Ζόρικοι καιροί

Ζόρικοι καιροί

«Αχ», είπε ο ποντικός, «μέρα τη μέρα ο κόσμος γίνεται και πιο στενός.

Στην αρχή ήταν τόσο μεγάλος, που με φόβιζε, έτρεχα κι έτρεχα και ήμουνα πανευτυχής που επιτέλους, μακριά πολύ μακριά δεξιά κι αριστερά μου, έβλεπα τοίχους, αλλά αυτοί οι ατέλειωτοι τοίχοι πλησιάζουν με τέτοια ταχύτητα ο ένας τον άλλο, που βρίσκομαι ήδη στο τελευταίο δωμάτιο, κι εκεί στη γωνία υπάρχει η παγίδα, όπου τρέχω να χωθώ». 

«Γιατί δεν άλλαζες διαδρομή;» είπε η γάτα και τον καταβρόχθισε.…..( Ένας «Μικρός μύθος», από τον Φραντς Κάφκα)

Το σήμερά μας αλλά και το αύριο μας  στην ίδια διαδρομή ?

 ή θα επιχειρήσουμε να αλλάξουμε  μέσα από σκέψη και κρίση, σε νέα κατεύθυνση

….το έγκλημά συντελείται µε γνωστούς δράστες και το εν γένει κλίμα έχει πολλές δυσκολίες….

Οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση και οι χειρότεροι είναι γεμάτοι από την ένταση του πάθους, όπως λέει ο Ουίλιαµ Γέιτς σε ένα του ποίηµα.

Στην ατμόσφαιρα αιωρούνται απειλές κι ελπίδες.

Είτε θυμώνουμε κι αγανακτούμε, είτε φοβούμαστε  και λουφάζουμεν, είτε εξεγειρόμαστε  και στρατευόμαστε  είτε αγωνιούμε  και μελαγχολούμε ..

Ελπίζοντες ή απελπισμένοι να κάνουμε κάτι…

Να μετρηθούμε με τους καιρούς και ας είναι ζόρικοι

…  να αλλάξουμε  μέτρα και στάγμα, καημό να μην αλλάξουμε ( που λέει και το τραγούδι-περίπου)