Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να …

Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να …

Εν αρχή ένα παιχνιδίσμα, όπως η διάθεση μας(..?)  επιθυμεί, ως το έξω (μας ?) παρασύρει, όσο το μέσα μας επιτρέπει, έως η σκληράδα αυτού που μετατραπήκαμε δεν μας αποτρέπει …

… σε αυτά τα ταξίδια που δεν κάμαμε, σε αυτούς/ες που θέλουμε/αγαπάμε και είναι μακριά μας, στις αποζητήσεις που πρέπει να εκπληρωθούν…

Αύγουστος είναι ο μήνας της πληρότητας και της ευτυχίας.

Όποιος δεν πίνει «Αύγουστο» είναι αμέθυστος του κάλλους και αδαής του δέους της ζωής.

Όποιος τολμήσει και βάλει το αυγουστιάτικο φεγγάρι στις φλέβες του, κορυδαλλός του ονείρου, καρδιοπλεύστης ιδεών, μηδενίζει τον θάνατο, ακυρώνει την εξουσία.

Το φεγγάρι του Αυγούστου πλέει στις  ελληνικά νησιά και τις παραλίες, φωτίζει τους τόπους των μεγάλων ποιητών και φιλοσόφων, μεταγγίζει και μεταγγίζεται. Ανατρέπει την καταναλωτική κρούστα της απομάγευσης, θέτει τα πανάρχαια ερωτήματα του ανθρώπου.

Τι είναι αλήθεια; Τι είναι ψεύδος; Τι είναι ψυχή; Τι είναι «ον» και «μη ον»;

Το φεγγάρι του Αυγούστου αδελφώνει τους λαούς στα ακροφτέρουγα του «ευ ζην» και του «ευ πράττειν».

Η θάλασσα του Αυγούστου με τον ήλιο κατάσαρκα είναι υφαντό αθανασίας. Το φοράς στην ψυχή και ταξιδεύεις πάνοπλος στην αιωνιότητα της ποίησης, άφθαρτος από την πραγματικότητα, εκστασιάζεις τη ρακένδυτη καθημερινότητα αυτού που βιώνουμε  (και θα… ? ), ανατινάζεις τον ζυγό του (!! ????)

Το ηλιοβασίλεμα του Αυγούστου σφυγμομετρεί τους παλμούς του άμετρου και του μέτρου.

Κεραυνώνει το ανορθολογικό και το τεχνοκρατούμενο.

..και προσπαθώντας να οδεύσω από τα παιχνιδίσματα στην σοβαρότητα του κάθε μέρα υποτροπίασα και συνεχίζω ………..

«Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.» (Οδυσσέας Ελύτης)

Εγώ ειμί η χλεύη της λογικής, η μετωνυμία του ονείρου και των ψευδαισθήσεων, το ρεύμα των ροών των ποταμών και των θαλασσών, ολετήρας ναών εννοιών που πυροβολούν το ασυνείδητο και το ένστικτο.

Άπληστος, ακόρεστος μήνας, αδηφάγος δολοφονικός, πυροβολώ στερεότυπα και μεταφορές, βγάζω τη γλώσσα σε ό,τι δεν είναι εμπύρως εμπειρικό, μασκαρεύω τα πλήθη που αγεληδόν λούονται στην κάψα του ηλιακού συστήματος.

Μήνας αρχέτυπος, της εξαπάτησης και του πανηγυριού μύστης, απελευθερωτής και είρων, της αβεβαιότητας εραστής, πλημμυρισμένος από σκιρτήματα, φλογισμένος από πάθη ιερά κι ανίερα, πρωταγωνιστής του χρόνου και του μαγεμένου χώρου.

Αρχαίοι κίονες με υποβαστάζουν, δοκάρια σκληρά, πεπυργωμένα στο παιγνίδισμα των στιγμών.

Πήγνυται και σκληρύνεται το αίμα μου, τέτοιος μήνας είμαι, ευδιάθετος στη θέα παλλόμενων νευρικών ινών, στο τρέμισμα της απάθειας.

Εγώ ειμί το άπειρον του πεπερασμένου βίου, άμορφο και εύμορφο, ιατό και ανίατο θορύβημα, ελεύθερο, ασυγκράτητο, σαγηνευτικό. Εντός μου πληθύνονται λαχτάρες ανθρώπων, καρποί φυτών-δέντρων-ψυχών.

Εγώ ειμί η αράχνη του τρόπου σας και του ύφους σας, της δειλίας και του σθένους σας, της ασάφειας και της ανεξαρτησίας σας.

Είμαι ο μαγικός μήνας Αύγουστος… τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο, χρυσός μασκαράς και σάτυρος, δαίμονας και άγγελος κρυφών επιθυμιών, βασανισμένων, φυλακισμένων.

Πρωτόγονος κι εγκάρδιος, φίλος κι εχθρός του νου και των οπαδών του, αμοραλιστής και ευαίσθητος, μικρός και μέγας.

Σε μένα θυσιάζετε τη σχισμή του πάθους και του άγνωστου, του ανέλπιστου, που θέλετε να το αγγίξετε, να το θωπεύσετε• εις μάτην.

Μήνας τετελεσμένος και μήνας διαρκείας, απυρόβλητος, γενναίος, ζεστός και υγρός.

 Φωτεινός μήνας. Λάμπουν οι στιγμές (ωσάν στο φεγγαρόφως εφάνη η ομορφιά (σου) και το μέλλον, το παρόν και που θέλει να είναι και παρελθόν …)

Κι ερωτικός(…Τον Αύγουστο και οι γριές κάνουνε ξετσιπασιές…)  , μην ξεχνιόμαστε, ορχηστής των σπλάγχνων και της αιθέριας τρέλας, ταξιδευτής σε κρύα και παγερά υψίπεδα, φυγάς θεόθεν και αλήτης, αμέριμνος, ποντοπόρος, ποντομέδων, παρδαλός και οινόφλυξ, τέρας βεβαιοτήτων που τις πλάθω μόνος, χωρίς τη φτωχή, μικρή σας πραγματικότητα, αγαπητοί πολίτες, Ελληνες, φιλέλληνες, Ελλαδίτες, παρέλληνες, μισέλληνες, υπερέλληνες, αγαθοί στο δέμας και στην τάξη, αιμοδότες της ανίας και της στενοκεφαλιάς, μικροί «πιστοί» δογματόφρονες μηρυκαστικοί.

Υπερήφανος μήνας.

Ναι.

Προκλητικός, παιγνιδιάρης, ζιζανιοφόρος, διαβολάκος-υφαρπάζω και διαφεντεύω καρδούλες- ατακτούλης και πονηρούλης μήνας, αλλά και διαστροφέας και εκμαυλιστής, φυγόπονος κι αιθεροβάμων, ανελέητος και αλληγορικός.

Τι άλλο;

Προστάτης του αλλοπρόσαλλου και του τυχαίου, του πλαγκτού παιδαγωγός, της πείνας και του ολέθρου εξολοθρευτής.

Ανασκαφέας του ασυνείδητου, της κραιπάλης, του οίστρου και των άστρων συνοδοιπόρος.

Αντίπαλος της κάθε υποταγμένης κυβέρνησης του τόπου,

ανταγωνιστής των καταστροφέων της Ηλείας, της πόλης μου ( του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου),

αντ..αγωνιζόμενος τους δήθεν, τους τυχάρπαστους, τους άθλιους επιβητόρες/ παρασίτα (ντενεκέδες, κλέφτες και νταβατζήδες) του πανέμορφου  τόπου μας … της Ηλείας, της πόλης μου ( του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου),

εχθρός  της διαπλοκής της αλυσίδας  των μηδενικών (εκδοτών, ετερόφωτων και σκοτεινών πολιτικών, άθλιων εκμεταλλευτών του πόνου και της δυστυχίας ) που το όραμα τους για το μέλλον του τόπου (… της Ηλείας, της πόλης μου .. του Πύργου και της κάθε πόλης και χωριού  του τόπου μου), φτάνει  μέχρι το βάθος της τσέπης τους και το ύψος  της εξουσιαστικής καρέκλας (τους)..ερπετά, χρηματοφάγοι

πολέμιός τους (…εγώ…  -εσείς ?).

Κοντά μου οι διαφωνούντες, οι αντιρρησίες, οι οργισμένοι, οι κουρασμένοι. Οι απογοητευμένοι, οι νέοι και διαβολείς της πολιτικάντικης σκέψης και ρητορικής αυθάδειας.

Ευτυχώς, να λέμε, που υπάρχει τούτος ο μήνας(Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο…).

Λοξίας μεν, ο Αύγουστος (και εγώ...), αλλά τουλάχιστον διαφορετικός.

«Ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε

Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.»

(Τα Ρω του Έρωτα, Οδ. Ελύτης)

…. Αχ !!!  … «Αύγουστε, καλέ μου μήνα, να ’σουν τρεις βολές (φορές) το χρόνο!»