Δανιήλ (1924 – 2008) ένας μεγάλος Πυργιώτης Ζωγράφος (αλλά και άγνωστος..-δυστυχώς)
- ΠΡΟΣΩΠΑ- Ο ΠΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Υποκλίνεσαι στους Πυργιώτες του πνεύματος που αφήνουν έργο. Άνθρωποι της τέχνης, των επιστημών, του αθλητισμού, βιοπαλαιστές που τίμησαν και τιμούν τον τόπο. Οι Πυργιώτες που διακρίθηκαν απελευθερώνουν επί πλέον συναισθήματα στους Πυργολάτρες όταν στεκόμαστε μπροστά απ’ τα «μεγαθήρια» του τόπου- σ.σ. τουλάχιστον έτσι νιώθει ο υπογράφων- κομπάζουμε για την καταγωγής μας και ενισχύεται η τοπικιστική ευαισθησία και υπερηφάνειά μας.
Στον 3ο όροφο της Εθνικής Πινακοθήκης στις μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις της, «ζει» και «ταξιδεύει» τους επισκέπτες ο Πυργιώτης Δανιήλ Παναγόπουλος όπου βρίσκονται τα έργα του.
- -Α ρε Πύργο… κι εδώ;.
Τον Δανιήλ πρωτοσυνάντησα στον Ελαιώνα (Μαλαπάσι) το 1986 βλέποντας μια φορητή εικόνας στον ναό της Κοίμησις της Θεοτόκου.
- Αργότερα τον αναγνώριζα και σε σπίτια Πυργιωτών. Μου άρεσε ιδιαίτερα και το παραθεριστικό του σπίτι. Είναι «φυτεμένο» στους αέρηδες του βουνού του Κατακόλου. Κλειστό κι έρημο στην στροφή-φουρκέτα πριν απ’ το φάρο αντέχει ακόμη στην αποσάθρωση και τη διάβρωση. Πλέον τι αξία μπορεί να έχει για «όλους όσοι» ασχολούνται με τον «πολιτισμό» και τα κοινά της πόλης όταν δεν κατανοείται και δεν αξιοποιείται το αισθητικό, ιδεολογικό, ιστορικό, ανθρωπιστικό και δημοκρατικό φορτίο της εικαστικής πράξης του;
Τα σχολεία -καίτοι ξεχειλίζουν από σχεσιοδυναμισμό- δίνουν αποσπασματική τοπική εικαστική-πολιτιστική-ιστορική γνώση. Πώς να μάθουν τα Πυργιωτόπουλα για τους γίγαντες του πνεύματος;
- Οι νεολαίοι δεν μαθαίνουν την τοπική ιστορία γιατί τα αναλυτικά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας είναι ξερά και άνυδρα. Τα φυτάδια στην εκπαιδευτική κοινότητα μαραίνονται και ξεραίνονται γιατί μένει απότιστη η φαντασία και ακαλλιέργητη η προοπτική. Ίσως κάποιοι βρουν ενδιαφέρον στο άρθρο και θελήσουν να δώσουν κάτι παραπάνω απ’ ότι λένε τα εγχειρίδια και να διδάξουν με διαθεματική και τοπική προσέγγιση.
Ο εικαστικός Δανιήλ παραμένει σταθερά άγνωστος μεταξύ των περισσότερων ασχέτων του σημερινού άσχετου τοπικού κοινού, ωστόσο σχετικού με τα εύπεπτα της εποχής. Ίσως κάποιοι παιδαγωγοί εντάξουν στο πρόγραμμά τους και 30% τοπική ιστορία, επί του συνόλου της ύλης, που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένο. Ας μελετήσουν το έργο του και τι αυτό πρεσβεύει.
Η νέα Δημοτική αρχή, προλαβαίνει και η απερχόμενη, ν’ αναδείξουν το σπίτι του. Ας το κάνουν επισκέψιμο με τη συμβολή των κληρονόμων του. Οι τουρίστες που έρχονται στο Κατάκολο ας μάθουν και για τον Δανιήλ, πέραν του Γιάννη Λάτση και της Αμερικανίδας ηθοποιού Αντζελίνας Τζολί.
Ο Δανιήλ Παναγόπουλος τιμήθηκε εν ζωή επί ημερών Δημαρχίας Μάκη Παρασκευόπουλου.
ΚΥΡΙΕΣ ΠΗΓΕΣ:
- Εθνική Πινακοθήκη
- Καλές Τέχνες Δανιήλ, Τάκη Γ. Σπυρόπουλου 2016
- ROMA GALLERY: https://fliphtml5.com/wogji/ymlw/basic/
Λεζάντες έργων
1.και 2. Προσωπογραφίες του Δανιήλ
3. Στο σπίτι του Δανιήλ στο Κατάκολο: Μαρία και Νιόβη Παπαδημητρακόπουλου, Τάκης Σινόπουλος και Γιώργης Παυλόπουλος. (Φωτ. Ηλία Παπαδημητρακόπουλου)
4. Daniel Panagopoulos Gallery Roma
5. Βιβλίο: Η ζωγραφική στην πράξη
Λεζάντες έργου:
6. Αφιέρωμα στον Γκόγια, 1965
Ακρυλικό σε χάρντμπορντ
Διαστάσεις: 109 x 138 x 34 εκ.
Επεξήγηση: Ο δημιουργός αποτίει φόρο τιμής στον Ισπανό καλλιτέχνη, με χιούμορ, συνδυάζοντας την σύγχρονη γαλλική πραγματικότητα.
7.Λινάτσα, 1992
Ακρυλικό σε λινάτσα ξεφτισμένη
Διαστάσεις: 122 x 95 εκ.
Επεξήγηση: Γύρω στο τέλος της δεκαετίας του 1980 και στη δεκαετία του 1990 η ζωγραφική επιφάνεια των έργων του Δανιήλ κατακλύζεται από άπειρες μικρές φλογίτσες, που παιχνιδίζουν σε μια ροή οριζόντια, κάθετη ή πιο συχνά διαγώνια σαν μια ολιστική κοσμική ανάφλεξη μικροστοιχείων. Από την περίοδο αυτή και το έργο Λινάτσα του 1992, με μια διαγώνια, φλεγόμενη ροή, που προσδίδει έντονη κίνηση στο σύνολο.
Επεξήγηση: Γύρω στο τέλος της δεκαετίας του 1980 και στη δεκαετία του 1990 η ζωγραφική επιφάνεια των έργων του Δανιήλ κατακλύζεται από άπειρες μικρές φλογίτσες, που παιχνιδίζουν σε μια ροή οριζόντια, κάθετη ή πιο συχνά διαγώνια σαν μια ολιστική κοσμική ανάφλεξη μικροστοιχείων. Από την περίοδο αυτή και το έργο Λινάτσα του 1992, με μια διαγώνια, φλεγόμενη ροή, που προσδίδει έντονη κίνηση στο σύνολο.
8. Spectacle Urbain, 1968
Ηλεκτρικό κουτί
Διαστάσεις: 57,5 x 141 x 29 εκ.
Επεξήγηση: Από τη σειρά Ηλεκτρικά Κουτιά (1967-1970) είναι και το έργο Spectacle Urbain, 1968, με την αποτύπωση μιας στιγμής της σύγχρονης αστικής πραγματικότητας.
Δωρεές του εικαστικού συμπολίτη εν ζωή που εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη
- Θέμης Μαντάς
Σημείωση:
- Κείμενο και επιλογή φωτογραφιών είναι του Θέμη Μαντά/ Themis Mantas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου