Διαμοιράζουν  την ιστορία του Ινστιτούτου Αμπέλου και Οπωροκηπευτικών στον Κόροιβο και περηφανεύονται..

Κατά καιρούς πολύ ανακοίνωσαν/επαγγέλθηκαν την αξιοποίηση του, Ινστιτούτου Αμπέλου και Οπωροκηπευτικών στον Κόροιβο είτε με την σύνδεση με την Σχολή Γεωπονίας της Αμαλιάδας είτε στο ερευνητικό του ρόλο όπως μεγαλουργούσε  στο παρελθόν..

Δεν το αξιοποιούν, το εγκαταλείπουν, αλλά και το να υφαρπάζουν ιστορικής μνήμης αντικείμενα, μηχανήματα, έπιπλα κλπ. και να τα μεταφέρουνε σε ένα λαογραφικό Μουσείο  είναι απαράδεκτο…

Το λεηλατούν με πρόσχημα ένταξης αυτών (έπιπλα, πλάστιγγα, νταμουζάνες γίγας αλλά, σπόροι φασολιών, οχήματα κλπ.) είναι απαράδεκτο!

Τα αντικείμενα ανήκουν στο  Ινστιτούτου Κοροίβου εκεί πρέπει να μείνουν, είναι συνδεδεμένα με αυτό, εκεί πρέπει να εκτεθούν.

Μόνο ως διαγούμισμα μπορώ να το χαρακτηρίσω ( έχουν υπάρξει και άλλες παρόμοιες ενέργειες στο παρελθόν…).

Ευθύνες έχουν τόσο ο Δήμαρχος Πηνειού, τόσο ο πρόεδρος  του λαογραφικού Μουσείου  αγία Μαύρας όσο και πολύφωτογραφούμενος  αντιπεριφερειάρχης  που εργαλειοποιεί την ιστορία για την προβολή του και για  την επέκταση της εκλογικής του πελατείας  και  βέβαια ο Ελληνικός  Γεωργικός Οργανισμός «ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ» που ανήκει ιδιοκτησιακά το  Ινστιτούτου Κοροίβου.

Εκείνο που του πρέπει, του Ινστιτούτο Κοροίβου είναι η αξιοποίηση της περιουσίας τους ( κτιρίων, εγκαταστάσεων, θερμοκηπίων, εκτάσεων) και όχι η εκποίηση και η εγκατάλειψη, είναι ή σύνδεση με το πανεπιστημιακό τμήμα της Γεωπονίας της Αμαλιάδας  κα η παράλληλη  επαναδραστηριοποίηση του στο ερευνητικό του ρόλο, στην διατήρηση, αναπαραγωγή και  βελτίωση σπόρων ποικιλιών κηπευτικών και δενδροκομικών φυτών και αφετέρου η θωράκιση φυτών από ασθένειες.

Δεν του πρέπει η λεηλασία σε ένα  Ινστιτούτο

• 
  
  το οποίο έχει συμβάλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της γεωργίας της χώρας, με την επίλυση διαφόρων προβλημάτων, κυρίως στον τομέα των κηπευτικών με τη μελέτη της προσαρμοστικότητας, των τεχνικών καλλιέργειας και της αξιολόγησης και περιγραφής τεσσάρων εκατοντάδων ποικιλιών τομάτας και μερικών δεκάδων ποικιλιών των λοιπών κηπευτικών, για νωπή και βιομηχανική χρήση, καθώς  και  με  τη δημιουργία μίας  δεκάδας ποικιλιών κηπευτικών, καθώς και με τη βελτίωση τριών δεκάδων παλαιών ντόπιων ποικιλιών – πληθυσμών κηπευτικών, είναι ( ήταν) διατηρητής 39 ποικιλιών οσπρίων και κηπευτικών.
• που  ήταν το πρωτοπόρο Ερευνητικό Ίδρυμα της χώρας  που ασχολήθηκε  με απαράμιλλο ζήλο και υπέρμετρο ενδιαφέρον, με τη γενετική βελτίωση και τη δημιουργία νέων ποικιλιών κηπευτικών, καθώς και με τη βελτίωση ντόπιων ποικιλιών-πληθυσμών κηπευτικών και έχει στο ενεργητικό του,την εγγραφή τριάντα (30) ποικιλιών κηπευτικών – από τις εξήντα (60) περίπου ποικιλίες που γράφτηκαν, κατά την πρώτη εγγραφή, στον Εθνικό Κατάλογο Ποικιλιών Κηπευτικών του πρώην Υπουργείου Γεωργίας – και το οποίο Ινστιτούτο είχε οριστεί υπεύθυνο για τη διατήρηση και την αναπαραγωγή τους.

Υ.Γ. :

Στο επιχείρημα ότι « είναι καλύτερο να ρημάζουν, αντί να αξιοποιούνται και να προβάλλονται», η απάντηση είναι ότι,  αυτό είναι το επιχείρημα όλων διαγουμιστών ιστορικής αξίας αντικειμένων, ένα λαογραφικό μουσείο δεν είναι δημόσιος οργανισμός που μπορεί να αξιοποιεί και προβάλλει (π.χ. Εφορεία Μνημείων) και τα αντικείμενα ανήκουν στο χώρο τους !