Οι ανεπιθύμητες (και ψεύτικες) πασχαλινές ευχές των Ηλείων πολιτικών

 Οι ανεπιθύμητες (και ψεύτικες)  πασχαλινές ευχές των Ηλείων πολιτικών

(Μας) ευχήθηκαν οι πάντες, οι νυν οι επόμενοι, οι πρώην, οι θέλοντες, οι επιδιώκοντες, με λόγια κενά, ψυχοπονιάρικα, υποκριτικά που  μόνο έναν στόχο είχαν…  μια καταχώρηση στον τοπικό τύπο και site, με μια φωτογραφία, μια δήλωση παρουσίας, επιδίωξης, πρόθεσης να συνεχίσουν να μας … σώζουν ή να γίνουν οι επόμενοι … σωτήρες μας…

Ευχές σαν πλακάκια μπάνιου ( η δαπέδου αν προτιμάτε) στις σελιδες του Τύπου με χαμόγελα ή στο σοβαρό ή στο οραματικό αναλόγως πως φαντασιώνονται εαυτούς …

Φωτογραφία και ευχές με φόντο την κοινωνία σε κρίση και την Ηλεία στην εσχατιά της υπανάπτυξης

Εύχονται αυτοί και μιλούν για μέλλον ( που θα είναι θαυμαστό), για ευημερία και αγάπη (μετ’ αλληλεγγύης) αυτοί πουν μας οδήγησαν σε αυτή την  δυστοπική κατάσταση που  βιώνουμε ως Έλληνες και ως Ηλείοι  

Χρησιμοποιούν ακόμη και την φιλανθρωπία, το δώρο στα παιδιά , για προβληθούν, να έχουν πολιτικά οφέλη. … φωτογραφίζονται μπροστά από σακούλες, ντοματοπολτέ, ζυμαρικά και δεν ντρέπονται, μοιράζουν δώρα στα παιδιά κα τα χρησιμοποιούν ως ντεκόρ της γελοιότητας τους    

Όλοι τους δεν αισχύνονται, εύχονται, με γεμάτα λόγια πνευματικής και εθνικής ανάτασης, καθώς μιλούν συνήθως για ανάσταση και αναγέννηση της ίδιας της χώρας και της Ηλείας, μηνύματα ξύλινα, χωρίς νόημα, υποκριτικά και ανειλικρινή.

Πασχαλινές ευχές, πασπαλισμένες με τη χρυσόσκονη ψευδεπίγραφων επιτυχιών, ψευδών υποσχέσεων, όταν  πλάι σε αυτές, υπάρχει η άνοδος της φτώχειας, η ανεργία που καλπάζει, οι χιλιάδες των συμπολιτών μας που έχουν χάσει τον μπούσουλα και μια Ηλεία που καταρρέει.

Ο τόπος μας, η Ηλεία, ο Πύργος, η Ολυμπία, η… εξακολουθητικά λοιδορούνται, εκπίπτουν αναπτυξιακά, καταπίπτουν σε οικονομικό βάραθρο, καθίσταται ερειπιώνας  υποδομών.

Και το αύριο (μετά το Πάσχα) πολύ δύσκολο θα είναι. Πανδημία, φτώχεια, λογαριασμοί, ανεργία, τα παιδιά στα ξένα, μειώσεις συνάξεων, φόροι,  εξευτελιστικά  και απλήρωτα μεροκάματα, καμία  σταθερότητα, αγωνία, άγχος, αδιέξοδα..

Και σε αυτό το απεχθές και τραγικό φόντο, προκαλούν  (και με τις δύο έννοιες)  το νου και την λογική, αλλά ταυτόχρονα αποστροφή τα «εθιμικά» μηνύματα, ευχές, φωτογραφήσεις, η επιδεικνυόμενη φιλανθρωπία των κάθε είδους δημοσίων προσώπων (κάτι σαν τα Δ.Χ. φορτηγά), με λόγια κενά, με πράξεις δήθεν, με ευχές ψεύτικες και υποκριτικές που η  μόνο χρησιμότητα τους είναι η επίδειξη/υπόμνηση  πολιτικής διαθεσιμότητας.

Κοροϊδευτές, περι(λαο)μπαίχτες , χωρίς καμία ντροπή μιλούν για το άσχημο παρόν, την αγάπη, το λαμπρό μέλλον.

Κρύβουν πίσω από το χαμογελαστό  ποζάρισμα τους  τις ευθύνες τους για την κατάντια της χώρας και της Ηλείας.

Μας εύχονται, οι καταστροφείς μας  θέλοντας και πάλι την ψήφο για να μας αποτελειώσουν…

Δεν είναι δεκτές  οι ευχές τους, γιατί  είναι ευχές των ατομικών και ιδιοτελών τους πολιτικών εξουσιαστικών επιδιώξεων  ( και άλλων πχ οικονομικών), είναι ευχές ..«Χρόνια Πολλά» και «μακροημέρευσης» για αυτούς (αρκεί να τους ψηφίσει ο λαός που τον «πονάνε») είναι οι ευχές  που κρύβουν όλη την φρίκη υπολογιστικής της γελοιότητάς τους.

Είναι ανεπιθύμητες  ευχές (όπως και αυτοί) γιατί περιέχουν  την προσδοκία (τους)  για συνέχιση του ζοφερού παρόντος και στο μέλλον, η επανάληψη πολιτικών (προσώπων,  μέτρων, μεθόδων και διαδικασιών) ως φάρσα (τραγική για του Έλληνες και τους Ηλείους)  και στο μέλλον.

Επιστρέφονται ως απαράδεκτες  γιατί με αυτούς (που μας εύχονται) δεν έχουμε τίποτα κοινό, δεν  βιώνουμε τα ίδια προβλήματα, έχουμε διαφορετικές επιδιώξεις και ελπίζω και δρόμους και επιλογές (αγώνα και ψήφου) από τον λαό και τους Ηλείους  …

Υ.Γ.

1. Ο μόνος δήμος και δήμαρχος που επέδειξε αλληλέγγυο ενδιαφέρον, χωρίς φωτογραφήσεις και ατομικές προβολές είναι Δήμος Ανδρίτσαινας –Κρεστένων που μοίρασε φαγητό στους έχοντες ανάγκη δημότες του…

2. Οι υπόλοιποι Δήμοι και αυτά που μοιράστηκαν ( επιταγές/διατακτικές, τρόφιμα κλπ.)  άραγε με ποια κριτήρια διανεμήθηκαν, ποια η οικονομική αντιστοίχιση επιταγών και παρεχόμενων ειδών, σε πόσους διανεμήθηκαν ?