Τι μας αξίζει ; (Ως Έλληνες και Ηλείους..)

Τι μας αξίζει ; (Ως  Έλληνες και  Ηλείους ..)

 Όταν τα πράγματα βρίσκονται στο όριο, όλα, σκέψεις, αισθήματα, συμπεριφορές κρίνουν τα πάντα. Ζωές και υπάρξεις. Όλα είναι μεγάλα και οριστικά. Δεν υπάρχουν υπεκφυγές, σκιάσεις, καταφύγια, δικαιολογίες!..

Δεν υπάρχουν οπαδοί της κατήφειας ή του πολιτικού πένθους, υπάρχουν απλώς κατηφείς άνθρωποι ή πολιτικά πενθούντες.

Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια εγγενή ανωμαλία.

Φαίνεται να είναι προϊόν της εξασθένησης του πολιτικού ενθουσιασμού την οποία προκαλούν οι αντιπροσωπευτικές(...)  δημοκρατίες, οι οποίες έχουν αφαιρέσει από τον πολίτη κάθε υπευθυνότητα, ενσπείροντας την απόγνωση και την εξαθλίωση, την κοινωνική δυστυχία.

Για να επανακάμψει η πολιτική δράση, μάλλον η πολιτική της δράσης, χρειάζεται να ταρακουνηθούν τα ζωντανά πολιτικά κύτταρα, που έχουν καταχωνιαστεί από τη μαγεία των μίντια και τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό πολλών που λυμαίνονται την πολιτική εξουσία.

Κομμάτι δύσκολο, αφού πολιτικά προτάγματα δεν υπάρχουν ώστε να εμφυσήσουν μια ελπίδα.

Η αδιαφορία για τα πολιτικά ζητήματα, για θέματα δηλαδή που μας αφορούν ουσιωδώς, είναι γνωστή στην εξουσία η οποία μάλιστα, με θαυμαστό τρόπο, καταφέρνει όχι μόνο να τη διατηρεί αλλά και να την επαυξάνει μέσω κυρίως της τηλεόρασης ή της ψευδαίσθησης ελευθερίας που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας στην TV και η ατομική έξαρση στο internet υποκαθιστούν το μεγαλείο της συμμετοχής στα κοινά και λειτουργούν ως αντίδοτο στην εξαπλωμένη αθλιότητα (αποχαύνωση).

 Αυτά δεν είναι παρά σπασμοί εξέγερσης· οι εξεγερμένοι θεωρούν ότι κάνουν τη δική τους επανάσταση,

είτε εμφανιζόμενοι για λίγο στην ΤV,

είτε ικανοποιούμενοι από τα likes ενός κειμένου τους στο διαδίκτυο

είτε επαναπαυόμενοι στην ανάθεση των υποθέσεων  τους δια της ψήφου στις εκλογικές αναμετρήσεις και στις  οποίες προκύπτουν και επιπίπτουν ημών Τσίπρες, Μητσοτάκηδες, Κατσιφάρες, Λιατσήδες, Μπαλαούρες και το κακό συναπάντημα  .

 Στην ουσία κλείνονται στη ματαιοδοξία και το εφησυχασμό  τους και σ' έναν μικρόκοσμο από τον οποίο απουσιάζει η δράση, ο αγώνας, η συγκίνηση και η τεχνουργία του μέλλοντος.

Χάνεται έτσι η τεράστια δύναμη του πάθους για πολιτική αλλαγή, για συμμετοχή μας στις αποφάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της αμέτοχης κοινωνίας, αποκλείονται οι συλλογικότητες και κάποιο κοινό πολιτικό πρόταγμα.

Ανάγκη πάσα λοιπόν μια επανεκκίνηση της πολιτικής, όχι όμως αυτής όπως ασκείται σήμερα, από επαγγελματίες δηλαδή πολιτικούς ή από κομματικά φερέφωνα.

Χρειάζεται μια ριζική αλλαγή της έννοιας που προϋποθέτει φυσικά ριζική αλλαγή της συνείδησης, η οποία θα εμπεριέχει και την ορθοκρισία και τη δυναμική του ενθουσιασμού, θα οδηγεί δηλαδή προς μία ανοιχτή πολιτική συμπεριφορά με βάση τον διάλογο και την πολιτική κρίση.

Οι ιστορικοί μάς λένε ότι τέτοιες αλλαγές, καίτοι απρόβλεπτες, έχουν επέλθει, μέσα από αρχικά ανεπαίσθητες πράξεις, που στην πορεία βρήκαν διαδρομές τόσο περίπλοκες για την εξουσία ώστε ήταν αδύνατον για την τελευταία να τις ανιχνεύσει.

 Άρα οφείλουμε να αρθρώσουμε τον πρώτο αντιεξουσιαστικό φθόγγο, να τραυλίσουμε έστω την εκρίζωση της απόγνωσης- κάπως έτσι.

Γνωρίζουμε (;) ότι δεν υπάρχει αθώο γίγνεσθαι στην πολιτική και, γενικότερα στ' ανθρώπινα· όλα κατ' έριν γίνεται, είχε συμπεράνει ο Ηράκλειτος, όλα δηλαδή κινούνται από τη φιλονικία, από τη σύγκρουση.

Φαντάζει συνετό να κάνουμε το πρώτο βήμα για την απελευθέρωση της συνείδησης από την παθητικότητα και έναν δύσπεπτο για τους πολλούς ραγιαδισμό.

Είναι ηθικώς απρεπές να θεωρούμε ότι μας αξίζει η εξαθλιωμένη ζωή, η στενοχώρια, το άγχος, η απογοήτευση, η απελπισία, κυρίως διότι αυτή την αντίληψη τη διακινεί η ανήθικη πολιτική εξουσία.

Οφείλει να οβελιστεί (να απομακρυνθεί, απορριφθεί )ο όρος «ρημαγμένη ζωή» διότι η ζωή είναι πλούσια, άφθονη σε συγκινήσεις και ομορφιά και σε ενδιαφέροντα.

Οφείλουν οι πράξεις και οι κινήσεις μας να γίνονται με φινέτσα, να έχουν χαρά, γούστο, λεπτό γούστο που μόνο από την επαφή με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο αποκτώνται.

Όταν τα πράγματα βρίσκονται στο όριο, όλα, σκέψεις, αισθήματα, συμπεριφορές κρίνουν τα πάντα. Ζωές και υπάρξεις. Όλα είναι μεγάλα και οριστικά. Δεν υπάρχουν υπεκφυγές, σκιάσεις, καταφύγια, δικαιολογίες!..

Η επόμενη χρονιά, θα κρίνει και θα μας κρίνει όλους μας…

Χρονιά πολλαπλών εκλογών, τόσο για τα πανελλαδικά (βουλευτικές, ευρωεκλογές …) και για τα τοπικά (Δημοτικές και Περιφερειακές).

Θα κριθεί αν πέσουμε στα διλλήματα τα πανελλαδικά (νυν κυβερνήτες ή τους παλαιούς με διάφορα συμπληρώματα αλλά όλοι στο ίδιο δρόμο της υποταγής και καταστροφής) ή θα αναζητήσουμε το διαφορετικό (μακριά από φασίστες ε!) αυτό που έδειξε το «Όχι» του λαού στο δημοψήφισμα. Σκεφτείτε…. Και το νού σας  …

Θα κριθούμε αν ξαναεπιλέξουμε για τους Δήμους και την Περιφέρεια αυτούς που ευθύνονται για το παραπέταμα  της Ηλείας, του  Πύργου, της Αρχαίας  Ολυμπίας, της Αμαλιάδας κλπ

Αν ξαναψηφίσουμε και εκλέξουμε αυτούς που μας κατέστρεψαν, αυτούς που είναι υποταγμένοι στο σύστημα διαπλοκής της Ηλείας, που κατέχουν θέσεις ευθύνης ή θέλουν να γίνουν εξουσία, όντας μέρος στο παρελθόν αυτού του συστήματος (οι υποψηφιότητες στον Πύργο τέτοιες είναι-πρώην βουλευτές, γραμματείς κομμάτων, αντιπεριφερειάρχες, αντινομάρχες, κομματικά στελεχη κοκ) που κατέστησε την Ηλεία ουραγό της Ελλάδας και τον Πύργο μια μίζερη, βρώμικη, άχαρη , ένα χωριό…

  

Αυτοί όλι  επιχαίρουν και  πανηγυρίζουν όταν

Οι  δρόμοι άθλιοι, ο  σιδηρόδρομος δεν υπάρχει, η λειτουργία του  αεροδρόμιου της Ανδραβίδαςχάνεται, συνεχής  η κοροϊδία με το ταμείο Μολυβιάτη  και τη υφαρπαγή των προσφορών  προς τους Ηλείους πυρόπληκτους, η οδική σύνδεση Ολυμπία-Βυτίνα-Τρίπολη να έχει σταματήσει, κανένα μα κανένα έργο Εθνικής σημασίας να μην έχει εκτελεστεί στην Ηλεία την τελευταία 25ετια ,αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή του νομού μας να καταστρέφεται, οι  Σχολές ΤΕΙ να κινδυνεύουν, η  έλευση του δικτύου φυσικού αερίου παραμύθι, όπως και η αξιοποίηση της Αρχαίας Ολυμπίας η ανάπτυξη του Δευτερογενούς  τομέα της  Οικονομίας, αλλά Βιομηχανική Ζώνη και τόσα άλλα..

Αυτοί αντί να παραγάγουν έργο ,φωτογραφίζονται είτε μια γιαούρτια στα χέρια, με μελισια, με σταφύλια, με κότες με αρνιά, σε επιχειρήσεις (κάνοντας τουρισμό), λέγοντας παρλαπίπες, παίζοντας «ποδοσφαιράκι», με σχέδια έργων (που τα κοιτούν ανάποδα), σε λιτανείες, σε εκκλησίες, 

σαν μοντέλα σε πασαρέλα,

γλάστρες μαραζωμένες…

Αυτοί  οι ολετήρες  και κοροϊδευτές  του νομού μας βρίσκουν και τα κάνουν.

Βρίσκουν  και τα κάνουν, όταν  τα μέσα ενημέρωσης  του τόπου μας (κυρίως τα τρία Π..), δεν ασκούν κριτική, έλεγχο, δεν υψώνουν «φωνή» ,  και κάθε μέρα έχουν ανακοινώσεις  «δραστηριότητας» της ηγετικής ομάδας της Περιφέρειας .

Αυτά τα  μέσα ενημέρωσης βρίσκει ο Κατσιφάρας  και αυτά μας κάνει..

Βρίσκουν  και τα κάνουν, όταν  η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ, Σιώκος, Νέα Δημοκρατία )στο Περιφερειακό  Συμβούλιο, στόμα έχουν και μιλιά δεν έχουν. Γλάστρες κανονικές. Άχρηστοι και ψεύτες !

Αλλά και οι Δήμαρχοι;

Και αυτοί μιλιά.

Μιλιά για τα μεγάλα και αναγκαία έργα υποδομής, λες και η «Ολυμπία Οδός» δεν αφορά τον Δήμο Πύργου, Ήλιδας, Πηνειού, Ανδραβίδας-Κυλλήνης   ή  η συνδέσει της Ηλείας με την Αρκαδία δεν αφορά τον Δήμο αρχαίας Ολυμπίας.

Βολεύονται με κάνα μικροεργάκι, μόνιμα με απλωμένο το χέρι, σαν ζήτουλες .

Δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν, ελπίζοντας την εύνοια του «μεγάλου»  του Κατσιφάρα.

Ο χορός των μίζερων και υποταγμένων

Αλλά και εμείς (όχι όλοι ) οι πολίτες,  μιλιά !

Συνεχίζουμε να οραματιζόμαστε … σαν σε κώμα και σε  αφασία..

Μας περιγελούν και δεν συμβαίνει τίποτα !

Μας κοροϊδεύουν και το διασκεδάζουμε !

Μας «κλέβουν» και τους επιβραβεύουμε !

Και όχι μόνο αυτό..

Αυτοί οι ίδιου οι Ηλείοι πολίτες που εξέλεξαν Κατσιφάρες, Γεωργιόπουλους, Μπράμους, Μητρόπουλους, Λιατσήδες, Καστρινούς, Κοτζάδες, Χριστοδουλόπουλους   και λοιπούς, θα ξαναεκλέξουν  αυτούς ή κάποιους αντίγραφα τους  (πρώην βουλευτές, υπαλλήλους αφεντικών, υποτακτικούς κλπ )

Ελπίζω να κάνω λάθος στα γραφόμενα μου και να διαψευστώ !

 Αλλά πιστεύω πως όχι, δεν κάνω λάθος !

Η  Ηλεία χρειάζεται,

 σχέδιο εξόδου από τον  βάλτο την υποανάπτυξης  και οπισθοδρόμησης,

διαρκής αγώνας διεκδίκησης,

ικανούς, νέους   και τίμιους ανθρώπους να ηγηθούν,

και τους Ηλείους ενωμένους και αποφασισμένους !

Αφού είμαστε μέρος του όλου, το όλον δεν εξαρτάται και από εμάς;

Εάν αυτό ισχύει πρέπει να συνεισφέρουμε ώστε αυτό το όλον να βελτιωθεί, να γίνει δημοκρατικό, ειρηνικό, ανθρώπινο.

Και, τέλος πάντων, καλύτερα να κάνουμε κάτι, έστω και το ελάχιστο, παρά τίποτα· ποιος δεν συμφωνεί;

Το πρώτο βήμα οφείλει να είναι απελευθερωτικό, όχι χαζοχαρούμενα αισιόδοξο, αλλά, ωθούμενο από το πείσμα ότι η ζωή είναι ωραία και την ασχημαίνουν η αδιαφορία της κοινωνίας για την πολιτική και μερικοί τζιτζιφιόγκοι που παριστάνουν τους πολιτικούς (ηγέτες)

Να αλλάξουμε (επιτέλους..)  και να τους αλλάξουμε …