυτές, για ανθρωπολόγους, μελλοντολόγους και λοιπούς παραδοξολόγους παροικούντες το πνεύμα (και την τροχιά τη λυσιτελή της ύλης).

Αυτά, όμως, με τη γερή συμπαράσταση ξεφτιλισμένων δημοσιογραφικών μηχανισμών, πιάνουν τόπο και επηρεάζουν τον μετριοπαθή πολίτη, ή τον κάπως απολιτικό.

Ξανά μανά στα ίδια, λοιπόν, και όλο ανηφόρα η ζωή για την τάλαινα κοινωνία.

Μάλιστα.

Αφού οι συμφορές κοινές, ποιος θα βοηθήσει;

 Αυτοί, μήπως, που σπέρνουν τις συμφορές;

Αυτοί, μήπως, που ευθύνονται για την καθυστέρηση και υπανάπτυξη της Ηλείας, του Πύργου, της Ολυμπίας, της Αμαλιάδας… 

Μα, οι πολιτικοί (Κόμματα,, Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι…. Κοκ) , θα απαντήσουν οι εχέφρονες.

Ναι…..

Έχουν, όμως, όλοι αυτοί σχέση με την κοινωνία ;

Αφού , όμως, οι ίδιοι ήταν και είναι στα πράγματα( επί πολλά χρόνια) και ευθύνονται για το κατάντημα της Ηλείας γιατί προοιωνίζεται λαμπρό μέλλον για τον τόπο ; ( πάντα στην αρχή κάθε θητείας ή στην προεκλογική περίοδο  τα ίδια δεν έλεγαν ? Ε !? )

Αυτοί δεν αλλάζουν,

μήπως εμείς να αλλάξουμε ?

Άθλιοι… Απάνθρωπα τέρατα.. Υποκριτές ...

Άθλιοι… Απάνθρωπα τέρατα.. Υποκριτές ...

 Άθλιοι

….η αποκατάσταση της τάξης στα Εξάρχεια, …

….πάνοπλοι αστυνομικοί κατά των γυναικών και βρεφών …

… θρίαμβο της «ασφάλειας» απέναντι σε 143 κατατρεγμένους ανθρώπους…. 

....τα παιδιά που μαζεύτηκαν από την αστυνομική επιχείρηση στις 6 το πρωί δεν είναι επικοινωνιακό τρικ, είναι παιδιά…

.... με κούκλες και κλάματα... 

Έτσι είναι... 

Γιατί αν δεν πετάξεις στο δρόμο πρόσφυγες και μετανάστες, μανάδες με μικρά παιδιά, πώς θα εμπεδωθεί το αίσθημα της ασφάλειας;(K.A)

Απάνθρωπα τέρατα

Ανατριχιαστική  δήλωση του εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ), Σταύρου Μπαλάσκα: «Εκκίνησε μια αθόρυβη νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα η οποία είναι η αστυνομία, η οποία σιγά σιγά θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια» και πρόσθεσε ότι οι πρόσφυγες αποτελούν μία «σκόνη ενοχλητικού χαρακτήρα». 

..και εμείς ?   ….«Αν σήμερα τα "σκουπίδια" ήταν οι πρόσφυγες, τα μωρά και τα προσφυγόπουλα με τις κούκλες, μη γελιέστε: Είμαστε όλοι δυνάμει σκουπίδια στα μάτια τους. Τουλάχιστον όσοι δεν συμβιβάζονται με την τάξη του νεκροταφείου.» Γ.Μ

Υποκριτές ..

ή όταν ο  Πρωθυπουργός πουλάει  η ευαισθησία για τους πρόσφυγες.

Στη φωτογραφική έκθεση του Γ.Μπεχράκη ο Μητσοτάκης «Ο Γιάννης Μπεχράκης άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα συγκλονιστικές στιγμές που φέρνουν στο επίκεντρο την ανθρώπινη εμπειρία και το συναίσθημα …»

Σημειώσεις  :

1^η :Κάποιοι  εξαπατητές  διαμαρτύρονται διότι ως κοντομνήμονες  ξέχασαν ανάλογες  εκκενώσεις καταλήψεων την περασμένη τετραετία…. 

2^η : «Μην ξεχνάμε, ότι αυτά τα οποία συμβαίνουν σήμερα στο κέντρο της πόλης, που κατά την αρχαιότητα φημίζονταν για την φιλοξενία της ( την αγάπη της για τους ξένους ), τους οποίους και προστάτευε ο Ξένιος Δίας και η Αθηνά η Ξενία, εκτρεφουν τον φασισμό .

Ας αντισταθούμε με κάθε τρόπο.» (Γ.Ρ)

Τα μούσια και το μούσι της Νέας Δημοκρατίας

Τα μούσια και το μούσι της Νέας Δημοκρατίας

Μούσι είναι το υπογένειο, το κοντό και περιποιημένο γένι που καλύπτει το πηγούνι και κακατ’ επέκταση τα γένια σε ολόκληρο το πρόσωπο, η γενειάδα

«Μούσι» και «τρίχες» επίσης είναι και το ψέμα, οτιδήποτε ψεύτικο

«καλοντυμένοι, σενιαρισμένοι αλλά και μούσι (με ουρά )λίγο ατημέλητο, λίγο γκριζόμαυρο, λίγο ‘’δεν πρόλαβα να ξυριστώ γιατί τρέχω στις φωτιές’’… μούσι, το οποίο φαίνεται ότι ορισμένοι θεωρούν επικοινωνιακά εκμεταλλεύσιμο.»

..η εμφάνιση του Μητσοτακέικου στις Πυρκαγιές ...

«Όταν η καταστροφή του τόπου μας κι ο πόνος του λαού μας γίνονται αντικείμενα εμπαιγμού από χορτάτα μηδενικά που αυτό που είναι το οφείλουν στην κληρονομιά της δυναστείας.

Που την έχει πληρώσει και την πληρώνει πολύ ακριβά αυτός ο τόπος κι αυτός ο λαός.»Γ.Α.

..και απόκοντα και ο χρυσός Πατούλης

«Για να δούμε σε ποιον πουλάμε μούσια»;

..και ποιοι τα αγοράζουνε…

…και οι αλήθειες της ΝΔ …:

• Μείωση των εισακτέων στα δημόσια πανεπιστήμια, προκειμένου να στρέψει τους νέους στα ιδιωτικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τη λειτουργία των οποίων είναι διακαής πόθος της να θεσπίσει και Συνταγματικά.

• Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων με διαδικασίες express, ξεκινώντας από τον όμιλο της ΔΕΗ,αφού πρώτα τη συκοφάντησε στο μέγιστο δυνατό βαθμό, με στόχο την ολοκληρωτική πλέον παράδοση της δημόσιας περιουσίας, του περιβάλλοντος και της ενέργειας, μη εξαιρουμένης της δημόσιας υγείας και παιδείας, στα μεγάλα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα.

• Προώθηση διαδικασιών fast truck έγκρισης επενδύσεων των πολυεθνικών επιχειρήσεων, χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους, ακόμα και εάν είναι καταστροφικές για το περιβάλλον.

• Συνέχιση και επέκταση της υποβάθμισης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων ξεκινώντας από την κατάργηση της αυτοτέλειας του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Επίσης, από την υπονόμευση του απεργιακού δικαιώματος και την παρεμπόδιση της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος των εργαζομένων είτε με την κατάργηση της εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας του με την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη λήψη αποφάσεων για απεργία είτε με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλιστών στον ιδιωτικό τομέα.

• Ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και πλήρη εφαρμογή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος των ατομικών κουμπαράδων (κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα τύπου Πινοσέτ), ξεκινώντας από την επικουρική ασφάλιση.

• Συνέχιση και κλιμάκωση των πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας και περιουσίας των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, ακόμα και αξίας κάτω των 30.000 όχι μόνο πλέον από τις τράπεζες αλλά και από το δημόσιο, και από τη ΔΕΗ.

• Ένταση και κλιμάκωση των αποκοπών ηλεκτρικού ρεύματος στα υπερχρεωμένα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν οικονομικά να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους ή και να θέλουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους οι όροι και προϋποθέσεις που τους τίθενται είναι αβίωτοι και ανεκπλήρωτοι.

• Μείωση της φορολογίας των κερδών και μερισμάτων, διατήρηση και ενίσχυση των κίνητρων και φοροαπαλλαγών για το μεγάλο κεφάλαιο.

• Αναστολή απόδοσης ΑΜΚΑ στους αλλοδαπούς τρίτων χωρών. Η απόδοση ΑΜΚΑ παρά τις υπουργικές αποφάσεις παρέμενε μια δύσκολη υπόθεση για τους αλλοδαπούς. Η νέα κυβέρνηση ήρθε να αναστείλει αυτήν τη δυνατότητα. Νέα παραβίαση διεθνούς δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελληνικής νομοθεσίας. Ένας ξενοφοβικός, εντυπωσιοθηρικός μισανθρωπισμός, που πέραν όλων των άλλων θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία: άνθρωποι με φυματίωση, HIV, ηπατίτιδα και με άλλες ασθένειες θα μείνουν χωρίς πρόσβαση στο σύστημα δημόσιας υγείας.

•

• Κατάργηση του ασύλου στο πλαίσιο της στρατηγικής «νόμος και τάξη». Βεβαίως, άσυλο δεν υπήρχε για αρκετά χρόνια, ωστόσο η εγκληματικότητα δεν είχε μειωθεί ούτε κατ’ ελάχιστο- το αντίθετο. Διακίνηση ναρκωτικών γίνεται ακριβώς έξω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για παράδειγμα, ωστόσο η αστυνομία και πάλι δεν παρεμβαίνει. Η αστυνομία μπορεί και χωρίς άδεια των πρυτανικών αρχών να παρέμβει και με το άσυλο εν ισχύ για σοβαρά αδικήματα παρόλα αυτά αρνείται.

Όπως ακριβώς δήθεν δεν «καθαρίζει»- με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει- λόγω πολιτικών εντολών τα Εξάρχεια, ωστόσο δεν απαντά γιατί δεν έχει «καθαρίσει» άλλες περιοχές του λεκανοπεδίου με πολύ μεγαλύτερη εγκληματικότητα ή γιατί δεν μπορούσε να σώσει τους ανθρώπους στο Μάτι, όπου μάλλον δεν δρουν αντιεξουσιαστές και πράκτορες της ίδιας της αστυνομίας.

• Δηλώσεις υποταγής από Βορίδη στα επίσης ακροδεξιά, σιωνιστικά λόμπι, προκειμένου ψοφοδεώς να κερδίσει τον καλό λόγο τους, δοθέντων των παλαιότερων αντισημιτικών τοποθετήσεών του. Και η προηγούμενη κυβέρνηση εκθείαζε το Νετανιάχου αλλά εδώ έχουμε μια πραγματικά θλιβερή στάση υπουργού, "αντάξια" του ακροδεξιού, θρασύδειλου ήθους που κυκλοφορεί αυτήν την εποχή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς.

• Στις κρίσιμες για την παρασιτική ολιγαρχία κυβερνητικές θέσεις -για αυτήν την ολιγαρχία για την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα πραγματοποίησε όσες χάρες μπορούσε- όλως τυχαίως βρίσκονται εκλεκτοί της και –πρώην- υπάλληλοί της. Μαζί με τις δηλώσεις για νέα ανακεφαλαιοποίηση των ιδιωτικών τραπεζών που διακινούν στελέχη του, ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι η έφοδος του παρασιτισμού εντείνεται.

• Ο Χατζηδάκης που έφτιαξε το επιζήμιο για το ελληνικό δημόσιο, ιδιωτικό μονοπώλιο στις αερομεταφορές ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τη ΔΕΗ αφού του έστρωσε το δρόμο ο Σταθάκης, ενώ και η οικογένεια Λάτση πήρε το υπουργείο που ήθελε. Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Βαρδινογιάννης κλπ., ετοιμάζονται να λάβουν τα δικά τους μερίδια επίσης. Η κυβέρνηση μας προϊδεάζει από τις πρώτες κινήσεις της ότι θα είναι άλλος ένας τροχονόμος της λεηλασίας του δημοσίου πλούτου.

• Διάφορα γραφικά, δεξιά στοιχεία- βλ. δηλώσεις περί των ψυχικά νοσούντων αντιστασιακών κατά της χούντας- δίνουν τον τόνο μιας αμετανόητης, εκδικητικής, ανιστόρητης και ακροδεξιών καταβολών, «γαλάζιας γενιάς». Αν νομίζουν στην κυβέρνηση πως θα συγκινήσουν έτσι τη νεολαία, καλύτερα να το ξανασκεφτούν.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πρέπει να θυμάται ότι ήλθε ως επικεφαλής ενός ρεύματος που ζητούσε να φύγει ο Τσίπρας. Όχι έχοντας μαζί της, ένα θετικό ρεύμα. Ακόμα βρίσκεται στο μήνα του μέλιτος. Αν από τώρα μας θυμίζει αρκετά από αυτά για τα οποία ο ελληνικός λαός βλέπει καχύποπτα έως εχθρικά τη δεξιά, τότε ίσως σύντομα θα κατορθώσει να «αναστήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ, ανταποδίδοντας τη χάρη του τελευταίου προς τη ΝΔ. Θ.Τ

«Δάκρυσε ο Γαβρίλης Λιατσής…» και γέλασε κάθε πικραμένος…

«Δάκρυσε ο Γαβρίλης Λιατσής…» και γέλασε κάθε πικραμένος…

Όταν η γελοιότητα συναντά τον χειρότερο Δήμαρχο ever, τον βραβεύει «για την πολύτιμη προσφορά του» με εικόνα που είχε δωρίσει αποθανών, μεταβάλλεται σε ντροπή, αίσχος  και κοροϊδία για τους Πυργιώτες

Βραβεύτηκε «για την πολύτιμη προσφορά του Δήμου Πύργου στον Ιερό Ναό!» 

από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Αγίου Σπυρίδωνος Πύργου του απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα ο Δήμαρχος Πύργου Γαβρίλης  Λιατσής και «του προσφέρθηκε από τον π. Νικόλαο Κατσηδήμα εικόνα του Αγίου, που είχε δωρίσει πριν από χρόνια ο εκλιπών αντιδήμαρχος Πύργου Φώτης Δημόπουλος, μια κίνηση που έκανε τον απερχόμενο δήμαρχο να δακρύσει.»

όπως ενημερώνει η αδελφή ψυχή  του πλέον αποτυχημένου Δημάρχου Εφημερίδα «Πατρίς»,

Βραβεύτηκε και δάκρυσε

ο καταστροφέας  της πόλης και του Δήμου, αυτός που τίποτα δεν πρόσφερε (..πήρε όμως…), που ο Δήμος είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος, με απουσία οιασδήποτε πολιτιστικής εκδήλωσης, γλεντιού και χαράς, με διαλυμένους δρόμους, βρώμικες παραλίες,  με κατασκευές πλατειών για ιδία χρήση(…), με καταστραμμένες αθλητικές υποδομές, χωρίς πάρκα, πράσινο, χωρίς …χωρίς …

Τον βράβευσαν και συγκινήθηκαν οι επιδιώκοντες προβολή και δημοσιεύματα, οι μικροί και μίζεροι κολαούζοι.

Το πρόβαλε πρωτοσέλιδα  η  Εφημερίδα «Πατρίς», γιατί τόσα καλά (τους) έχει κάνει Δήμαρχος, τόσο στενή συνεργασία είχαν, 

πρόβαλε το  δάκρυ του Δημάρχου… ( του τόσου ευαίσθητου…..)

Του πρόσφεραν ( και δάκρυσε   …) την εικόνα που είχε δωρίσει ο αποθανών  αντιδήμαρχος και τη πρόσφεραν ασεβώς ,  διότι δεν μπορεί να δωρίζεται μια εικόνα που είχε προσφέρει κάποιος στην εκκλησία, ως  το τάμα του, ως  προσφορά του προς τον άγιο.

..γιατί όπως γράφει ο  «Giorgos Alertas»  σε σχόλιο του στο facebook  

:  «Αποτελεί πολύ μεγάλη ασέβεια να δωρίζεται μια εικόνα που είχε προσφέρει κάποιος στην εκκλησία. Η εικόνα μπορεί να ήταν το τάμα του, η προσφορά του προς τον άγιο. Καμία σχέση με το γεγονός ότι δόθηκε στο συγκεκριμένο δήμαρχο. Αλλά με το γεγονός ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ο παπάς να ξαναδωρίζει κάτι. Μνημόσυνο με ξένα κόλυβα....

…και τίθεται ένα μεγάλο θέμα, αυτό της διαχείρισης των δωρεών προς τις εκκλησίες   γιατί όπως σωστά  γράφει ο  «Xaris Kanellakopoulos  »  σε σχόλιο του στο facebook :

«Κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ποιος διαχειρίζεται τα δώρα των πιστών. Πόσο ανενδοίαστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ιδιοτελείς σκοπούς. Χωρίς δισταγμό. Μια εικόνα που κάποιος δωρίζει στον ναό πως μπορεί να δωρηθεί ;Με την συναισθηματική φόρτιση ενός νεκρού συμπολίτη μας. Και με ποια αξιολόγηση; Λυπάμαι. Αλλά δεν δακρύζω. Θα περιμένω την εικόνα......»

Το δημοσίευμα της  Εφημερίδας «Πατρίς»:

Στο facebook : « https://www.facebook.com/patrisnews/posts/3413505278674593?comment_id=3414139998611121»

Στο Patrisnews :  «http://www.patrisnews.com/pyrgos-dakryse-o-gavrilis-liatsis-vraveftike-gia-tin-prosfora-tou-ston-in-ag-spyridona/?fbclid=IwAR1I6M6Dho9OXpytDXc1r5F1OvwFWe1jut_4MNpZod23_HwoTq2SI0cS6YQ»

…και μια απάντηση

π. Νικόλαε  Κατσηδήμα προς οριστικοποίηση των εξηγήσεών μου καιουχί παρεξηγήσεων… λέγω τούτα !

  

Δικαιολογίες …ή « προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις» (Δαυίδ, Ψαλμός ΡΜ΄. 140)

1. …  «Τὸ δώρο δὲν δωρίζεται καὶ ἂν δωριστεῖ γνωρίζεται.» σε κάθε περίπτωση είναι ασέβεια στον δωρητή, πολλώ μάλλον όταν ούτος έχει εκλείψει ..

2…Δεν διαψεύσθηκε . ..αλλά δικαιολογήθηκε μετά την κατακραυγή…

3.   … στο  video ομιλείτε …περί προσωπικού δώρου ..δηλαδή προέρχεται από το πρόσωπο του εκλιπόντα … δηλαδή ήταν δημόσιο δώρο… άλλωστε ο ιερείς δεν είναι δωρολήπτες…. ή είναι ?

4. Η ενορία σας προφανώς είναι μια ευτυχισμένη νησίδα στην πόλη του Πύργου …χωρίς σκουπίδια .. με δρόμους… με πολιτισμό…με αθλητικά κέντρα… με .. με…

..και βραβεύσατε τον «ρέκτη» Δήμαρχο

π.

«Ουαί … οι δικαιούντες τον ασεβή ένεκεν δώρων και το δίκαιον του δικαίου άροντες.» (Ησ-5,23)

 ..και ολοκληρώνοντας

π.  … «Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας» (Δαυίδ, Ψαλμός ΡΜ΄. 140)

ΥΓ: Είδα το video,  δάκρυ δεν είδα … ένα, ψέμα άκουσα, μια προσβολή  κατάλαβα και μια καπήλευση μνήμης νεκρού αντιλήφθηκα…

Επί αυτής της απάντησης αποκρίνομαι… :

« «

Νικολαος Κατσηδημας ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΜΑΡΙΝΗ ΓΙΑ ΑΡΣΗ ΚΑΘΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΣ Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ ΟΠΩΣ ΕΙΠΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΟ ΤΟΝΙΣΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΩΝ ΗΤΑΝ ΔΩΡΟ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΦΩΤΙΟ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ΕΙΔΕ ΟΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑ ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΣΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΙΖΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΟΣ ΚΑΛΟΣ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΑΣ ΑΡΑ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΕΘΑ ΑΓΝΩΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΤΡΟΒΟΛΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΥΜΩΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΓΚΗ... ΤΩΡΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΓΑΒΡΙΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΑΠΟ ΤΟ 1987 ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΠΥΡΓΙΩΤΕΣ ΘΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΕΙ ΒΕΒΑΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΕ ΕΓΙΝΕ ΚΟΣΜΗΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΟΠΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ 30 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΟΡΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΕ ΝΑΟΥΣ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΑΣ ΕΝΩ ΕΠΙΣΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΞΕΡΕΙΣ Η ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΠΗΡΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΤΟ 1994 ΜΕΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ... ΕΠΙΣΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΠΡΩΤΥΠΟ ΔΡΑΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΠΥΡΓΙΩΤΕΣ ΤΟΝ ΕΞΕΛΕΞΑΝ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΟΣ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΒΡΩΜΗΣΕ... ΜΗΠΩΣ ΠΤΑΙΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ... ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΟΜΙΣΩ ΟΦΕΛΗ... ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΒΛΕΠΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΣ ΔΕΝ

ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΡΓΑ Η ΚΟΛΥΣΙΕΡΓΟΥΝ ΜΗΔΡΟΥΣ ΕΞΑΠΕΛΥΣΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΣ ΕΙΠΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟΝ ΕΒΡΙΖΕ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΧΘΕΣ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΤΙΜΑ ΟΜΩΣ ΕΙΧΑ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΕΝΩ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΕΧΡΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΠΙΚΟ ΚΟΣΜΟ...

» »

Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να …

Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να …

Εν αρχή ένα παιχνιδίσμα, όπως η διάθεση μας(..?)  επιθυμεί, ως το έξω (μας ?) παρασύρει, όσο το μέσα μας επιτρέπει, έως η σκληράδα αυτού που μετατραπήκαμε δεν μας αποτρέπει …

… σε αυτά τα ταξίδια που δεν κάμαμε, σε αυτούς/ες που θέλουμε/αγαπάμε και είναι μακριά μας, στις αποζητήσεις που πρέπει να εκπληρωθούν…

Αύγουστος είναι ο μήνας της πληρότητας και της ευτυχίας.

Όποιος δεν πίνει «Αύγουστο» είναι αμέθυστος του κάλλους και αδαής του δέους της ζωής.

Όποιος τολμήσει και βάλει το αυγουστιάτικο φεγγάρι στις φλέβες του, κορυδαλλός του ονείρου, καρδιοπλεύστης ιδεών, μηδενίζει τον θάνατο, ακυρώνει την εξουσία.

Το φεγγάρι του Αυγούστου πλέει στις  ελληνικά νησιά και τις παραλίες, φωτίζει τους τόπους των μεγάλων ποιητών και φιλοσόφων, μεταγγίζει και μεταγγίζεται. Ανατρέπει την καταναλωτική κρούστα της απομάγευσης, θέτει τα πανάρχαια ερωτήματα του ανθρώπου.

Τι είναι αλήθεια; Τι είναι ψεύδος; Τι είναι ψυχή; Τι είναι «ον» και «μη ον»;

Το φεγγάρι του Αυγούστου αδελφώνει τους λαούς στα ακροφτέρουγα του «ευ ζην» και του «ευ πράττειν».

Η θάλασσα του Αυγούστου με τον ήλιο κατάσαρκα είναι υφαντό αθανασίας. Το φοράς στην ψυχή και ταξιδεύεις πάνοπλος στην αιωνιότητα της ποίησης, άφθαρτος από την πραγματικότητα, εκστασιάζεις τη ρακένδυτη καθημερινότητα αυτού που βιώνουμε  (και θα… ? ), ανατινάζεις τον ζυγό του (!! ????)

Το ηλιοβασίλεμα του Αυγούστου σφυγμομετρεί τους παλμούς του άμετρου και του μέτρου.

Κεραυνώνει το ανορθολογικό και το τεχνοκρατούμενο.

..και προσπαθώντας να οδεύσω από τα παιχνιδίσματα στην σοβαρότητα του κάθε μέρα υποτροπίασα και συνεχίζω ………..

«Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.» (Οδυσσέας Ελύτης)

Εγώ ειμί η χλεύη της λογικής, η μετωνυμία του ονείρου και των ψευδαισθήσεων, το ρεύμα των ροών των ποταμών και των θαλασσών, ολετήρας ναών εννοιών που πυροβολούν το ασυνείδητο και το ένστικτο.

Άπληστος, ακόρεστος μήνας, αδηφάγος δολοφονικός, πυροβολώ στερεότυπα και μεταφορές, βγάζω τη γλώσσα σε ό,τι δεν είναι εμπύρως εμπειρικό, μασκαρεύω τα πλήθη που αγεληδόν λούονται στην κάψα του ηλιακού συστήματος.

Μήνας αρχέτυπος, της εξαπάτησης και του πανηγυριού μύστης, απελευθερωτής και είρων, της αβεβαιότητας εραστής, πλημμυρισμένος από σκιρτήματα, φλογισμένος από πάθη ιερά κι ανίερα, πρωταγωνιστής του χρόνου και του μαγεμένου χώρου.

Αρχαίοι κίονες με υποβαστάζουν, δοκάρια σκληρά, πεπυργωμένα στο παιγνίδισμα των στιγμών.

Πήγνυται και σκληρύνεται το αίμα μου, τέτοιος μήνας είμαι, ευδιάθετος στη θέα παλλόμενων νευρικών ινών, στο τρέμισμα της απάθειας.

Εγώ ειμί το άπειρον του πεπερασμένου βίου, άμορφο και εύμορφο, ιατό και ανίατο θορύβημα, ελεύθερο, ασυγκράτητο, σαγηνευτικό. Εντός μου πληθύνονται λαχτάρες ανθρώπων, καρποί φυτών-δέντρων-ψυχών.

Εγώ ειμί η αράχνη του τρόπου σας και του ύφους σας, της δειλίας και του σθένους σας, της ασάφειας και της ανεξαρτησίας σας.

Είμαι ο μαγικός μήνας Αύγουστος… τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο, χρυσός μασκαράς και σάτυρος, δαίμονας και άγγελος κρυφών επιθυμιών, βασανισμένων, φυλακισμένων.

Πρωτόγονος κι εγκάρδιος, φίλος κι εχθρός του νου και των οπαδών του, αμοραλιστής και ευαίσθητος, μικρός και μέγας.

Σε μένα θυσιάζετε τη σχισμή του πάθους και του άγνωστου, του ανέλπιστου, που θέλετε να το αγγίξετε, να το θωπεύσετε• εις μάτην.

Μήνας τετελεσμένος και μήνας διαρκείας, απυρόβλητος, γενναίος, ζεστός και υγρός.

 Φωτεινός μήνας. Λάμπουν οι στιγμές (ωσάν στο φεγγαρόφως εφάνη η ομορφιά (σου) και το μέλλον, το παρόν και που θέλει να είναι και παρελθόν …)

Κι ερωτικός(…Τον Αύγουστο και οι γριές κάνουνε ξετσιπασιές…)  , μην ξεχνιόμαστε, ορχηστής των σπλάγχνων και της αιθέριας τρέλας, ταξιδευτής σε κρύα και παγερά υψίπεδα, φυγάς θεόθεν και αλήτης, αμέριμνος, ποντοπόρος, ποντομέδων, παρδαλός και οινόφλυξ, τέρας βεβαιοτήτων που τις πλάθω μόνος, χωρίς τη φτωχή, μικρή σας πραγματικότητα, αγαπητοί πολίτες, Ελληνες, φιλέλληνες, Ελλαδίτες, παρέλληνες, μισέλληνες, υπερέλληνες, αγαθοί στο δέμας και στην τάξη, αιμοδότες της ανίας και της στενοκεφαλιάς, μικροί «πιστοί» δογματόφρονες μηρυκαστικοί.

Υπερήφανος μήνας.

Ναι.

Προκλητικός, παιγνιδιάρης, ζιζανιοφόρος, διαβολάκος-υφαρπάζω και διαφεντεύω καρδούλες- ατακτούλης και πονηρούλης μήνας, αλλά και διαστροφέας και εκμαυλιστής, φυγόπονος κι αιθεροβάμων, ανελέητος και αλληγορικός.

Τι άλλο;

Προστάτης του αλλοπρόσαλλου και του τυχαίου, του πλαγκτού παιδαγωγός, της πείνας και του ολέθρου εξολοθρευτής.

Ανασκαφέας του ασυνείδητου, της κραιπάλης, του οίστρου και των άστρων συνοδοιπόρος.

Αντίπαλος της κάθε υποταγμένης κυβέρνησης του τόπου,

ανταγωνιστής των καταστροφέων της Ηλείας, της πόλης μου ( του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου),

αντ..αγωνιζόμενος τους δήθεν, τους τυχάρπαστους, τους άθλιους επιβητόρες/ παρασίτα (ντενεκέδες, κλέφτες και νταβατζήδες) του πανέμορφου  τόπου μας … της Ηλείας, της πόλης μου ( του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου),

εχθρός  της διαπλοκής της αλυσίδας  των μηδενικών (εκδοτών, ετερόφωτων και σκοτεινών πολιτικών, άθλιων εκμεταλλευτών του πόνου και της δυστυχίας ) που το όραμα τους για το μέλλον του τόπου (… της Ηλείας, της πόλης μου .. του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου), φτάνει  μέχρι το βάθος της τσέπης τους και το ύψος  της εξουσιαστικής καρέκλας (τους)..ερπετά, χρηματοφάγοι

πολέμιός τους (…εγώ…  -εσείς ?).

Κοντά μου οι διαφωνούντες, οι αντιρρησίες, οι οργισμένοι, οι κουρασμένοι. Οι απογοητευμένοι, οι νέοι και διαβολείς της πολιτικάντικης σκέψης και ρητορικής αυθάδειας.

Ευτυχώς, να λέμε, που υπάρχει τούτος ο μήνας(Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο…).

Λοξίας μεν, ο Αύγουστος (και εγώ...), αλλά τουλάχιστον διαφορετικός.

«Ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε

Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.»

(Τα Ρω του Έρωτα, Οδ. Ελύτης)

…. Αχ !!!  … «Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ’σουν τρεις βολές (φορές) το χρόνο!»

Σταφίδα: Μια καλλιέργεια, ένα προϊόν..

Σταφίδα: Μια καλλιέργεια, ένα προϊόν..

(μια νέα βελτιωμένη παρουσίαση…ανταποκρινόμενος σε προτροπές φίλων..  )

Μια καλλιέργεια, ένα προϊόν που τόσο πολύ έχει συνδεθεί με τον τόπο μας, την Ηλεία, που μεγάλωσε και έζησε γενιές, που …έδωσε αγώνες, που είναι η ίδια η νεώτερη ιστορία μας, που χάνεται (…μαζί με την καλλιέργεια) στην λήθη χωρίς να έχει ένα χώρο/μουσείο ενθύμησης .

Τα κτίρια καταρρέουν, λεηλατούνται, μετατρέπονται σε καταυλισμούς, πωλούνται σε super market, αλλάζει η φυσιογνωμία τους και η αρχιτεκτονική τους…

… και αντί να γίνουν μουσεία, χώροι πολιτισμού, εκθέσεων, εκδηλώσεων, αναψυχής πανέμορφοι και λειτουργικοί, παραγωγικοί και  προσελκυστικοί στους κατοίκους της Ηλείας και στους επισκέπτες,

απαξιώνονται, καταπίπτουν, ερημοποιούνται ή κάποιοι έχουν στόχο να τα κάνουν χώρους εξυπηρέτησης ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων (τους)..

Αν είναι δυνατόν και το κέντρο της Μαύρης Σταφίδας, της Μαυρομάτας, που είχε εργοστάσια, Σιδηρόδρομο, απέραντες καλλιέργειες, που έθρεψε και που δούλεψαν σε αυτές γενιές και γενιές να μην έχει κάτι που την θυμίζει, να την προβάλλει, να έλκει επισκέπτες, έσοδα και πολιτισμό

..αλλά το πολιτικό προσωπικό της Ηλείας χαλασμένα και σάπια ήταν και είναι… μόνο να τρώνε τους καλούς καρπούς της Ηλείας ξέρουν και να κάθονται επί καρέκλας…

.. ξεσκαρτάρισμα  θέλουν τα αποδιαλέγματα (οι πολιτικοί) όπως  µε το άπλωμα της σταφίδας γίνεται και το ξεδιάλεγµα.

Λίγα λόγια για την σταφίδα…

Σπάνια η ιστορία ενός τόπου έχει συνδεθεί τόσο στενά με ένα αγροτικό προϊόν όσο η Ηλεία και η ευρύτερη περιοχή της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου με την σταφίδα.

Η καλλιέργεια της μέχρι την απελευθέρωση (1830) ήταν σχετικά περιορισμένη, γεγονός που οφείλεται αφ’ ενός στο ότι η σταφίδα δεν ήταν απαραίτητη στη διατροφή του αγροτικού πληθυσμού και αφετέρου στο ότι η αντικατάσταση μιας άλλης καλλιέργειας με σταφιδαμπέλους, απαιτούσε αρχική χρηματική επένδυση και συγχρόνως οικονομική αντοχή των παραγωγών ώστε να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες 3-4 χρόνων που απαιτούσαν τα φυτώρια ωσότου αρχίσουν να αποδίδουν καρπό.

Ωστόσο από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους, η καλλιέργεια της άρχισε να παίρνει εντυπωσιακές διαστάσεις λόγω της εξωτερικής ζήτησης του προϊόντος στην ευρωπαϊκή αγορά και κυρίως την αγγλική.

Την ώρα που ο Κάρολος Ντίκενς αποθέωνε στις Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες του την σταφίδα, απαραίτητη στο τραπέζι των λονδρέζικων οικογενειών , πλοία γεμάτα σταφίδα έφευγαν από το λιμάνι του Κατακόλου και τα άλλα λιμάνια της Πελοποννήσου με προορισμό τις μεγάλες αγορές του εξωτερικού, όπου το προϊόν καταναλωνόταν σαν υλικό ζαχαροπλαστικής για την κατασκευή πουτίγκας και σταφιδόψωμου, σαν ξηρός καρπός και αργότερα για την παραγωγή φθηνού σταφιδίτη οίνου και άλλων οινοπνευματωδών ποτών.

Μέχρι το 1860 οι εκτάσεις με σταφιδαμπέλους σχεδόν εξαπλασιάστηκαν φθάνοντας στην Πελοπόννησο τα 120.000-150.000 στρέμματα ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1830- 1860 ο όγκος της σταφιδοπαραγωγής δεκαπλασιάστηκε ακολουθώντας την αντίστοιχη αύξηση των εξαγωγών.

Τις δύο επόμενες δεκαετίες, η σταφίδα έγινε το κυριότερο εξαγωγικό προϊόν του Ελληνικού Βασιλείου.

Η εμπορευματοποίηση της σταφίδας οδήγησε την Ηλεία και τις άλλες γειτονικές περιοχές σε μία τόσο ακραία εξειδίκευση, που θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για μονοκαλλιέργεια. Ένας ολόκληρος αγροτικός κόσμος βγήκε από την οικονομία της αυτάρκειας και προσανατολίστηκε προς την εμπορευματοποιημένη παραγωγή. Μια παραγωγή που μοιραία ήταν απόλυτα εξαρτημένη πλέον από τις συνθήκες της διεθνούς αγοράς, την υπερπαραγωγή αλλά και τον καιρό.

Αυτή η ευθυγράμμιση της τοπικής παραγωγής της Ηλείας με την παγκόσμια αγορά και η καλλιέργεια ενός εξαγώγιμου προϊόντος, είχε ως αποτέλεσμα την προσέλκυση πληθυσμών- κυρίως από την ορεινή Πελοπόννησο – και των εποικισμό των πεδινών περιοχών.

Η κάθοδός τους συνέβαλλε στη δημογραφική ανάπτυξη των ηλειακών πόλεων και κωμοπόλεων, οι οποίες κράτησαν ανέπαφη αυτή την μορφή και τον αγροτικό τους χαρακτήρα ως τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εντελώς σχηματικά και περιγραφικά θα μπορούσαμε να κάνουμε διαχωρισμό του πληθυσμού σε τρεις κατηγορίες: Κεφαλαιούχοι, επιχειρηματίες, έμποροι, μεγαλοκτηματίες, γιατροί, δικηγόροι και συμβολαιογράφοι αποτελούσαν το ανώτερο κοινωνικό στρώμα των πόλεων. Στο μεσαίο άνηκε μεγάλο μέρος των χειροτεχνών, των καταστηματαρχών, των εμπόρων. Στο κατώτερο ανήκαν οι εργάτες γης, οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι, μερικοί καταστηματάρχες και χειροτέχνες και οι μικροί ιδιοκτήτες γης.

Γύρω από την παραγωγή και το εμπόριο της σταφίδας πλέχτηκε σιγά-σιγά ένα δίκτυο δραστηριοτήτων που σχημάτισε μια ιεραρχική πυραμίδα. Από τον μικροκαλλιεργητή, τον μικρέμπορο του χωριού ως τον έμπορο της ενδιάμεσης πόλης και τον μεγαλέμπορο.

Αυτή η στροφή προς την καλλιέργεια ενός εξαγώγιμου προϊόντος που εξαρτιόταν από τη διεθνή εμπορική συγκυρία, την οργάνωση της παραγωγής και της διακίνησής του αλλά και οι μετέπειτα κρίσεις του εμπορίου , καθόρισαν την τοπική εμπορική και βιομηχανική κίνηση αλλά και την κινητικότητα των κεφαλαίων και του πληθυσμού για πολλές δεκαετίες.

Η σταφίδα απαιτούσε ένα ολόκληρο φάσμα απασχολήσεων: η καλλιέργεια της απαιτούσε εργαλεία, ο καθαρισμός της απαιτούσε μάκινες, η ξήρανση της πανιά και αργότερα ξηραντήρια, η συσκευασία της ξύλινα κιβώτια, η μεταφορά της από τα αλώνια στις αποθήκες του σταφιδεμπόρου και στα λιμάνια απαιτούσε την κατασκευή κάρων.

Ωστόσο αυτή η άνθηση της περιοχής χάρη στην παραγωγή και το εμπόριο της σταφίδας σκιάστηκε συχνά.

Τα πρώτα σύννεφα εκδηλώθηκαν κατά την δεκαετία του 1850 εξ αιτίας της επιδημίας φυλλοξήρας που έπληξε τα ελληνικά αμπέλια και είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια των ? του εισοδήματος του πληθυσμού και τη χρεοκοπία πολλών σταφιδεμπόρων.

Το 1877, τα σύννεφα επανεμφανίζονται με την ύφεση της αγγλικής αγοράς. Την κατάρρευση των τιμών απέτρεψε το μεγάλο άνοιγμα των γαλλικών αγορών τον Οκτώβριο του 1879, το οποίο οφειλόταν στην πτώση της γαλλικής οινοπαραγωγής λόγω της φυλλοξήρας που έπληξε τα γαλλικά αμπέλια.Η σταφίδα έγινε περιζήτητη και η αγροτική παραγωγή προσαρμόσθηκε σ’ αυτή την ευνοϊκή συγκυρία.

Σ’ αυτή την περίοδο ευφορίας είναι ωστόσο χαρακτηριστική η ανυπαρξία επενδύσεων σε άλλους παραγωγικούς τομείς

Ένα σημαντικό μέρος του διαθέσιμου κεφαλαίου των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων διοχετεύθηκε στην ανέγερση και την πολυτελή επίπλωση κατοικιών, απόδειξη της επιθυμίας ενός δυτικόμορφου επιδεικτικού αστισμού. Αυτό αποδεικνύεται από τα καλλιμάρμαρα εντυπωσιακά νεοκλασικά κτίρια που κτίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αι. Στον Πύργο και τις άλλες μεγάλες ηλειακές πόλεις, περισσότερο για την κοινωνική ακτινοβολία των ιδιοκτητών τους παρά για να ικανοποιήσουν τις στεγαστικές του ανάγκες.

Η κατασκευή του σιδηροδρόμου και συγκεκριμένα της γραμμής Πύργου Κατακόλου, που λειτούργησε στις 3 Φεβρουαρίου του 1883 και ήταν η πρώτη σε ολόκληρη την Ελλάδα, και αμέσως μετά η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιώς – Καλαμάτας που συνέδεε όλες τις σημαντικότερες πόλεις του ηλειακού κάμπου, οι τοπικές γραμμές Καβάσιλα – Κυλλήνη και Πύργος Αρχαία Ολυμπία μαρτυρούν την άνθιση και τη σπουδαιότητα του εμπορίου της σταφίδας που διεξήγετο στην ευρύτερη περιοχή της Ηλείας

Όμως, οι νέοι γαλλικοί αμπελώνες που είχαν εν τω μεταξύ φυτευθεί, καρποφόρησαν, η γαλλική αγορά έκλεισε και άρχισε η περίφημη σταφιδική κρίση που υπήρξε καταλυτική για την τοπική οικονομία και κοινωνία, σημάδεψε για πολλά χρόνια την περιοχή σε όλα τα επίπεδα και ήταν ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι το σημαντικότερο οικονομικό γεγονός στην Ελλάδα από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.

Από την χρυσή εποχή δεν έμειναν παρά μόνο συντρίμμια, η τοκογλυφία άνθησε, η μετανάστευση – μοναδική διέξοδος για όσους δεν μπορούσαν να απορροφηθούν στην τοπική αγορά εργασίας – άρχισε και ήταν μαζική, το σταφιδικό κίνημα έκανε την εμφάνιση του και δόνησε την Ηλεία και τις άλλες σταφιδοπαραγωγικές περιοχές.

Η κατάρρευση του σταφιδεμπορίου ήταν πλέον γεγονός, είχε πλήξει ανεπανόρθωτα την τοπική οικονομία και την κοινωνία και είχε σπείρει τον πανικό στους κατοίκους της Ηλείας.

Κύρια αιτία της σταφιδικής κρίσης του 1890 ήταν η ανυπαρξία σταφιδικής πολιτικής. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κρίση παίρνοντας διάφορα μέτρα μεταξύ των οποίων ήταν η προστασία της παραγωγής με την πολιτική ¨της παρακράτησης¨ ( διαχωρισμός των ποιοτήτων, εξαγωγή των καλυτέρων και αποθήκευση και προώθηση των κατωτέρων στην οινοποιία και την οινοπνευματοποιία ), όμως οι συνέπειες της κρίσης ήταν πλέον ανεπανόρθωτες.

Η ανάγκη διάθεσης του προϊόντος ήταν ωστόσο επιτακτική και μόνη διέξοδος ήταν πλέον η εσωτερική αγορά.

Το απούλητο πλεόνασμα της σταφίδας δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για την δημιουργία δραστηριοτήτων βιομηχανικής μετατροπής του. Η σταφιδική κρίση σηματοδοτεί την εκβιομηχανοποίηση της περιοχής και κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου αι. Αρχίζει μια διαδικασία βιομηχανικής απογείωσης με τη δημιουργία πολυαρίθμων οινοποιείων, οινοπνευματοποιείων και ποτοποιείων. Τα περισσότερα από αυτά παρέμειναν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις ή έκλεισαν, μερικά όμως εξελίχθηκαν σε σημαντικές βιομηχανικές μονάδες.Εκτός από τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας σταφίδας, από τις οποίες κυριαρχείται το βιομηχανικό τοπίο της Ηλείας στο τέλος του 19ου αιώνα, υπάρχουν και μικρά βιοτεχνικά ή οικογενειακά εργαστήρια αγαθών τρέχουσας κατανάλωσης όπως αλευρόμυλοι και ελαιοτριβεία που είναι διάσπαρτα σε όλη την Ηλεία καθώς και μικρά σιδεράδικα, βυρσοδεψεία κ.λ.π.

Από τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα η διαδικασία της εκβιομηχάνισης διαφοροποιείται.

Αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται η τάση απεξάρτησης από τη σταφίδα και παρατηρείται μια μετατόπιση του κέντρου βάρους από τη σταφίδα σε άλλα προϊόντα όπως ο καπνός, τα δημητριακά κ.λ.π.

Η βιομηχανική πρωτοβουλία δεν είναι πλέον μεμονωμένο και αποκλειστικά τοπικό φαινόμενο αλλά υπακούει στις βαθύτερες τάσεις της οικονομίας στο σύνολό της .

Έτσι, από την πρώτη κιόλας δεκαετία του 20ου αιώνα το ¨βιομηχανικό τοπίο¨ της Ηλείας αλλάζει. Από αυτές τις βιομηχανίες – αντιπροσωπευτικές της νέας τάσης – που ιδρύθηκαν στην περιοχή της Ηλείας μετά το 1900 κυριότερες υπήρξαν η καπνοβιομηχανία Καραβασίλη και η βιομηχανία Δήμητρα – Αλφειός.

Ωστόσο, η χρόνια κρίση της σταφίδας εξακολούθησε να σκιάζει την οικονομική και την κοινωνική εξέλιξη της Ηλείας για πολλές δεκαετίες. Εκτός από την Ελληνική Εταιρεία Οίνων και Οινοπνευμάτων, συνέχισαν να κατασκευάζονται και άλλα σημαντικά οινοποιεία μέχρι τα μέσα τουλάχιστον του 20ου αιώνα σε πολλές περιοχές της Ηλείας όπως τα οινοποιεία το ΑΣΟ που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να σημαδεύουν το τοπίο και να θυμίζουν τα χρόνια της σταφίδας, που σφράγισαν την ιστορία της Ηλείας και των ανθρώπων της για πάνω από εκατό έτη, καθορίζοντας καταλυτικά μέχρι σήμερα την πορεία τους

Σημείωσεις:

1.       Οι φωτογραφίες είναι στην διάθεση και προς χρήση καθεμιάς και καθενός γιατί αποτελούν κοινή μνήμη και κληρονομιά

2.      Οι φωτογραφίες προέρχονται κυρίως από τις εκδόσεις-ημερολόγια της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηλείας – Ολυμπίας: «Ιστορίες και συνταγές της Μαυρομάτας/ Ημερολόγιο 2009», «Ημερολόγιο 2010», «Οι φάμπρικες της Μαυρομάτας/ Ημερολόγιο 2011», «Ψωμί κι ελιές/ Ημερολόγιο 2012»

3.      Η φωτογραφίες που παραθέτω ελπίζω να μην υποστούν το πλιατσικολόγημα ( όπως οι συλλεκτικές φωτογραφίες του Πύργου που είχα παρουσιάσει προ μηνών) από κάποια αναξιοπρεπή internet site που δρουν σαν κατσαπλιάδες και υφαρπάζουν ασυστόλως και τις παρουσιάζουν ως δικό τους επίτευγμα για να πουλήσουν επισκεψιμότητα..