Η φιλανθρωπία της υποκρισίας, η προσφορά της προβολής και της προσβολής και οι καλικαντζαριές του Δημάρχου Πύργου

Η φιλανθρωπία της υποκρισίας, η προσφορά της προβολής και της προσβολής 

και οι καλικαντζαριές  του Δημάρχου Πύργου

Αλλεπάλληλες και πολλαπλές οι ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις, φωτογραφίες  των φιλανθρωπικών κινήσεων, δράσεων και ενεργειών από φορείς, Δήμους, συλλόγους και λοιπές συναφείς ομάδες.

Μακαρόνια, γλυκά, κοτόπουλα, ρύζι, όσπρια, άντε και καμιά γαλοπούλα προσφέρονται σε ιδρύματα, φτωχές οικογένειες, άπορους και λοιπούς δυστυχισμένους και φτωχούς από τους «φιλάνθρωπους»  υποκριτές που χαμογελαστοί και με πόζες  κορδωμένοι φωτογραφίζονται  και κάνουν δηλώσεις «αγάπης».

Τσάγια  φιλανθρωπίας, συνεστιάσεις αγάπης, σουαρέ «βοήθειας» στο συνάνθρωπο, εκδηλώσεις υπέρ απόρων, που αφού ντερλικώσουν  στα τραπέζια, κουτσομπολέψουν στα τσάγια, επιδείξουν τα ντυσίματα τους  στις εκδηλώσεις αφήνουν και 1-2 ευρώ για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες.

Ουαί υμίν υποκριτές !

Φορείς όπως οι Δήμοι συνεντευξιάζονται, φωτογραφίζονται (όπως εκείνος ο ανεκδιήγητος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Ήλιδας) δίπλα σε φασόλια και φακές , εκθέτουν τους άπορους φωτογραφίζοντας τους και τους χρησιμοποιούν ως  ντεκόρ της επικοινωνιακής πολιτικής τους, της ανοησίας τους και των πολιτικών βλέψεων τους, όπως του πολιτικού κόμματος (…των ανεξαρτήτων) που μοιράζει παλιατζαρίες ρούχα και παπούτσια, άντε και κάνα μπισκότο και κάνα κουτί γάλα.

Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι. Άθλιοι !

Οι αλυσίδες καταστημάτων, που σου λένε πως με κάθε αγορά ένα ευρώ πάει στο τάδε ίδρυμα ή έχουμε ταΐσει  τόσα άπορα παιδιά ή άφησε στο καλάθι της αγάπης ένα προϊόν, δηλαδή η  φιλανθρωπία σαν διαφημιστική καμπάνια για φιλεύσπλαχνο υπερκατάστημα, αυτό που την ίδια ώρα έχει εργαζόμενους με μισθούς πείνας και εξοντωτικά ωράρια και υπερωρίες απλήρωτες, που κατέστρεψαν όλα τα μικρομάγαζα που ζούσαν εκατοντάδες οικογένειες.

Ουαί υμίν ανάλγητοι, στυγνοί κερδοσκόποι και εκμεταλλευτές !

Αν ήθελαν να προσφέρουν, θα μπορούσαν να το κάνουν και απλά να μην πουν τίποτε.

Θα έκαναν την διανομή στα σπίτια διακριτικά, χωρίς δημοσιότητα και φωτογραφίες.

Θα περιφρουρούσαν τα προσωπικά δεδομένα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και θα προστατεύαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Όλοι αυτοί που κερδοσκοπούν  (πολιτικά, διαφημιστικά, δημοσιοσχετίστικα κλπ…) δεν μιλούν γιατί  φτάσαμε ως εδώ, με τους χιλιάδες άπορους, φτωχούς, για το ποιος ευθύνεται. Αντιμετωπίζουν  την εκτεταμένη φτώχεια και ανέχεια, κάτι σαν επιδημία, σαν φυσικό φαινόμενο.

Δεν μιλούν για τα μνημόνια και την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και τα κόμματα που εφαρμόζουν αυτήν την πολιτική.

 Δεν μιλούν γιατί  πολλοί από αυτούς τα έχουν υποστηρίξει (και τα υποστηρίζουν) όπως είχα γράψει πρόσφατα στο άρθρο μου «Η φτώχεια στην Ηλεία, η αδιαφορία, η απελπισία, η εκμετάλλευση της  και οι ένοχοι για αυτήν» (http://odisseasml.blogspot.gr/2016/12/blog-post_13.html )

Φωτογραφία το μέλημα τους, η προβολή τους το ζητούμενο τους, η ψευτιά τους μια καταχώρηση στις  εφημερίδες και ένα πλάνο στην τοπική TV το επιδιωκόμενο προσωπικό και πολιτικό όφελος τους…

Για να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη φιλανθρωπία όταν αυτή γίνεται με τις αγνότερες προθέσεις. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είτε ατομικά είτε συμμετέχοντας σε εθελοντικές οργανώσεις, όντως βοηθάνε κόσμο που αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Το μόνο αντάλλαγμα που παίρνουν είναι η δική τους ηθική ικανοποίηση.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα δώσουν ένα πιάτο φαΐ και λίγα ρούχα σε άπορους συνανθρώπους μας. Θυσιάζοντας προσωπικό χρόνο ή και χρήμα αν και αυτό συνήθως είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Που όταν τους πεις και κανένα μπράβο, σου απαντάνε «Σιγά μωρέ τι έκανα;». Ξέρεις πως όταν σου απαντάνε με αυτόν τον τρόπο, το λένε με όλη τους την ειλικρίνεια και όχι για να δείξουν ταπεινοί. Αυτοί  δεν αισθάνονται την ανάγκη να το φωνάζουν δεξιά και αριστερά, ούτε να το προσθέσουν στα βιογραφικά τους.

Πρόβλημα έχω με τους δήθεν. Τι εννοώ; Με αυτούς που το κάνουν γιατί το νιώθουν πραγματικά αλλά για να φτιάξουν το προφίλ του καλού χριστιανού, του ευεργέτη, του καλού ανθρώπου ….

Η φιλανθρωπία είναι μια πράξη ταπεινοφροσύνης. Χωρίς διαφήμιση και αλλότριους σκοπούς.

…και οι καλικαντζαριές  του Δημάρχου Πύργου

Είναι και ο Δήμος Πύργου  και δήμαρχος Γαβρίλης Λιατσής που σαν καλικάντζαρος κοροϊδεύει τους Δημότες και τα παιδιά με πρόσχημα την αγάπη (ανύπαρκτο  συναίσθημα για αυτόν),

ομιλεί για Χριστουγεννιάτικο χωριό στην Κεντρική Πλατεία που είναι όμως επί πληρωμή(οι γονείς των παιδιών που το επισκέφτηκαν πέρυσι ξέρουν πόσο τους στοιχίζει …),

λέγοντας για μοίρασμα προσκλήσεων, που θα μοιραστούν από το γραφείο Παιδείας του Δήμου, σε συνεργασία με την ΔΗΚΕΠ , κάνοντας ακόμα  ένα αδιαφανές παιγνίδι μικροπολιτικής και εξυπηρετήσεων,

που στην ουσία αποτελεί «δόλωμα» (οι προσκλήσεις ) για την επίσκεψη εκεί, στην ιδιωτική εταιρεία  που ατζέντης της το παίζει (ή είναι..) ο Δήμαρχος Πύργου.

Ο Δήμος του Πύργου που θεωρεί διασκέδαση εορταστική και Χριστουγεννιάτικη για τα παιδιά ( μιλάμε για τρελό γλέντι…) τους  δημοτικούς χορούς από το Σύλλογο «ΟΙ ΠΥΡΓΙΩΤΙΣΣΕΣ» και τα ποιήματα και τα τραγούδια από τα μέλη του ΚΑΠΗ  ( φορείς που το ύφος του αρμόζει για άλλου είδους εκδηλώσεις), αντί για Καρουζέλ, Κλόουν και παιχνίδια για παιδιά, παιδικές μουσικές και χωριό του Αϊ Βασίλη με δώρα.

Το επί πληρωμή όμορφο και δελεαστικό στην κεντρική πλατεία το υποβαθμισμένο στο Πάρκο ΣΠΚ.

Για τον Δήμαρχο Πύργου Γαβρίλη Λιατσή η αγάπη είναι θέμα πληρωμής και αντικαταβολής …

 Ο δήμος του Πύργου, ο μοναδικός Δήμος πανελλαδικά που δεν έχει στολίσει και  «ανάψει»  Χριστουγεννιάτικο Δέντρο  (που στηνόταν σε συνέχειες επί 10 μέρες ) που…θα στολιστεί από τα σχολεία και θα…φωταγωγηθεί όταν ένα σχολείο επιστρέψει από την εκδρομή.

Ψέματα και υποκρισία αλλά και χρησιμοποίηση των σχολείων και των μαθητών για κάλυψη της απίστευτης ανικανότητας του.