Πάθος και βολή…(έτερον εκάτερον )…

Πάθος και βολή…(έτερον εκάτερον )…

Το Πάθος

Άλλοι το αποκαλούν πάθος, έτεροι τινές μεράκι, πολλοί φευγιό, μερικοί τρέλα.

Μιλάνε για κάποιο λοξό συναίσθημα που ξεχωρίζει μερικούς οι οποίοι ακολουθούν ή ανοίγουν δικούς τους δρόμους, δύσβατους, δύστροπους, αλλά για δες, κάποια στιγμή εμείς οι πολλοί τους σεβόμαστε και πάμε μαζί τους.

Γιατί;

 Έλα, ντε. Εμείς οι του ορθού λόγου, εμείς οι ντούροι αριστεροί, εμείς της πρωτοπορίας αναγκαζόμαστε και υπερασπιζόμαστε ανορθολογικά έννοιες.

Υπάρχουν πολλά «είδη» πάθους: το πάθος για τη λευτεριά (που είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά, όπως ακούγεται)…, το πάθος για τη δικαιοσύνη ( αναζητείται αύτη ταύτη..  ), το πάθος για μια άλλη κοινωνία..αυτή των ίσων…,  το πάθος για σε …

Να, λοιπόν, που το πάθος συμβάλλει αποφασιστικά στο γίγνεσθαι, δεν έχει σημασία -μα καμία- εάν η συμβολή είναι θετική ή αρνητική.

Ακριβώς διότι είναι, θέλει δεν θέλει (για το πάθος, μιλάμε…), επαναστατική πνοή, ταραχή, παρέκκλιση, συγκέντρωση, γιορτή, απεργία!

Αντιστασιακή βία, ναι, αλλά πού κυοφορείται η Ιστορία;

Μα, στη βία και την αντίσταση…

Το είναι του πάθους δεν έχει βέβαια γίνει αποδεκτό από τις μορφές εξουσίας του πλανήτη διότι είναι ανέλεγκτον.

Η εξουσία είναι ωμή, κυνική, μηδενιστική· οι άνθρωποί της θέλουν τα πάντα δικά τους, ανεξαρτήτως του τι μέσα θα μετέλθουν ώστε να τα αποκτήσουν και να τα διατηρήσουν (αυτοί και φίλοι και συγγενείς) στον αιώνα τον άπαντα…

Το συναίσθημα δεν χωρεί στην πολιτική, τι να κάνουμε.

Εξ αυτού (του δόγματος;) εύκολα συνάγεται ότι οι πολιτικοί είναι γουρούνια (δεν είναι διακριβωμένο εάν τα συμπαθή όντα έχουν συναισθήματα αλληλεγγύης).

Όποιος, όμως, τολμήσει να το γράψει στέλνεται στο πυρ το εξώτερον, κυρίως όταν προσπαθεί να πει ότι η ηθική και η προσωπική ενοχή οφείλουν να επανακάμψουν στους διακυβερνώντες. Καλά, τώρα· φέξε μου και γλίστρησα.

Τα πάθη, λοιπόν, δεν είναι απαραιτήτως μανία και αυτοκαταστροφή, είναι ίσως μία φωτοβολίδα που μπορεί να φωτίσει το πελαγωμένο στους άτεγκτους νόμους νιονιό μας, που μπορεί ίσως να κάνει πιο ανθρώπινους αυτούς τους νόμους, διότι, όντως, κοινωνία δίχως νόμους δεν υφίσταται.

Εξάλλου: ο παθός μαθός.

Ας μη γελιόμαστε· θέρετρο της λογικής είναι το πάθος και χωρίς αυτό το θέρετρο μάλλον είμαστε ερπετά, ούτε καν τετράποδα.

Η λογική θα μπορούσε να είναι ελεήμων εκτός από ανοικτίρμων, να συγχωρεί ευρύχωρα, να περπατάει αμέριμνη στις λεωφόρους του πνεύματος και όχι μόνο να δολοφονεί το πάθος.

Τι να κάνουμε πάλι· ένα σώμα έχουμε, εντός αυτού συμβαίνουν όλα και υποτίθεται, είμαστε κύριοι αυτού του σώματος, ασχέτως αν πολλοί δεν μπορούν να φιλιωθούν μαζί του, που, τι κρίμα.

Τι κινεί αυτούς  που ορμούν προς το μέλλον , τι τους ενδυναμώνει;

Η λογική που εξ αρχής τους θεωρεί ηττημένους ή το πάθος που συμπαρασύρει σύμπασα, σχεδόν, την κοινωνία;

Η βολή

Είτε η ανάγκη επικρατεί στα ανθρώπινα είτε η πλήξη, είναι πάντως αυτές οι έννοιες που μας οδηγούν στη σύναψη μιας συνθήκης ειρήνης, ίσως για να εξορίσουμε τον πόλεμο που διεξάγεται κάθε μέρα στις κοινωνικές σχέσεις (τον πόλεμο όλων εναντίον όλων).

Όντας αδύναμα φυσικά πλάσματα, χωρίς νύχια γαμψά, κοφτερά δόντια ή κέρατα που απαιτούνται για να επιβιώσουν τα δυνατά ζώα, χρησιμοποιούμε τον νου, αλλά, τι κρίμα, την προσποίηση του νου, ή τις ψευδαισθήσεις και τα οράματα.

Όλα αυτά με λεπτότητα, είναι αλήθεια, λεπτότητα που ταυτίζεται με την υποκριτική και τη γραμματική της μάσκας, μιας γλώσσας τραυλής, χαμένης στη μετάφρασή της σε μιαν άλλην, άγνωστη.

Εάν η γλώσσα παράγεται από την ποιητική ορμή του ανθρώπου να δημιουργήσει, άλλο τόσο οι γιορτές είναι απόρροια της συνθηκολόγησης μερικών ημερών ώστε μετά να ξαναβγούμε στον πόλεμο χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχικά συμπλέγματα.

Το καθήκον μας θα το πράξουμε· θα μασκαρευτούμε  (όσοι μπορέσουμε), θα τσικνίσουμε,  θα πιούμε τα ποτά μας (υποθέτουμε, πάντα), θα μιλήσουμε βακχικά ή πεζά και τέλος.

Ονειροπολήσαμε.

Όλα αυτά έως χθες ή στο χθες του αύριο μας( να μην κροτήσει πολύ γιατί θα μα κλείσει μόνιμα στο χθες…).

Το θέμα είναι τι θα κάνουμε αύριο, μεθαύριο με τόση βία και τόση φτώχεια γύρω μας, αλλά και μέσα μας.

Μέσα μας: εκεί που ενεδρεύουν η απληστία, η αδηφαγία, η αρχομανία, το δολοφονικό, ό,τι έχει καταφέρει να επικαλύψει η συνείδηση, οι συμφωνίες για ειρήνη.

 Το θέλουμε είτε όχι, ζούμε στη μεθόριο του πολιτισμού· εάν υπερβούμε το λεπτό όριο, κινδυνεύουμε να βρεθούμε στον άλογο κόσμο…

Ε, και κατόπιν όποιος επιζήσει…

Ούτε το θεσμίζειν ούτε οι συνθήκες θα μας σώσουν.

Παρά ταύτα παραμένουμε ψύχραιμοι εκδιώκοντας κάθε εξεγερτικό ζιζάνιο.

Είναι τόσο ζεστό και ασφαλές το κάθισμά μας, εξ άλλου πού να τρέχουμε στα τυφλά και στη φωτιά ή την καταστροφή τής έστω και λίγης ευτυχίας μας.

Έχουμε παιδιά, δουλειές, δάνεια, σπίτια, κοινωνικές υποχρεώσεις.

Τι θα κάνουμε αν τα χάσουμε όλα τούτα;

 Πού η παιδεία μας; Πού ο πολιτισμός μας;

 Η λογική θα εξαφανιστεί και τότε αλίμονό μας.

Και, επιτέλους, πώς θα επεξεργαστούμε την όποια ελευθερία κατακτήσουμε;

Πώς θα ιδρύσουμε τις νέες, ισότιμες υποτίθεται, κοινωνικές σχέσεις;

Θα υπάρξουν τέτοιες σχέσεις ή θα χαθούμε στη ζούγκλα του πλαγκτού μας;

Τα μνημόνια μας έχουν αποτρελάνει, σαν κατάλοιπα μεταφορών και αντωνυμιών καταντήσαμε.

Εκεί που καταφέραμε, μετά τόσες χιλιετίες, να δώσουμε ανθρώπινη υπόσταση στον εξωτερικό κόσμο, αίφνης κινδυνεύουμε να μην αναγνωρίζουμε τον ανθρωπομορφισμό του, έτοιμοι να δολοφονήσουμε για ένα κομμάτι ψωμί, οι κακόμοιροι, οι φτωχοί.

Ασφαλώς οι περισσότεροι άνθρωποι είμαστε πεπεισμένοι για τις αλήθειες μας, τις αξίες μας, την ιδεολογία μας και, ακόμη, για την αιωνιότητα και το αλάθητο των νόμων της φύσης, που ανακαλύψαμε (η επιστήμη είναι μαζί μας).

Όταν ο Νίτσε ήταν είκοσι οχτώ χρονώ έγραψε ένα μικρό δοκίμιο για την αλήθεια και το ψεύδος υπό εξωηθική έννοια και κάπου σημείωσε: «Κάθε νομοτέλεια που τόσο μας εντυπωσιάζει στις πλανητικές τροχιές και στη χημική διαδικασία συμπίπτει, κατά βάσιν, μ' εκείνες τις ιδιότητες που εμείς οι ίδιοι μεταφέρουμε στα πράγματα, με αποτέλεσμα να εντυπωσιάζουμε έτσι τον ίδιο τον εαυτό μας».

Ατσίδες, εξ αρχής, στην πλάνη, ξουράφια, πώς αλλιώς.

Διαφορετικά θα 'μασταν βορά στα αρπαχτικά του πλανήτη.

Οικοδόμοι της προσποίησης και του ψεύδους αλλά και εφευρέτες των εορτών, σκώληκες και πεταλούδες.

Εντάξει, με τις πεταλούδες είμαστε διάολε, μέρες που 'ναι… και μέρες που έρχονται… άνοιξη  (θα έρθει ? )

Τι λέτε και τι θα κάνετε ?

Ε ?

Η τριλογία των προεκλογικών ..θαυμάτων και θυμάτων της Ηλείας

Η τριλογία των προεκλογικών  ..θαυμάτων, θυτών και θυμάτων της Ηλείας

Οι Ηλείοι επαγγελματίες της πολιτικής και η Ηλεία,  ο Πύργος, η Αμαλιάδα, ο Κάμπος, η Ολυμπία στον πάτο, στον περίπατο και στον απόπατο

(Με αυτό το σημειώματα  μου ξέρω πως στεναχωρώ παλιούς μου  φίλους και συνεργάτες, κλείνω όλες τις πόρτες για εργασία και πιθανότατα θα βρεθώ κατηγορούμενος- εκεί θα ειπωθούν πολλά)

 Με την δομή τριλογίας (ή …εξάψαλμου) το σημερινό μου σημείωμα (που  θέτει και τέλος στην κειμενογραφική «αγρανάπαυσή» μου )  διότι πολλά και συνδυαστικά πρέπει να ειπωθούν

 1^ο  μέρος της Τριλογίας:

«Δείτε την πραγματικότητα …Μην τσιμπάτε ..  Μην  τους ανέχεστε …»

Εκλογές φέτος όλων των ειδών…

Δημοτικές, Περιφερειακές, Ευρωεκλογές και μετά (?) Βουλευτικές…

σε ένα φόντο μαζικής φτώχειας, σκληρής λιτότητας, μετανάστευσης, την γενικευμένης αποψίλωση της χώρας μας, ασφυκτικής επιτροπείας, διαρκούς «κουρέματος» των μισθών και των συντάξεων και συνεχούς συρρίκνωσης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, διαρκούς οπισθοδρόμησης της Ηλείας.

Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε: «Η υπομονή μας τέλειωσε! Στις ευρωεκλογές στέλνουμε ηχηρό μήνυμα αντίστασης:  Τελειώνουμε με την κυβέρνηση των Μνημονίων και της Τρόικας …Ανοίγουμε το δρόμο για τη δική μας Ευρώπη…    Μια Ευρώπη με Πραγματική Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Αλληλεγγύη – ενάντια στην αυτοκαταστροφική Ευρώπη του Μερκελισμού, των Τραπεζών, των Μνημονίων και της Τρόικας.»

Το 2014 ο Απ. Κατσιφάρας έλεγε: «Τρεις είναι οι βασικοί μας άξονες και προτεραιότητες. Πρώτον είναι η ολοκλήρωση της Ολυμπίας Οδού… αναλαμβάνω μια ισχυρή και δημόσια δέσμευση. Η Ολυμπία οδός θα φτάσει στην Τσακώνα , δεύτερος ο Σιδηρόδρομος και τρίτος ο πρωτογενής τομέας και φυσικά θα πρέπει να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τον τουρισμό μας».

Το 2014 ο Γαβρίλης Λιατσής  έλεγε: «..ναι», επιστρέφω: Για να κρατήσουμε ζωντανό τον Πύργο και τα χωριά μας, Για να αγωνιστούμε με αυταπάρνηση, για ό,τι καλύτερο, ό,τι προοδευτικότερο για την κοινωνία και τον τόπο μας.»

Το 2014 ο Χρ. Χριστοδουλόπουλος-Ήλιδα Νέα μέρα  έλεγε: « .. Να επινοήσουμε και να επιδιώξουμε νέα και βιώσιμα αναπτυξιακά σχέδια που θα φέρουν νέο πλούτο σε κάθε σπίτι, σε κάθε χωριό και κάθε γειτονιά. Να αξιοποιήσουμε τον κοιμώμενο φυσικό πλούτο της περιοχής …Να γεμίσουν τα άδεια πεζοδρόμια και να ξαναγίνει η Αμαλιάδα το μεγάλο εμπορικό Κέντρο του νομού. Να αναδείξουμε μέσα από σύγχρονες αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, τη δύναμή μας στον τουριστικό, αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα… Το καθαρό νερό από το φράγμα του Πηνειού είναι κατάκτηση».

Οι υπόλοιποι Δήμαρχοι και κάθε λογής υποψήφιοι των εκλογών είπαν.. υποσχέθηκαν και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.. ( θα τα πούμε αναλυτικά για όλους…)  

 Όλος ο θίασος ( ή τσίρκο …)  λοιπόν,  επί προεκλογικής σκηνής της Ηλείας, ηθοποιοί και τσαρλατάνοι, μάγοι, θαυματοποιοί, σαλτιμπάγκοι  επιδίδονται σε ανελέητο και επίμονο αγώνα επίδειξης υποκριτικής και  υποσχέσεων και το κοινό (των Ηλείων πολιτών) να στοιχίζεται, συσχετίζεται με αυτούς και να χειροκροτά και να ξεχνά..

Οι ίδιοι κάθε φορά (με εναλλαγή επιδιωκόμενων καρεκλών εξουσίας),

το ίδιο πολιτικό  προσωπικό ( από διάφορες και εναλλασσόμενες θέσεις βουλευτή, δημάρχου, συμβούλου κλπ ότι τέλος πάντων έχει καρέκλα και όφελος..)  που έχει διαλύσει την Ηλεία, τον Πύργο, την Αμαλιάδα, τον Κάμπο, την Ολυμπία, κατέρχονται ως μωρές παρθένες, θεωρώντας μας αμνήμονες,  κουτοηλείους και σανοφάγους ( μήπως έχουν δίκιο ?).

αυτοί οι ίδιοι ζητούν τον ψήφο μας επιδιδόμενοι σε αγώνα με πολλές, βασιλόπιτες, ανουσίους λόγους, ψεύτικες υποσχέσεις, εξυπνακισμούς,  φωτογραφήσεις, με ψεύτικα χαμόγελα, προεκλογικά προγράμματα ανόητα, κορδωμένοι σε κάθε εκδήλωση, με κουστούμια ή ταγιέρ που περιέχουν ψέματα, κενούς, εξουσιομανείς τριτοκλασάτους πολιτικούς..,

αυτοί οι ίδιοι που απέτυχαν στις προηγούμενες θέσεις τους είτε ως βουλευτές, είτε ως δήμαρχοι, είτε ως σύμβουλοι, που δεν επηρέασαν προς το θετικό για το τόπο ως πρόεδροι ισχυρών φορέων, γραμματείς κομμάτων, πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων, αντιδήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες ,

ξαναζητούν και πάλι για να συνεχίσουν τα ίδια …

 Τάζουν  τα πάντα  αλλά και αλληλοκατηγορίες πολλές μπροστά μας και οι ευθύνες μεταξύ των διαχειριστών της εξουσίας από το ένα τερέν στο άλλο ως μπαλάκι του Πινγκ-Πονγκ ή  του Τένις αν προτιμάτε λόγω Τσιτσιπά…

Ότι και αν ειπωθεί, σε όποιους τόνους και από όποιους  εκστομιστεί,  η αλήθεια είναι μία: Η Ηλεία  είναι στο ναδίρ οικονομικά και  αναπτυξιακά  και η πολιτική όλων αυτών εχει δημιουργήσει την τέλεια  «καταιγίδα» που έχει διαλύσει τον νομό μας και τον έχει οδηγήσει στον «πάτο» της Ελλάδας

 Σύγχρονος αυτοκινητόδρομος δεν  υπάρχει (θα… όταν παντού , σε ..άλλη Ελλάδα έχουν ολοκληρωθεί  από τριετίας … θα  υπάρξουν  κάποιες προεκλογικές μπουλντόζες..),

αεροδρόμιο δεν υπάρχει,

σιδηρόδρομος όχι ( θα κάνουν κάτι με προαστιακό δηλαδή σαν το αστικό λεωφορείο μεταξύ χωριών),

στο λιμάνι Κατακόλου  έργο ουδέν και κρουαζιερόπλοια και επιβάτες συνεχώς μείον (όπως και το Ταμείο του Λιμενικού Ταμείου- που πάνε τα λεφτά, που πάνε ?...κάπου πάνε και δεν γυρίζουν γιατί σε τρύπα βαθιά πέφτουν..),

η οδική σύνδεση με την Αρκαδία (οδικός άξονας «Τρίπολη – Βυτίνα – Αρχαία Ολυμπία-Πύργος» είναι  37 χρόνια σε εκκρεμότητα και υπό κατασκευή,

η παγκοσμιότητα  της Αρχαίας Ολυμπίας παραμένει αναξιοποίητη,  το Δημοπρατήριο αγροτικών, Βιομηχανική-Βιοτεχνική Ζώνη λόγια/χάντρες για τους ιθαγενείς

σχεδία ανασυγκρότησης εξαγγέλθηκαν και χειροκροτήθηκαν..,

 τα χρήματα των πυρόπληκτων λεηλατήθηκαν .

δάση ρεματιές ποτάμια γεμάτοι σκουπίδια, τα σκουπίδια της Ηλείας(που είναι παντού) να  θάβονται με τεράστιο οικονομικό κόστος  στην χωματερή/ ΧΥΤΥ Τριανταφυλλιάς, με πολλά ερωτηματικά για την οικονομική διαχείριση και το οικονομικό κόστος , γιατί τίποτα δεν επεξεργάζεται και δεν διαλέγεται..απλά θάβονται και ο εργολάβος ωεφελείται πολλά (όπως και πολλοί άλλοι … που θα τους έλθει σε λίγο βουητό…)   

ο Καϊάφας κάποτε θα εκσυγχρονιστεί,

ο επαναπλημμυρισμός της Λίμνης Μουριάς είναι μόνο για φωτογραφήσεις  και μεγαλοστομίες χωρίς να έχει γίνει το παραμικρό βήμα, αέρας κοπανιστός…

τα αρδευτικό έργο περιμένει τον εκσυγχρονισμό του,

το φράγμα Πηνειού ασυντήρητο  κινδυνεύει και υπερχειλίζει/ξεχειλίζει(το φράγμα είναι σε οριακή κατάσταση…) και κάποτε δια επιδιορθωθεί …εκτός και αν είναι αργά …( θα γίνουν και μαζικοί δολοφόνοι….) και το φράγμα Αλφειού (στου Φλόκα )έχει και αυτό τα ανάλογα σοβαρά προβλήματα του…,

τα ποτάμια (Αλφειός κλπ)  με έργα που θα τελειώσουν κάποτε  αλλά κάθε χρόνο καταστρέφουν το βιός των παρόχθιων και η γέφυρα του Αλφειού  εν κινδύνω…,

οι Σχολές ΤΕΙ να κινδυνεύουν και  τις Αυτόνομες σχολές ΤΕΙ και ΑΕΙ να αποτελεί διαχρονικό παραμύθι, αποκοίμισης των Ηλείων,

η αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή του νομού μας να καταστρέφεται

 και τόσα άλλα

…αυτά όλα αφορούν όλους  και τον καθένα ξεχωριστά είτε υποψήφιους σε Δήμους, είτε σε Περιφέρεια, είτε για την Βουλή… 

 γιατί μερικοί βλαχοδήμαρχοι κρύβονται μέσα από την τοπικότητα τους και αποσείουν τις ευθύνες από αυτούς για την «Ολυμπία οδό», τον Σιδηρόδρομο, το Αεροδρόμιο λές  και δεν αφορούν το σύνολο του Νομού μας (άρα και τον κάθε Δήμο ξεχωριστά) , εκτός και αν οι ανόητοι πιστεύουν ότι ένας Δήμος ξεχωριστά μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς  μεγάλα έργα υποδομής,

γιατί ορισμένοι της Περιφέρειας όπως Κατσιφάρας & Σία  ή & Co δεν έχουν πράξει τίποτα μα τίποτα το σημαντικό για την Ηλεία αντιθέτως της επιτίθενται και την παραρτηματοποιούν στην Αχαΐα ( θα τα πούμε αναλυτικά  και αποκαλυπτικά σε επόμενο σημείωμα μας) οι δε της  αντιπολίτευσης  είχαν πιεί το νέκταρ του αμίλητου  νερού ( αλλά τώρα με το χρίσμα της ΝΔ, αρχίζουν και λαλούν ..)

γιατί οι βουλευτές, ως βολευτές και φανφαρόνοι επιρρίπτουν  τις ευθύνες στους προηγούμενους για να γίνουν αυτοί επόμενοι και δώστου να’χει (να’χουμε…)

Δείτε την πραγματικότητα της Ηλείας…

βρίσκεται σε οπισθοδρόμηση, καταρρέει, η οικονομία της  είναι σε επιταχυνόμενη καθοδική πορεία και κανένα μεγάλο έργο υποδομής, ουδεμία επένδυση και  αναπτυξιακή δράση  δεν έχει υπάρξει που να αντιστρέψει αυτήν την πορεία καταστροφής.

υπάρχει εμφανής υστέρηση του νομού τόσο σε δείκτες (πτώση νομαρχιακού ΑΕΠ απόλυτη αλλά και σχετική με το πανελλαδικό, κατά κεφαλήν ΑΕΠ,  σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ) τελευταίος στην Ελλάδα και την Ευρώπη-1.054ος-  , στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ 49ος , στον δείκτη ευημερίας και ανάπτυξης η Ηλεία στην τιμή ΣΔΕΑ/Συνθετικός Δείκτης Ευημερίας & Ανάπτυξης  50ος,  στο επίπεδο κινδύνου φτώχειας 41ος  και πάρα πολλούς άλλους ..),

μείωση αγροτικής παραγωγής,  εξαφάνιση των βιομηχανιών,   μείωση των εξαγωγών, υστέρηση της μεταποίησης,  μη προσπόριση της  προστιθέμενης αξίας των  αγροτικών προϊόντων  προς όφελος του νομού, ην καταστροφή του εμπορίου,  εποχικότητα του Τουρισμού, επιχειρήσεις να κλείνουν, ην ανεργία να ξεπερνά τους πανελλαδικά μέσους όρους, την γη κατά 40% ακαλλιέργητη.

δεν έχει  σιδηρόδρομο, «Ολύμπια Οδό»,   η Υγεία, Περίθαλψη και Πρόνοια τελεί σε απόλυτη διάλυση, χωρίς κανένα έργο εθνικής σημασίας, χωρίς Αεροδρόμιο,

δεν προβλέπεται επέκταση του δικτύου του Φυσικού Αερίου  στην Ηλεία παρά στην πόλη(όχι στο Δήμο)  του  Πύργου μόνο ένα σταθμό  υγροποιημένου πετρελαϊκού αερίου (Liquid Ρetroleum Gas- LΡG) – που μάλιστα είναι ιδιαίτερα προβληματικό και η χρήση του εν γένει αποφεύγεται από τις ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες-  με  προβλεπόμενες συνδέσεις παροχές καταναλώσεις  300 περίπου περί το 2023-25, δηλαδή κοροϊδία

 οι δρόμοι αδιάβατοι  (όχι δρόμοι- αλλά καρμανιόλες ), το οδικό δίκτυο (εθνικό, επαρχιακό, δημοτικό) να είναι σε αθλία κατάσταση και η Εθνική (!) Οδός (!!)  Πάτρα-Πύργος- Κυπαρισσία, Πύργος Ολυμπία που μόνιμα επισκευάζεται στα λόγια  από την Περιφέρεια να είναι καρόδρομος και βωμός ανθρωπίνων θυσιών,

ο  πληθυσμό της να φθίνει,

 ο νομός μας να παραρτηματοποιείται στην Αχαΐα,

χωρίς Πανεπιστήμιο,

 χωρίς Βιομηχανική Ζώνη και η μεταποίηση να πνέει τα λοίσθια,

με επαρχιακούς και Δημοτικούς δρόμους σε άθλια κατάσταση,

χωρίς σύνδεση με Αρκαδία.

η Ηλεία, (ιδιαίτερα το βράδυ) φαντάζει, ως ζώνη του λυκόφωτος, χωρίς σήμανση δρόμοι, καλάμια ,δέντρα και χορτάρια να έχουν καταλάβει το 1/3 των δρόμων, χωρίς φωτισμό, γεμάτους κρατηροειδείς λακκούβες, με σκουπίδια εκατέρωθεν , με εκατοντάδες διασταυρώσεις, και εικονοστάσια.

έχει σε πλήρη εγκατάλειψη τα  περίφημα και εξαιρετικά Λουτρά του Καϊάφα, φροντίδα μόνο στα λόγια για την Αρχαία Ολυμπία(και όταν τελείται η Αφή της Φλόγας), τον Επικούριο Απόλλωνα (αντί για έντυπους οδηγούς, έχουν κάποιες φωτοτυπίες και αυτές λίγες), τις παραλίες απεριποίητες και βρώμικες, τον σπουδαίο φυσικό πλούτο και περιβάλλον αφρόντιστο και αναξιοποίητο (Νέδα, Λάμπεια, Ερύμανθος,  Φολόη, Αλφειός, Πηνειός, φράγμα, καταρράκτες, φαράγγια κλπ),  τις πόλεις (Πύργος κλπ) άψυχες, μίζερες, άχαρες, σκιάχτρα του παλιού εαυτού τους,  τα σκουπίδια παντού,..

χωρίς κάθετους οδικούς άξονες που να συνδέουν τα ορεινά τμήματά του με τα πεδινά ενώ αφήνεται ανενόχλητο το λόμπι των Αχαιών να κάνει εμπορικά δική της την ορεινή Ηλεία δια της πακτωλώδους παροχής πιστώσεων για την συντήρηση της εθνικής οδού Πατρών – Τρίπολης/111( που πρέπει να γίνει).

ο Πύργος να μετατρέπεται σε χωριό, μιά ξεχαρβαλωμένη πόλη, ένας Δήμος που παραπαίει, σκοτεινοί κόμβοι, βρώμικες γειτονίες, αγέλες αδέσποτων, παραλίες αφρόντιστες, καμία παιδική χαρά, το ένα πάρκο  και αυτό κλειστό, κλειστό το κολυμβητήριο και το Κλειστό, καμία εκδήλωση ( και όσες έγιναν με προσκλήσεις για λίγους… και την «ελίτ») , κανένα έργο και οι τουρίστες έρχονται ….με αδειανά λεωφορεία, οι άποροι αβοήθητοι, να κοκορεύονται επειδή αλλάζουν καμένες λάμπες ή βουλώνουν καμιά λακκούβα,

η Αμαλιάδα και ο Κάμπος να  υδρεύονται με ακατάλληλο νερό από τις γεωτρήσεις  και το Διυλιστήριο  Πηνειού σε αχρηστία ,

εξελίσσεται ένα περιβαλλοντικό έγκλημα και οικονομικό έγκλημα κατά της οικονομίας της  Ηλείας από τις  επιπτώσεις ενός ατυχήματος από σεισμικές διεγέρσεις που τόσο συχνές είναι στην περιοχή(πλήρης καταστροφή και η Ηλεία τέλος ) με το 80% των σχολείων και των δημόσιων κτηρίων παρατημένα στη τύχη τους και χωρίς κανένα έλεγχο,

με το έγκλημα κατά του κάλλους του τοπίου  με τις γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες στο Κατάκολο  και με τεράστιες επιβαρύνσεις  στην περιοχή από την εκμετάλλευση του κοιτάσματος και την διοχέτευση των προϊόντων του,  με μηδαμινό όφελος για την περιοχή( μερικές θέσεις εργασίας και κάτι ελάχιστα χρήματα από  τα ανταποδοτικά),

ο παραγωγικός της  πυλώνας σε εγκατάλειψη και σε κίνδυνο με τις  ασθένειες να επελαύνουν  (δάκος, γλοιοσπόριο,διαλευρώδης, ξήρανση σταφίδας) και αυτοί οι άθλιοι που κατέστρεψαν την περυσινή ελαιοκαλλιέργεια πανηγυρίζουν και φωτογραφίζονται,

 το αρδευτικό δίκτυο είναι υπό κατάρρευση και στα πρόθυρα λουκέτου,

έχει εγκαταλειφθεί  ο Τουρισμός  λόγω της έλλειψης δικτύου μεταφορών (Ολυμπία Οδός, Αεροδρόμιο, Σιδηρόδρομος, το  Λιμάνια περιμένουν εκσυγχρονισμό τους - έργα χερσαίας ζώνης Κατάκολο, Παράκαμψη Αγιάννη κλπ) και με τεράστια ευθύνη της Περιφέρειας ( και των Δήμων) δεν τρέχει κανένα πρόγραμμα προβολής του τόπου μας σε κανένα μέσο ενημέρωσης της Ελλάδας ή του εξωτερικού ( όταν όλες οι άλλες Περιφέρειες   κάνουν ιδιαίτερη σημαντική προσπάθεια).

έχει εγκαταλειφθεί,  ο παραλιακός πλούτος μας, ακαθάριστες αμμουδιές, προβληματικοί  δρόμοι πρόσβασης σε αυτές, έλλειψη ναυαγοσωστών (πόσοι συνάνθρωποί μας πνίγονται κάθε χρόνο), σκουπίδια στις παραλίες, για τις την εγκατάλειψη που έχουν οι περισσότερες, απουσία  στοιχειωδών έργων και υπηρεσιών εξυπηρέτησης των λουόμενών(χώροι στάθμευσης, νερό, ντουζιέρες, τουαλέτες, κάδοι σκουπιδιών κλπ), ανεπαρκής  η προσβασιμότητα και εξυπηρέτηση των ΑΜΕΑ με διαδρόμους  και  συστήματα  αυτόνομης πρόσβασης (τύπου Seatrak που είναι ακόμη στο βυθό  του Κατακόλου )

Μην τσιμπάτε ..

Μην  τους ανέχεστε …

..ακολουθεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας  … « Οι Ηλείοι επαγγελματίες της πολιτικής ….»