«των μεν ιδίων αμαρτημάτων συνήγοροι γίνονται, των δε αλλοτρίων κατήγοροι »* Περί Ηλείας και των άλλων (ξέρουν αυτοί ποιους εννοώ)

«των μεν ιδίων αμαρτημάτων συνήγοροι γίνονται, των δε αλλοτρίων κατήγοροι »*

Περί Ηλείας και των άλλων (ξέρουν αυτοί ποιους εννοώ)

..γνωστός τρόπος (αποτυχημένος) δια δρόμοι σε υπουργεία/κομματικά παρακάλια/ επικοινωνία/  αντί πίεσης και πρότασης ικανού σχέδιού ανάτασης της Ηλείας, του Πύργου, της Ολυμπίας  …

Ξεχνούν το παρελθόν και τις ευθύνες τους, τα διαγράφουν, εμφανίζονται ως νέο/νέοι και επιρρίπτουν ευθύνες στους ασκούντες κριτική..

Έλεγε  ο Αριστοφάνης ότι στην Αθήνα, στην εποχή του, όποιος ασκούσε κριτική, χαρακτηριζόταν αυθωρεί και παραχρήμα μισόδημος, εχθρός του λαού, όποια ερμηνεία κι αν δοθεί στο πρώτο συνθετικό της έννοιας.

Εννοείται εχθρός της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, διότι ο ασκών κριτική χαλάει τη σούπα των καθιερωμένων και πριονίζει τις θέσεις εξουσίας των βολεμένων.

Τι διαστροφή κι αυτή.

 Όλοι οι καρεκλοκένταυροι(οι τρόφιμοι της πολιτικής και ύαινες της Ηλείας ) μιλάνε στο όνομα του λαού, της Δημοκρατίας, της Ανάπτυξης.

Ευφυεστάτη, οξυνουστάτη διαστροφή, λυσιτελεστάτη, παρακαλώ.

Θα έπρεπε να λάβουμε υπ’ όψιν, προτού προβούμε σε οποιονδήποτε χαρακτηρισμό, ότι εκείνος που ασκεί κριτική δεν το κάνει για την ψυχή της μάνας του, μήτε μνησικακεί από το υπόγειό του· ευθαρσώς βγαίνει στην Πνύκα και στηλιτεύει τα κακώς κείμενα.

Εάν κάποιοι θεωρούν ότι προσβάλλονται, θίγονται κ.λπ. ας συμμετάσχουν στον διάλογο, διότι εκεί αποσκοπεί η κριτική.

Έχουν το θάρρος;

Εάν ναι, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.

Εάν δεν το έχουν (δεν το έχουν!), ας πυργωθούν στην ασφάλεια της καρεκλίτσας τους και ας κοιτάξουν να συμμαζέψουν τ’ ασυμμάζευτα των πράξεών τους (αλλά και των λόγων τους).

Ας σταματήσουν τους ανόητους εξυπνακισμούς, την  επιδεικνυόμενη αυταρέσκειά τους ωσάν Next (και πρώην και αεί .. ?) Top Model, την απέραντη αγραμματοσύνη τους, την έλλειψη συνεκτικού σχεδίου ανάταξης της Ηλείας, του Πύργου, της Ολυμπίας … , την απουσία οράματος και  στρατηγικής…  καθοδηγούμενοι κυρίως από τα άγχη της καθημερινής επικοινωνιακής διαχείρισης …σαν  πριμαντόνες…

Προς τούτους δε λέγω:  το δάχτυλο που κουνούν προς έχοντες άλλη σκέψη ( από αυτό δεν έχουν…)  ας το χρησιμοποιήσουν για αλλού..( να ξύσουν τη μύτη τους που έχει μεγαλώσει από τα ψέματα, να συνεχίσουν να γεύονται με  το δάχτυλα στο μέλι της εξουσίας, ή να το βάλουν όπου  θέλουν  εις το σώμα τους ..).

Θύτες  με προβιά (…τομάρια δηλαδή..) ρέκτη, αναμορφωτή, νέου…είναι (που έθυσαν τον τόπο-την Ηλεία κλπ-  για την καρέκλα τους  και τη βολή τους )

Αυτοί είναι « κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει» που τραγουδά και ο Διονύσης..

Η παρακμή της πολιτικής και της Ηλείας δεν είναι υπόθεση, είναι πραγματικότητα.

Υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα που ευθύνονται για την καταβαράθρωση των θεσμών και την απώλεια της αξιοπρέπειας όσων κινούνται στη μεθόριο της επιβίωσης, αίτιοι και συναυτουργοί της καθοδικής σπείρας  στην  οποία στροβιλίζεται  ο τόπος μας ( Ηλεία, Πύργος, Ολυμπία …), στον φαύλο κύκλο  στον οποίο διατελούμε … ( θα..θα..θα.. Ολυμπία οδός, Σιδηρόδρομος, ΑΕΙ, Αεροδρόμιο, Ανάπτυξη,

Είναι αυτοί που εξουσιάζουν αλλά και όσοι, ενώ όφειλαν, δεν ασκούν κριτική ή προσποιούνται ότι ασκούν, αλλά, παρακαλώ, σε υψηλό επίπεδο, πεπολιτισμένο, ιδεολογικό.

Ενδύουν με εύηχα και καθώς πρέπει λόγια τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, τα επιδιωκόμενα οικονομικά ή άλλου είδους οφέλη, μασκαρεύουν τη   υστεροβουλία ως κοινό καλό..

Ποιοι είναι ( και με έχουν πολύ εκνευρίσει… !) … πρώην βουλευτές που απέτυχαν να εκλεγούν και έγιναν Δήμαρχοι ( και μέσω της Δημαρχίας και πάλι στην Βουλή…), πρώην Δήμαρχοι που ξανάγιναν Δήμαρχοι, αποτυχημένοι Αντιπεριφερειάρχες που ενδύθηκαν την Δημαρχία, Βουλευτές που συγχέουν (ηθελημένα) τον ρόλο τους με το «κατόπιν ενεργειών μου…», και ένα κοπάδι τσακαλιών που περιστρέφεται γύρω τους για …( εδώ βάλτε ότι πάει ο νους σας και οι επιδιώξεις τους…οικονομικό όφελος και εξουσία…)

Κούνια που τους κούναγε.

Αλλά, βλέπω, αυτοί οι ποιοτικοί κριτικοί είναι αρκούντως βολεμένοι, με μόνιμες δουλειές, με μισθούς, έτοιμοι να κατασπαράξουν κάθε έναν που πραγματικά αγωνίζεται για να επιβιώσει.

Δεν χρειάζονται μαθήματα δημοκρατίας από τέτοιους τύπους, τολμηροί νέοι χρειάζονται να σκαμπιλίσουν όλα τα δήθεν, κάθε καθωσπρεπισμό, να ξεβρομίσει ο τόπος από τους επαγγελματίες της ενημέρωσης, της ιδεολογίας, της πολιτικής.

Κομμάτι δύσκολο, ναι, αλλά επιτέλους ας αναφανεί κάτι εγκάρδιο κι ας μην είναι ταραξικάρδιο· να φύγει η κούραση, να πάψει η αδράνεια.

Υπό κανονικές συνθήκες αυτός που ασκεί κριτική θα ‘πρεπε να αποκαλείται όχι μισόδημος, αλλά ακριβώς το αντίθετο, σε ό,τι αφορά το πρώτο συνθετικό.

Αντίθετο του μισώ είναι το φιλώ (αγαπώ).

Φιλείν έφυμεν έλεγε ο Σοφοκλής.

Ωστε φιλόδημος.

Αυτό σημαίνει ότι πηγή της κριτικής είναι το ενδιαφέρον για τον δήμο, για την κοινωνία, εναντίον της οποίας έχουν εξαπολύσει ανελέητο πόλεμο το κράτος και τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας ( τα τοπικά 3 Π….)

Άρα ανάγκη πάσα να πολλαπλασιαστούν οι φιλόδημοι κριτικοί και ας βράζουν στο ζουμί τους άρχοντες, αρχοντόπουλα και υποτακτικοί, ή ας παραδοθούν, αναγνωρίζοντας ότι η νίκη τους είναι Πύρρειος…

Ο κριτικός λόγος, ακόμη κι αν είναι ελλιπής, είναι όμως βουτηγμένος στην ευδιαθεσία, την αγωνία, το ενδιαφέρον, την αγάπη για την κοινωνία, είναι δημοκρατικός, προάγει δηλαδή τον διάλογο και τη ζύμωση ιδεών, γνήσιο τέκνο της δικαιοσύνης, ηθικής τε και πολιτικής.

Και η δικαιοσύνη, σήμερα, δεν είναι το συμφέρον του ισχυρού, όπως νόμιζε ο Θρασύμαχος.

Έχει γούστο το γλωσσικό τακτ πολλών, όπως οι ίδιοι δηλώνουν, αριστερών…

Ως πότε Οι Ηλείοι θα αποδέχονται το δούλεμα, ως πότε θα μας θεωρούν δεδομένους

*«Οι πολλοί των ανθρώπων, των μεν ιδίων αμαρτημάτων συνήγοροι γίνονται, των δε αλλοτρίων κατήγοροι.» Απολλώνιος ο Τυανεύς, 1ος αιών μ.Χ., Νεοπυθαγόρειος φιλόσοφος

Πολιτευτής

Στίχοι/Μουσική:Διονύσης Σαββόπουλος

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,

τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή

κι ένας φαλάκρας, απ' έξω και από μέσα χαμογελούσε,

ναι, γιατί να σκοτιστεί.

Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία

και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;

τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη

και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.

Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί

θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.

Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω

το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει

είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει

και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία

είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου

είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.

άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη

σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις

εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις

παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα

απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.