Ποιος ή τι θα μας σώσει από τον ημιθάνατό μας;

Ποιος ή τι θα μας σώσει από τον ημιθάνατό μας;

Μάλλον περιμένουμε την πλήρη καταστροφή μας οι περισσότεροι για να αντιδράσουμε, το λένε και οι μεγάλοι μας στοχαστές πως, εάν δεν δούμε την κόλαση, δεν επιστρέφουμε στην ηρεμία, την ελευθερία, την ειρήνη, την οικονομική αξιοπρέπεια.

Και όμως, πολλοί τη βλέπουμε την (ολική) καταστροφή να έρχεται, ήδη συγκατοικούμε, αλλά εμείς παραμένουμε απτόητοι.

Σε ποια γλώσσα να ρωτήσουμε τούτο το αδιανόητο;

Ποιος λόγος, ποια πολιτική θα μας αναγκάσουν να βρούμε λέξεις και έννοιες που, επιτέλους, θα γίνουν κατανοητές από πάσχοντες και ελαφρύτερα πάσχοντες;

Ποιος ή τι θα μας σώσει από τον ημιθάνατό μας;

Δεν είναι δυνατόν τα μέσα ενημέρωσης να έχουν μεταλλάξει την κριτική ματιά των ανθρώπων.

Την επηρεάζουν και τη χειραγωγούν βεβαίως (τη ματιά και την προσωπικότητα), αλλά σε τέτοιο σημείο ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς ότι, ναι, πεθαίνει, αλλά προτού πεθάνει κάτι καλό θα γίνει, ε, αυτό είναι απ’ τ’ άγραφα.

Άμα σωθούνε οι τράπεζες θα σωθούμε κι εμείς, εάν δεν φορολογούνται οι πλούσιοι, πάλι εμείς θα σωθούμε, αφού αυτοί θα μπορούν να επενδύουν, να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και λοιπά φληναφήματα.

Πρέπει…

·         Πρέπει να μας κυβερνούν οι συστημικές δυνάμεις του πολιτικού βίου, όσοι έχουν εμπλακεί δηλαδή σε τεράστια ανέλεγκτα σκάνδαλα, αυτές που κατάντησαν την Ελλάδα στο αυτό που είναι σήμερα,

·         Πρέπει τα ίδια πρόσωπα που διαχειρίστηκαν τις τύχες της Ελλάδας ( τα ίδια οικογενειακά επώνυμα ( δια φέρουν τα ονόματα ..)…Καραμανλής, Μητσοτάκης, Παπανδρέου  κλπ.) να είναι πάλι στο γκουβέρνο   ( και στην Ηλεία οι ίδιοι χρόνια τώρα σε εναλλαγή θέσεων… δήμαρχοι, βουλευτές κλπ.)

·         Πρέπει να εφαρμόζεται η ίδια πολιτική ( κόψιμο μισθών και συντάξεων, φορολογία, ανατιμήσεις σε όλα, Υγεία και Παιδεία στην εντατική, εξωτερική πολιτική υποταγής κλπ.)

…και αν δεν γίνουν τα πρέπει τους (…) η χώρα θα βουλιάξει, λένε οι ανεκδιήγητοι.

Είναι αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα για τον διασυρμό που οι ίδιοι επιφέρουν στο Σύνταγμα, που χρησιμοποιούν ασύστολα τις κατασταλτικές δυνάμεις εναντίον φτωχών και ανήμπορων, που ισοπεδώνουν την κοινωνία ( και την Ηλεία αλλά αυτό θα είναι σε ειδικό σημείωμα ..), που είναι έτοιμοι να μας ακρωτηριάσουν εθνικά και κυριαρχικά, ποτυμα ς βλέπουν ως δεδομένους …

Μπορεί η διακυβέρνησή τους να μυρίζει ακροδεξιά, αλλά αυτοί δεν καταλαβαίνουν από τέτοια· εξουσία είναι, ό,τι θέλουν κάνουν, ξέρουν αυτοί.

Και πώς να μην ξέρουν όταν η Δικαιοσύνη όχι απλώς κοιμάται αλλά τους συντρέχει επιπλέον, όταν οι συνδικαλιστές γίνονται πιόνια τους, όταν τα μέσα ενημέρωσης έχουν ευτελιστεί, όταν το κίνημα κινείται μεταξύ ανυπαρξίας και απομόνωσης..

Πώς, λοιπόν, συμβαίνει, ενώ βλέπουμε την καταστροφή να μην κάνουμε κάτι ανασχετικό;

Είμαστε πολιτικώς τελειωμένοι;

Αυτό ήταν όλο;

Μας αρέσει η παραπλάνηση, η απάτη, το ψεύδος, η κτηνωδία;

Τι να πεις για την ανθρώπινη φύση…

Αλλά δεν είναι η ανθρώπινη, είναι η πολιτική φύση που έχει πλαστεί από μέτρα άλλων· της εξουσίας της ίδιας, των κομματικών ιεραρχιών, της ανυπαρξίας των τοπικών κοινοτήτων.

Κι έτσι δικαιολογείται η φτώχεια, η δυστυχία, οι ολίγοι που έχουν τον πλούτο, οι θεωρίες τους, όλα.

Όλα δικαιολογούνται και όχι μόνο· επιβάλλονται από πάνω, χωρίς γογγυσμό, χωρίς αιδώ, χωρίς ενέργεια, χωρίς αντίσταση.

Το παράδοξο επικυριαρχεί (και το ανήθικο και το άλογο και το παράλογο) και ‘μεις το χειροκροτούμε, το ασπαζόμαστε, το αινούμε! 

Αινούμε τους κυρίους της καταστροφής, αυτοί είμαστε· ζητωκραυγάζουμε τους βιαστές μας αλλόφρονες δε και φανατισμένοι.

Είναι οι «σωτήρες» της πολιτικής, του πολιτικού λόγου, θέλουν το καλό μας.

Θέλουν το καλό μας και όλο την καταστροφή φέρνουν· και μόνον αυτή.

Εμείς το ίδιο θέλουμε ?

…αν όχι …κάπως δεν πρέπει να αντιδράσουμε ?