Σιδηροδρομικός Σταθμός Άγιος Ηλίας Πύργου … «Θυμητάρι παιδικών μας χρόνων»

Σιδηροδρομικός Σταθμός Άγιος Ηλίας Πύργου … «Θυμητάρι παιδικών μας χρόνων»

• Του Θοδωρής Χαμάκος

«Πόσα δάκρυα, πόσα μαντήλια, πόσες μνήμες...

Και τώρα;

• Μόνο αναμνήσεις...και νοσταλγία...

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του χωριού μου.

• Άγιος Ηλίας Πύργου.

Θυμητάρι των παιδικών μας χρόνων.

Τότε

• που σκαρφαλώναμε παίζοντας κρυφτό στα σταματημένα κλειστά βαγόνια,
• που μας άρεσε να βλέπουμε τις διασταυρώσεις των τρένων, το ξεφόρτωμα των λιπασμάτων και της πατάτας από τα βαγόνια προσπαθώντας να πάρουμε όσα πιο πολλά "τσιγκάκια" μπορούσαμε για παιχνίδι αργότερα,
• 

  όταν πηδάγαμε από τα τρένα πριν σταματήσουν ερχόμενοι από Πύργο ή Αμαλιάδα με κίνδυνο να τσακιστούμε ή ανεβαίναμε πάνω στις σκάλες την τελευταία στιγμή,
• που βλέπαμε τους "θαλασσινούς" με λύπη να φεύγουν με τις αποσκευές τους για Αθήνα όταν τελείωνε το Καλοκαίρι,
• το Πατρινό ή το Καλαματιανό τρένο που μας έδειχνε και την ώρα αν δεν είχε καθυστέρηση,
• που περιμέναμε κάθε Κυριακή το σκόλασμα της Εκκλησίας να πάμε μπροστά στο σταθμό για να παίξουμε "μπίλιες", "σβούρα" ή "γκιόζα",
• όταν βλέπαμε τους μεγάλους να παίζουν μπάλα με δοκάρια τους τεράστιους κορμούς των δύο ευκαλύπτων και εμείς να κουβαλάμε την μπάλα απ' έξω,
• 

  τον κλειδούχο να γυρνάει το κλειδί και τον σταθμάρχη να εκδίδει τα εισιτήρια και να τα χτυπάει στο "στουμπιτήρι" για να τα επικυρώσει, να κολλάει ο ίδιος την ετικέτα με χύμα κόλλα στα καλάθια που έφευγαν για συγγενείς στην Αθήνα,
• τον πάγκο που καθόμαστε στο υπόστεγο, που φεύγανε οι νέοι για φαντάροι από το χωριό για Αθήνα, Καλαμάτα ή Τρίπολη,
• τους συγχωριανούς μας που φεύγανε φουρνιές-φουρνιές για Αθήνα και μετά για Αυστραλία δια μέσου της "ΔΕΜΕ" με το "Πατρίς" ή το "Ελληνίς", για Αμερική και Καναδά,
• που..που...που...

Πόσα δάκρυα, πόσα μαντήλια, πόσες μνήμες...

Και τώρα;

• Μόνο αναμνήσεις...και νοσταλγία...»

Οι φωτογραφίες είναι του Θοδωρής Χαμάκος και εγώ πρόσθεσα ένα video «ALCO DL 537 A-9111 AT AGIOS ILIAS.» ε του kgogis