Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Οι μουρτζούφληδες του Δήμου Πύργου

…. δεν καταπολεμείται παρά μόνο με τη δημοκρατία, με αγώνες, με ανυποταξία και με το ασυμβίβαστο…



Το μεγαλύτερο κακό, η εξουσία δηλαδή, έχει επικρατήσει εντυπωσιακά ενώ το μεγαλύτερο καλό, η ελπίδα και κίνηση για ένα καλύτερο αύριο   κινείται αβοήθητο και μόνο ανάμεσα στις κοινωνικές σχέσεις, πληττόμενο βάναυσα από τη μοναξιά του.

Το παιχνίδι φαίνεται άνισο αφού η εξουσία είναι η μόνη που καθορίζει το πώς πρέπει (!) να ζουν οι κοινωνίες, φτωχά, μίζερα, πειθαρχημένα, αδιαμαρτύρητα - για το καλό μας, παρακαλώ.

Το γελοίο και ανυπόφορο (γελοία ανυπόφορο και ανυπόφορα γελοίο) είναι ότι η νυν -εν Ελλάδι- εξουσία, υποκριτική και στρεψοδικώντας, προσπαθεί να μας πείσει ότι πράττει έτσι γιατί θέλει να μας βοηθήσει να βγούμε από τα σκοτάδια και την κακομοιριά και την ανέχεια.
Από πολλούς γίνεται πιστευτή, μάλιστα από σοβαρούς ανθρώπους, αριστερούς και δεν συμμαζεύεται.

Μα τι θέλετε επιτέλους, εξίστανται, να έλθει ο Μητσοτάκης;
Και, πάλι επιτέλους, τι προτείνετε εσείς, ποια είναι η πολιτική σας πρόταση;
Αφού δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να αντιπροτάξουν ας κάτσουν στ' αυγά τους κι ας απολαύσουν τον βιασμό τους αφού δεν μπορούν να τον αποτρέψουν... Κάπως έτσι.

Εξάλλου -λένε ακόμη- ο χρόνος τον μαθαίνει τον άνθρωπο να κυβερνά, όχι το «έλα-φύγε» ..

Αυτή είναι όλη η «φιλοσοφία» της κυβέρνησης, αποδεκτή από τους χειροκροτητές της.
Όποιος δεν την αποδέχεται, ή απεργάζεται την πτώση της ή είναι δεξιός -και καθαρίσαμε!
Πλήρης αντιστροφή εννοιών και καταστάσεων.

Όλοι αυτοί οι φωστήρες του ρεαλισμού (δηλαδή της υποταγής) έχουν βαλθεί να μας πουν (και να μας τρελάνουν) ότι εμείς οι ίδιοι φταίμε για τη δεινή μας θέση, εμείς και τα χαμηλά μας ένστικτα και οι υπέρμετρες ελπίδες μας και ότι κάτι περίεργες έννοιες όπως αξιοπρέπεια, εθνική υπερηφάνεια· μα τι παρωχημένες, σκοταδιστικές έννοιες.

Η  υπογραφή των  μνημονίων  και όλων των επομένων  νόμων (ασφαλιστικό, φορολογικό, ιδιωτικοποιήσεις κλπ) θεωρούνται πράξεις  μετρημένες  και ισορροπημένες.
Όσοι δεν τις  βιώνουμε έτσι, απλώς είμαστε πεπλανημένοι, ανορθολογιστές, απροσάρμοστοι στη νέα πραγματικότητα· στο τέλος, να δεις, θα μας πούνε και δεξιούς!
Όποιος αρνείται να συμπεριφερθεί κατ' αυτόν τον άθλιο τρόπο αντιμετωπίζεται πλέον σαν εχθρός· πάει και η ανοχή και η δημοκρατία και η Αριστερά, πάν' όλα.

Τι Πράττειν;

Να κλείσουμε τα  μάτια μπροστά στη φρικτή πραγματικότητα και να δούμε με τα δικά τους (;) μάτια την πραγματικότητα που οι ίδιοι διαμορφώνουν και μας την παρουσιάζουν σαν την ενδεδειγμένη ?
Να σταματήσουμε τις δικαιολογίες (θα έρθει η Δεξιά- αλήθεια τι περισσότερο θα έκανε;-, ας τους δώσουμε ένα περιθώριο, είναι καλά παιδιά, μα είναι αριστεροί, θέλουν αλλά δεν μπορούν, πονάει η καρδιά τους όταν παίρνουν/περνούν αντιλαϊκά μέτρα κλπ ) και κοιτάξτε  με τα πιστεύω και τα λόγια του χτες (πριν ένα-δύο χρόνια) τις πράξεις του σήμερα ?

Συνέλθετε όσοι από εσάς έχετε παραμείνει αριστεροί, προοδευτικοί έστω!

Η δεξιά, αντιλαϊκή πολιτική, η νεοφιλελεύθερη, η μνημονιακή  δεν αντιμετωπίζεται  με το να γίνεσαι φορέας υλοποίησης της, άκρατος  και ακράτητος υποστηρικτής της, αλλά αντιπαλεύοντας την…
Η υπόταξη ποτέ δεν οδηγεί στην ελευθερία, αλλά στο  βάθεμα της «σκλαβιάς».
Η φρίκη δεν καταπολεμείται παρά μόνο με τη δημοκρατία, με αγώνες, με ανυποταξία και με το ασυμβίβαστο
Το κακό και αν έχει επικρατήσει, αντιμετωπίζεται από το καλό που δεν έχει αποδεχτεί την ήττα του και από αυτούς που λένε ναι στην κατάφαση της ζωής, «όχι» στην άρνησή της.


Κάπως έτσι κινείται πάντα η ιστορία… (έστω και αν μερικοί λιποψυχούν, βολεύονται και εξαγοράζονται )

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Ψευδαισθήσεις και επιλογές

Ψευδαισθήσεις και επιλογές



Μικρούληδες, εαυτούληδες, πονηρούληδες οι πολιτικοί ταγοί εξακολουθούν να στριμώχνονται γύρω από τις καρέκλες της εξουσίας για να σώσουν, λέει, την Ελλάδα ( την Ηλεία, τον Πύργο, στην Αμαλιάδα, στον κάθε τόπο)  αλλά η Ελλάδα ( η Ηλεία, ο Πύργος, η Αμαλιάδα, ο κάθε τόπος)  δεν σώζεται.

Πάει απ' το κακό στο χειρότερο.
Αυτό βεβαίως δεν τους πολυνοιάζει, μαθητεύοντας όμως στο να δένουν τα κορδόνια των υποδημάτων των ισχυρών συνειδητοποιούν ότι και η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται να τους αποτινάξει.
Ένας ραγιαδισμός πλανάται στις ελληνικές ( Ηλειακές, Πυργιώτικες, Αμαλιαδίτικες κλπ..) συνειδήσεις
Ενα μικρό μόνο κομμάτι της κοινωνίας φαίνεται να 'χει διαρρήξει τους δεσμούς του μ' αυτούς τους κυρίους της εξουσίας.

Οι πολλοί, αν και φωνάζουν και διαμαρτύρονται, εξακολουθούν να πιστεύουν στα κόμματά τους!
Αδύνατον να ξεφύγουν από την τεράστια αυταπάτη της δήθεν ασφάλειας που τους προσφέρουν τα κόμματα του συστήματος και το σύστημα των κομμάτων…  
Το εξωφρενικό είναι (μα, είναι;) ότι δεν ντρέπονται όταν το υποστηρίζουν χωρίς κανένα επιχείρημα.

 Δικαίωμά τους, αλλά δικαίωμα και του κοινωνικού θυμού να ενοχλείται και να φουντώνει, χωρίς, προς Θεού, να στρέφεται εναντίον τους.
Δεν μπορείς να ξεβολέψεις έναν βολεμένο, ώστε να τον πείσεις ότι η βολή του είναι εύθραυστη, ψευδής, ευάλωτη στις απαιτήσεις και ορέξεις ντόπιων και ξένων «ηγετών».
Θα σπάσεις τα μούτρα σου, τόση η αντοχή του τείχους που υψώνουν γύρω τους οι βολεμένοι (ή μήπως φοβισμένοι;).

Είναι κρίμα γιατί έτσι δεν βλέπουν αυτό που κοχλάζει στους νέους καιρούς, δεν σέβονται τα νέα μηνύματα, την οργή (την αδιέξοδη) από τα «κάτω».
Ακριβώς γι' αυτό δεν τα σπουδάζουν, δεν τα αποδέχονται, αρνούνται να συμμετάσχουν στο ψέλλισμα έστω της αμφισβήτησης.
Ο λαός είναι η δύναμη ( η αποφασιστική και η τελική ..)

Α, πα, πα.
Χρειαζόμαστε ηγέτες, έστω και μαλάκες, έστω και ανίκανους, αυτοί, όμως, διασφαλίζουν την ιεραρχία και την πολύτιμη (!) ησυχία μας, παρακαλώ.
Ποιος να τρέχει τώρα για την αποδόμηση του πολιτικού συστήματος και την εκ νέου δόμησή του;
Καλά είμαστε εδώ, έστω και υφιστάμενοι βασανιστήρια από τους κυρίους «ηγέτες».
Κουτσά-στραβά θα τα «φέρουμε γύρω» ώσπου να φτιάξουν τα πράγματα.

Διότι, ναι, πολλοί είναι αυτοί που ελπίζουν ότι θα βελτιωθεί η οικονομική τους κατάσταση, ότι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι θα γίνουν μάγκες…
Αρνούνται πεισματικά να δουν τον κατήφορο της οικονομίας.
Πώς αλλιώς όταν δεν συνδυάζουν την ανέχεια με την εξαφάνιση αξιών και ηθικών κανόνων αιώνιων από τη λαίλαπα του «εγώ»

Αφού λοιπόν εξακολουθούν να ζουν στις ψευδαισθήσεις τους, χλευάζουν αυτούς  που προσπαθούν να σώσουν αξίες, που  δεν σιωπούν  .. που επιδιώκουν να ανατρέψουν  το υπάρχον άθλιο πολιτικό σύστημα εγκαθιδρύοντας ένα άλλο, πιο άμεσο, πιο δίκαιο, πιο δημοκρατικό. Με λίγα λόγια, ανθρώπινο, αξιοπρεπές, νοήμον….

Αλλά είπαμε ποιος, πού, πότε να τρέχει δώθε-κείθε… χωρίς κόμματα, χωρίς «ηγέτες»…
Επιλέγουν οσφυοκάμπτες, καρεκλάκηδες,  μεγαλότσεπους( και βαθύ…) βλαχοδήμαρχους, αρπαχτικά, δυσώδη όντα(κατ’ ευφημισμό και στην πραγματικότητα..), κόμπους διαπλοκής….

Ψευδαισθήσεις και επιλογές ή Επιλογές συνέπεια ψευδαισθήσεων ( και βολής ? ), ή....?

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Εξουσία (το μεγαλύτερο θηρίο) και πείνα (της υποταγής, ή …)

Εξουσία (το μεγαλύτερο θηρίο) και πείνα (της υποταγής, ή …)



Σ' ένα νεανικό γραπτό του ο Νίτσε τόνιζε το πάθος που διακατέχει ένα κουνούπι όταν διασχίζει τον αέρα. νιώθει εντός του ότι είναι το πετούμενο κέντρο του κόσμου.

Κάπως έτσι και ο ανθρώπινος νους. νομίζει ότι το σύμπαν περιστρέφεται περί αυτόν (το σύμπαν της καθημερινότητας, εννοείται).
Αυτό το αδύναμο πλάσμα της φύσης, επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τα φοβερά και τρομερά θηρία της πλάσης, όλο κέρατα και κοφτερά δόντια, εφευρίσκει άλλα φοβερά δικά του: το ψέμα και την απατεωνιά, την εξαπάτηση και την κολακεία, τη κακολογία και το μασκάρεμα. τη ζωή του δόλου, κοντολογίς το συνεχές φτερούγισμα γύρω από μια φλόγα ματαιοδοξίας.

Βουτηγμένοι στην κακία και τις ψευδαισθήσεις, αγύρτες και ονειροπόλοι, ορμάμε τάχα να κατακτήσουμε την αλήθεια, αλλά η μόνη αλήθεια είναι ότι έγνοια ολωνών (σχεδόν) είναι η υφαρπαγή της εξουσίας(μιας κάποιας εξουσίας, οικονομικής, πολιτικήςκλπ)  .

Έχει γούστο, αλλά είναι και τραγικό ταυτόχρονα να βλέπεις ανθρώπους που δεν έχουν εξουσία, ή είχαν και την απώλεσαν, ή προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν.
Πώς να ξέραμε ότι μόνο εκτός εξουσίας, εντός του περιθωρίου του κόσμου, μπορούμε να αρχίσουμε να ζούμε.

Αλλά αυτό θεωρείται πολιτική δειλία, υπεκφυγή, παραχώρηση της εξουσίας στους θρασύδειλους και τους μέτριους (υπομέτριους, ανθυπομέτριους και δεν συμμαζεύεται).

Και είναι έτσι, δυστυχώς, αλλά τι προτιμά κανείς έχει σημασία, την πνευματική και ψυχολογική αρτιμέλεια ή τη φούσκα της ματαιοδοξίας, που μπορεί, όμως, και να 'ναι σκέτος φασισμός;

H μόνη εναλλακτική, μέση οδός είναι η υγιής επικοινωνία και, ο επίμονος έλεγχος των τυράννων.
Ας μη γελιόμαστε.

Τύραννοι είναι οι σημερινοί κυβερνώντες, ολιγαρχικοί τιποτόφρονες και όχι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες.
Για να υπάρξει δημοκρατία απαιτούνται θαρραλέοι άνθρωποι και υπερήφανοι, που ανήκουν στον δήμο και αυτός ο δήμος, μόνο αυτός, εξουσιάζει.

Μόνο δηλαδή αν αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος μπορεί να κυβερνήσει εαυτόν ή να κυβερνηθεί από τον εαυτό του.
Χαιρετίσματα, βέβαια, αλλά μόνο τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για δημοκρατία και εξανθρωπισμό.

Λοιπόν, εάν αφαιρέσουμε από τους εξουσιαστές τα σκήπτρα, την αίγλη, την πόζα και τα αηδή συμπαρομαρτούντα θα δούμε κάτι μικρούληδες, τρομαγμένους, ανασφαλείς, τρομοκρατημένους, απροσανατόλιστους κακομοίρηδες, που, πανικόβλητοι, θα ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, να στηριχτούν, διότι ουδέποτε έμαθαν πώς στέκεται στα πόδια της η ανθρωπότητα, η εργατική τάξη, οι κυνηγημένοι, οι αιρετικοί, οι καλλιτέχνες, οι αγρότες, οι ψυχιατριζόμενοι…

Θα ψάχνουν, αλλά δεν θα βρίσκουν αποκούμπι.
Έτσι γυμνοσάλιαγκες θα πεθάνουν στα πρώτα κρύα, στην πρώτη μπόρα.
Αλλά ας μη συνεχίσουμε άλλο την υπόθεση, είναι οδυνηρή γι' αυτούς, αλλά και γι' αυτούς που δεν ξέμαθαν -ποτέ τους- να συμπονάνε, να βοηθάνε, να είναι αλληλέγγυοι, διότι οι τελευταίοι δεν αντέχουν να βλέπουν το πάσχον ζώο άνθρωπος.

Το μεγαλύτερο θηρίο, είπαμε, σήμερα είναι η εξουσία.

Μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο από ένα θηρίο και αυτό δεν είναι παρά η πείνα, εννοείται να ξεσκιστεί, να αφανιστεί, να διαμεληθεί.
Και τότε θα αρχίσουμε από την αρχή εάν δεν επέλθει ο αφανισμός του είδους (μας).

Καλά θα ήταν να συμμορφωθούν οι έχοντες εξουσία και οι λογής κατέχοντες.
Το μέλλον στάζει αίμα…


Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Η σταθερή ανοησία, η επιθετική βλακεία και η απέραντη ολιγοσύνη

Η σταθερή ανοησία, η επιθετική βλακεία και η απέραντη ολιγοσύνη



Το έχω ξαναγράψει, αλλά λόγω των ημερών και των συμβάντων(…) το επαναλαμβάνω…
Οι δελεασμοί αυξήθηκαν και οι απειλές μεγεθυνθήκαν, το  μένος, οι υβρισμοί, οι συκοφαντίες εκτραχύνθηκαν.
Η  οργανωμένη εξουσιαστική βόλεψη, η συνεχιζόμενη ίντριγκα, η σταθερή ανοησία, η επιθετική βλακεία και η απέραντη ολιγοσύνη,  ο αχόρταγος  ωφελιμισμός  (τους), η προέλευση και η εκφορά τους.

Καθεστωτικοί, διαπλεκόμενοι, τσιγκούνηδες, μεμψίμοιροι, συνωμότες, ιντριγκαδόροι, ιδεοληπτικοί, βολεμένοι του κερατά,  κάθονται στα ειδώλια της εξουσίας τους κι εξαπολύουν βδελύγματα και λάσπες  (…και δέλεαρ…) εναντίον όποιου δεν συντάσσεται με τις ευτελείς τους επιθυμίες, με τον εξουσιαστικό παροξυσμό τους, την πηχτή βλακεία τους, την απέραντη ανοησία τους, τη μικρότητα τους, τον αχόρταγο οικονομικό (..κλπ ) ωφελιμισμό τους, της  επικυριαρχίας οπουδήποτε «δρουν».
Αλλά και δειλοί, κρυβόμενοι μασκαράδες…

Εκνευρίστηκα, οργίσθηκα και για κάποιους στεναχωρήθηκα….
Οι απαντήσεις πολλές  αλλά – προς το παρόν - θα απαντήσω (όχι σε αυτούς, αλλά σε αυτούς τους όποιους με διαβάζουν )με  ένα ποιητή τον Σαμίχ Κάσεμ, ένα κείμενο του Ντάριο Φο και με έναν ποιητή ακόμα τον Μιχάλη Κατσαρό.

Σαμίχ Κάσεμ : «Λόγος στην αγορά της ανεργίας»

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γή μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φώς.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά… τειχιά… τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και
όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!


Ντάριο Φο: Μήνυμα προς αγανακτισμένους

«……. έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές.

Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη. Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας.
Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας…
Να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας.
Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων.
Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις…κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί…σαν κανονικοί άνθρωποικι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.

Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός…τα λουλούδια που ανθίζουν…ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη…και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν.
Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στυμμένη λεμονόκουπα,  αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους…»


Μιχάλης  Κατσαρός (Κατ Σαδδουκαίων) και  ( Δολος )

…και ως κατακλείδα ορισμένα αποσπάσματα από   δύο  αγαπημένα μου ποιήματα,  του  Μιχάλη Κατσαρού, που αφορούν  όλους μας :
«….
Τοὺς ὕπατους ἐγἀνάδειξα στὶς συνελεύσεις
κι αὐτοὶ κληρονομήσανε τὰ δικαιώματα
φορέσαν πορφυροῦν ἀτίθασον ἔνδυμα
σανδάλια μεταξωτἢ πανοπλία-
ἐξακοντίζουν τὰ βέλη τους ἐναντίον μου-
ἡ θέλησή μου ποὺ καταπατήθηκε
…..
Τώρα κι ἐγὑποψιάζομαι
ὅλο τὸ πλῆθος τῶν αὐλοκολάκων
ὅλους τοὺς ταπεινοὺς γραμματικοὺς
τοὺς βραβευμένους μὲ χρυσὰ παράσημα
λεγεωνάριους καὶ στρατηλάτες
ὑποψιάζομαι τὶς αὐλητρίδες τὴ γιορτ
ὅλους τοὺς λόγους καὶ προπόσεις
αὐτοὺς ποὺ παριστάνουνε τοὺς ἐθνικοὺς
τὸν πορφυροῦν χιτώνα τοῦ πρίγκιπος
τοὺς συμβουλάτορες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς
τοιμάζουνε κρυφὰ νὰ παραδώσουν
νὰ παραδώσουν τὰ κλειδιὰ καὶ τὴν
ὑπόκλισή τους.

Ἐγὼ πάλι μέσα στὸ πλῆθος διακλαδίζομαι
ἡ θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στὸ πλῆθος
μαζεύω τοὺς σκόρπιους σπόρους μου
γιὰ τὴν καινούρια μακρινή μου ἀνάσταση
μαζεύω.»
 (Κατὰ Σαδδουκαίων)


«Τὸ ζήτημα πιἔχει τεθεῖ:
Ἢ θἐξακολουθοῦμε νὰ γονατίζουμε
….
ἢ θὰ σηκώσουμε ἄλλον πύργο ἀτίθασο
ἀπέναντί τους.»
(Ὁ Δοῦλος )

Αυτά και θα μιλήσουμε και αλλιώς και με ονόματα… ( πολλά από αυτά τα έχουμε αναφέρει) και πολύ αυστηρά …



Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

Γιατί ο ωραίος τόπος μας ανήκει στους όμορφους (στην ψυχή) ανθρώπους...

Γιατί ο ωραίος τόπος μας, ανήκει στους όμορφους (στην ψυχή) ανθρώπους....



Είναι ώρες, μέρες που «σε παίρνει  από κάτω»,

κάτι
οι ασχημόμερες  που ζούμε με τις οικονομικές δυσκολίες, την ανεργία την φτώχεια,
κάτι
οι απώλειες αγαπητών,  κοντινών και νέων ανθρώπων,
κάτι
 οι συνεχόμενες  απογοητεύσεις και τα πολλαπλά αδιέξοδα, τα δικά μας, των κοντινών μας ανθρώπων, της κοινωνίας,
κάτι
η ομιχλώδης στεναχώρια και λύπη που τυλίγει τα πάντα, τους γύρω, τα σπίτια,
κάτι
η απουσία ενός φωτεινού μονοπατιού για καλύτερες αυριανές μέρες,

και αυτό «το κάτω» σου κόβει την ανάσα, τα πόδια αλλά και την σκέψη, σε οδηγεί σε μια αδυναμία, σε ένα πάγωμα, σώματος μυαλού και διάθεσης.

Κοιτάς πιο πάνω και

βλέπεις
τους ελπιδοφόρους/προσκυνημένους να χαίρονται τα προνόμια της μετάλλαξης τους και να σε κοροϊδεύουν λέγοντας ότι μας καταστρέφουν επειδή μας συμπονούν ή ότι συμπονώντας μας ,μας καταστρέφουν επειδή είναι αναγκαίο,
βλέπεις
 τους προηγούμενους να θέλουν να γίνουν και πάλι επόμενοι για να κάνουν ότι έκαναν αυτοί αλλά και οι ενδιάμεσοι και ένα και δυο και τρία μνημεία/μνημόνια αλλά και ένα ακόμα τέταρτο,
βλέπεις
τα πετρώδη μυαλά, του μίσους και του φασισμού - που γίνονται αποδεκτά από κάποιους  - να εμφανίζονται ως  λύση  και ως τιμωροί ( και μάλιστα πολλοί  τους επιλέγουν ως τέτοιους )-, αυτοί που  όπου υπάρχουν δρουν και κυριαρχούν,  όλεθρο σκορπούν,
βλέπεις
σχεδόν παντού  υποταγμένους στο νεοαποικιακό  χρηματοπιστωτικό σύστημα και στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό,
βλέπεις
συστήματα που δεν αντιδρούν στις νέες επιβουλές  κατά της πατρίδας
βλέπεις 
και τους αντιτιθέμενους στα σκοτάδια και την φρίκη του σήμερα να έχουν ξεχωριστές πορείες με τη δικαιολογία της διαφορετικής αντίληψης για το μακρινό μεθαύριο και κλείνοντας τα μάτια στο αναγκαίο σήμερα και αύριο,

και το κοίταγμα αυτό
σου «ανοίγει» τα μάτια, αλλά στρέφει το κεφάλι σου αλλού από αποστροφή.

Γνωρίζεις  τον τόπο σου και  τους διαχειριστές -πολιτικών κλπ- των θεμάτων του τόπου σου και

ξέρεις
πως  ο τόπος μας η Ηλεία, οι πόλεις μας ρημάζει, μαραίνεται, σκοτινιάζει,  οπισθοδρομεί, πνίγεται από τους ποταμούς της ανικανότητας, από το σμήνος των ασήμαντων και ολίγων, έργα μηδέν, δηλώσεις, φωτογραφήσεις, υποσχέσεις ατελείωτες, ποταμοί γελοιότητας, κοκορακισμοί ..
ξέρεις
πως δεν υπάρχει κανένα  σχέδιο από αυτούς ανάταξης  και ανάπτυξης του τόπου μας, της οικονομίας της και της ζωής των πολιτών της,
ξέρεις
 πως τον τόπο μας τον λυμαίνονται μια κάστα αρπαχτικών (εκδοτών, εργολάβων, μεγαλοεπιχειρηματιών, κεκατζίδων, προέδρων, πολιτικών και τεράτων της μυθολογίας ..)
ξέρεις
πως η πλειοψηφία τους – των ντόπιων πολιτικών- είναι μετριότητες, χωρίς γνώσεις, ικανότητες, κουλτούρα και ανθρωπισμό, δεν αγαπούν το τόπο και την πρόοδο, με βασικό προσόν τους για την ανέλιξη τους, την προώθησή τους από κομματικούς σχηματισμούς και οικονομικοεκδοτικά συμφέροντα ή κατά το λαϊκότερο «έρποντας και γλείφοντας», στόχος το βόλεμα, η καρέκλα και τα οικονομικά οφέλη…,
 ξέρεις
πως και οι επόμενοι της επετηρίδας,  οι επόμενοι «νέοι» πολιτικοί παράγοντες,  από την ίδια παρτίδα είναι,  υλικά από ανακύκλωση, αυτής της συνομοταξίας  που έχει καταστρέψει τον τόπο,
ξέρεις
πως ο σχεδιασμός πολιτικής εξέλιξης μέχρι την εξουσιαστική καρέκλα  είναι γνωστός, δηλαδή επιλογή πολιτικού φορέα που πουλάει, εκφορά άποψης  του συρμού με λόγια εύκολα διανθισμένα με εθνικισμό και ρατσισμό , συμφωνίες με εκδότες, εκκλησία, επιχειρηματίες,  δήθεν σοβαρές  προτάσεις και "ευγένεια", κινητικότητα και πολλές φωτογραφίες και  έτοιμοι για τις επόμενες εκλογές βουλευτικές και Δημοτικές ή Περιφερειακές,

και ξέροντας
όλα αυτά σε πιάνει  σε πιάνει μια αποστροφή, ένας αναχωρητισμός και μια βρισιά στο στόμα,

Παρακολουθείς  και παρατηρείς  δίπλα σου και

διαπιστώνεις
μια απόλυτη αδράνεια, ένα « δεν βαριέσαι», « δε βγαίνει τίποτα», « όλοι πουλημένοι είναι», « κοίτα την δουλείας σου»,  «ασχολήσου με κάτι άλλο, όχι με την πολιτική», δηλαδή αδιαφορία και υποταγή που μόνο αυτούς που μας καταστρέφουν εξυπηρετεί,

διαπιστώνεις 
ένα ογκώδη αναχωρητισμό της στρατιάς των απογοητευμένων, της επιλογής της αποχής από τους αγώνες και την ψήφο, που στερεί από πνοές τον άνεμο που θα ανοίξει περάσματα,
διαπιστώνεις 
άσκεπτα/άσκεπα μυαλά και επιλογές  να οδηγούνται στον φασισμό για να ..τιμωρήσουν την εξουσία, ενώ τελικά θα τιμωρήσουν τον άνθρωπο,
διαπιστώνεις
παλιούς αγωνιστές να ξεπουλούν και να ξεπουλιόνται και μάλιστα να υποστηρίζουν  την επιλογή τους, ως μόνη επιλογή (δυστυχώς),
διαπιστώνεις 
πολλούς να επιλέγουν το παλιό  και δοκιμασμένο με τις εναλλαγές του  επί  40 χρόνια  ως νέο, τους ίδιους ανθρώπους και τα ίδια επώνυμα,
διαπιστώνεις 
τις μοναχικές πορείες που νομίζουν πως κάνουν επανάσταση ή τους ασύνδετους  δρόμους αυτών που ομνύουν  στη ενότητα

και από τις διαπιστώσεις αντιλαμβάνεσαι κλειστούς τους δρόμους και τις προοπτικές…
και δεν είναι μόνο αυτό(ά), αλλά και οι απειλές, οι δελεασμοί (απόπειρες εξαγοράς… τόσο ελάχιστοι είναι, μετρούν τους άλλους με τα ζύγια τους ..), ο αποκλεισμός, η αποφυγή του «αιρετικού», η ανόητη ειρωνεία, η σπίλωση, όπλα τα όλα των γελοίων, των ανθρωπάριων, των κενών, των μηδενικών… αυτών που δεν τολμούν, δεν αντέχουν το διάλογο…. τα ζούδια


Και έτσι όπως είσαι,

όπως  είναι τα πάνω, τα κάτω και τα δίπλα σου,
το «πράγμα» χειροτερεύει και
σε σπρώχνει σε ατομικές λύσεις και δρόμους, σε υποκατάστατα κοινωνικής προσπάθειας, σε ελιτισμούς, σε φαινομενικά ευτυχισμένα προσωπικά περιβάλλοντα.

Εκεί παρεμβαίνει η σκέψη, η πείρα, η συνείδηση, η παιδεία και ως φρένο σου υπενθυμίζουν ότι η αλυσίδα  των μηδενικών που σε περιβάλουν (πολιτικών, οικονομικών, καταστάσεων) δεν πρέπει να σε κάνουν τμήμα(ένα ακόμα μηδενικό) και κτήμα τους(μέρος της αλυσίδας) και τελικά εκείνο που πρέπει,  είναι να σπάσεις αυτή την αλυσίδα των τίποτα και των τιποτένιων

Και ένα πρώτο βήμα είναι να μην γίνεις αυτό που κατηγορούσες και καταδίκαζες .

Να παραμείνεις Άνθρωπος, Ελεύθερος και αγωνιστής της Ζωής.  
Να συνεχίζεις παρ’ όλες τις αντιξοότητες
Να μην τους περάσει !

Γιατί ο ωραίος τόπος μας ανήκει στους όμορφους (στην ψυχή) ανθρώπους.

Γιατί ο πλούσιος τόπος μας  μπορεί να προσφέρει  σε όλους μια ζωή με εργασία, χαρά, χρώμα, μουσική, χορό, αλληλεγγύη, ζωντάνια, ΖΩΗ !


Υπάρχει μέλλον ; ( Η Ελλάδα, η Ηλεία και ο Πύργος )

 Υπάρχει μέλλον ; ( Η Ελλάδα, η Ηλεία και ο Πύργος )



Στα τρία προηγούμενα σημειώματα(Ελλάδα, η Ηλεία και ο Πύργος ) τέθηκαν τα προβλήματα, παρουσιάστηκε η κατάσταση  και ονοματίσθηκαν οι υπεύθυνοι για την οπισθοδρόμηση του τόπου μας, τη καταδίκη του και τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες του.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: «Σε τι οφείλεται αυτή η κοινώς  ομολογούμενη, άσχημη κατάσταση ?».

Κυρίως οφείλεται στην έλλειψη  ολοκληρωμένου και συνολικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη του Νομού μας, στην μη διεκδίκηση βασικών έργων και δράσεων  υποδομής και ανάπτυξης, στις εξάρσεις τοπικισμού, στη απουσία ενότητας  των φορέων της Ηλείας, στην ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της Ηλείας, στις ευθύνες της Περιφέρειας και των μέχρι τώρα κυβερνήσεων.

Πρέπει να αλλάξουμε( με πρόγραμμα..)

Η Ηλεία, ο Πύργος, των υπηρεσιών , της μείωσης του Πρωτογενούς τομέα , της επιδοματικής λογικής ,των μονοκαλλιεργειών και του ουσιαστικού διωγμού της κτηνοτροφίας , της  συνακόλουθης μείωσης  του Δευτερογενούς Τομέα και του Επιχειρείν, του Τουρισμού της επίσκεψης των λίγων ωρών, των διερχομένων και μη διαμενόντων και μη διανυκτερευόντων, του τουριστικού  μοντέλου της «αρπαχτής», της κρουαζιέρας χωρίς την πλήρη αξιοποίηση της, της ρύπανσης του Περιβάλλοντος, του απέραντου σκουπιδότοπου, των Αυθαιρέτων, της μη ύπαρξης Πανεπιστήμιου, του μεγάλου Χωροταξικού και Πολεοδομικού προβλήματος ,της προσβολής της Αρχ. Ολυμπίας με την μη αξιοποίηση της και της υποβάθμισης με το να δίνει την ιερή φλόγα κάθε 2 ή 4 χρόνια, αυτή η Ηλεία πρέπει να αλλάξει !.

Ως Ηλείοι έχουμε πολλές επιλογές, επιλογές που μας δίνει ο τόπος μας, η Ηλεία και οι Πολίτες της, φτάνει να σχεδιαστεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική, την όποια θα διέπουν η Πολιτική Αποφασιστικότητα, η Διεκδικητικότητα και  το σχέδιο-πρόταση  ανάπτυξης το όποια θα δημιουργεί τις συνθήκες για βιώσιμη ανάπτυξη της Ηλείας.

Πρέπει  να αξιοποιήσουμε  τις τεράστιες δυνατότητες μας, που έχουν να κάνουν με το φυσικό περιβάλλον, την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, την αξιοποίηση του πιο φημισμένου αρχαιολογικού χώρου του κόσμου της Αρχαίας Ολυμπίας, αλλά και των άλλων αρχαιοτήτων της, τα πανέμορφα φυσικά αποθέματα του (παραλίες, οικότοποι, ποτάμια κ.λ.π.) που μπορούν να την καταστήσουν πόλο τεράστιας τουριστικής έλξης και βέβαια η ενέργεια τόσο των ΑΠΕ όσο και των υδρογονανθράκων.

Η  μελλοντική ανάπτυξη της Ηλείας είναι συνυφασμένη με τον τουρισμό, τον πολιτισμό τους  φυσικούς πόρους της, την αγροτική οικονομία & την ενέργεια.
Ο Πύργος πρέπει να αποκτήσει ζωή, να γίνει φιλικός στους πολίτες του, να τους αγαπά, να αναπτύξει τον πολιτισμό,  να δώσει πνοή στην κληρονομιά του, πολλούς αθλητικούς χώρους, να έχει χώρους συνάθροισης, Θέατρα και χώρους συναυλιών,  πράσινο, νερά, να αποτελέσει πόλο έλξης  επισκεπτών, να αποκτήσει  Πανεπιστημιακή Σχολή και Αυτόνομο ΤΕΙ, να δημιουργήσει Βιοτεχνική Ζώνη, δρόμους και Αυτοκινητόδρομο σύγχρονο, Σιδηρόδρομο,  να ζωντανέψει και να αποκτήσουν «χρώμα» τα χωριά και οι γειτονιές, να φροντίσει το Ποταμό Αλφειό, τις παραλίες του, να ενδιαφερθεί Για την Τρίτη Ηλικία και τους ΑΜΕΑ, να μην πλημμυρίζει, να γίνει φωτεινός, φιλικός, ενδιαφέρων, και προστατευτικός για τους δημότες και επισκέπτες!

Πρέπει να τους αλλάξουμε (οπωσδήποτε !)

Το σύνολο σχεδόν των αρχόντων (…) της Ηλείας, του Πύργου αποτελούν  μέρος του αυτοεξυπηρετούμενου και αλληλοτροφοδοτούμενου  συστήματος, που συνδυασμένο με τη εμφανή ανεπάρκεια του και τη ιδιοτέλεια του είναι ανίκανο να δώσει λύσεις.
Επί σαράντα χρόνια  έδρασε ( λέμε τώρα..) και  απέτυχε οικτρά !
Δεν κατάφερε ούτε τα στοιχειώδη, μηδέ να συντονιστεί, ούτε να έχει ένα κοινό σχέδιο αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της Ηλείας, όσο δε για να αγωνιστεί ούτε λόγος.

Αν στρέψετε το κεφάλι ( το μυαλό σας ) και την προσοχή σας (την σκέψη σας) στου  εδώ πολιτικούς, ίσως καταλάβετε πως  ειναι οι ίδιοι που διαχειρίζονται από διάφορες θέσεις  τις υποθέσεις του νομού μας  και των Δήμων.

Χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθείτε ότι οι κατά καιρούς βουλευτές  της Ηλείας δεν προσέφεραν τίποτα σημαντικό για τον τόπο (μεγάλα έργα υποδομής,  ΑΕΙ-ΤΕΙ, Βιομηχανική Ζώνη, ανάπτυξη Ολυμπίας κλπ), αλλά παίζουν το παιγνίδι επίρριψης ευθυνών ο ένας στον άλλον ?

Θέλει πολύ να καταλάβετε, πως ο Κατσιφάρας και η εδώ ακολουθία του (αντιπεριφερειάρχες  κλπ)   δεν έχουν κάνει τίποτα για το τόπο, αλλά σας έχουν φλομώσει στο παραμύθι ?

 Δεν κατανοητό πως η ανακύκλωση φθαρμένων υλικών και παντελώς ανίκανων ( πρώην βουλευτής για δήμαρχος, πρώην δήμαρχοι για βουλευτές ή για τη Περιφέρεια, τέως βουλευτές για να ξαναγίνουν…) δεν είναι δυνατόν, αποκλείεται να δημιουργήσουν κάτι νέο ?
Και όμως …

Υπάρχουν αυτοί που
τα ανέχονται όλα  με την  αδράνεια ή την αδιαφορία τους
συμπαρατάσσονται (εντάσσονται, ακολουθούν, πιστεύουν, ψηφίζουν... όπως θέλετε πείτε το) ,
και, γενικά, δεν πα' να μας πιάνουν αιχμάλωτους οι εχθροί... εμείς σταθεροί στο "σφάξε με αγά μ', ν' αγιάσω".
Αυτούς δεν τους καταλαβαίνω !

Υπάρχουν και άλλοι
υποστηρίζουν και  στηρίζουν και στηρίζονται απ' αυτούς (τοπικά μέσα ενημέρωσης, οικονομικό σύστημα προμηθειών, εργολαβιών κλπ )
Αυτούς τους καταλαβαίνω, είναι ζήτημα συμφερόντων….

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που,
το παλεύουν, δημιουργούν, αντιστέκονται, δρουν ( με διάφορους τρόπους και τομείς), αγωνίζονται, αγωνιούν, θέλουν την πρόοδο στον θαυμάσιο τόπο που ζούμε, στη Ηλεία και
 που πιστεύω πως είναι η μεγάλη πλειοψηφία των Ηλείων,  των Πυργιωτών, των Αμαλιαδιτών, των Ολυμπίων, των… ,
που μπορούν να αλλάξουν το μέλλον της Ηλείας, του Πύργου, της Αμαλιάδας, της Ολυμπίας, της…
αρκεί να συνεννοηθούν,  ενωθούν, πορευτούν αντάμα…

Αλλά έχει νόημα να συνεχίσουμε ?

Ο λαός,
 αποφασίζει, ψηφίζει εκλέγει, αυτούς όλους,
πριμοδοτεί, επικροτεί πολιτικές, συμπεριφορές, κοροϊδίες,
χαριεντίζεται και χειροκροτά τους «βιαστές» του ( και τον «βιασμό» του»)
υπόκειται τις επιπτώσεις αυτών των πολιτικών,
ανέχεται  την καταστροφή  της χώρας και του τόπου μας (Ηλεία, Πύργος, Ολυμπία..).

Ή κάνω λάθος  και πρέπει να συνεχιστούν τα ίδια , 

ή έχω δίκιο και πρέπει να τα αλλάξουμε, να τους αλλάξουμε  και να αλλάξουμε …

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

Η Ελλάδα, η Ηλεία και ο Πύργος . Υπάρχει μέλλον ; (σήμερα τα του Πύργου..)

Η Ελλάδα, η Ηλεία και ο Πύργος . Υπάρχει μέλλον ; (σήμερα τα του Πύργου..)



Μετά το πρώτο μας σημείωμα για το πανελλαδικό, το δεύτερο  για τον τόπο μας, την Ηλεία…, είναι και σειρά της πρωτεύουσας του νομού, του Πύργου..

Ο Πύργος

Δήμος Πύργου μια οπισθοδρόμηση που επιταχύνεται, μια μιζέρια που μεγεθύνεται, μια γελοιότητα(των «αρχόντων») που διαρκεί, μια συνύφανση/πλέγμα συμφερόντων (οικονομικών και πολιτικών) που διαλύει και απισχναίνει (οικονομικά και πολιτικά), μια κωμωδία( αυτών ) που έχει μετεξελιχθεί σε δράμα και όνειδος για τους Δημότες.

Είναι πασιφανές ότι ο Πύργος είναι σε μια πορεία επιταχυνόμενης παρακμής, ότι έχει πάψει να θυμίζει πρωτεύουσα Νομού, ότι είναι άζωος , βουβός, σκοτεινός και μίζερος και από πόλη μετατρέπεται σε χώρο που οπισθοδρομεί και μαραζώνει.
Είναι πασίδηλο πως  η Πόλη, ο Δήμος δεν κυβερνάται αλλά είναι υποκείμενη στα καπρίτσια, τις εμμονές αλλά και στην  εμφανή και εκκωφαντική ανικανότητα του Δημάρχου της Γαβρίλη Λιατσή και της παρέας του.

Ο  Πύργος μας, που αγαπήσαμε και αγαπάμε, ζήσαμε και ζούμε μετατρέπεται από τους  κυρίους τίποτα ( Δήμαρχος και κάθε είδους υποστηρικτές του) σε ένα όμοιο τους, σε ένα τίποτα.

Οι πομπές τους και τα ερείπια πολλά, αναρίθμητα !

Κανένα σημαντικό , μικρό ή μεγάλο έργο δεν εκτελείται στον Δήμο του Πύργου.
 Κανένα εδώ και δυόμιση χρόνια.

Βουλώνουν κάτι λακούβες στους δρόμους ή ασφαλτώνουν 2-3 δρόμους και πανηγυρίζουν.

Δεν έχει διεκδικηθεί/μελετηθεί/προετοιμαστεί  κάποιο νέο έργο ή δράση/ Κανένα! Αυτό των έργων του χερσαίου χώρου του Λιμένα  Κατάκολου έχει ωριμάσει από την προηγούμενη Διοίκηση του λιμενικού Ταμείου και  την Νομαρχία.

Δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία πολιτιστική  εκδήλωση ούτε τιμώντας το πλούσιο πολιτιστικό  παρελθόν και παρόν του Δήμου  (ποιητές, ζωγράφους, τιμής, Θέατρο κλπ ) μηδέ  διοργανώνοντας εκδηλώσεις χαράς , κεφιού και διασκέδασης (αποκριές-καρναβάλι, Ανθεστήρια, Χριστούγεννα, Πρωτομαγιά κλπ ) εξόν κάποιες μίζερες και επί  πληρωμή μετατρέποντας το δημόσιο σε ιδιωτικό, σε κονόμα   (παγοδρόμιο, streetball ,το πάρκο των-ημετέρων….- τεράτων κλπ).

Καταργήθηκε η αίθουσα εκδηλώσεων  του Δημαρχείου(άνοιξε πρόσκαιρα για την βράβευση υπουργών..) , έκλεισε η Πινακοθήκη δεν υπάρχουν ούτε προγραμματίζονται να κατασκευαστούν δημοτικοί χώροι συγκεντρώσεων, πολιτισμού και εκδηλώσεων,  αίθουσες συνάθροισης και επαφής ηλικιωμένων.

Βραβεύουν υπουργούς για να καλύψουν την επί δυό χρόνια βρώμα των σκουπιδιών(όταν προεκλογικά ψευδώς μίλαγε ότι έχει λύση στο «τσεπάκι’ του), βραβεύουν γιατί  δόθηκε μια λύση ενδιάμεση της ενδιάμεσης, που καταστρέφει τον ΧΥΤΥ στην Τριανταφυλλιά ( θα τα πούμε σε άλλο σημείωμα… ) 

Βρίσκεται υπό διωγμό κάθε τι προοδευτικό και που αντιπαραβάλλεται στην πολιτική διαδρομή και στάση του μαύρου δημάρχου, επιδιώκει να μετονομάσει την πλατεία «Σάκη Καράγιωργα», να εξορίσει το μνημείο της Αντίστασης  από το Επαρχείο.

Ένας Δήμος με σπασμένους δρόμους, με τρύπες και λακκούβες, διαλυμένα πεζοδρόμια , χωρίς παγκάκια, χωρίς παιδικές  χαρές ( όσες  υπήρχαν τις έχει  αποψιλώσει ), χωρίς πάρκα( ή κλειστά όπως της ΣΠΚ)   εγκαταλελειμμένες πλατείες, τα χωριά χωρίς καμία φροντίδα, οι αγροτικοί δρόμοι ασυντήρητοι, τα αδέσποτα χωρίς φροντίδα.

 Μια πρωτεύουσα νομού  χωρίς σύγχρονο αυτοκινητόδρομο και αυτόν (Πάτρα- Πύργος) που θα γίνει να σταματά  στα όρια περίπου του Δήμου ( στα Χανάκια , χωρίς  Σιδηρόδρομο και Αεροδρόμιο, και ο Δήμαρχος να μην έχει βγάλει μια φωνή διαμαρτυρίας, κάπως να αντιδράσει τέλος πάντων.

Το σύστημα Υγείας  ( Νοσοκομείο, ΕΟΠΥΥ, Κέντρα Υγείας) σε κατάρρευση και  παρ’ ότι έχει θητεύσει πρόεδρος του πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο   Ρίο/ ΠΓΝΠ δεν  ασχολείται,  όπως δεν ασχολείται με πρόγραμμα "Βοήθεια στο Σπίτι" που οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.

Οι φτωχοί  και οι άποροι χωρίς βοήθεια, χωρίς δομές, αφημένοι στην τραγικότητα τους

Καταστρέφει ενεργητικά την μνήμη της πόλης( εργοστάσιο Ξυστρή, κτήριο αναφοράς για την πόλη) , καταστρέφει παθητικά δεκάδες νεοκλασικά κτήρια (ΑΣΟ, Παλαιά Βιβλιοθήκη, οικία Παπαγιάννη,  έπαυλις Καρανικολού,  Μανωλοπούλειο  Νοσοκομείο, «Δήμητρα»),  προσβάλει τις μνήμες (το παλιό νοσοκομείο  σε απαξίωση,  αποθήκη κάδων απορριμμάτων και όρχος  απορριμματοφόρων) ,αδυνατώντας  να καταλάβει πως η μνήμη (κτίρια, γειτονιές, παραδόσεις, πολιτισμός  ) αφηγείται την πόλη και η  μνήμη της πόλης ενώνεται  με το σήμερα, με τους ανθρώπους της.
Πανηγυρίζει γιατί το ΚΑΣ εγκρίνει τις κατεδαφίσεις της υψικαμίνου και του κτιρίου των αποθηκών στο εργοστάσιο Ξυστρή…,αντί να υπερασπιστεί την πολλή και τη ιστορία της, χαίρεται για την καταστροφή της και την δικαίωση των εμμονών και των ανοησιών του.


Το  ΤΕΙ πληρώνοντας τα ηλικιακά  και εμμονικά  καπρίτσια του Δημάρχου, έχει αφεθεί χωρίς βοήθεια, με εχθρική την στάση του προς το ΤΕΙ της πρωτεύουσας  λέγοντας κατά καιρούς «Να τα μαζέψουν και να φύγουν», «Με τα απολιθώματα του ΤΕΙ Πύργου δεν πρόκειται να ασχοληθώ», δεν διεκδικήθηκε  επαναφορά του τμήματος  Πληροφορικής  & ΜΜΕ, ούτε  η  αυτόνομη σχολή ΤΕΙ (με σχέδιο και σοβαρή προετοιμασία), για δε πανεπιστημιακό τμήμα ούτε λόγος δεν γίνεται…

Χωρίς χώρους άθλησης, το κολυμβητήριο κλειστό( στην Αμαλιάδα πηγαίνουν τα παιδιά…), το Κλειστό του Κούβελου παρατημένο (εκτός από ένα ξάρισμα  και το Κλειστό Γυμναστήριο Πύργου  με κουβάδες όταν βρέχει, τα Στάδια των χωριών στην  τύχη τους και με μοναδική προστασία την αγάπη και το μεράκι των Συλλόγων.

Οι ακτές ακαθάριστες, αφρόντιστες και εγκαταλελειμμένες, χωρίς καμία προσπάθεια να πάρουν «Γαλάζια Σημαία» (μόνο το Aldemar παίρνει με δικές του πρωτοβουλίες).

Η προσπάθεια επίδειξης κάποιου έργου έχει τελευταία επικεντρωθεί ( με πολλές και πάλι συσκέψεις )  στην  νέα μεγάλη ιδέα  «Να έρθουν τουρίστες της κρουαζιέρας τον Πύργο» με την δημιουργία χώρων στάθμευσης των λεωφορείων, με τουριστικούς οδηγούς  και χάρτες  και περιπάτους στο ιστορικό κέντρο του Πύργου.
Η ανοησία και το παραμύθι στο  απόγειο.
Πιο ιστορικό κέντρο (που δεν το ξέρω)  εκτός  από άθλιους δρόμους, χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον να προσελκύσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών, επισκέπτες  (φανταστείτε) μέσα στο λιοπύρι ( και ηλικιωμένοι )αφού έχουν υποστεί μια διαδρομή από το Κατάκολο έως τον Πύργου θαυμάζοντας τα μποστάνια και τα αραποσίτια  (σε ανοικτά και ξέσκεπα λεωφορεία..)  θα ξεκινούν ( από το σιδηροδρομικό σταθμό ή την Μανωλοπούλου)  ποδαράτο, να δουν τι, τι το ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Τις καφετέριες, τα μανάβικα, τα κρεοπωλεία, τα ρουχάδικα  κλπ , που όλα καλά, όμορφα και γουστόζικα  για μας, αλλά για τους τουρίστες. Και όλα αυτά για να καταλήξουν στο αρχαιολογικό μουσείο και πάλι ποδαράτο να επιστρέψουν στο σιδηροδρομικό σταθμό …
Τι  να πεις, εκτός  από το ότι οι Πυργιώτες τρώνε κουτόχορτο και οι τουρίστες είναι γαλιά.

Επανέρχεται στις εμμονές ( μόνο ? ) για τα υπόγεια παρκινγκ και σκάψιμο του Επαρχείου για να καταστρέψει ένα σημείο που ορίζει  και σηματοδοτεί τον Πύργο, τον Λόφο του Επαρχείου( και δεν μιλά κανείς).
Νομίζει ο μωρός πως ανάπτυξη είναι μόνο οι κυβόλιθοι  και πλακοστρώσεις, δεν βλέπει, μια πόλη χωρίς κίνηση, με κλειστά ένα στα δύο καταστήματα και επιχειρήσεις, καμία βιοτεχνία, με την αγροτική του οικονομία να καταρρέει.
Αυτοπαρουσιάζεται σαν μέγας οργανωτής (τρομάρα του) και κόντεψε να καεί η πόλη από μια μικρή φωτιά στον οδό Καταραχίου αυτός  με τις πολλές συσκέψεις και τα πολλά έξοδα (….)για την Πολιτική Προστασία.

Είναι φανερό επίσης ότι γίνεται προσπάθεια από διάφορους κύκλους (πολιτικούς οικονομικούς, εκδοτικούς κλπ), με ψευτοδραστηριότητες και  με επικοινωνιακά τερτίπια να υποστυλωθεί το καταρρακωμένο κύρος του Δημάρχου Πύργου, να επιδειχθεί κάποιο παραγόμενο έργο.

Η παρουσίαση  του Γαβρίλη Λιατσή ως δραστήριου, οραματιστή, λαϊκό πολιτικό εξελίσσεται  πλήρως.

Έχουν  στρατευθεί κυρίως τα μέσα ενημέρωσης που δουλικά προβάλουν  τα ελάχιστα που δήθεν κάνει, δεν ασκούν καμία κριτική ( καμία, μα καμία, λες και  είναι ο δήμος πρότυπο και πρωτοπόρος παγκοσμίως ), υμνούν τον Δήμαρχο, κρύβουν τα ασχήμιες, τις  ωραιοποιούν  με  πρωτοσέλιδα, με στημένα ρεπορτάζ  και θετικά σχόλια πολλά.

Βέβαια όλα στο πλαίσιο των καλών και στενών σχέσεων τους με τον Γαβρίλη Λιατσή.

Στο ένα μέσο έχει η δοθεί η προεδρία του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου ικανοποιώντας την μωροφιλοδοξία του να γίνει κάτι  επί  τέλους κοινωνικά ορατό,  η ανεξέλεγκτη διαχείριση  των οικονομικών (αναθέσεις επί  αναθέσεων, αλλαγή Τραπεζών,  ατελείωτες δαπάνες για εκδηλώσεις, πυροτεχνήματα, αγορά αυτοκινήτου, καύσιμα πολλά πάρα πολλά, πληρωμή υπηρεσιών πολλαπλής χρήσης και χρησιμότητας), συμβούλους ,αποζημιώσεις, οδοιπορικά,  αλλά και η κατασκευή του προεδρικού μεγάρου (πρόεδρος χωρίς αρχοντικό δεν πάει… ).
Αυτός που δεν έχει πραγματοποιήσει ή μελετήσει κανένα έργο( με δικαιολογία ότι δεν έχει προσωπικό-λες και οι προηγούμενοι είχαν, αλλά αυτοί είχαν νιονιό και ικανότητες…  ,
αυτός, το ίδιον της ανικανότητας,
το μόνο που ξέρει είναι,
να ξοδεύει τα χρήματα του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου (άνευ ελέγχου),
να δημιουργεί μια αυλή έμμισθων,
να καταστρέφει το γηπεδάκι στο αλσύλλιο για να το παραχωρήσει στα …τέρατα της κακογουστιάς (αυτά που διαφημίζει καθημερινά από τα Μέσα ενημέρωσης του),
να σταματά  την λειτουργία του Γραφείου Πληροφοριών(κιόσκι) και την ενημέρωση των τουριστών,
να καταργεί το shuttle-bus( λεωφορείο μεταφοράς τουριστών από το σημείο πρόσδεσης των κρουαζιερόπλοιων στον οικιστικό ιστό)  με αποτέλεσμα τη ταλαιπωρία των τουριστών  και τις λιποθυμίες,  
να είναι ανύπαρκτες οι δημόσιες  τουαλέτες(!) και
επίσης να είναι  ανύπαρκτη η οργανωμένη  παραλία  για τους τουρίστες ( και τόσα άλλα θα τα πούμε προσεχώς…)

Στα άλλα μέσα ενημέρωσης, διαφημίσεις, καταχωρήσεις, αναθέσεις  και διαφύλαξη του ωφέλιμου επιχειρηματικά χώρου ..τους

… και η αντιπολίτευση στο Δήμο…
Απούσα  ( της Αριστεράς το ένα κομμάτι σε ντροπιαστική διάλυση το άλλο σε αφωνία),
Ελεγχόμενη  ( πως αλλιώς ?  όταν είναι υπάλληλος του προκλητικά  ευνοημένου αφεντικού του και τα μέσα που διευθύνει υποστηρίζουν τον Δήμαρχο και χωρίς να τολμά να κριτικάρει-του έχει απαγορευτεί..)

Ανίκανη και Εξουσιολάγνα  όπως  ο πολιτικός καιροσκόπος (ΠΑΣΟΚ, αίτηση στον ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και τώρα κατά ΝΔ μεριά)  και με μηδενική προσφορά στον τόπο που επιθυμεί να αποκτήσει και πάλι καρέκλα και να συνεχίσει την  μηδενική και ανύπαρκτη προσφορά στον τόπο, που άλλωστε είναι συνυπεύθυνος για το φαινόμενο Λιατσή (το υποστήριξε στις εκλογικές του αναμετρήσεις με Μπράμο και Κυριαζή).Αυτός που κάνει κριτική ( πχ για τα απορρίμματα  και σωστά…) αλλά ξεχνά να αναφέρει τι έκανε (δηλαδή δεν έκανε τίποτα)  ως βουλευτής  επί 15 χρόνια…

Ο Γαβρίλης Λιατσής,
  πέρα από τις μπουρδολογίες, τα παχιά  λόγια για σχεδιασμούς και έργα,  την θλιβερή παρουσία του παριστάνοντας  το δραστήριο, αποτελεσματικό   και ενεργητικό(την μια ποζάρει υπογράφοντας ένα χαρτί, την άλλη πετάγεται μέχρι το επαρχείο και φωτογραφίζεται),
θυμίζει ξεμωραμένους γέρους, που λένε με στόμφο «θα σου δείξω εγώ και θα σου κάνω…», αποπνέει το γελοίο, προκαλεί τον  γέλωτα και  δεν μπορεί να κρύψει την μοιραιότητα του  και ότι έχει καταστεί  ο πλέον αποτυχημένος και καταστροφικός δήμαρχος για τον Πύργο και ότι δεν έχει την αξιοπρέπεια  να πάει σπίτι του, πριν ισοπεδώσει τον Πύργο και τον Δήμο !

Είναι τόσο μα τόσο μωροξιπασμένος που δηλώνει : «ότι βλέπω λίγο πιο μπροστά από όσο πρέπει», παριστάνοντας τον superman  και τον οραματιστή…!!!
και του λείπει τόσο μα τόσο η αυτογνωσία  που δηλώνει (επίσης):
«ο δήμαρχος θα πρέπει να έχει παιδεία,  ταλέντο, γνώσεις, διάθεση, έμπνευση και πάνω απ’ όλα να είναι άνθρωπος» ( ναι αυτά πιστεύει πως είναι Λιατσής, ο …άνθρωπος….!!!) που ναι το καλάμι το έχει, καθρέπτη συνείδησης δεν έχει (μάλλον αυτή έχει εκλείψει…)

Οι καταστροφείς του Πύργου διαβαίνουν και θερίζουν με «άρματα δρεπανηφόρα» και τελειώνουν  τον Δήμο μας, τον Πύργο , την πρωτεύουσα της Ηλείας.

((Στο επόμενο σημείωμα μας για το: «Υπάρχει μέλλον ;»…  )