Τρικυμισμένες και χαμηλωμένες ματιές, φουρτουνιασμένες ζωές, πνιγμένο μέλλον

Τρικυμισμένες και χαμηλωμένες  ματιές, φουρτουνιασμένες ζωές, πνιγμένο μέλλον

        

 Ο τόπος μας  γέμισε ανθρώπους με θλιμμένα και χαμηλωμένα βλέμματα.

 Τους συναντάς παντού: στον δρόμο, στα καταστήματα, στη δουλειά(όσοι έχουν).

 Η πλειονότητα των ανθρώπων πια δεν γελάνε. Ούτε με την καρδιά τους, νομίζω, ούτε κατά συνθήκη. Τις περισσότερες φορές, ακόμη και όταν ακούνε ένα καλό ανέκδοτο, όταν βλέπουν μια ωραία κωμωδία, όταν τους συμβαίνει μια αστεία κατάσταση, δεν γελάνε. Μερικές φορές χαμογελούν, κάποτε ειλικρινά και κάποτε βεβιασμένα, από ευγένεια. Αλλά δεν κοιτάζουν τους άλλους στα μάτια.

Το βλέπεις και όταν βρίσκεσαι έξω για δουλειές, σε βόλτα, ή στην καφετέρια.

Οι περισσότεροι δεν μιλάνε, λες και κάποιος τους έχει κλέψει τη φωνή. Παλιότερα είχαμε το κουράγιο να πούμε φωναχτά τη γνώμη μας, ακόμη και να γελάσουμε να εκφραζόμαστε με τα πιο έντονα λόγια και χειρονομίες, μιλούσαμε δυνατά, γελούσαμε ή δακρύζαμε, και πάνω απ’ όλα κοιταζόμασταν στα μάτια. Και αλαφρώναμε.

Δεν κοιταζόμαστε στα μάτια πια. Κοιτάζουμε κάτω, κοιτάζουμε πλάγια, σχεδόν ποτέ ίσια μπροστά. Ακόμη και οι οδηγοί στον δρόμο, που ανταλλάσσουν συχνά-πυκνά ύβρεις για κάθε πιθανό ή απίθανο λόγο, ούτε αυτοί κοιτάζουν τον «αντίπαλό» τους. Νομίζω πως καταλαβαίνω πια γιατί: τα μάτια μας φέρουν μια τρικυμία που φοβόμαστε πως, αν καθρεφτιστεί κάπου, θα ξεσπάσει. Και τότε οι συνέπειες δεν ξέρουμε ποιες θα είναι.

Κουβαλάμε την αγωνία μας για την κάθε μέρα σαν ενοχή.

Σαν να μην επιτρέπεται να λυπηθούμε, να στενοχωρηθούμε και, ίσως, να επιβαρύνουμε τον διπλανό, που μπορεί να είναι ο συνεργάτης στη δουλειά, αλλά και ο γονιός, ο γιός , ο φίλος, ο δικός μας άνθρωπος. Ωστόσο, και ο άλλος, που επίσης ρίχνει το βλέμμα μακριά, είναι σαν να προσπαθεί να προστατευθεί και ο ίδιος από την αγωνία των διπλανών: η δική του είναι εξίσου μεγάλη, εξίσου οδυνηρή, εξίσου αληθινή.

Δεν έχει χρόνο, ούτε χώρο για λίγη ακόμη. Ακόμη και όταν αποφασίζουμε να ανοιχτούμε, να πούμε πράγματα, δεν ακούμε, απλώς μονολογούμε. Οι περισσότερες συζητήσεις είναι συρραφές μονολόγων, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Μονόλογοι θλιμμένοι ή τρομακτικά θυμωμένοι.

Ένας λίγο προσεκτικός παρατηρητής, που αφήνει τις κεραίες του ανοιχτές, βάζοντας κατά μέρος τα δικά του προβλήματα, διαπιστώνει κάποτε πόση άφατη οργή ή λύπη μπορεί να κρύβει μια φαινομενικά γαλήνια συμπεριφορά ή ομιλία. Αν κατορθώσει να κοιτάξει στα μάτια τον συνομιλητή του, θα δει μια ελαφριά κοκκινίλα στην άκρη των βλεφάρων. Πίσω από αυτήν κρύβεται ένα βαθύ συναίσθημα: απογοήτευση, πόνος, ασθένεια, στενοχώρια, προσεκτικά συγκαλυμμένη οργή, φόβος. Μόνο τα μικρά, πολύ μικρά παιδιά εξαιρούνται από αυτό, για όσα –λίγα- χρόνια τα προστατεύει η αθωότητα τους.

Τι φταίει και ποιος;

Η απαντήσεις  γνωστές …

Αυτή η ζωή που ζούμε είναι σκατοζωή , πνιγμένη  με προβλήματα, ανεργία, φτώχεια, λογαριασμούς απλήρωτους, μιζέρια, φευγιό των παιδιών, αδιέξοδα …

Το μέλλον δεν φαίνεται να υπάρχει, μοιάζει βουνό και βάσανο, τρόμος!

Οι φίλοι κα σύντροφοι βολεύτηκαν, τους κατάπιε η εξουσία, μια χαψιά τελικά ήταν…

 …και «τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι» και «Το ξημέρωμα αργεί και δεν βρίσκεται παρέα για ξενύχτι.» όπως άδει και ο Σαββόπουλος στο  «Σαν ρεμπέτικο παλιό»…

Αυτή είναι απάντηση μου και «Όποιος αδελφός δε συμφωνεί/ας έρθει κι ας μου δώσει ένα φιλί.» όπως ξαναλέει ο Νιόνιος.

Και πως «οι τρικυμισμένες και χαμηλωμένες  ματιές, οι φουρτουνιασμένες ζωές και το  πνιγμένο μέλλον» να γίνουν άλλο ?

Μέσα στην καταιγίδα,

 αντί για χωρισμένες ανίσχυρες, φοβισμένες μονάδες,  κλεισμένοι όλο και περισσότερο στους μικρούς εαυτούς μας, απομακρυνόμενοι συνεχώς ο ένας από τον άλλο,

 να γίνουμε ομάδες, να βλέπουμε τον διπλανό μας όχι ως αντίπαλο αλλά ως  δυνάμει σύμμαχο, να ενωθούμε και να αγωνιστούμε.

Τα «αγκάθια» του γαρύφαλλου

Τα «αγκάθια» του γαρύφαλλου  

Η λεβεντιά του Νίκου Μπελογιάννη, το ανυπότακτο αντριοσύνης  και ο συμβολισμός του γαρύφαλλου  έχει περιβληθεί από πολλά αγκάθια κατά και μετά την αναγκαία, επιβεβλημένη και σωστή έναρξη λειτουργίας και του εγκαινιασμού του Μουσείου στην Αμαλιάδα.

Τα αγκάθια της πολιτικής πρόκλησης και χαμερπισμού,  της πολιτικής εκμετάλλευσης, της πολιτικής ξεδιαντροπιάς και υποταγής, της φασιστικής μαυρίλας, της πολιτικής χοντροκοπιάς και αντουβιανισμού, απεκάλυψαν και κατάδειξαν αυτούς που τα έχουν( τα αγκάθια) και τους χαράκωσαν(αυτούς)…

Είναι αυτοί που δρουν κατά την παροιμία: «Στη γειτονιά γαρύφαλλο, και μες στο σπίτι αγκάθι.»

Οι του ΣΥΡΙΖΑ  και  ο Τσίπρας πίστευαν πως ο Μπελογιάννης θα τους ἀποκαθάρει και εξαγνίσει από το μνημονιακό τους άγος, τον χρησιμοποίησαν ως αντίβαρο στην υποτελή στάση τους με ένα ψυχρό υπολογισμό.

Ο καιροσκοπισμός τους έγινε καταφανής από τα τρία αιχμηρά αγκάθια :

1. Την ώρα που μιλούσε ο Τσίπρας στους ουρανούς της Ηλείας  πετούσαν αμερικάνικα αεροπλάνα  της «U.S. Air Force» (άσκηση «Ηνίοχος 2017»),των ΗΠΑ που με τον Τζον Πιουριφόι, τον τότε πρεσβευτή τους στην Ελλάδα απαίτησαν και επέβαλαν  την εκτέλεση Μπελογιάννη. Η «αριστερή» κυβέρνηση σε μια επίδειξη αμερικανοδουλείας και ατλαντισμού δίνει- παραχωρεί την εθνική μας κυριαρχία και ανεξαρτησία με την επέκταση αμερικανικής βάσης στη Σούδα, της νέας βάσης στη Κάρπαθο και την επιθεώρηση στην Ανδραβίδα των υποτελών από τον σημερινό Αμερικάνο πρέσβη Τζόφρεϊ Πάιατ ( αυτόν  που εφάρμοσε και οργάνωσε το πραξικόπημα στη Ουκρανία το 2014). Δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα οι επικυρίαρχοι.

2.Στην εκδήλωση παραβρέθηκε  και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Αυλωνίτου, αυτή που μαζί με τον Κασιδιάρη της νεοναζιστικής Χ.Α. επισκέφτηκε το Καστελόριζο, αυτή λοιπόν που φωτογραφήθηκε με τον νεοναζί βουλευτή, ήρθε και πόζαρε στο Μουσείο Μπελογιάννη. Ο πολιτικός καιροσκοπισμός και η βεβήλωση – σκύλευση σε όλον το «μεγαλείο» της.

3. Τρώγοντας ο Τσίπρας και οι παρατρεχάμενοι του τα  γκουρμέ εδέσματα στο δημαρχείο της Αμαλιάδας από γνωστή εταιρία Catering δεν ήλθε στον κόπο να ρωτήσει, να αναρωτηθεί για τις αμοιβές των ανασφάλιστων παρασκευαστών και σερβιτόρων, 15 και 20 ευρώ που τον εξυπηρέτησαν (αυτό δεν είναι γενικό συνέβη στην Αμαλιάδα !). Αυτών που βιώνουν την εργασιακή ζούγκλα που τους έχουν ρίξει τα μνημόνια και το 3^ο μνημόνια του Τσίπρα και τα νέα μέτρα που έρχονται ...

Οι του κόμματος «Νέα Δημοκρατία»,

 στην μεν Ηλεία η Νομαρχιακή του Επιτροπή (ΝΟΔΕ Ηλείας) που δεν  εμφανίστηκε στα εγκαίνια, σε μια άθλια, υποκριτική και χοντροκομμένη  καθυστερημένη και εκ των υστέρων  ανακοίνωσή της αναφέρει : «Τιμούμε και θεωρούμε σημαντική την αναγνώριση του έργου του Νίκου Μπελογιάννη.» ( χωρίς βέβαια να εξηγεί πως τον τιμά και γιατί είναι σημαντική για αυτήν η αναγνώριση του έργου του Ν. Μπελογιάννη),

 ο δε βουλευτής της ΝΔ Κώστας Τασούλας από το βήμα της Βουλής δήλωσε  «...έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ» και σε συνομιλία του με τους δημοσιογράφους υιοθέτησε πλήρως το κατηγορητήριο των διωκτών του Νίκου Μπελογιάννη και τόνισε ότι «ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε γιατί ήταν κατάσκοπος»!!!

Υποκρισία, ψέμα και αντικομουνισμός από την ΝΔ και που δείχνει πολιτικά εκεί έχει μείνει, στο παρελθόν και προδίδουν το μίσος που νοιώθουν για ό,τι δεν τους χωράει.

Οι του ΚΚΕ, για εμένα είναι ακατανόητες οι πράξεις όπως,

να εξορίζω στον Πύργο την αγροτική κινητοποίηση ( για να μην ενοχλήσει ποιόν άραγε?),

να συμμετέχει  σε μια εκδήλωση (με επιλογή του ) και αφού μιλήσει ο εκπρόσωπος τους ( ο ΓΓ του ΚΚΕ) να σηκώνετε να φεύγει αυτός και οι οπαδοί, δείγμα έλλειψης πολιτικού πολιτισμού και απίθανης χοντροκοπιάς, γιατί ή συμμετέχεις ή δεν συμμετέχεις, τα άλλα (αποχωρήσεις κλπ) είναι «προφάσεις εν  αμαρτίες», φτηνοί επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί,

να παραδίδω το όπλο που είχε ο Νίκος Μπελογιάννης όταν ήταν πολιτικός επίτροπος στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας μαζί με τη θήκη του και τα γάντια του  και μετά από λίγες ώρες να τα παίρνω πίσω και  να αφήνω φωτογραφίες στη θέση τους. Προσβολή, μικρομυαλιά, ιδιοκτησιακή αντίληψη της ιστορίας, τι να πω ! Ακατανόητα πράγματα.

Ο οχετός της νεοναζιστικής ΧΑ, που με το ανθρωπάριο βουλευτή Παναγιώτη Ηλιόπουλο μίλησε «Τιμήσατε τον σφαγέα αλλά εμείς το σπίτι του θα το γκρεμίσουμε», αποδεικνύοντας άλλη μια φορά πως δεν  ανέχονται αυτούς που πολέμησαν και αντιστάθηκαν στους ναζί, ότι είναι αυτοί που υμνούν τους συνεργάτες των Γερμανών τους ταγματασφαλίτες και τους χίτες και επιθυμούν να κρατούν τα μαχαίρια  που αναγράφουν «Αίμα και Τιμή» της νεολαίας του Χίτλερ...

  

Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν και παραμένει το σύμβολο και ο ορισμός του ανθρώπου που αρνείται να ξεπουλήσει το όραμα του, που δεν κάνει δηλώσεις μετάνοιας “για να γλυτώσει”, ο άνθρωπος που αντιτάσσει ένα χαμόγελο κι ένα γαρύφαλλο, απέναντι στις κάνες των όπλων που τον σημαδεύουν, του αγωνιστή   που ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο και είναι έτοιμος να πεθάνει γι’ αυτό.

Υστερόγραφο:

1. Μάλλον είναι υπερβολή τα πολλά σημειώματα, όμως ένιωσα ανάγκη να τοποθετηθώ για τα παραπάνω ζητήματα.

2.Για τον Νίκο Μπελογιάννη  ισχύουν απολύτως τα δύο πρόσφατα άρθρα μου  «Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ»( http://odisseasml.blogspot.gr/2017/03/blog-post_26.html )  και το «Μουσείο Μπελογιάννη: Συγκίνηση και καμάρι αλλά και οργή, αγανάκτηση και λύπη» (http://odisseasml.blogspot.gr/2017/03/blog-post_60.html )

3.Έχω  γνώση ότι έχω απασχολήσει παράγοντες,  κομματικά στελέχη και όργανα της Ηλείας  και τους έχω ενοχλήσει με  τα γραπτά μου  και τις απόψεις μου και έχω καταγραφεί ως εχθρός τους. Τους  καλώ αν τολμούν  να τα πουν δημόσια ανοιχτά και στα ίσια.

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση

Να και πάλι σε σταυροδρόμι, ένα από τα πολλά και πολλών ειδών που συναντάμε και μας καλούν να αποφασίσουμε.

Να μείνουμε εκεί, σαν καρφί που ενώνει τις διαφορετικές κατευθύνσεις, δεν γίνεται.

Στην προσωπική μας ζωή, στα αισθήματα μας, στην κοινωνική μας στάση, στις πολιτικές μας επιλογές.

Όλα έχουν κόστος. Η όποια κατεύθυνση και αν  ακολουθήσεις.

Στα  σταυροδρόμια σου..

Δεν έχει «πρέπει», «νόμιμο», « σωστό» και υποχρεωτική «σήμανση» πορείας

Οι μεγάλες αλλαγές στο διάβα του της ιστορίας του ανθρώπου, και του κάθε εγώ/εμείς, έγιναν με υπερβάσεις.

Όταν αρνήθηκε το «πρέπει» και  ρήξη έγινε, όταν το «νόμιμο» πηρέ την μορφή του δίκιου ,όταν το « σωστό» μετατράπηκε σε επιλογή αρχών και αξιών.

Όταν η όλα πήραν την μορφή του πραγματικά νέου, των διαδρομών σε απαγορευμένες διαδρομές, σε μονόδρομους, κόντρα σε «σημάνσεις» της ευθείας γραμμής, της υποχρεωτικότητας, της ατομικής βολής και του καθώς πρέπει.

Πάντα οι υπάρχουν δύο κόσμοι .

Τα σταυροδρόμια που λέμε.

Να βλέπουμε την δυστυχία και την καταστροφή, τα μνημόνια της εξαθλίωσης, την χώρα μας να καταστρέφεται, την φτώχεια παντού, τα πάντα βαμμένα με θλίψη, το μέλλον να είναι «πίσω» μας και να μένουμε αναποφάσιστοι ήτο χειρότερο να τα υποστηρίζουμε.

Είναι δυό κόσμοι που συναντιούνται και χωρίζουν αδιάκοπα, ανήκουν στην ίδια εποχή αλλά σκέφτονται προς άλλη.

Μερικές φορές μπερδεύονται, νομίζουν ένας πως μπορεί να εισδύσει στον άλλον, αλλά αυτό κρατάει πάντα λίγο, κάποιο διάστημα ή μόνο μια περίοδο.

Η σύγκρουσή τους είναι χωρίς ειρήνη και ανακωχές, γιατί είναι καθολική και διαρκής.

Οι άνθρωποι συχνά αυταπατώνται πως μπορεί οι κόσμοι αυτοί να συμβιώσουν, μπορεί και κάποιοι, ίσως και πολλοί, να προσχωρούν σ’ εκείνον που έχει νικήσει –οι νικητές ακόμα κι όταν δεν έχουν αίγλη έχουν εξουσία και δύναμη– αλλά η πραγματικότητα αμείλικτη και ανατρεπτική δεν επιτρέπει τον επί πολύ εφησυχασμό.

 Και διαλύει πάντα τις αυταπάτες.

Ακόμα κι αν μερικές φορές όχι έγκαιρα. Αισθητές ή ανεπαίσθητες αιτίες ξαναφέρνουν στο προσκήνιο τη σύγκρουση.

Και εντέλει, όσα και να πιστεύει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, τα γεγονότα είναι που ορίζουν την τροπή.

Οι αυταπάτες πάντως είναι το «προνόμιο» των κάτω. Οι πάνω δεν εφησυχάζουν ποτέ.

Αυτοί ξέρουν καλά, γι’ αυτό δεν επαναπαύονται σε προσωρινές ρυθμίσεις.

Συνεπώς τα περιθώρια ανθρώπινων σκέψεων στενεύουν.

Ξέρουν πόσο αμείλικτος είναι ο πόλεμος των δύο κόσμων, ακόμα κι όταν δεν έχει πάρει αμείλικτες μορφές.

Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι το πόσο έχουν αφομοιώσει αυτή την αλήθεια οι πάνω, αλλά το πόσο δεν την έχουν αφομοιώσει οι κάτω.

Τα σημάδια πάντως δείχνουν προς τυφώνες.

Στα πιο βασικά σταυροδρόμια της ζωής μας δεν υπάρχει σήμανση.(Μενέλαος Λουντέμης)

Οι αρχές, οι αξίες, η καρδιά και ψυχή (του Ανθρώπου),οδηγούν..

Μουσείο Μπελογιάννη: Συγκίνηση και καμάρι αλλά και οργή, αγανάκτηση και λύπη

Μουσείο Μπελογιάννη: Συγκίνηση και καμάρι αλλά και οργή, αγανάκτηση και λύπη

«Ε...Πάω» αυτό το  ανατριχιαστικό είπε  ο Μπελογιάννης χαιρετώντας τους συγκρατούμενούς και πήγε και στήθηκε στο απόσπασμα.

Ο Μπελογιάννης πήγε ολόρθος στο θάνατο!

Πέρασαν χρόνια  και  «Ζει στην καρδιά μας και στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές, Ζει σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους, στο κάθε σπίτι».

Εγκαίνια μουσείου Μπελογιάννη

Συγκινήθηκα και ένιωσα περήφανος για τον περήφανο και ασυμβίβαστο λεβέντη που γέννησε ο τόπος μας, για τον Νίκο Μπελογιάννη,

Καμάρωσα που τιμήθηκε ο λαϊκός αγωνιστής, ο  κομμουνιστής και μέσω αυτού οι χιλιάδες εκτελεσμένοι, δολοφονημένοι, φυλακισμένοι, βασανισμένοι στη πάλη για την λευτεριά της πατρίδας και για μια άλλη κοινωνία.

Αγανάκτησα και ένιωσα ντροπή όταν την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές άκουγα τα αμερικάνικα αεροπλάνα να πετούν πάνω από την Ηλεία(στα πλαίσια της άσκησης «Ηνίοχος 2017»), πάνω από το μνημείο και του Μουσείο του Μπελογιάννη, του Μπελογιάννη που εκτελέστηκε  κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ, των Αμερικάνων. Η αντίθεση λόγων του Τσίπρα και πραγματικότητας είναι θορυβώδης, έκδηλη και ορατή (U.S. Air Force).

Οργίστηκα όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να αναφωνεί « Εκτελέστηκαν για να συνεχίσουν  να κυβερνούν στην ουσία την χώρα μας οι ξένες δυνάμεις με τους εδώ αντιπροσώπους» σκεπτόμενος «μα πως τα λέει και δεν ντρέπεται, δεν κοκκινίζει» αυτός που υποτάσσεται σε δανειστές, ΗΠΑ, ΔΝΤ, Γερμανία και λοιπούς νεοκατακτητές της χώρας μας.

Εκπλάγηκα αρνητικά και έντονα από τους διαχωρισμούς  με τις κορδέλες και οριοθετήσεις λαού και επισήμων ( αλήθεια πως το δέχτηκαν κάποιοι ?), από την υπερβολικά έντονη παρουσία της αστυνομίας, τους από 1.000 αστυνομικούς που προστάτευαν τον πρωθυπουργό και τους λοιπούς. Τόσοι πολλοί (αστυνομικοί) για τόσους λίγους και μικρούς (πολιτικούς).

Δυσφόρησα για τους επικαθήμενους στις καρέκλες επισήμους (που υποτίθεται τους αποδίδεται ιδιαιτέρα τιμή),όταν μεταξύ τους  ήταν βουλευτής που εξέδραμε στο Καστελόριζο με τον φασίστα της ΧΑ Κασιδιάρη, ήταν ο εκδότης που η εφημερίδα του επικρότησε την εκτέλεση Μπελογιάννη(ως αρχαιοτέρα εκδίδετο και τότε) και που  αρνήθηκε να δεχτεί ως πληρωμένη καταχώρηση την αναγγελία της πρώτης συγκέντρωσης του ΚΚΕ το 1976  προς τιμή του Μπελογιάννη (εγώ την είχα πάει), ήταν βουλευτής που αρνείτο να παραστεί στις πρώτες  εκδηλώσεις για του Μπελογιάννη( από φόβο), ήταν και πολλοί, μα πάρα πολλοί  υποταγμένοι, αργυρώνητοι, εξουσιολάτρες και αντικοομουνιστές.  

Παρατήρησα απουσίες όπως του Μητροπολίτη ( που δεν αφήνει εκδήλωση για εκδήλωση που  να μην παραστεί, αλλά ..μάλλον θα είχε κάτι πολύ σπουδαίο  να κάνει ), του Δημάρχου Πύργου ( αλλά μάλλον …δικαιολογημένα γιατί δικαζόταν στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων), σύσσωμης της ΝΔ του Κούλη η οποία δεν έβγαλε και τσιμουδιά.

Παρατήρησα επίσης και απουσία του κόσμου της Αμαλιάδας που μάλλον μπορεί να ερμηνευτεί ως άρνηση συμμετοχής σε φιέστες  και ξεπλύματα-αποκαθαρισμούς υποταγμένων πολιτικών, αλλά είδα και την μεταφορά κόσμου εκτός Ηλείας ( πολλά τα πούλμαν..).

Έμαθα για την αγροτική α-κινητοποίηση ( αυτή που εξορίσθη από την Αμαλιάδα στον Πύργο) την πορεία- πομπή  την αποκοπή και τη ντροπιαστική επιστροφή ( αφού το κόμμα αποφάσισε..).

Λυπήθηκα που αριστεροί και κομουνιστές νομιμοποίησαν μια φιέστα  με τις κόκκινες σημαίες τους (άσχετα αν τις επέσυραν και αποσύρθηκαν-λόγω της κατακραυγής-  όταν μιλούσε ο Τσίπρας )  και την προσπάθεια αριστερής αναβάπτισης της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης .

Έψαξα επισταμένως  σε όλες τις ομιλίες, σε όλες τις δηλώσεις κατά την διάρκεια των εγκαινίων και μετά για την λέξη  Μνημόνιο και τις επιπτώσεις του και  την αμερικανοκρατία ( τι να πουν όταν από πάνω τους ίπτανται USA αεροπλάνα).

Από πού ήρθαν όλα αυτά και όλοι αυτοί ?

«Ε...Πάω» είπε  ο Μπελογιάννης και πήγε και στήθηκε στο απόσπασμα.

………

Υστερόγραφο:

Τις γενικότερές μου απόψεις για την εκδήλωση τις έθεσα στο σημείωμά μου  προχτές «Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ»( http://odisseasml.blogspot.gr/2017/03/blog-post_26.html) .

Οι «επίσημοι» των παρελάσεων

Οι «επίσημοι» των παρελάσεων

Κοίταξα κατά την μεριά των εξεδρών των παρελάσεων, αυτών που έμπροσθέν τους διαβαίνοντας, τα παιδιά μας και οι παρελαύνοντες τιμούν και

αντίκρισα πολλούς προσκυνημένους, πάρα πολλούς ψεύτες, πληθώρα «επισήμων», ψεύτικων παραγόντων, κάλπικους πολιτικούς, αρκετούς κήρυκες της υποταγής, ψεύτικα χαμόγελα, πολύ υποκρισία και

αναρωτήθηκα  «τι σχέση έχουν όλοι αυτοί» με το νόημα των επετείων με την περηφάνια και τον πατριωτισμό των παρελαυνόντων  και αποφάνθηκα: «Καμία σχέση»

Πασαρέλα και βιτρίνα προβολής, επίδειξης παραγοντισμού, αριστοκρατισμού  και «επισημότητας», ποζάρισμα για τις κάμερες και τις φωτογραφίες των  μέσων ενημέρωσης, εμφάνιση πολιτικής διαθεσιμότητας για τις εκλογές, προσπάθεια διαχωρισμού από την «πλέμπα» και το πόπολο και  φιγουράρισμα τυχάρπαστων ότι είναι μέσα τα πράγματα( αφού είναι με τους «επίσημους»).

Είναι αυτοί οι «επίσημοι»  που θα αλληλοσυγχαρούν ο ένας τον άλλον, θα δεξιωθούν από τις αρχές με τα χρήματα του λαού και θα πούνε τα πατριωτικά τους.

Είναι οι ένοχοι για το κατάντημα της χώρας, του Δήμου, των πόλεων των χωριών.

Είναι οι Δήμαρχοι μίζερων πόλεων, όπως ο Γαβρίλης Λιατσής( που  "ξέχασε" να σημαιοστολίσει την πόλη αλλά και να κάνει τις αναγκαίες  διαγραμμίσεις για την παρέλαση) που χασκογελούσε.

Είναι ο υφυπουργός Παιδείας Δ. Μπαξεβανάκης που στεκόταν κορδωτός στο ίδιο μέρος που διαδήλωνε(προ κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) και που πετούσε μπουκάλια νερό στους επισήμους φωνάζοντας προδότες για όσους εφάρμοζαν μνημόνια

Είναι η βουλευτίνα από τη Αμαλιάδα που μες στην τρελή χαρά της μικρότητας της επικάθεται στην εξέδρα της παρέλασης,

Είναι ο ανύπαρκτος αντιπεριφερειάρχης Ηλείας.

Είναι και της αντιπολίτευσης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ) που χωρίς ίχνος ντροπής για την καταστροφή που επισώρευσαν στον τόπο ξαναμοστράρονται.

Είναι όλοι οι «επίσημοι» που με κάθε επισημότητα θέλουν στις τρύπες που μας έριξαν να μας θάψουν κιόλας.

Είναι αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με το βάσανο του απλού κόσμου, την φτώχεια, την ανημποριά, τη ανεργία. Αυτοί τα έχουν λυμένα…

Είναι αυτοί που μη έχοντες ανοιχτά πεδία αναμετρήσεων και σχεδίων αναγορεύουν το μικρό σε απόλυτο, το ευτελές σε ηθική σκοπιμότητα, τη γνώμη σε απόλυτη αλήθεια, την ανοησία σε εξυπνάδα, την καταστροφή σε πρόοδο, το ψέμα σε αλήθεια.

Ούτε να κλάψεις μπορείς ούτε να γελάσεις· παρακολουθείς απλώς και τρίβεις τα μάτια σου από τη θρασύτητά τους και την ικανότητά τους να παίζουν το ίδιο βιολί χρόνια τώρα , το βιολί της ματαιοδοξίας τους και  των προνομίων που αφειδώς προσφέρει η κρατική μηχανή σε όσους την υπηρετούν με βάση τα συμφεροντάκια τους.

Χορός «επίσημων» και με την βούλα της εξέδρας της παρέλασης,  σωτήρων της χώρας, της Ηλείας, του Πύργου κλπ,  αδυνατείς όμως να διακρίνεις ποιος είναι ο κορυφαίος και ποιος ο ουραγός, έτσι που είναι όλοι μπουρδουκλωμένοι και ασυνάρτητοι (;), ασταθείς και μεσόκοποι (όχι λόγω ηλικίας, αλλά εκ του σκυψίματος κόπου της μέσης τους…) .

Κάποιο ταλέντο θα διαθέτουν ασφαλώς, είτε αυτό έχει θετικό είτε αρνητικό πρόσημο.

Μπορεί επίσης να αριστεύουν στα μαθήματα που παραδίδει, δεκαετίες τώρα, το αδιατάρακτο ελληνικό πολιτικό σύστημα (νεποτισμός, φαυλοκρατία, γραφειοκρατία, πελατειακές σχέσεις και τα συναφή συμπαρομαρτούντα).

Γι’ αυτό ίσως δεν αισχύνονται και επανεμφανίζονται στο προσκήνιο,

διότι γνωρίζουν καλά -και από μέσα-

το αργόσυρτο αυτό πολιτικό σύστημα,

συν το γεγονός ότι δεν έχει «διακριθεί» ακόμη στην πολιτική διαπάλη ένας ελπιδοφόρος, έστω και ουτοπικός, φορέας διακίνησης ιδεών, κάτι το διαφορετικό στην Ηλεία, κάτι ελπιδοφόρο και υγιές στον Δήμο

συν την θλιβερή πραγματικότητα ότι εμείς τους ψηφίζουμε και τους αποδεχόμαστε.

Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ

Ο Μπελογιάννης, οι αστραπές του, ο Τσίπρας και το ΚΚΕ

Με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου του αγωνιστή της Αριστεράς και Κουμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη, πολλά ειπώθηκαν (και θα ειπωθούν)λόγω της παρουσίας  του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ( επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου), του Γραμματέα του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπα και πιθανόν και άλλων πολιτικών παραγόντων, με το δικαίωμα του πολιτικού μου παρελθόντος, έχω να πω τούτα..

Προκαταβολικά θέτω ως πρέποντα  τα εξής:

Είναι σωστό που θα λειτουργήσει το Μουσείο του Νίκου Μπελογιάννη και αξίζουν συγχαρητήρια όσοι συνέβαλαν (και είναι πολλοί και όχι μόνο τωρινοί) στη δημιουργία του, που όμως ομολογουμένως άργησε να υλοποιηθεί.

Είναι σωστό επίσης ότι η πολιτική εξουσία σε ανώτατο επίπεδο (Πρωθυπουργός, Αρχηγοί κομμάτων κλπ) τιμούν με την παρουσία τους αυτά τα εγκαίνια ( το αντίθετο θα ήταν κατακριτέο).

Ο Νίκος Μπελογιάννης ως κομουνιστής δικάστηκε και εκτελέστηκε, όντας μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.

Όμως παράλληλα πρέπει να ειπωθούν και τα εξής:

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση

Η  τεράστια προσωπικότητα του Νίκου Μπελογιάννη, η απέραντη σεμνότητα του,  η υπέρτατη θυσία  του  για τα ιδανικά του, το ανυπότακτο της στάσης και η αταλάντευτη θέση   για μια άλλη κοινωνία, δεν επιτρέπεται, είναι προσβλητικό, είναι «ιεροσυλία» να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση και τον Τσίπρα, μνημονιακούς υποταγμένους, συνεχιστές  της καταστροφής του ελληνικού λαού, για να αποκτήσουν αριστερό προσωπείο.

Ο πρωθυπουργός θα  βρεθεί στο Μουσείο Μπελογιάννη (με τα ΜΑΤ να τον προστατεύουν) για να υπενθυμίσει πως είναι «αριστερός» αφού έχει υπογράψει το 3^ο μνημόνιο, έχει συμβάλλει στην φτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού και λίγο πριν υπογράψει  νέα καταστροφικά μέτρα.

 Ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι τα στα διλήμματα της  υποταγής,  ο Μπελογιάννης απάντησε «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό ..και αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες» και Θυσίασε την ζωή του, ενώ αυτός  ( ο Τσίπρας )  επέλεξε την υποταγή.

Ο κ. Τσίπρας θα νιώσει (αν του έχει μείνει κάτι μέσα του ) ότι οι συγκρίσεις  θα είναι αδυσώπητες κα οι συσχετισμοί  ισοπεδωτικοί για αυτόν.

Ο μεν Μπελογιάννης δεν πρόδωσε τις ιδέες και τον Λαό, αυτός τις διέσυρε και τις εξευτέλισε. Ο μεν Μπελογιάννης αγαπώντας την Ελλάδα, επέμεινε, δεν υποτάχθηκε, δεν έκανε συνδιαλλαγή, θυσίασε τον εαυτό του, αυτός υποτάχθηκε και έκανε συναλλαγή (για να μείνει στην εξουσία) και θυσίασε τον Ελληνικό Λαό και την Ελλάδα.

Ο κ. Τσίπρας μπορεί πάλι με ένα γαρύφαλλο στο χέρι (όπως στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ) να μιλήσει για την ιστορία και ότι εμπνέεται από αυτήν, αλλά ξέρει, επίσης, ότι η Ιστορία ανήκει σε εκείνους που τη ζωή ( και με την ζωή τους) την έκαναν Ιστορία.

Ο κ. Τσίπρας θα μάθει ότι η Ιστορία και το νήμα της καίει και φωτίζει.

Καίει τους ψεύτικους και υποταγμένους, τους κάνει ιστορική στάχτη  και φωτίζει τους αγωνιστές και τον δρόμο τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ  και τινές  μικροί και ολίγιστοι πρέπει να ξέρουν πως η ιστορική μνήμη και υποχρέωση όταν χρησιμοποιείται και  μετατρέπεται σε εξυπηρέτηση, χάρη και « κατόπιν ενεργειών μου»  αποτελεί και λέγεται καπηλεία  και ρυπαρότητα !

Από το γαρίφαλο στην Καισαριανή που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας, -πρώτη συμβολική πράξη ως πρωθυπουργός- μέχρι το γαρίφαλο του Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα, έχει μετρήσει πέρα από το μνημόνιο, πόσους αντιλαϊκούς νόμους έχει ψηφήσει, πόση φτώχεια και δυστυχία έχει επισωρεύσει στους Έλληνες ?

Ο  ΣΥΡΙΖΑ  πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα «Ο Νίκος Μπελογιάννης απέδειξε με ποιόν τρόπο αγάπησε την Ελλάδα. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιόν τρόπο μπορεί να το αποδείξει ?».

Μήπως ξεπουλώντας  τις αρχές, τις αξίες και το πρόγραμμα που διακήρυσσε, τις δεσμεύσεις προς τον λαό ?

Θυμίζει κάτι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, αυτό που σημείωνε ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα». σημείωνε « η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μια από τις καλύτερες θέσεις».

Μήπως περιγράφει και την σημερινή κατάσταση που βιώνουμε;

Και για να τελειώνω με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ρωτώ αν θυμούνται την ομιλία του του Αλέξη Τσίπρα στην συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στον Πύργο Ηλείας στις 22/03/ 2012 ,τις  υποσχέσεις και τις εξαγγελίες του «Δεν υπάρχει ανάπτυξη όταν κόβεις κάθε τόσο τους ήδη κομμένους μισθούς και τις ήδη κομμένες συντάξεις, όταν αφαιρείς κάθε μερικούς μήνες δεκάδες ευρώ από την πραγματική οικονομία.» και  «Πετάμε από πάνω μας τους δανειστές και τα Μνημόνια.»

Τα  θυμάστε ή τα ξεχάσατε ?

Για το ΚΚΕ

Το ΚΚΕ θα έπρεπε επιμελώς και με δημόσια ανακοίνωση να εξηγήσει τη θέση του,  γιατί συμμετέχει σε μια εκδήλωση που η κυβέρνηση θα την  χρησιμοποιήσει ως  επικοινωνιακή φιέστα δημαγωγικής εσωτερικής κατανάλωσης.

Η μη δημόσια διαφοροποίηση του ΚΚΕ δίνει άλλοθι στον ΣΥΡΙΖΑ , όταν  μάλιστα:

à        Στην αντίστοιχη φιέστα για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής ο Ριζοσπάστης (26/09/2017) έγραφε :«Το Σκοπευτήριο δεν προσφέρεται για εξιλέωση της κυβέρνησης, για  εξιλέωση της αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα κιόλας των αγώνων του λαού.   Και είναι κυριολεκτικά πραγματικός εμπαιγμός.».

Τι άλλαξε από Σκοπευτήριο μέχρι την Αμαλιάδα ?

à        Ο Μάκης Μαΐλης ( μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ) στον Ριζοσπάστη της 25-26/02/2017 ανέγραφε: «…τιμούν τον Μπελογιάννη ή τους 200 της Καισαριανής…Τέτοιου είδους «τιμές» αποστεώνουν την ουσία και συγκαλύπτουν την αιτία του ηρωισμού του Μπελογιάννη και των άλλων στελεχών του Κόμματος.»

Τι άλλαξε μέσα σε ένα μήνα ?

à        Απεμακρύνθη η κινητοποίηση των αγροτών ης ΟΑΣΗ(που ελέγχεται πλήρως από το ΚΚΕ) και αντί της προγραμματισμένης  συγκέντρωσης στις 27/03/2017 στην Αμαλιάδα όταν ο «πρωθυπουργός και η παρέα του έρθουν στην Ηλεία» κατά την ρήση του Χρ. Γιαννόπουλου προέδρου της ΟΑΣΗ(τοπικός τύπος 14/03/2017), μετεφέρθη στον Πύργο, λέγοντας και πάλι ο Πρόεδρος της ΟΑΣΗ «Δεν θα αμαυρώσουμε την εκδήλωση για τον Μπελογιάννη» και πως «δεν είναι στόχος να γίνουν έκτροπα»(τοπικός τύπος 14/03/2017).

Από πότε όμως οι κινητοποιήσεις «αμαυρώνουν» και αποτελούν «έκτροπα»?

Γιατί «εξορίσθηκε» η συγκέντρωση από τη Αμαλιάδα, όταν εκεί θα βρίσκονται οι αποδέκτες των αιτημάτων τους και θα έκαναν αισθητή την παρουσία τους ?

Μήπως η μεταφορά της συγκέντρωσης σε πιο μακρινό μέρος (πχ στην Ανδρίτσαινα )θα ήταν πιο βολική ?....

Ξέρω ότι θα κατηγορηθώ για διάφορα και θα καταγγελθώ, αλλά έχω εμπειρία από αυτούς και αυτά ….

Να τους θυμίσω όμως, πως  μόνο μερικοί και λίγοι σύντροφοι διοργανώσαμε τις πρώτες εκδηλώσεις του ΚΚΕ στην Αμαλιάδα (στο Σινέ Πάνθεον η πρώτη με ομιλητή τον Πέτρο Βέργο μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ  ) μετά την χούντα  και που ως Γραμματέας της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στην Ηλεία ήμουν και εγώ ομιλητής από την πρώτη φορά.

Άρα ξέρω, θυμάμαι και μπορώ να πω…

Ο Μπελογιάννης έγινε ήρωας, γιατί έκανε το καθήκον του ως το τέλος.

Ήταν συνειδητή, προμελετημένη η απόφασή του να πεθάνει.

Ήξερε τι τον περίμενε, ήξερε ότι μπορούσε αν ήθελε να κερδίσει τη ζωή του, όμως δεν το ρίσκαρε, γιατί τον ενδιέφερε να κρατήσει τη συνείδηση και την αξιοπρέπειά του ως το τέλος, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Το υπόδειγμα του Νίκου Μπελογιάννη,

του αταλάντευτου κομουνιστή, του κομουνιστή όχι ως τίτλο και παράσημο αλλά ως  σκοπού αγώνα προάσπισης των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων και δίκιων και της πάλης για μια άλλη κοινωνία,

του ανήσυχου ερευνητή, του διανοητή και μελετητή,

του σεμνού και ανυπότακτου,

τον έκανε  αστραπή και κεραυνό, ποιήματα, τραγούδι, κουβέντες στις  γειτονιές και τις παρέες, ρίγος ζωής

πέρασε από γενιά σε γενιά ως σύμβολο αγώνα και ελευθερίας !

Ο Νίκος Μπελογιάννης  στέκει αυτός και οι σύντροφοί του ζωντανοί μάρτυρες του θανατικού με καρφωμένες τις πληγές, και αυτές οι πληγές, αυτό το αίμα είναι η συγκολλητική ουσία του παρελθόντος ιστορικού χρόνου με τον σημερινό αποτελούμενη από δάκρυα, κορμιά και ψυχές που χάσκουν στα μουσεία και στα μνημεία των ηρώων.

 Ο ιστορικός χρόνος , η συλλογική ιστορική μνήμη δεν είναι οικόπεδο, δεν είναι δρόμοι, ούτε πλατείες, ούτε μουσεία.

Είναι η μήτρα της ηρωικής ιστορικής μνήμης που γέννησε ήρωες ”άπαρτα βουνά” μαζί ”με άπαρτες ψυχές”.

Είναι η μνήμη μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι, οι νεκροί ήρωες της Κατοχής και της Αντίστασης, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας.

Αυτή η μνήμη, αυτή η παρακαταθήκη, ούτε καπηλεύεται, ούτε εκχωρείται και μα τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Νίκο  Πλουμπίδη, τον Άρη Βελουχιώτη δεν θα τους το παραχωρήσουμε ποτέ ως λάφυρο για την δική τους επικοινωνιακή και προσωπική προβολή.

Ο Τσίπρας χρωστάει στην ιστορική μνήμη μαζί με την μεγάλη συγνώμη του, καθώς την οικειοποιήθηκε και τη χρησιμοποίησε στο όνομα της Αριστεράς, για να υπάρχει ο ίδιος.

Επειδή υπήρξε  ο Μπελογιάννης υπάρχει το Μουσείο και όχι το αντίθετο.

Το Μουσείο υπάρχει, επειδή υπήρξε ο Μπελογιάννης!

Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;

Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;

Το «παιγνίδι», το έχουμε ξαναδεί, το «κόλπο» το έχουμε μάθει (?).

Όσο η επίθεση  κατά του λαού παίρνει τη μορφή της ύαινας,

τόσο όλα και  όλοι οι φορείς της εξουσίας, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα, επιχειρηματική ελίτ, τραπεζικό σύστημα, Ευρώπη, ΔΝΤ κλπ

με φορείς τα μέσα ενημέρωσης,

θα θέτουν διλλήματα, μονόδρομους, αναγκαστικές θυσίες, υποσχέσεις, δελεασμούς, απειλές, εκβιασμούς,

που θα εντείνονται, θα διαλαλούνται, θα διαδίδονται.,

με ένα στόχο.

Το μυαλό  μας !

Και μέσω αυτού τη αδράνεια μας, το πάγωμα μας, τη υποταγή μας !

Πέτυχαν κατ’ αρχήν…

Έλεγξαν την «Πρώτη φορά Αριστερά», καθήλωσαν και αδρανοποιήσαν τον λαό, έχουν τα Μέσα Ενημέρωσης, ετοιμάζονται να μας αλώσουν πλήρως !

Όσο η κοινωνία απαξιώνει το πολιτικό σύστημα, όσο η κρίση μεγαλώνει βαθαίνει και εξαπλώνεται ο έλεγχος μας, είναι στόχος και σκοπός.

Το μυαλό  μας !

Συνασπισμένοι  και συντονισμένα πια επιτίθενται.

Τα κανόνια τους τα Μέσα Ενημέρωσης..

Συνασπισμός (τους)μπροστά στον πραγματικό κίνδυνο.

Την ανατροπή από τα κάτω των κοινών σχεδιασμών τους με την εμφάνιση του λαού στο προσκήνιο, εάν ο τελευταίος καταφέρει να απαλλαγεί από τη κηδεμονία, το φόβο και την ανασφάλεια που ομοούσια και αδιαίρετα καλλιεργεί η ανίερη συμμαχία των από τα πάνω.

Έχουν ένα κοινό στόχο και είναι δεδομένος.

Το μυαλό  μας !

«Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,

γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;»  Κατερίνα Γώγου

Το νου σας, λοιπόν  !

Δεσμώτες και ακροατές του ανατριχιαστικού γέλιου της εξουσίας των ολίγιστων και των υποταγμένων

Δεσμώτες και ακροατές του ανατριχιαστικού γέλιου  της εξουσίας των ολίγιστων και των υποταγμένων

Συνηθίσαμε μάλλον να ζούμε υποταγμένοι, απογοητευμένοι,    παραπλανημένοι στην ( και από ) κάθε εξουσία (συστήματος, κόμματος, περιβάλλοντος κλπ.).

Αρκούμαστε στα λίγα τετραγωνικά της διακοσμητικής ελευθερίας που μας επιτρέπει να κομπορρημονούμε ότι είμαστε ελεύθεροι αδιαφορώντας για το όλον που μας περιβάλλει .

Την εξουσία και τα αποτελέσματά της.

Το  (αληθινό) πρόσωπο της εξουσίας εμφανίζεται αποκρουστικό και μας διατάσσει να υποταχθούμε.

Το «πρόσωπο» τούτο δεν φέρει ενοχές, δεν νιώθει βεβαρημένη τη συνείδησή του, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι ο εσώτερος νόμος της ύπαρξης είναι ο νόμος του ισχυροτέρου.

Το 'χουμε μάθει καλά αυτό από τη συμπεριφορά των νικητών Αρχαίων Αθηναίων απέναντι στους ηττημένους Μηλίους.

Το πρόσωπο της εξουσίας δεν κοκκινίζει από ντροπή, δεν γνωρίζει τι σημαίνει ηθική.

Το 'χουμε μάθει καλά (και ) αυτό από τη συμπεριφορά των ελπιδοφόρων των νέο…κυβερνητών

Η ηθική αφορά τους ηττημένους, τους αδύναμους που προβάλλουν τις ανθρωπιστικές αρετές της ώστε να αποκτήσουν την εύνοια ή κάποια καλύτερη μεταχείριση από τους ισχυρούς.

Συνηθίσαμε μάλλον να ζούμε υποταγμένοι.

Είτε γιατί θεωρούμε εαυτούς λίγους στο κυνήγι της λείας της εξουσίας, είτε γιατί δεν μεγαλώσαμε σε ατμόσφαιρα ανεξαρτησίας, είτε γιατί υπερτερεί ένας φόβος απέναντι στην ελευθερία είτε γιατί είμαστε απογοητευμένοι, παραπλανημένοι.

Όλα όμως καταλήγουν στην αποδοχή της επιβολής, των αποφάσεων του νέου θεού …της εξουσίας (τους)

Δεν μας πολυνοιάζει, δεν συμπάσχουμε, αδρανούμε …

Η εξουσία χαίρεται για αυτό  και σ' αυτό  βασίζεται για να προβαίνει σε όποια αντιλαϊκή ενέργεια και πολιτική και αυθαιρεσία  αρέσκεται.

Οι κοινωνικές ομάδες ηττώνται η μία μετά την άλλη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Εμείς εκεί, στη θεσούλα μας, στην ασφάλειά μας, στη φιλάρεσκη (;) μιζέρια.

Εθιστήκαμε στην ήττα. (?)

Το ατομικό απέχει (εάν δεν ενοχλείται κιόλας από την ύπαρξή του) από το συλλογικό.

Είναι φριχτό να κυβερνιέσαι (!) από κατώτερους, που βέβαια γίνονται αμέσως ανώτεροι όταν καταλαμβάνουν την εξουσία, τον μηχανισμό που ελέγχει τη γη, την κοινωνία, το σώμα μας, τη συνείδησή μας, ακόμη και τα όνειρα και τις επιθυμίες μας.

Έχουμε να κάνουμε, καθαρά πλέον, μ' ένα φριχτό καθεστώς ισοπέδωσης και φτωχοποίησης των πάντων και αντί να ξεσηκωθούν κι οι  πέτρες, αγωνιούμε αν θα πληρώσουμε τη δόση μας στο κράτος-τέρας.

Δεσμώτες και ακροατές του ανατριχιαστικού γέλιου  της εξουσίας των ολίγιστων και των υποταγμένων.

Κωφοί, τυφλοί, αμέριμνοι οδοιπορούμε.

Λίγο θυμωμένοι, ναι. Και;

Ας κάνουμε τουλάχιστον μια δειλή (έστω)αρχή.

 Ίσως βλέπαμε ότι ναι μεν φαίνεται απρόσιτος ο πύργος της εξουσίας, πιθανώς όμως να βλέπαμε πόσο εύκολο είναι να ξεθεμελιωθεί.

Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι πρέπει να ληφθεί μια απόφαση, ότι τα καθιερωμένα τα έχουν επιβάλει οι κυρίαρχες πάντα τάξεις και όχι ο λαός.

Να βρούμε έναν χώρο, ένα βήμα και, κυρίως, σθένος, μια και ο φόβος μαζί με τη συνήθεια και την (εγγενή;) ραθυμία μάς κρατάνε καθηλωμένους.

Πριν είναι αργά …

Αυτή ( η Ηλεία), εκείνοι και οι άλλοι… ( μια ιστορία πόνου, αγάπης, ανοχής και …)

Αυτή ( η Ηλεία), εκείνοι και οι άλλοι… (μια ιστορία πόνου, αγάπης, ανοχής και …)

Το ειδικό «περιβάλλον» είναι εμφανές.

Η Ηλεία ρέουσα κατακρημνίζεται σε καταρράκτη διαλυόμενη  και καταστρεφόμενη στον πυθμένα της Ελλάδας  και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι ως άλλοι Ηρώδηδες επικαθήμενοι αναπαυτικά επί των εξουσιαστικών τους καθεκλών απολαμβάνουν ηδονικά το θέαμα των πράξεων τους και οι Ηλείοι (μέρος τους) αδιαφορεί, χειροκροτεί, υψώνει (με την ψήφο του)στα αξιώματα τους λυμεώνες του τόπου και αδρανεί !

Μια τραγωδία μια ιστορία πόνου, αγάπης, ανοχής και …    με πρωταγωνιστές αυτήν (την Ηλεία), αυτούς και τους άλλους …

Αυτή (η Ηλεία)

Τι και αν η Ηλεία,

δεν έχει, δρόμους, αλλά καρμανιόλες, το «Πάτρα-Πύργος»  να βρίσκεται  υπό δημοπράτηση… χρόνια τώρα, όταν σε όλη την Ελλάδα ολοκληρώνονται οι Αυτοκινητόδρομοι

το αεροδρόμιο χάθηκε, υφαρπάχτηκε και …προσγειώθηκε στον Άραξο,

ο σιδηροδρομικές γραμμές χορτάριασαν,

το αρδευτικό δίκτυο είναι υπό κατάρρευση και στα πρόθυρα λουκέτου ,

η αγροτική οικονομία σε  μαρασμό και με «δολοφονικές» επιθέσεις εναντίον της (πχ δακοκτονία),

η βιομηχανική ζώνη  στο πουθενά, και την μεταποίηση να πνέει τα λοίσθια,

κανένα έργο υποδομής και μεγάλης σημασίας να μην έχει εκτελεστεί τα 30 τελευταία χρόνια,

τα ΤΕΙ να καταδιώκονται και να μειούνται,

ο Πύργος να μετατρέπεται σε χωριό,

η Αμαλιάδα και ο Κάμπος να  υδρεύονται με ακατάλληλο νερό ( και το Διυλιστήριο  Πηνειού σε αχρηστία),

το Πεδίο Βολής στη Γαστούνη αμετακίνητο και οι οβίδες δίπλα στους κατοίκους και λουόμενους,

η Αρχαία Ολυμπία σε εγκατάλειψη και αναξιοποίητη, όπως και η Ήλιδα και Επικούριος και το Χλεμούτσι και…,

η οικονομία του νομού να έχει απωλέσει το 30% του ΑΕΠ της,

και τόσα  άλλα ..

Εκείνοι …

Τι και αν όλα αυτά κατατρέχουν την Ηλεία,

η Περιφέρεια και ο  Κατσιφάρας συνεχίζει να μας κοροϊδεύει κατάμουτρα και να συνεχίζει να μιλά για οράματα για την Ηλεία (παρεμπιπτόντως όποιος έχει οράματα, να πάει στον γιατρό),

οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μιλούν για σταμάτημα του κατρακυλίσματος του νομού μας, ξεχνώντας ότι το κατρακύλισμα σταμάτησε επειδή πιάσαμε πάτο(όπως ακριβώς όπως αυτός που πέφτει από την ταράτσα μιας πολυκατοικίας σταματάει κάποια στιγμή να πέφτει όχι επειδή έμαθε να πετάει αλλά επειδή σκάει στο πεζοδρόμιο),

οι της αντιπολίτευσης βουλευτές να υπόσχονται νέα ανθηρή περίοδο, λησμονώντας τις πομπές τους και την τεράστια ευθύνη για το κατάντημα της Ηλείας

οι άλλοι πρώην βουλευτές, πολιτευτές, κομματικά στελέχη να επέρχονται ως νεοσωτήρες, ποιοι ?, οι συνεργοί της εγκατάλειψης  του τόπου,

οι Δήμαρχοι αδύναμοι, μέτριοι έως ανίκανοι, δρουν ως κοινοτάρχες, κονταίνουν τις πόλεις του νομού μας  προσαρμόζοντας τες στο βραχύ «ανάστημα» τους

…και οι άλλοι…

Και ενώ, δεν  πα' να λυμαίνεται η Ηλεία, συνολικά  και ο κάθε τόπος, Δήμος ξεχωριστά και  βουλιάζουμε αύτανδροι..

Υπάρχουν και αυτοί που

τα ανέχονται όλα  με την  αδράνεια ή την αδιαφορία τους

συμπαρατάσσονται (εντάσσονται, ακολουθούν, πιστεύουν, ψηφίζουν... όπως θέλετε πείτε το) ,

και, γενικά, δεν πα' να μας πιάνουν αιχμάλωτους οι εχθροί... εμείς σταθεροί στο "σφάξε με αγά μ', ν' αγιάσω".

Αυτούς δεν τους καταλαβαίνω !

Υπάρχουν και άλλοι

υποστηρίζουν και  στηρίζουν και στηρίζονται απ' αυτούς (τοπικά μέσα ενημέρωσης, οικονομικό σύστημα προμηθειών, εργολαβιών κλπ )

Αυτούς εν τους καταλαβαίνω, είναι ζήτημα συμφερόντων….

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που,

το παλεύουν, δημιουργούν, αντιστέκονται, δρουν ( με διάφορους τρόπους και τομείς), αγωνίζονται, αγωνιούν, θέλουν την πρόοδο στον θαυμάσιο τόπο που ζούμε, στη Ηλεία και

 που πιστεύω πως είναι η μεγάλη πλειοψηφία των Ηλείων,  των Πυργιωτών, των Αμαλιαδιτών, των Ολυμπίων, των… ,

που μπορούν να αλλάξουν το μέλλον της Ηλείας, του Πύργου, της Αμαλιάδας, της Ολυμπίας, της…

αρκεί να συνεννοηθούν,  ενωθούν, πορευτούν αντάμα…

Τα Όχι που (μας) πρέπουν και το Ναι που (μας ?) αρμόζει

Τα Όχι που (μας) πρέπουν και το Ναι που (μας ?) αρμόζει

Κάτι (πολλά …) έχει λείψει από καιρό σ’ αυτή την περιπέτεια που λέγεται ζωή και αντί να είναι πλήρης εργασίας (απασχόλησης), ικανοποιητικού εισοδήματος, χαράς, διασκέδασης, φιλιών και ερώτων, έχει μετατραπεί σε θρίλερ  τρόμου για το αύριο, άγχους για το σήμερα και αγωνίας για «τι άλλο κακό θα μας βρει».

Ο απολογισμός της ζωής, φαρμάκι.

Τις  αιτίες τις γνωρίζουμε (μνημόνια, κοινωνικό σύστημα)

το αιτιατό το ζούμε ( η καθημερινότητα μας ) και

 οι αίτιοι επίσης γνωστοί (το πολιτικό σύστημα ).

… και  οι πρωταγωνιστές (εμείς) αυτοί της περιπέτειας κομπάρσοι ή πρωταγωνιστές ?

Της ζωής ταξιδευτές που προσπαθούμε (?) με νύχια και με δόντια να διατηρήσουμε (?) ζωντανή την πορεία, την  διαδρομή και επιμένουμε (?) στο ταξίδι ( της ζωής).

Της ζωής ταξιδευτές κακομοίρηδες που πάθαμε λάστιχο ( και αναζητούμε τον γρύλο) , σε προσωρινή(?) απόγνωση και σε αναχωρητισμό.

Εμείς γι' αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μάς πάει.

Δεν μας ρωτάει καν, αδιαφορεί για τη θέλησή μας.

Στους  τόσο άχαρους καιρούς που ζούμε, ως πρωταγωνιστές και ουχί ως κομπάρσοι το όραμα για έναν βέλτερο κόσμο, για μια δίκαιη (λέμε...) κοινωνία πρέπει να είναι η «ουτοπία» μας.

 Δεν ξέρω καν αν αυτή η προσήλωση στην ουτοπία κάνει τους ανθρώπους αξιοθαύμαστους, γελοίους, ή λίγο και απ’ τα δύο.

Ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα πως ότι απολαμβάνουμε πολιτικά, κοινωνικά, δικαιωματικά , που μας φαίνεται αυτονόητο αλλά δεν είναι, οφείλεται στη δράση ανθρώπων που δεν σκέφτηκαν έτσι.

Μην σκεφτούμε (προς το παρόν..) επαναστάσεις, εξεγέρσεις, εφόδους, αλλά  να πούμε το μεγάλο Ναι στη ζωή (εάν έχουμε συμφωνήσει να το πούμε) και  να φωνάξουμε μερικά μικρά Όχι όταν η ζωή ευτελίζεται, κινδυνεύει, απομακρύνεται από τη μεγάλη κατάφαση ( όπως τις μέρες που διανύουμε..) .

• Όχι στην κοινωνική ραθυμία, διότι μεγεθύνεται η αυθαιρεσία της εξουσίας, γίνεται αλαζονική, βίαιη και αποκρουστική· ανέλεγκτη, διότι οι πλείστοι αδρανούμε ή περιμένουμε να βγάλει το φίδι από την τρύπα ο κομματικός (μας) αντιπρόσωπος ή κάποιοι που πορεύονται στους δρόμους με σημαίες...Όχι στον καναπέ δηλαδή…

• Όχι στον διαμελισμό της Υγείας και της Παιδείας (διότι είναι από τα θεμελιώδη συστατικά στο εθνικό πολιτισμόμετρο, μαζί με την αλληλεγγύη και την επιστήμη, τον λόγο, την τέχνη).

• Όχι στους οργανικούς διανοούμενους και τους συστημικούς, τελάληδες και υπερασπιστές της καρικατούρας της δημοκρατίας, δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης.

• Όχι στους αδαείς, αλλά απίστευτα ορθολογιστές, σε ό,τι αφορά τους τρόπους πλουτισμού τους,  και εφευρετικούς στη διαιώνιση της εξουσιαστικής βολής τους  πολιτικούς.

•Όχι στην λήθη πολιτικών δράσεων και έργων που μας έφεραν ως εδώ και αυτών που τις εφάρμοσαν (κομμάτων και προσώπων).

• Όχι στην δικαιολόγηση των σκυψοκεφάληδων και των υποταγμένων

• Όχι σε οτιδήποτε δεν προωθεί τον διάλογο και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ανθρώπων.

• Όχι στον νέο ναζισμό (ποτέ πια φασισμός, έστω και αν ο καπιταλισμός τον ανασύρει ενίοτε για να κρύψει τις δικές του ενοχές, να μεταφέρει τις ευθύνες τάχα σε ακραίους, που είναι ακραιφνώς δικοί του…).

• Όχι σ' αυτόν που χτίζει ένα σπιτάκι (Κατσαρός) και λέει καλά είμαι εδώ· όχι σ' αυτούς που δεν χτίζουν (Νίτσε) τις πόλεις τους στον Βεζούβιο.

Όλα τούτα τα Όχι οδηγούν στο μεγάλο ναι στη Ζωή, στο χαρμόσυνο ξέσπασμά της (τις λύπες θα τις αντέξουμε).

ΑΕΙ –ΤΕΙ Ηλείας : Ο μέγας κόλαφος, το μεγαλύτερο πρόβλημα και οι μέγιστες ευθύνες

ΑΕΙ –ΤΕΙ Ηλείας : Ο μέγας κόλαφος, το μεγαλύτερο πρόβλημα  και οι μέγιστες ευθύνες

Κόλαφος  για το πολιτικό προσωπικό της Ηλείας  και της Περιφέρειας/ΠΔΕ  αποτελούν τα στοιχεία που παραθέτουμε για τις Σχολές, τα Τμήματα και Εισακτέους 2017  σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (ανά νομό & συνολικά στις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας & Πελοποννήσου)   που καταδεικνύει το μέγεθος της ανικανότητας τους και τη απουσία οιασδήποτε διεκδίκησης, αλλά ταυτόχρονα και τον  εμπαιγμό για τον νομό μας και τους κατοίκους της.

Ο πίνακας που παραθέτουμε τα «λέει» όλα.

!          Η Ηλεία είναι ο μοναδικός νομός  στις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας & Πελοποννήσου που δεν έχει έδρα καμιά σχολή  ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

!          Η Ηλεία είναι ο μοναδικός νομός  στις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας & Πελοποννήσου που δεν έχει σχολή ΑΕΙ.

!          Η Ηλεία δύο (2) τμήματα  που αντιστοιχούν στο 5% των τμημάτων σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ  της  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας ( 2 στα 40 τμήματα) και στο 3,6 % του συνόλου των τμημάτων σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ των Περιφερειών Δυτικής Ελλάδας & Πελοποννήσου( 2 στα 55 τμήματα).

!          Στην  Ηλεία αντιστοιχούν το 6% των Εισακτέων 2017 σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ της  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (400 στους 6.665 εισακτέους) και το 4,3 % των Εισακτέων 2017 σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ των Περιφερειών Δυτικής Ελλάδας & Πελοποννήσου (400 στους 9.295 εισακτέους)

Αντιθέτως στους άλλους νομούς της Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, στη Αχαΐα ( που λαμβάνει την «μερίδα του λέοντος» )και την Αιτωλοακαρνανία  είναι εντελώς διαφορετικά και απολύτως ετεροβαρή και προκλητικά σε βάρος της Ηλείας.

!          Η Αχαΐα έχει 8 Σχολές ( 5 ΑΕΙ και 3 ΤΕΙ ) ή το 72,7 % της ΠΔΕ και η Αιτωλοακαρνανία 3 σχολές ΤΕΙ ή το 27,3 % της ΠΔΕ. Ηλεία 0%..

!          Η Αχαΐα έχει 33 Τμήματα  ( 22 ΑΕΙ και 11 ΤΕΙ ) ή το 82,5 % της ΠΔΕ και η Αιτωλοακαρνανία 5 Τμήματα( 2 ΑΕΙ και 3 ΤΕΙ )  ή το 12,5  % της ΠΔΕ. Ηλεία 5 % (2 τμήματα..).

!          Στην Αχαΐα αντιστοιχούν το 80,94 % των Εισακτέων 2017 σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ της  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (5.395 στους 6.665 εισακτέους), στην  Αιτωλοακαρνανία αντιστοιχούν το 13,ο6 % των Εισακτέων 2017 σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ της  Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας (870 στους 6.665 εισακτέους) και στην Ηλεία το 6% (400 στους 6.665 εισακτέους).

!          Στην Αχαΐα σημειωτέο είναι ( και που  ενισχύει την ανισομέρεια)   ότι στην λειτουργεί στην Πάτρα το «Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ)» που μπορεί να μην έχει εγκατεστημένους φοιτητές αλλά έχει χιλιάδες επισκέπτες-φοιτητές του ΕΑΠ, όπως και ότι στα πλαίσια του Πανεπιστημίου Πατρών υπάρχουν 38 μεταπτυχιακά τμήματα  και άλλα 5 στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας  με εκατοντάδες μεταπτυχιακούς φοιτητές.

Ο κάθε νομός βεβαίως  «καλά κάνει» και διεκδικεί, κατοχυρώνει και κατακτά έργα, δράσεις, σχολές μεγάλο αριθμό φοιτητών, αλλά το θέμα που τίθεται  για τη Ηλεία  και τους Ηλείους γιατί δεν πράττουμε τα ανάλογα, γιατί δεν διεκδικούμε, γιατί οι εκάστοτε υπουργοί δεν αξιοποιούν την υπουργική τους καρέκλα και οι βουλευτές τον θώκο τους, για την Ηλεία  και προς όφελος της, ποιοι έχουν τις ευθύνες για αυτό/ά και τι κοστίζει για τον νομό μας όλες αυτές οι άσχημες εξελίξεις (και) στο Θέμα των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Οι ευθύνες και το πρόβλημα  

Οι ευθύνες  είναι πολλές και πολλών.

Οι ευθύνες έχουν  να κάνουν γιατί δεν μερίμνησαν, διεκδίκησαν με αποφασιστικό τρόπο  να έχει ο νομός μας  και να λειτουργεί στη Ηλεία Πανεπιστημιακή Σχολή-ΑΕΙ και αυτόνομη  σχολή  ΤΕΙ.

Ευθύνες «εγκληματικές» έχει η Δημοτική αρχή του Πύργου και ο δήμαρχος Γαβρίλης Λιατσής για τη εχθρική στάση του προς το ΤΕΙ της πρωτεύουσας  λέγοντας κατά καιρούς «Να τα μαζέψουν και να φύγουν», «Με τα απολιθώματα του ΤΕΙ Πύργου δεν πρόκειται να ασχοληθώ», «Του χρόνου θα πρέπει να ψάξουν και για κτίριο», αντί να διεκδικεί αναβάθμιση του, νέες σχολές, αυτόνομο ΤΕΙ, νέα κτήρια, φοιτητική εστία ,κατοχύρωση  επαγγελματικών δικαιωμάτων , ύπαρξη μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού, ισχυρό γνωστικό αντικείμενο που δε αντιπαραβάλλεται με άλλα τμήματα, απόκτηση συγκεκριμένη ταυτότητα ώστε να μπορεί να σταθεί στον ακαδημαϊκό χάρτη και να γίνει πιο ανταγωνιστικό.

Είναι υποκριτικό βουλευτές νυν και πρώην ( σαν αυτόν που θέλει να γίνει δήμαρχος Πύργου) να κατηγορούν και να αποδίδουν ευθύνες στην κυβέρνηση ( που έχει και είναι μεγάλες) όταν αυτοί με την ψήφο τους αποδέχτηκαν το 2013 των δυο τμημάτων «Πληροφορικής & Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης»  και  το μοναδικό σε προπτυχιακό επίπεδο πανελλαδικά τμήμα «Μουσειολογίας» στο ΤΕΙ Πύργου και από 400 εισακτέους τώρα έχουμε 200..

Οι ευθύνες της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα του  Δημήτρη Μπαξεβανάκη  υφυπουργού  Παιδείας έγκεινται  στο ότι δεν απέτρεψαν αυτές τις δυσάρεστες και μειωτικές για τον Πύργο και την Ηλεία εξελίξεις, δηλαδή που  δεν ήρθη το καθεστώς μεταβατικότητας για το Τμήμα Πληροφορικής και ΜΜΕ  ( η λειτουργεία του οποίου παύει οριστικά το 2018) όπως έγινε με το Τμήμα Τουριστικών Επιχειρήσεων στην Πάτρα που είναι ανταγωνιστικό σε αυτό του Πύργου ( ενώ και για αυτό προεβλέπετο η κατάργηση του) και  θα λειτουργούν πλέον δύο τμήματα με συναφή γνωστικά αντικείμενα.

Οι ευθύνες  έχει η Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας  και ο Περιφερειάρχης Α. Κατσιφάρα που «δεν έχει κουνήσει ούτε  το  δαχτυλάκι» στο θέμα των ΤΕΙ της Ηλείας ή της ανάγκης για πανεπιστημιακή σχολή αφού όλα τα βλέπει  με «τοπικιστικά και πατρινά γυαλιά» αλλά και οι Ηλείοι  Αντιπεριφερειάρχες και περιφερειακοί σύμβουλοι που μένουν αδρανείς και σιωπούν.

Είναι επιζήμιο και οικονομικά άνισο  από μεν την Ηλεία να εισάγονται σε σχολές της υπόλοιπης Ελλάδας 1.000 παιδιά της Ηλείας(850-900περίπου σε ΑΕΙ  & ΤΕΙ  και 100-150 σε κολλέγια, στην αλλοδαπή κλπ) και εισάγονται στην στον νομό μας 400. Μια διαφορά 600 νέων μεταφράζεται σε οικονομική απώλειά για τον τόπο 4.000.000 ευρώ ετησίως.

Η ύπαρξη φοιτητικού πληθυσμού αποτελεί στυλοβάτη των τοπικών οικονομιών και κοινωνιών, είναι ζωογόνο κύτταρο, που εκτός της οικονομίστικης έννοιας, δίνουν ζωή, σφρίγος και δυναμισμό και ουσιαστικά αναπληρώνει τον πληθυσμό των νέων από κάθε τοπική κοινωνία, που σπουδάζει σε άλλες περιοχές μακριά από τον τόπο γέννησης και κατοικίας και πρόκειται ίσως για το πιο δυναμικό κομμάτι, που είναι οι ηλικίες από 18-26 χρονών.

Η ύπαρξη και λειτουργεία σχολών και τμημάτων ΑΕΙ και  ΤΕΙ συντελεί στην πληθυσμιακή αύξηση των πόλεων, δημιουργεί θέσεις εργασίας, ( στην Πάτρα ενδεικτικά αναφέρουμε ότι υπερβαίνουν τα 3.000 άτομα σε διδακτικό, διοικητικό κλπ προσωπικό που εργάζεται ανώτερες και ανώτατες σχολές της πόλης ) ενισχύει το εισόδημα εκατοντάδων οικογενειών (στην Πάτρα υπερβαίνουν τις 500 επιχειρήσεις που συνδέονται με τις σχολές-εστίασης, συντήρησης, φύλαξης, προμήθειας υλικών κλπ) και αποτελούν ατμομηχανή για την οικιστική ανάπτυξη.

Η φοιτητική νεολαία, εκτός από τις οικονομικές απολαβές της τοπικής κοινωνίας, προσδίδει  ζωντάνια στην τοπική κοινωνία, ενισχύει την εξωστρέφεια των ντόπιων  και οι φοιτητές γίνονται  κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.

Τι πρέπει να διεκδικήσει η Ηλεία (σκέψεις)

Η Ηλεία πρέπει να απαιτήσει μια εντατική προσπάθεια αναβάθμισης του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος  στη Ανώτερη και Ανώτατη Βαθμίδα .

Και για αυτό να ιδωθεί η ανάγκη (ως σκέψεις τίθενται )για : 

1. Ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής, η υποστήριξη της λειτουργίας Διαπανεπιστημιακών Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών και Αυτόνομου ΤΕΙ ως  πόλου αναπτυξιακής δραστηριότητας και ανάδειξης του τοπικού χαρακτήρα και δυνατοτήτων.           

2. Κατασκευή σύγχρονων κτιρίων  ΤΕΙ Πύργου .

3. Δημιουργία  σχολής ΑΕΙ στην Αρχαία Ολυμπία : Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελληνικών σπουδών ή  Διεθνής Ανώτατη Σχολή Ξενοδοχειακού Management ή  Πανεπιστήμιου Τουριστικών Επαγγελμάτων .

4.Δημιουργία μεταπτυχιακού τμήματος Γυμναστικής Ακαδημίας στην Αρχαία Ολυμπία.

5. Η αναβάθμιση Ινστιτούτο Κοροίβου  ως Ερευνητικού Κέντρου και η βελτίωση υποδομών εκπαίδευσης.

6. Ίδρυση αυτόνομου ΤΕΙ στην Ηλεία και να βελτιωθούν και  επεκταθούν  οι λειτουργούσες Σχολές στην Ηλεία :

-Τμήμα Διοίκησης, Οικονομίας και Επικοινωνίας Πολιτιστικών και Τουριστικών Μονάδων της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας με έδρα τον Πύργο και κατευθύνσεις:  Διοίκηση Πολιτιστικών Μονάδων και Επιχειρήσεων Φιλοξενίας, Μουσειολογία γ) Επικοινωνία Πολιτιστικών Μονάδων και η σύνδεση αυτής   με την τουριστική οικονομία .

-Επαναφορά του τμήματος  Πληροφορικής  & ΜΜΕ στον Πύργο

-Το Τμήμα Τεχνολόγων Γεωπόνων της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας και Τεχνολογίας Τροφίμων και Διατροφής του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Ελλάδας με έδρα την Αμαλιάδα και η σύνδεση αυτής  με την αγροτική παραγωγή με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων με εφαρμογή καινοτομιών στην προώθηση αυτών, αλλά και στην εκπαίδευση των παραγωγών. Την ισχυρότατη πρωτογενή παραγωγή της Ηλείας και ιδιαίτερα του Κάμπου με την παράλληλη αξιοποίηση της υπάρχουσα υποδομή του κτίριο του ΕΘΙΑΓΕ Κοροίβου.

7.Ίδρυση και λειτουργία στην Ηλεία  :

Τμήμα ΤΕΙ: «Τεχνολογίας Πετρελαίου & Φυσικού Αερίου» με στόχο να παρέχει  γνώση σε όλο το φάσμα των υδρογονανθράκων, από την έρευνα, εξόρυξη, μεταφορά, επεξεργασία, αποθήκευση έως την τελική τους χρήση και αυτό σε σχέση με την άμεση προοπτική αξιοποίησης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων (Πετρελαίου & Φυσικού Αερίου) που πρόκειται να αξιοποιηθούν στην περιοχή μας και  αυτό να είναι αντίστοιχο με αυτό της Καβάλας .

Ενίσχυση και ανάπτυξη  των μεταπτυχιακών Διεθνούς επιπέδου στην Πολιτική Επιστήμη και τις Διεθνείς Σχέσεις, που πραγματοποιούνται  στην Αρχ. Ολυμπία και η επέκταση τους  σε άλλα αντικείμενα.