Η Ηλεία είδωλο δυνατοτήτων, ωσάν σκόνη του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες, μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας, ασυνέχεια …

Η Ηλεία  είδωλο δυνατοτήτων, ωσάν  σκόνη  του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες,  μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας,  ασυνέχεια …      

Ένα διαρκές σκάνδαλο η Ηλεία (μας),

η εξουσία όμως το βαφτίζει στιγμή του παρελθόντος (φταίνε οι προηγούμενοι) και ξεμπερδεύει με τους λογής αντιρρησίες, αντιφρονούντες, δημοκρατικούς εν γένει  εκφέροντες έναν διαφορετικό  λόγο/κριτική ανθρώπους.

Εξουσία όταν λέμε εννοούμε την θεσμική ανικανότητα πρωτίστως (υπουργούς βουλευτές, Περιφέρεια, Δημάρχους και το κακό συναπάντημά),

αλλά και κείνη που φέρει ο καθείς μέσα του ως πολίτες, ψηφοφόροι, και εν δυνάμει αγωνιζόμενοι...

Ωραία ακούγεται:

Ηλεία ( το παρόν της) ,

το σφάλμα των προηγούμενων,

αυτών που θέλουν να γίνουν επόμενοι (μερικοί μπορεί να είναι ταυτόχρονα και προηγούμενοι) Τάκης, Γιάννης, Γιώργος.  Κώστας, Δημήτρης, Μάκης, …)

Όμορφος τόπος ( Ηλεία, Πύργος, Αρχαία Ολυμπία, Αμαλιάδα, Κάμπος , Επαρχία Ολυμπίας ..)  ζηλευτός, προικισμένος από τη φύση, αξιοθαύμαστος, παραγωγικός, ιδανικός τόπος για ζωή , ανάπτυξη, αναψυχή,  συνομιλητής της ιστορίας,  αναζητητής του μέλλοντος..

Ετούτη η ευλογημένη  περιοχή όμως  διέρχεται μια ταπεινωτική  και άθλια περίοδο, που δεν οφείλεται στην ίδια βεβαίως, αλλά στους κυβερνήτες της και την πολιτική τους , που την κατάντησαν σε αυτό που είναι σήμερα..

Η Ηλεία,

 της Αρχαίας Ολυμπίας, του Επικούρειου Απόλλωνα, της Αρχαίας Ήλιδος, του Ιππία, του Πύρωνος, του Ανδρέα Καρκαβίτσα, του Παύλου Μάτεσι, του Τάκη Σινόπουλου, του Τάκη Δόξα, του Γιώργη Παυλόπουλου, του Ηλία Παπαδημητρακόπουλου, του Νίκου Μπελογιάννη, του Σάκη Καράγιωργα, της γης της επαγγελίας του Κάμπου, του Αλφειού, του Πηνειού, της Νέδας, της μοναδικότητας του Καϊάφα, του Κοτυχίου, της Φολόης, της Δίβρης και της Ανδρίτσαινας, της Στροφυλιάς, των απέραντων ακτών, των νεοκλασικών του Τσίλλερ, της Ήλιδας,..

έχει ηγήτορες Κατσιφάρες, Γεωργιόπουλους, Λιατσήδες, Αντωνακόπουλους, Τζαβάρες, Μπαλαούρες, Κοτζάδες, Μπαξεβανάκηδες, Έφες, Καστρινούς,  Χριστοδουλοπουλους, Βαρουξήδες, …, ( αν είναι δυνατόν και οποία κατάντια και ξεπεσμός )

ωσάν  σκόνη  του παρελθόντος, κόκκοι, τελίτσες,  μηδενικά μεγάλων μεγεθών, ανάξιοι μιας συνέχειας,  ασυνέχεια … και

η ιστορία που επιδιώκουν  να τους γράψει στα παλαιοτέρα των υποδημάτων της ως μαύρη σβουνιά και γλίτσα θα τους διαγράψει ως μη όντες

Η Ηλεία, είδωλο δυνατοτήτων

στις μυλόπετρες  των μνημονίων, του πωλούνται όλα, της φτώχειας, της απαξίωσης, της παρακμής.

Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει την κοινωνία να υποφέρει όλα τα ναυάγια, όλες τις ζημιές, να έχει χάσει την υγεία της, να μην μπορεί να δει τα όμορφα πράγματα, είτε παράξενα, είτε πλούσια, είτε διεμβολίζοντα τον νου και το συναίσθημα.

Φτωχό τόπο και λαό μάς κατάντησαν οι κυβερνήτες ( τοπικοί και άλλοι),   χωρίς κριτική, χωρίς σεβασμό στη ζωή που σπαρταρά, υποτιμώντας τις άπειρες δυνατότητες του τόπου μας ( της Ηλείας, του Πύργου κλπ), αποδεχόμενοι και στηρίζοντες λιγοτάρια ( τους ονομάσαμε πιο πάνω )    και μεις την περιφρονούμε, οι δυστυχείς.

Έτσι μας δίδαξαν, έτσι γαλουχηθήκαμε, έτσι πορευόμαστε: αστείοι, ακόλουθοι, χειροκροτητές, εξυπνάκηδες, κομματόφρονες, νεκροθάφτες του  κάθε μέλλοντος μας…

Μια σειρά σε μια γραμμή..

Διαβρώνουμε/παγιδεύουμε  κάθε επόμενο βήμα, ξαπλάρωντας  κάτω από τον  ήλιο  και δίπλα στην εξωφρενική ομορφιά του ανάγλυφου της Ηλείας και  μέσα στην βαθύτητα του κλίματος της.

Αποποιούμεθα τις ευθύνες μας, όπως και με την  αδιαφορία μας, και την υποστήριξή μας   αφήνουμε, αναθέτουμε, εγκαταλείπουμε  κάθε προοπτική μας

σε κόρακες ( τρεφόμενους από την καταστροφή που ίδιοι επιφέρουν) , ασβούς (δύσοσμοί) , σαλίγκαρους (έρποντες, γλύφοντες και με τα..) φίδια (φαρμακερά)

Έτσι συρρικνωνόμαστε…

και το παρόν αντί να κοιτά το μέλλον,

βλέπει μόνο θαμπά το παρελθόν..