A΄ προς Β΄ Κυριακή (εκλογές) ... εκβιασμοί… μεταγραφές ... χρηματισμοί και αγοραπωλησίες (Πύργος & Αμαλιάδα) και άλλα πικάντικα ..

 A΄ προς Β΄ Κυριακή (εκλογές) ... εκβιασμοί… μεταγραφές ... χρηματισμοί και αγοραπωλησίες (Πύργος & Αμαλιάδα) και άλλα πικάντικα ..

Τα αποτελέσματα των δύο Δήμων (Πύργου & Ήλιδας) γνωστά,

• με τους νυν δημάρχους πρώτους, δεύτερους αυτούς που ήθελαν να είναι πρώτοι (& καλύτεροι), τους επίδοξους/πλασέ τρίτους και καθοριστικούς (οι ψηφοφόροι τους) για τους επόμενους κυρίαρχους Γκανιάν αλλά με ρόλο βαρύνοντα και οι των χαμηλών αποδόσεων (τέταρτο-πέμπτοι)

Από την παρατεταμένη προεκλογική πανήγυρι προ της Α΄ Κυριακής

• που άπαντες κινήθηκαν επί εξεδρών, πλατειών, καφενείων, μπαρ και ταβερνών, προσβάλοντας, εαυτούς (σε συσκευασία δώρου με αστραφτερό χαμόγελο), με πολλά επίθετα & λίγα ουσιαστικά, ελαχίστως ασχοληθέντες με τα βάσανα, τις δυσκολίες του κόσμου και την ανάταξη των ψυχορραγούντων Δήμων (δεν είναι καιρός για δεσμεύσεις, όταν μάλιστα δεν υπάρχει ούτε υποψία σχεδίου ανάπτυξης) και

οι πρωτεύσαντες σε Πύργο & Αμαλιάδα (αλλά ουχί τερματίσαντες, γαρ Β΄ Γύρος έπεται) και εις Καναδός, με τις υπόγειες αλλά εμφανείς διεργασίες (αλισβερίσια, αναθέσεις, εξυπηρετήσεις, διορισμοί, εκβιασμοί, χρηματισμοί και άλλα σχετικά)

• στην σύντομη προεκλογική «Μεγάλη Βδομάδα» προς την Β΄ Κυριακή (και φαρμακερή) αυτοί οι πρώτοι (..που έσονται δεύτεροι) σε Πύργο & Αμαλιάδα εφόρμησαν και δρουν εντατικά, επίμονα, επίπονα και καταιγιστικά έντονα, με στόχο την συνέχιση της επικάθισης τους στη αναπαυτική, ωφέλιμη και βελτιωτική του «ύψους» και βάθους τους καρεκλάτη εξουσία τους

με την συστράτευση ωφελημένων πολλαπλώς (κυρίως οικονομικώς αλλά κ.λπ. …) όπως,

• εκδοτών, υπονομαρχών(& υποψηφίων δημάρχων, κάποτε) «αχτύπητους» μανατζαρέους, πολιτικούς προαγωγούς, διορισμένους, αυλικούς, ελπίζοντες (στην «Δευτέρα Παρουσία»), στοιχισμένους βουλευτές και κόμματα (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, Δώρα VS Μιχάλη και Αντρέα… ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε καταβόθρα..)

τροχοδρομούν μόνο υπογείως (σε πολιτικά λαγούμια)

• με συσκέψεις, προσηλυτισμούς, με μεθοδεύσεις, ίντριγκες, πλαγιοκοπήσεις, τηλεφωνήματα φορτικά & απαιτητικά, , κρυφές και φανερές απειλές, ταξίματα, αναθέσεις, εξυπηρετήσεις (κάθε είδους ...), αγοραπωλησίες, εξαγορές ατόμων, ενοτήτων (πχ. οικογενειών, ομάδων (κοινωνικών…) και χειραγωγών…, με μεταγραφές, εισπηδήσεις/λεηλατήσεις άλλων παρατάξεων (και του δεύτερου, κυρίως του τρίτου), διαγούμιση του τελευταίου, δελεασμού των κόκκινων, «περασμένα ξεχασμένα», με φλωρίδα (φλ όχι χλ) & πανίδα, σε σπίτια, μαγαζιά, επιχειρήσεις κτλ. και πέφτει το χρήμα (κλπ.) στρέιτ θρου & ράιτ θρου (Ζαμπέτας είπε…)

Οι δεύτεροι (σε Πύργο και Αμαλιάδα) που μπορούν να γίνουν πρώτοι,

• δεν εκπέμπουν φρεσκάδα, ζωντάνια, αυτοπεποίθηση, αέρα νίκης, άτολμοι να συγκεντρώσουν και να αναμετρηθούν στις πολιτικές πλατείες, προβάλουν μόνο το ηθικό πλεονέκτημα και όχι δομημένη πρόταση για ένα νέο Δήμο, δεν διαφοροποιούνται αναπτυξιακά, ανοργάνωτοι, δεν επιχειρηματολογούν δημοσίως και χειροπιαστά, για να πείσουν και να εξοπλίζουν φίλους, προβληματισμένους και επιφυλακτικούς, να προσελκύσουν αυτούς που επέλεξαν παρατάξεις (είτε είναι αντίπαλες είτε εκτός Β΄ Γύρου), να απενεργοποιήσουν τις τάσεις αποχής, δεν περιφρουρούν δυσαρεστημένους μη εκλεγέντες (που τίνες κοιτούν αλλού ή αδρανούν), δεν αναιρούν την ψευδή εικόνα που τους ιχνογραφούν οι «πρώτοι» και θαμπίζει η πολιτική μορφή τους, είναι μακριά από τις επισκέψεις σε σπίτια, καφενεία, καταστήματα (που σαρώνουν οι άλλοι), απλώς συνθηματολογούν, τηρούν αμβλεία σιωπή,

χαλαρώνουν και προσεγγίζουν το/α αυτογκόλ

Υ.Γ.

Η ψήφος με κατεύθυνση και η κατά συνείδηση και η ασυνείδητη ψήφος

Συμβατικά, αυτά σημαίνουν ότι καλούνται οι εκλογείς/ψηφοφόροι τους (πως μπορεί να είναι τους ?), γιατί έτσι τους συμφέρει, είτε να αποφασίσουν μόνοι τους, ελεύθερα, πώς θα χρωματίσουν την ψήφο τους είτε αφού τους ψήφισαν αντλούν το δικαίωμα να κατευθύνουν…

• Η «κατά συνείδηση ψήφος» και η κατευθυνόμενη ψήφος, δηλώνει ότι οι εκλογείς, πολίτες, άνθρωποι «ψηφίζουν με εμφυτευμένη συνείδηση και ότι η αυθεντική συνείδηση αντιμετωπίζεται σαν κυριακάτικη πολυτέλεια, σαν κάτι ξεχωριστό από τη σκέψη και την κρίση.
• Σαν ένα εξάρτημα που μπορείς να το πάρεις μαζί σου βγαίνοντας ή να το αφήσεις στο σπίτι, σαν γραβάτα ή ρολόι. Ή μάλλον ούτε καν αυτό το δικαίωμα δεν έχεις, αφού το ελεύθερο να φορέσεις το ρολόι-συνείδηση θα σου δώσουν οι άλλοι.

Τίποτα πιο άνοστο όμως από τη δοτή ελευθερία. Και πιο επισφαλές.»

Θέτεις το πολιτικό σου σκεπτικό, επιχειρηματολογείς και άνευ υποδείξεων ο πολίτης σκέφτεται, επιλέγει και αποφασίζει το πρακτέο …