Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Σωτήρες…χαμάδες…ιλαροτραγωδία…

Σωτήρες…χαμάδες…ιλαροτραγωδία...




Ιλαρό, ελαφρύ, αδόκιμο κι ευτράπελο πιθανώς για πολλούς το «θέαμα»(!) και το αποτέλεσμα των σωτήρων μας, αυτών που αποκαλούμε πολιτικό κορμό του τόπου μας.
Θα ήταν μέρος μιας κωμωδίας κινηματογράφου ή θεάτρου  και θα προκαλούσε ασυγκράτητο γέλωτα και ευχαρίστηση, αν δεν ήταν στοιχείο της τραγωδίας που ζούμε όλοι ως κομπάρσοι ή ως θεατές,  με όλους  αυτούς πρωταγωνιστές ( επιλεγέντες/ ψηφισθέντες από εμάς).

Για τα αδιέξοδα ( τα χάλια δηλαδή…)  της χώρας επανειλημμένως τα έχουμε πει ( τα ζούμε άλλωστε ..), το αποτελείωμα του στενού μας τόπου ( της Ηλείας εννοώ) το βλέπουμε καθημερινά ή στους άθλιους δρόμους, στις χορταριασμένες σιδηροδρομικές γραμμές ή στα παιδιά που κάνουν μάθημα στην ύπαιθρο ή στα κλειστά μαγαζιά ή στα ακαλλιέργητα χωράφια.

 Τους σωτήρες μας τους «καλοβλέπουμε» είτε από τηλεοράσεως είτε  στις προθήκες των τοπικών μέσων ενημέρωσης σαν πραμάτεια καταστημάτων, σαν κούκλες βιτρινών πάντα χαμογελαστοί, ευπροσήγοροι,  φιλικοί  και με τον «καλό» λόγο στο στόμα.
Γεμάτη η χώρα  και η Ηλεία από δαύτους.

Όλοι τους διαλαλούν ότι αυτοί σώνουν ή ότι θα σώσουν (αναλόγως την θέση που κατέχουν συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης)  τη χώρα, τη Ηλεία.
Προϋπόθεση  η ψήφος του πολίτη. 
Να διατηρήσουν ή να πάρουν την θεσούλα τους στα έδρανα της Βουλής ή Δήμου ή της Περιφέρειας  και κατόπιν θα αποδυθούν στον αγώνα σωτηρίας (μας).
Θα πηγαίνουν, πάντοτε, συνετά,  με σχέδιο, με προσοχή  μην πέσουν σε κρημνούς, αυτοί,  άσχετα αν εμείς είμαστε γκρεμοτσακισμένοι, στο βυθό της κοινωνίας και στο πάτο της Ελλάδας (η Ηλεία).

Πολιτική σε remake (ο καταβάλλων πάντα  ..εσύ ),
τα λόγια/εξαγγελίες/υποσχέσεις  τα ίδια, σε επανάληψη,
οι ίδιες  πολιτικές  χαμάδες.

Κοιτάξτε και πάνω προς την κεντρική πολιτική που λένε, όσο και δίπλα μας, στο Νομό, στη Περιφέρεια, στον Δήμο, οι ολίγιστοι(και  ευλύγιστοι ), οι μπουρδολόγοι, οι γκρεμιστές που θέλουν να γίνου οικοδόμοι του νέου.

Η ζωή των πολλών κινείται στα όρια της επιβίωσης και η Ηλεία σε κατάσταση αμπερ αλερτ  κι αυτοί μιλάνε για ανάπτυξη (την ποιαν;)
 Ανάθεμα αν καταλαβαίνουν τι λένε.
Εκείνο που ξέρουν καλά είναι:
 Να λένε μεγάλα λόγια, να χαμογελούν, να φωτογραφίζονται σε διάφορες πόζες(ακόμη και  με την οικογένεια τους, θεωρώντας την, πολιτικό μέσο και εργαλείο ), να τα έχουν καλά με τους εκδότες και το παπαδαριό, να χαϊδεύουν τους νεοναζί(αλλά να είναι και «αντιφασίστες»), να είναι αρκούντως αντιρατσιστές ( αλλά και υποκριτές ).

Αυτοί οι άνθρωποι  έχουν και ζητούν την ψήφο μας ώστε να τους καταστήσουμε ( ή να παραμείνουν ) κορυφή στην κοινοβουλευτική, περιφερειακή και δημοτική  ιεραρχία.
Προϊόντα του πολιτικού αναλφαβητισμού και τα πρόσωπα και οι θεσμοί, βορά στον κάθε αμοραλιστή επόπτη/επιβήτορα/σφετεριστή  ( διαλέξτε ότι θέλετε ) του  βίου μας (παρελθόντος, παρόντος και –κυρίως- μέλλοντος μας).
Ιλαροτραγωδία ... κωμωδία τους, τραγωδία μας …

Πώς να τα βγάλεις πέρα με την υποκρισία;
Πώς να αντιμετωπίσεις την αδιαφορία για την ουσία των πραγμάτων( της πολιτικής) και των προσώπων( και των πολιτικών), την οποία επιδεικνύουν αυτοί που πρωτίστως και καθοριστικώς τους αφορά το παραγόμενο αποτέλεσμα λόγων, έργων, δράσεων ?
Εμάς ως Έλληνες, Ηλείους και Δημότες ( πχ Πύργου) .

Η κοινωνία( και ο καθένας μας ξεχωριστά) εάν επιθυμεί τη σωτηρία της,
 πρέπει να τη βρει μόνη της,
μέσα από τις αγωνίες της και τις ανάγκες της,
αναγνωρίζοντας το ψεύτικο και το υποκριτικό
μακριά από τους  κλόουν του λόγου και της πολιτικής (Συγγνώμη από τους κλόουν του κόσμου),
αγωνιζόμενη και ενωμένη.

1 σχόλιο:

  1. ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΗΣ ΠΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΕΜΑΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΛΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΕΣ, / Π.Χ / ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ :

    ΑπάντησηΔιαγραφή