Καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της

Καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της

Βρέχουμε ήδη τα πόδια μας στα «αχαρτογράφητα νερά» του Μάριο Ντράγκι (δηλαδή δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί αν δεν υπάρξει συμφωνία) και οι πιθανότητες να υπογραφεί μια συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές λιγοστεύουν. 

Είναι πλέον εμφανής η πρόθεση (αν όχι απόφαση) μιας ομάδας της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της ευρωζώνης σε Γερμανία-Ολλανδία κλπ, να μην υπάρξει καμία συμφωνία με την Ελλάδα ή αν υπάρξει να είναι απολύτως ταπεινωτική.

Και στην Ελλάδα, τι γίνεται ;

Λύσσαξαν οι ύαινες και τα ζόμπι των μνημονίων(Σαμαράς-ΝΔ, Βενιζέλος-ΠΑΣΟΚ, Θεοδωράκης-Ποτάμι, Μέγκα, Σκάϊ, ΣΕΒ και το κακό συναπάντημα ). Από την πείνα. Δεν βρίσκουν ψοφίμι να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Με τα σάλια τους να τρέχουν, ψάχνουν απεγνωσμένα για «Χάος, Grexit, καταστροφή» για έναν ταπεινωμένο Τσίπρα στις Βρυξέλες . Δε βρίσκουν τίποτα.

Χάος δεν υφίσταται, ακόμη κι αν υπάρξει Grexit θα γίνει έτσι ώστε να είναι ενδεικτικό των προθέσεων των αρπακτικών και όχι της αποτυχίας της κυβέρνησης – διότι καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της –, αν βρεθούν χρήματα θα γίνει με τις δυνατόν λιγότερες υποχωρήσεις, και ο Τσίπρας πήγε (είναι)στις Βρυξέλες, μιλά και νικά (όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα) .

Δεν νικά με την έννοια ότι έλυσε ή θα λύσει  το αδιέξοδο της λιτότητας και της ύφεσης. Νίκησε επειδή εμφανίστηκε ως αρχηγός μιας χώρας που δεν είναι προτεκτοράτο. Δεν προσέφερε δώρα στα πόδια της Μέρκελ, του ΔΝΤ και του Ευρωιερατείου, όπως έκανε επανειλημμένα ο Σαμαράς ρεζιλεύοντάς μας παγκοσμίως, αλλά μίλησε για την εγκληματική συμπεριφορά της τρόικας , για την αποτυχία τού προγράμματος «διάσωσης» και τα καταστροφικά του αποτελέσματα, για την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, για μεταρρυθμίσεις που θα έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση, για δημοσιονομική προσαρμογή επίσης με απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική δικαιοσύνη, και αυτά όλα όχι ως ζητιανιά αλλά ως μέγα ηθικό θέμα για μια κατεστραμμένη κοινωνία που πρέπει επιτέλους να δει μια «άσπρη μέρα» μια δυνατότητα  για διέξοδο.

Αυτά, ο Αλέξης Τσίπρας λέει στις Βρυξέλες και στις 150  μέρες που είναι κυβέρνηση (και όχι εξουσία),  αυτά που επί 5 χρόνια η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και των Σαμαρά – Βενιζέλου δεν τόλμησαν να αρθρώσουν μία λέξη αξιοπρέπειας, μισό υπονοούμενο διαφωνίας μπροστά στη Μέρκελ, το  ΔΝΤ και το  Ευρωιερατείο.

Κι αυτό δεν αντέχεται εύκολα από τις ύαινες με τις βρώμικες μουσούδες, τις βουτηγμένες στο αίμα των θυμάτων της κρίσης. Νεκρών και ζωντανών.

Δεν αντέχεται, γιατί φαίνεται η τεράστια διαφορά μεταξυ της μόνιμης οσφυοκαμψία τους και της μόνιμη βαθιάς  υπόκλισης τους προς τη Τρόικα, το  ΔΝΤ και το  Ευρωιερατείο και της  όρθια και περήφανη σταση της Ελλάδας και του Τσίπρα

Κι αυτή η σύγκριση της  στάσης και της συμπεριφοράς  τώρα είναι που τους τρελαίνει. Που τους αναγκάζει να χάσουν κάθε ίχνος λογικής. Να αμολάνε διαρκώς ασυναρτησίες. Να κατασκευάζουν λασπουριά και να την πετάνε όπου βρουν.

Ας αγνοηθούν πάση θυσία οι υστερίες και οι βρωμιές τους. Και η κυβέρνηση ας κάνει όσο γρηγορότερα μπορεί για να μας απαλλάξει από τους πρωταγωνιστές της διαπλοκής, της διαφθοράς και από  αυτούς που  αν είχαν και το παραμικρό ενδιαφέρον για την Ευρώπη και τις χώρες της, έστω για τη δική τους χώρα, τότε απλά θα την ήθελαν καλύτερη, ανθρώπινη, σοφότερη. Αλλά κυρίως ελεύθερη. Έκαναν ξεκάθαρο ότι δεν τους αφορά κάτι τέτοιο. Τους ενδιαφέρει το νόμισμα, το κέρδος, οι τράπεζες, η γερμανική κυριαρχία. Δικαίωμά τους.

Και Δικαίωμά και υποχρέωσή μας να σταθούμε απέναντί τους. Να προστατέψουμε ιδέες, δικαιώματα και ανθρώπους, από αυτούς που θέλουν να τα θάψουν όλα στη χωματερή της τραπεζοκρατίας.

Έχουμε υποχρέωση να προστατευτούμε και να προστατέψουμε τα ιδανικά μας, με κάθε τρόπο.

Η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία είναι αξίες πολύ ακριβές ακριβότερες από την υποτέλεια.

Αν μπορούμε να διδαχθούμε από την Ιστορία μας…