Ο εκδότης της εφημερίδας «Πατρίς» «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ»

 Ο εκδότης της εφημερίδας «Πατρίς» «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ»

Ένας από τους βασικούς υπαίτιους της οπισθοδρόμησης και υπανάπτυξης της Ηλείας ο εκδότης της εφημερίδας «Πατρίς» «Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» τολμά να  απευθύνεται  στους Ηλείους μεμφόμενος αυτούς, το τοπικό πολιτικό σύστημα  και  την κεντρική εξουσία και γίνεται τιμητής των πάντων..! με το  πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του  [«Εν τη ενώσει η ισχύς»- Άρθρο παρέμβαση της εφ.«Πατρίς» για την Ηλεία /Πάνω από όλα η Ηλεία μας]

• Αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά του, που ποτέ δεν είπε  «όχι» στις καταστροφές που το πολιτικό σύστημα επέφερε στην Ηλεία. Που δεν αντιτάχθηκε  στην αποκοπή του «Πάτρα-Πύργος», στην απώλεια του Αεροδρομίου της Ανδραβίδας προς όφελος των Αχαιών, στη μη σύνδεση της Ηλείας με την Αρκαδία, την μη ύπαρξη  Βιομηχανικής Ζώνης, την απώλεια τόσων και τόσων σχολών ΤΕΙ και ΑΕΙ, το σταμάτημα του  Σιδηρόδρομου, την  μη αξιοποίηση του πιο φημισμένου αρχαιολογικού χώρου σε όλο τον  κόσμο,  της Αρχαίας Ολυμπίας, της καταστροφή της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής του νομού  και τόσα άλλα ..
• Αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά του, που ποτέ δεν έκανε καμία κριτική σε καμία κυβέρνηση, που όλες ανεξαιρέτως τις υποστήριξε, που στενό συγγενικό του πρόσωπο ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής ( και τώρα θέλει και βουλευτής…
• Αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά του, που ποτέ δεν αντιστάθηκε στην υποβάθμιση της Ηλείας, δεν ανέδειξε τις αιτίες της καθυστέρησης της Ηλείας, που πάντα με την απολίτικη «κριτική» δεν ανεδείκνυε τις ευθύνες των κάθε πολιτικών και κομμάτων που ασέλγησαν και  διαπόμπεψαν τον Νομό μας, που παρουσίαζε το αιτιατό άνευ της αιτίας ..
• Αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά του, που ποτέ δεν συγκρούστηκε με κανέναν πολιτικό, βουλευτή, Δήμαρχο ,Περιφερειάρχη κλπ.,  καμιά κυβέρνηση, με κανένα υπουργό,  με καμία πολιτική βλαπτική για την Ηλεία,  σε όλες τις πολιτικές καταστάσεις ( ακόμη και στην  χούντα) διότι πάντα τα είχε καλά με όλους και όλα και ωφελήθηκε με επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, προγράμματα και που η όποια αντίθεσή του ήταν μέχρι να ικανοποιηθούν τα  διάφορα αιτούμενα του…
• Αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά που τίποτε δεν είχε πιο πάνω από τα οικονομικά και άλλα συμφέροντά του, που πέρασε από το Λιμενικό Ταμείο Κατακόλου ως τυφώνας «Λεωνίδας»

Τολμά…

• Τολμά να παρουσιάζεται ως οσία και άσπιλος και αθώος του αίματος του εγκλήματος κατά της Ηλείας, αυτός ο συναυτουργός…
• Τολμά να μιλά για «καρεκλοκένταυρους της κρατικής εξουσίας» και για «διαχρονικούς μας διώκτες» αυτός που συναγελάζεται με αυτούς και έχει σχέση αμοιβαία επωφελή.
•  Τολμά να λέει «ζούμε αδιαμαρτύρητα με κάποιους θεσμικούς εκπροσώπους», για «σημαία του ‘’κατόπιν ενεργειών μου’’»  και  «ας αφήσουν το παπαγάλισμα του κάθε κομματικού αφηγήματος» αυτό που είναι φορέας, διαδοσίας αυτών και προβάλει αυτές μέσω των μέσων ενημέρωσης  που διαθέτει.   
• Τολμά να κουνά το δάχτυλο αυτός, αυτή ( η εφημερίδα) και το συγκρότημά του που είναι ένας από αρνητικούς πρωταγωνιστές της παραπαίουσας  κατάσταση που βρίσκεται η Ηλεία μας  

Τολμά να μιλά αντί να σιωπά 

Και τέλος επειδή στο άρθρο «παρέμβαση» χρησιμοποίησε εισαγωγικά  σε αυτό ένα  απόσπασμα από ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, τον ενημερώνω ότι είναι  από το «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.» και αφενός  προστέθηκε ένας  στίχος ανύπαρκτος ( ο αρχικός/ «Κι έτσι περνάν οι μέρες, τα χρόνια, τα παιδιά μεγαλώνουν και…» που δεν είναι του ποιητή (λάθος της ..αντιγραφής… από άλλο άρθρο..) και ότι επίσης αυτό αποτελεί μέρος του συλλογικού τόμου  «Δεκαοχτώ κείμενα» της πρώτης πράξη ομαδικής δημόσιας αντίστασης των πνευματικών άνθρωπόν κατά τής δικτατορίας (  τότε κάποιοι παρουσίαζαν τα «έργα» της χούντας …)

Και επειδή περί Μανόλη Αναγνωστάκη ο λόγος ιδού και ένα ποίημά του

«Ποιητική

……

Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον

Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας

Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε

Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.

 ― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις

Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,

Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας

Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια

Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά

N’ ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.

Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.

Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.

 Σαν π ρ ό κ ε ς  πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

 Nα μην τις παίρνει ο άνεμος.»

 (Από τη συλλογή “Ο στόχος”, 1970)