Δήμος Πύργου, ο Πολιτισμός (τους) και αυτός στα σαγόνια τους ή ο φερετζές της ανεπάρκειας τους …

 Δήμος Πύργου, ο Πολιτισμός (τους) και αυτός στα σαγόνια τους ή ο φερετζές της ανεπάρκειας τους …

Ο Δήμος Πύργου εκπίπτει αναπτυξιακά, υποβαθμίζεται σε κωμόπολη, έργα υποδομής απουσιάζουν ή είναι σε έκπτωση ή κείνται μακράν του (Αυτοκινητόδρομοι, Αεροδρόμιο, Λιμάνι Κατακόλου, Σιδηρόδρομος κλπ.), ανάσες ζωής χάθηκαν (σχολές ΑΕΙ), ενέχει κίνδυνο (Υγεία..), αποπνέει μιζέρια, η οικονομία του καταποντίζεται,

• μια αποδρομή που προσπαθούν να την κρύψουν οι φί(ύ)λαρχοι (Τ. Αντωνακόπουλος και ΣΙΑ) με λόγια των «θα», κάποιες ολίγες ασφαλτώσεις του διαλυμένου οδικού δικτύου, με μικροέργα 100 μέρες προ των εκλογών, μιλώντας ακατάπαυστα με λόγο υβριστικό (ότι έχει ο καθείς μέσα του εκβάλει..), σπαταλά το δημόσιο χρήμα (με εκατοντάδες αναθέσεις…), με εκμαυλισμό και εξαγορά συνειδήσεων (υπό το πρόσχημα της βοηθείας απόρων…) και εκδηλώσεις που τις ονομάζει πολιτισμό (σαν τον δικό του που χορεύει ως κουτσαβόμαγκας με το σακάκι στο ένα μανίκι..)

Την πλέρια αποτυχία του και την κατολισθητική πορεία της Πόλης και του Δήμου μας (η εικόνα και η πραγματικότητα του Πύργου μιλά) επιδιώκει

• να την «φορτώσει» στους προηγούμενους (που βέβαια έχουν τις ευθύνες τους-το έγκλημα είναι διαρκές), παραλείποντας ότι και αυτός (ο δήμαρχος ) είναι προηγούμενος (30 χρόνια, βουλευτής, αντινομάρχης, υποδιοικητής ΥΠΕ κλπ.) ότι είναι νέος, ... ο 60ετής πλέον (που αντί να ωριμάσει …).. και ξεχνά ότι είναι 4 χρόνια δήμαρχος
• να την καλύψει

είτε

• με την επικοινωνιακή υπερπροβολή μέσω των δημόσιτων (εκ του οικόσιτου) ή εκβιαζόμενων μέσων ενημέρωσης, είτε κάνοντας μαγαζί του Νοσοκομείο Πύργου (καλυπτόμενος από την δήθεν εθελοντική προσφορά) με στηθοσκόπιο, εξετάσεις, εισαγωγές και εγχειρήσεις (τεράστιες οι ευθύνες -και νομικές- του Υπουργείου και των Διοικητών)

είτε

• ακολουθώντας την κλασσική συνταγή «άρτος και θεάματα» με τα δεκάδες πανηγύρια, με μουσικές βραδιές και φιέστες, υπό το μανδύα των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Χωρίς προφανή σκοπό αλλά με προφανή στόχο…την κάλυψη των ανεπαρκειών σε όλους τους τομείς της δημοτικής αρχής, της έλλειψης υποδομών και της οικονομικής οπισθοδρόμηση του Δήμου….

Τι και αν οι κάτοικοι του δήμου βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στην ανέχεια και στις ουρές της επισιτιστικής ( κάτω από το επίπεδο της φτώχειας 5.000 Πυργιώτες εκ των οποίων τα 2.600 είναι παιδιά)

…ΑΡΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ…

Ουδείς, ασφαλώς, μπορεί να ισχυριστεί ότι δε χρειάζονται και τα θεάματα. Ότι μπορείς να αφήνεις τον τόπο σου στη μιζέρια. Ότι δεν πρέπει να κοιτάς την πολιτιστική και ψυχολογική ανάταση των κατοίκων σου ή ότι δεν πρέπει να προσφέρεις στη νεολαία σου αυτό που έχει ανάγκη και επιθυμεί.

Όμως όλα έχουν ένα όριο.

Δεν μπορεί ο Δήμος να παραχωρεί Δημόσιο χώρο (Θεματικό Πάρκο Ξυστρή με κύρια λειτουργία ως εκθεσιακός, περιπατητικός χώρος και στέγαση της λαϊκής) και να μετατρέπεται σε μπουζουξίδικο, με ποτά (ουίσκι, βότκα κλπ. …πλήρωναν οι επισκέπτες όπως γίνεται στα πανηγύρια? ποιος εισέπραττε? αποδείξεις?), με λουλουλούδες, με αντιδημάρχους να φουμάρουν (ενώ απαγορεύεται)…«Τέτοια κατάντια δεν την φανταζόμουν....το επίπεδο του τόπου έχει πέσει πια πολύ χαμηλά...πιθανόν ν το δούμε και σκυλάδικο, στριπτιτζάδικο....» (του/της ΠΚΠ)

Η πολιτιστική πολιτική του Δήμου Πύργου είναι ένα άδειο κουτί για δημόσιες φιγούρες από τα καμώματά του δημάρχου, που ό,τι κάνει, το κάνει μόνο για να δείξει ότι κινείται, ότι ξεδιπλώνει τακτικές και στρατηγικές, ότι πρωταγωνιστεί, ότι υπάρχει…

Εκδηλώσεις πολλές…. Ανάπτυξη πολιτισμού, όχι!

• Ιστορικά κτίρια καταρρέουν (Νοσοκομείο, Παπαγιάννη, Βίλα Καρανικολού, ΑΣΟ κλπ.),
• Οι αρχαιολογικοί χώροι του Δήμου (Σκαφιδιά, Κορυφή, Τριανταφυλλιά, Ωλένη, Επιτάλιο, Ποντικόκαστρο, κλπ.) εγκαταλελειμμένοι και απροσπέλαστοι,
• Χώροι εκδηλώσεων δεν υπάρχουν, πολιτιστικές υποδομές ανύπαρκτες ..το Πάρκο Ξυστρή και το Θέατρο Απόλλων για πάσα χρήση (αν δεν υπήρχαν και αυτά..), ένα Ανοικτό και Κλειστό Θέατρο/χώρος Συναυλιών και εκδηλώσεων κλπ., αντάξια της πρωτεύουσας της Ηλείας δεν έχουν τεθεί ούτε σαν διεκδίκηση
• Η ιστορία του Πύργου Σιδηρόδρομος και Σταφίδα χωρίς χώρο και μνήμη,
• Το Βιβλίο, η Μουσική Παιδεία ( υπάρχει μια βιβλιοθήκη και Ωδείο στον Πύργο … καλό είναι να τα επισκεφτούν..), το Θέατρο (οι ομάδες μόνες και χωρίς στέγη..) ο Χορός, η Τοπική Παράδοση, οι Χορωδίες ( αβοήθητες), τα Καλλιτεχνικά-Εκπαιδευτικά Εργαστήρια, η Κεραμική, η Μουσική Εκπαίδευση, η Λαογραφία, τα τοπικά καλλιτεχνικά σχήματα, κλπ. και όλα αυτά μακριά από ενδιαφέρον και στα αζήτητα… ενώ έπρεπε να ενισχυθούν, να δημιουργηθούν δημοτικές σχολές, εργαστήρια, να μαθαίνουν τα παιδιά, οι νέοι, όλοι… η όαση του Λυκείου Ελληνίδων χωρίς την ανάλογη και επαρκή στήριξη
• Η παραγωγή πολιτισμού με ντόπιο δυναμικό, η αξιοποίηση και η υποστήριξη των νέων του τόπου, που ασχολούνται με τις τέχνες(δεν είναι δυνατόν οι νέοι αυτοί να γίνονται εσωτερικοί ή εξωτερικοί μετανάστες, γιατί η πόλη δεν τους αξιοποιεί!) δεν έχει τεθεί ούτε σαν προοπτική
• Η Φιλαρμονική κοιτά το παρελθόν ή άλλες άλλων Δήμων και θλίβεται αλλά και δεν μας τιμά…
• Οι καλλιτέχνες δεν έχουν θέση στην πόλη( στον Πύργο Ηλείας) … Η πόλη του Δανιήλ Παναγόπουλου, του Θανάση Εξαρχόπουλου, του Θέμη Τσιρώνη, του Γιάννης Αδαμάκου και τόσων άλλων.. δεν έχει Πινακοθήκη …είχε κάποια κάποτε έργα ζωγραφικής (ο δήμος), κατέληξαν σε αποθήκες σε σπίτια…
• Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που βρίσκεται στο 2ο επίπεδο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πύργου και ανήκει στο Δήμο, αναξιοποίητη .
• Λουκέτο στο «Εργαστήρι Ζωγραφικής», το Λαογραφικό Μουσείο μετατράπηκε σε αποθήκη και δεν είναι επισκέψιμο
• Η δημιουργία και μονιμοποίηση κάποιων πολιτιστικών θεσμών, παραγωγής πολιτισμού, η θεσμοθέτηση διαγωνισμών και εκθέσεων, με βάθος και προοπτική απουσιάζουν
• Και τόσα άλλα..

Ο πολιτισμός είναι ένα κληροδότημα προς τις ερχόμενες γενιές, κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται, ως ένα σταθερό, διαρκές κληροδότημα. Ως υποδομή δηλαδή.

Ο ρόλος του Δήμου είναι να παράγει πολιτισμό, με την έννοια της εξασφάλισης υποδομών που αφορούν τη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας ενός τόπου (ιστορική και αρχιτεκτονική κληρονομιά, λαογραφική παράδοση κ.α.) και την ανάπτυξη μιας σύγχρονης πολιτιστικής ταυτότητάς του (στήριξη μόνιμων και διαρκών δράσεων στις τέχνες και το βιβλίο κ.α.).

Αλλά αυτός ο Πολιτισμός δεν εισέρχεται στην κουλτούρα της Δημοτικής αρχής και του δημάρχου Τ. Αντωνακόπουλου στον Δήμο Πύργου .. που ο πολιτισμός τους φτάνει μέχρι τον Σπαλιάρα και χρησιμεύει ως πασαρέλα της ματαιοδοξίας της Δημοτικής αρχής, του δημάρχου και της άμισθης συμβούλου τουρισμού (και πανταχού παρούσας και προβαλλόμενης, αλλά και με αποφασιστικό λόγο…) και των άκρατων και υπερκοστολογημένων δαπανών …

…. αυτός δεν είναι πολιτισμός …

και όπως σημειώνει ο/η ΠΚΠ:

• «θλιβερή κατάσταση όταν άλλες πόλεις προοδεύουν...κατάστρεψαν και την ΔΗΚΕΠ, δεν έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, έκλεισαν το εργαστήρι ζωγραφικής, …και σου μιλάει ο δήμαρχος για πρόοδο ... απελπισία..... έχουν μεταφέρει όλα από το εργαστήρι ζωγραφικής στην αίθουσα του λαογραφικού στο Λάτσειο και δεν είναι επισκέψιμη έτσι οπός έχει γίνει... το έχουν κάνει αποθήκη.. οι τουρίστες που έρχονται απλό το Κατάκολο δεν μπορούν να μπουν μέσα
• έριξαν πολλά λεφτά στην ΔΗΚΕΠ γιατί έκαναν από εκεί τον Σπαλιάρα, τα σουβλάκια στη Σπιάντζα, τις αναθέσεις στην ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ την ΚΟΙΝΣΕΠ του αντιδημάρχου Πλεμμένου, κι άλλα πολλά και δεν υπάρχουν άλλα λεφτά πια...
• ... έκλεισε το εργαστήριά ζωγραφικής που πήγαιναν δεκάδες παιδιά και ενήλικες και λειτουργούσε με επιτυχία..»