2 τινά στην Κασσελακιάδα… επί του φαίνεσθαι (προβολή/επικοινωνία) και επί του σοβαρότερου, της Πολιτικής

 2 τινά στην Κασσελακιάδα… επί του φαίνεσθαι (προβολή/επικοινωνία) και επί του σοβαρότερου, της Πολιτικής

.. ΕΠΙ ΤΟΥ ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ (ΠΡΟΒΟΛΗ/ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ)

• 

  … καλά αυτό είναι πολιτική ?,
• … η αμερικανιά είναι Αριστερά ?
• … η σκηνοθεσία, τα στημένα video και ο χείμαρρος της επικοινωνίας είναι πρόταση προοδευτική ?
• ... η έντονη προβολή της

  

  «ιδιαιτερότητας»(δικαίωμά τους) δεν τείνει στην επιβολή ως κανονικότητα, ως προσόν ?
• … πότε προλάβατε από τις 29 Αυγούστου, σε 22 ημέρες και τον γνωρίσατε (αυτόν και την πολιτική του πρόταση -αν υπάρχει ?) και του εμπιστεύεστε την αρχηγία του κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ

… ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟΥ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

"Καταπίνοντας τα μνημόνια, διυλίζοντας τον Κασσελάκη

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Επαληθεύοντας όλα τα προγνωστικά ο Στέφανος Κασσελάκης πέτυχε ευρεία νίκη στις εκλογές για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Τα στελέχη και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που απορούν με την εκτόξευση προς την προεδρία ενός μέχρι πρόσφατα άσχετου με το κόμμα και την ιστορία του, κακώς απορούν.

Το ένα και μοναδικό κριτήριο του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην εξαϋλωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, να μην επιστρέψει στο 3%, και -ίσως- να μπορέσει να ξαναχτυπήσει την πόρτα της εξουσίας. Αυτή την προοπτική μπορεί να τη δώσει ένας νεότερος και ωραιότερος Μητσοτάκης, δεν μπορούν να τη δώσουν πρόσωπα και στελέχη που ταυτίστηκαν με τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση – και ακόμα περισσότερο – με τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση.

Απορούν και εξίστανται σχολιαστές και δημοσιογράφοι για τη μετεωρική άνοδο του Στέφανου Κασσελάκη, για τη μεταπολιτική και τη μεταδημοκρατία, για την αμερικανική πρεσβεία και την πλήρη επικράτηση των ιδεολογημάτων της αριστείας και της προσωπικής επιτυχίας.

Μα αν έχεις υιοθετήσει το σύνολο της πολιτικής και της ιδεολογίας, γιατί να μην υιοθετήσεις και τον τρόπο με τον οποίο αυτή η πολιτική και αυτή η ιδεολογία επιλέγει τους εκφραστές της;

• Αυτοί που κατάπιναν αμάσητα τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποίησεις, την υποθήκευση για δεκαετίες του δημόσιου πλούτου, την ολόψυχη προσχώρηση στον αμερικανονατοϊκό άξονα, την αποδοχή του μονόδρομου λιτότητας των Βρυξελλών,
• αυτοί που υπηρέτησαν (με πόνο καρδιάς αλλά και μέχρι κεραίας) ό,τι ζήτησε ο ευρωατλαντισμός και η εγχώρια άρχουσα τάξη,
• γιατί διαμαρτύρονται;

Αυτοί που μοναδικό τους κριτήριο έκαναν το να αποκτήσουν μια Αριστερά που να ξεφύγει από το “αριστεροχώρι” και να μπορέσει να κυβερνήσει, υιοθετώντας το σύνολο σχεδόν του πολιτικού και αξιακού πλαισίου του αντιπάλου,

• γιατί απορούν;

Ο Κασσελάκης τους φταίει;

• Εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Κασσελάκης, και μάλιστα πολύ πιο αληθινή και πιστή από τις μαρξίζουσες αμπελοφιλοσοφίες του Τσακαλώτου και τα αλτουσεριανά φληναφήματα του Τζανακόπουλου.
• Γιατί δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να πρέπει να έχει επικεφαλής κάποιον ή κάποια που να παριστάνει κάτι που δεν είναι;
• Γιατί θα πρέπει ο επικεφαλής του να παριστάνει το στέλεχος της Αριστεράς ενώ ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα διαφορετικό από Democrats και μάλιστα σε αποδρομή;
• Γιατί θα πρέπει να αντλείς το πολιτικό σου κεφάλαιο από τον Ηλιού, τον Πουλαντζά και τον Ελεφάντη, ενώ ασκείς την πολιτική του Μπάιντεν;

Ο Κασσελάκης ήταν και είναι η μόνη έντιμη επιλογή για όποιον έχει πραγματική και όχι φαντασιακή εικόνα για το τι είναι και τι εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

• Δεξιά, συστημική, αμερικανόπνευστη (και αμερικανοκίνητη) επιλογή, επιλογή της αγοράς και των χρηματαγορών, προερχόμενη κατευθείαν από τον κόσμο της αριστείας, της Εκάλης και του Κολλεγίου Αθηνών.
• Δεν “καταλαμβάνει” το κόμμα, απλώς το κόμμα βρήκε αυτόν που το εκφράζει καλύτερα.

Γιατί άλλωστε να μπλέκεις με νέους Τσίπρες που βαρύνονται και με το προπατορικό αμάρτημα του δημοψηφίσματος;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα που κυβερνά χωρίς τις αρχές της Αριστεράς, γιατί ο επικεφαλής του πρέπει υποκριτικά να δηλώνει πίστη σε αυτές;

Αριστερός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει, ας υπάρξει τουλάχιστον ειλικρίνεια.

ΥΓ.

• Το πρόβλημα με τον Κασσελάκη δεν είναι ότι θα βγει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
• Το πρόβλημα είναι ότι η νίκη του είναι μια ακόμα απόδειξη της κατάργησης της πολιτικής, με το περιτύλιγμα, την εικόνα, το πλασάρισμα και συνεπώς την κενολογία, τη μπουρδολογία και τη ρηχότητα να έχουν το πάνω χέρι. Η μετεωρική πορεία και η φαντασμαγορική επίδοση του Κασσελάκη, πιστοποιούν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο."

"ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

• Του Παντελή Μπουκάλα

Ο θρύλος του αυτοδημιούργητου εφοπλιστή πρόσφερε αέρα στα πανιά του, μαζί και η εικόνα του άφθαρτου από κομματικές ίντριγκες και άσκηση εξουσίας. Τα φροντισμένα βιντεάκια του στα σόσιαλ μίντια τον βοήθησαν. Η θηριώδης αυτοπεποίθησή του («θα νικήσω τον Μητσοτάκη, γιατί ξέρω καλύτερα αγγλικά») τον πριμοδότησε, αφού θεωρήθηκε απόρροια αυτογνωσίας και όχι εγωλατρείας.

• Η περιέργεια των ΜΜΕ για τον ουρανοκατέβατο ή αμερικανοκατέβατο μεταπολιτικό τον υπηρέτησε: διέσπειρε την εικόνα του παντού, όταν οι άλλοι υποψήφιοι για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποχώρηση του κ. Αλέξη Τσίπρα, ήταν αόρατοι και άφωνοι για τη δημοσιογραφία μας.
• Οι επιθέσεις που δέχτηκε για τις ερωτικές του επιλογές, που ξεκίνησαν από τοξικές ενδοσυρριζαϊκές περιοχές και κατέληξαν στις γνωστές δηλώσεις του γνωστότατου ποινικολόγου, μετατράπηκαν σε όπλα του.
• Η ενθουσιώδης υποστήριξή του από τον κ. Παύλο Πολάκη τού εξασφάλισε πρόσβαση σε όσους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ κατανοούν την πολιτική με όρους αρχαϊκότητας και επιδερμικού αντισυστημισμού.
• Η έντεχνη φήμη ότι είναι ο εκλεκτός του απελθόντος προέδρου, ίσως και ο ενδιάμεσός του έως τη μεσσιανική επανάκαμψή του, τον ευεργέτησε.
• Η απεγνωσμένη ανάγκη πολλών μελών του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο πασοκογενών, να πιστέψουν σε κάτι νέο και πιθανώς νικηφόρο ήταν η μεγάλη δεξαμενή του.
• Η επιθυμία αποδοκιμασίας της πυρόπληκτης και πλημμυροπαθούς κυβέρνησης τον προτίμησε.
• Ούτε καν η ανιστόρητα απρεπής απόβασή του στη Μακρόνησο τον έφθειρε.

Από παντού είχε λαμβάνειν ο κ. Στέφανος Κασσελάκης, που πρώτευσε στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ.

Την Κυριακή, και με αντίπαλο την κ. Εφη Αχτσιόγλου, προνομιακό στόχο της πολακικής χυδαιότητας, θα διεκδικήσει την ηγεσία ενός κόμματος που δεν τον γνώριζε και δεν το γνώριζε, ώσπου ο κ. Τσίπρας τον επέλεξε ως υποψήφιο βουλευτή Επικρατείας.

Μόνο από το «πολιτικό πρόγραμμά» του δεν είχε να ελπίζει πολλά, αφού ήταν άθροισμα αντιφατικών συνθημάτων, προσαρμοσμένων στο εκάστοτε ακροατήριό του.

• Μοναδική σταθερά της ρητορικής του ήταν η κατάχρηση δύο όρων: «Κεντροαριστερά» αντί Αριστεράς και, όταν βρισκόταν στη θηρευτική ανάγκη να πει τον όρο Αριστερά, «πατριωτική». Απέναντι σε ποια «αντιπατριωτική» τάχα;

Στον ΣΥΡΙΖΑ χαίρονται για την απρόσμενα μεγάλη συμμετοχή, προσπερνούν όμως την αποχή 40.000 παλαιών μελών.

Το αποτέλεσμα των εκλογών συνιστά μετέωρο άλμα, όχι απλό μετέωρο βήμα. Ενα άλμα με το ιδεολογικό κενό από κάτω, όχι τη Γη της Επαγγελίας."