Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Μας αρέσει η βαρβαρότητα μήπως;

Μας αρέσει η βαρβαρότητα μήπως;



Όταν η ερμηνεία των γεγονότων κινείται από την κοινωνική θέση του καθενός, από τα συμφέροντά του, την ιδεολογία ή ιδεοληψία του, από την εξουσία που κατέχει ή δεν κατέχει, τότε τα γεγονότα παύουν να είναι αληθινά, μετατρέπονται άμεσα σε προσωπικές αλήθειες· παύει να ισχύει η ελάχιστη αντικειμενικότητα που το ανθρώπινο είδος έχει συνομολογήσει.

 Παρ’ ότι όλοι έχουμε μάτια κι αυτιά, δύσκολα συμφωνούμε σε ό,τι βλέπουμε και σε ό,τι ακούμε (και τι δεν βλέπουμε και τι δεν ακούμε οι καψεροί…).
Και αυτό, διότι διαφορετικά τα μικροσυμφέροντα του καθενός, διαφορετική η κρίση του, διαφορετική η παιδεία του, το γούστο του και λοιπά.
Σ’ ένα απλά ωραίο του απόσπασμα ο Ηράκλειτος είχε επισημάνει τούτη την αντιφατική σύγχυση: «Κακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων» (Αναξιόπιστες οι πληροφορίες που δίνουν τα μάτια και τα αυτιά όταν οι ψυχές είναι βάρβαρες).
Ας εννοήσουμε βάρβαρες ψυχές τις ακαλλιέργητες, τις πρωτόγονες, την κακή διάθεση του εσωτερικού κόσμου.

Άλλοι έχουν πολύ ήλιο μέσα τους κι άλλοι πολύ σκοτάδι, δεν είναι άρα δυνατόν να αντιλαμβάνονται το ίδιο φως που εκπέμπουν τα γεγονότα, η καθημερινότητα.

Για κάποιους ο ήλιος είναι στην ανατολή και για άλλους είναι στην δύση.
Έχει σχέση πάντα με το που είσαι, ποιος είναι ο τόπος σου ποια είναι η θέση σου…
Αλλά μην ξεχνάμε πως ο ήλιος είναι σταθερός , όπως και η πραγματικότητα αντικειμενική  και αυτό που γυρίζει είναι γη, το κοίταγμα των ανθρώπων η προσέγγιση της πραγματικότητας.  

Φαντάζει επιτακτικό σχεδόν να συμφωνήσουμε σε μια ερμηνεία, σε μια πραγματικότητα, διαφορετικά θα μείνουμε  στο σκοτάδι  και στη συννεφιά  της πλάνης.
  
º        Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τα μνημόνια που θα έσωζαν τη χώρα, θα επέφεραν βελτιωτικές διαρθρωτικές αλλαγές, θα μειωνόταν το χρέος, η κατάσταση χειροτερεύει, η φτώχεια επεκτείνεται, οι φόροι, οι μειώσεις επαναλαμβανόμενο φαινόμενο,  η ανεργία στου ύψος της,  οι αυτοκτονίες πληθύνονται, η σχιζοφρένεια καταλαμβάνει, όπως και η κατάθλιψη, πολλούς από τους εναπομείναντες Έλληνες.
º        Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις ( στα επιμέρους εξεταστικές, σκάνδαλα)  η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τον ρου ( με κατρακυλητική ταχύτητα)  των προηγούμενων κυβερνήσεων, έχοντας αχρηστεύσει μάλιστα το λαϊκό κίνημα προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στην οικονομική ελίτ, το ευρωπαϊκό ιερατείο και τους απανταχού νεοφιλέλεδες.
º        Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τις διαφορές των πρώην, των νυν και των επόμενων τα διλήμματα πάντα ίδια (ο άλλος είναι- ή θα ειναι - χειρότερος , ο άλλος φταίει ή έφταιγε, προσπάθησα αλλά οι δανειστές δεν με άφησαν, αναγκάζομαι να  εφαρμόσω τα μέτρα,  η πολιτική  μου είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση και άλλα τέτοια ..λαϊκά άσματα..) και ο λαός θα συνεχίζει και θα συνεχίζει να υποφέρει, η Δημοκρατία να καταρρακώνεται  και η Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία να μειούται  και να κινδυνεύει.
º        Πραγματικότητα είναι ότι, παρά τους θεατρινισμούς τους, ο τόπος μας, ο κοντινός μας ( εννοώ την Ηλεία, το Πύργο, την Αμαλιάδα, την Αρχαία Ολυμπία, τον Κάμπο, την Ορεινή Ηλεία, την Επαρχία Ολυμπίας),αυτός που διαβιούμε, μεγαλώνουμε και αγαπάμε ακολουθεί κατολισθητική πορεία, γιατί εκτός των  κοινών με τα  πανελλαδικά, οι «ηγήτορες μας» είναι χαμάδες.

Για ποια έξοδο από την κρίση μιλάνε αδιάντροπα οι βέβηλοι (όλοι τους) ?

 Προφανώς δεν έχουν καταλάβει, ή δεν νοιάζονται, ότι η κρίση άρχισε και δεν τελειώνει, με την ίδια συνταγή όλων αυτών (δανειστών και κυβερνήσεων), ο κοινός δρόμος τους (όλων τους) είναι γκρεμός, οι συνταγές τους αναπαραγάγουν τη κρίση.

Μήπως είναι αναγκαία η αναζήτηση του άλλου δρόμου ?
Του δρόμου της ρήξης με αυτούς που μας καταστρέφουν (πολιτικοί μονόδρομοι, νόμισμα/ευρώ, ΕΕ/Γερμανία, αποπληρωμή χρέους, μικρά μεροκάματα, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου… ), της  επανεύρεσης  της αξιοπρέπειάς μας και της  αφύπνιση από τον μακάριο ύπνο μας.

Ν’ αρχίσουμε από την απελευθέρωση μας από την κυρία ΤΙΝΑ (There Is No Alternative/ Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση) και από τις κατίνες του συστήματος, να αναζητήσουμε, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε, να τους απορρίψουμε ,να οργιστούμε, να τους καταψηφίσουμε, να κάνουμε κάτι το διαφορετικό, να ξεσηκωθούμε.

Κομμάτι δύσκολο.
Αλλά όταν σταυρώνεις τα χέρια, κυριαρχούν οι ίδιοι και οι ίδιοι· παραλλάσσονται μερικώς για να κρύψουν το αμαρτωλό παρελθόν τους, αλλάζουν φυσιογνωμία αλλά δεν παύουν να έχουν βάρβαρες ψυχές και καταστροφικό αποτέλεσμα.
Μας αρέσει η βαρβαρότητα μήπως;

1 σχόλιο: