Ο ασβός που έγινε κότα…
Ήταν ένας ασβός που ζούσε σε πύργο, έκανε το βασιλιά και
αυλήν είχε και αυλάρχες και κηπουρούς και παρακοιμώμενους και τυμπανιστές και κλόουν και τινές πρίγκηπες αλλά και πριγκηπέσσες..
Αξιώματα απαραίτητα σε κάθε βασίλειο … και νοιαζόταν για
όλους και όλοι αυτοί νοιαζόταν για αυτόν… και ιδιαιτέρως Μέγας Παπίας … και ζούσαν όλοι
μια χαρά και αυτός καλύτερα…
Ο βασιλιάς,
γυμνός (όπως κάθε βασιλιάς) όμως
ήταν … «για να μας θαμπώνει/με λειρί στο
κούτελο/και φωνή τρομπόνι !» ( που λέει και το τραγούδι) αλλά και σέρτικος κι αράθυμος…
Ένα πριγκιπάκι που ήθελε αρχήν, κατ’ αρχήν και κατ’ αρχάς αλλαξοπιστήσας για αυτήν την αρχήν, προσεβλήθη
διότι ετέθη υπό την κηδεμονία του Μέγα Πριμμηκήριου, Κοντόσταυλου, Πιγκέρνη και Κουροπαλάτη ( και αυτός αλλαξοπιστήσας) και έγραψε ποιητικόν και θλιβερόν (και αρκετά
εκβιαστικόν ) και υποείπε «γεια χαρά σου στον….» «κι άφησα ξωπίσω του μια τρύπα» που λέει στο τραγούδι
του και Νιόνιος …
…και έγινε το μέγα θαύμα …. και ο βασιλιάς
ασβός μεταμορφώθηκε σε όρνιθα …κότα
κοινώς …
…και αποφάσεις άλλαξαν
με νέο φιρμάνι …
…και ο θυμός του πρίγκηπα γαλήνεψε και καθήμενος εις την αρχήν του και τον θρόνο
του… χαμογέλασε …
και ο βασιλιάς ασβός για να ξεσκάσει ξαναπήγε στην Αθήνα …
…και το βασίλειο του αυγουστύλου θνήσκει και αποθνήσκει …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου