Όταν τα ΜΜΕ Ηλείας πίνουν Νέκταρ στην υγεία του Περιφερειάρχη.. …και ορισμένα τινά δημοσιογραφικά και τα μέσα ενημέρωσης..

 Όταν τα ΜΜΕ Ηλείας πίνουν Νέκταρ στην υγεία του  Περιφερειάρχη..

…και ορισμένα τινά δημοσιογραφικά και για τα μέσα ενημέρωσης..

Ας πάψουμε να αντιμετωπίζουμε (τα περισσότερα) ΜΜΕ στην Ηλεία ως μέσα ενημέρωσης και ας τα δούμε ως αυτό που πραγματικά είναι: γραφεία τύπου ιδιωτικών συμφερόντων, μηχανισμοί προπαγάνδας που σε τίποτα δεν διαφέρουν από το τμήμα μάρκετινγκ μιας επιχείρησης, από μια εταιρεία επικοινωνίας ή διαφήμισης

Αγιοποιήσεις και διθύραμβοι προς την κάθε παραγοντική εξουσιαστική ολιγότητα από τα ΜΜΕ της Ηλείας που … «κράσπεδα και δάπεδα …. τω έθει καταφιλούντες»

ΜΜΕ στην Ηλεία επιτελούν την τέχνη των Γλυπτών αγαλματοποιώντας  περιτεχνώς  τους επικαθήμενους σε θώκους και διαχειριστές χρημάτων (Περιφερειάρχες, Δήμαρχους Βουλευτές κλπ., έχουν  μετατραπεί σε λείχτες (παλαιοτέρα ονομασία των γλειφτών) και έχουν

καταντήσει λειχήνες (μύκητες) σε νόσημα της όλης Ηλειακής κοινωνίας.

Η γελοίως υπερβολική προβολή του Περιφερειάρχη δείχνει πολλά και κυρίως σχέσεις και επιθυμίες …. αλλά κυρίως το κατάντημα των ΜΜΕ  

Ο Περιφερειάρχης προβάλλεται κάτι σαν νέος μεσσίας, οραματιστής, μέγας και όλοι πίνουν Νέκταρ  στο όνομά του

Μια εφημερίδα τον έβαλε να κοιτά από το παράθυρο και να ατενίζει το….μέλλον βάζοντας

και στο τίτλο το «My Way» ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του Φρανκ Σινάτρα….

Αλλεπάλληλα πρωτοσέλιδα (μέσα σε λίγες μέρες)  του Περιφερειάρχη Νεκτάριου Φαρμάκη ( και των Ηλείων αντιπεριφερειαρχών-τι ιλαροτραγωδία και αυτοί..), που θα ήταν για γέλιο αν δεν ήταν γελοίο   ( Σας βλέπουν….)

Ενός Περιφερειάρχη πολύ μικρού, πολύ λίγου, πολύ κομματικού, πολύ κυβερνητικού, έναν περιφερειάρχη που έστειλε στον εισαγγελέα την

ελευθεροτυπία και την δικαίωμα της κριτικής ( για τις επιδοτήσεις για το πρόγραμμα covid 19  για τις επιχειρήσεις), έναν Περιφερειάρχη που κανένα μεγάλο έργο  δεν υλοποιεί στην Ηλεία ( ένα βρισκόταν σε εξέλιξη το «Πάτρα –Πύργος» και το διέλυσε  εκτελώντας εντολές Μητσοτάκη).

Αυτό με τον Περιφερειάρχη είναι από τα συμπτώματα της «νόσησης»  των ΜΜΕ της Ηλείας

Αυτό  που αντιλαμβανόμαστε ως ενημέρωση, δεν είναι καν η κύρια δραστηριότητά τους (των ΜΜΕ) . Λειτουργούν/σαν ως μοχλοί επίτευξης αλλότριων

επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων, με την ανοχή και τη συνενοχή του πολιτικού συστήματος. Στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιείται ως ένα βολικό άλλοθι για να πουλήσουν πιο αποτελεσματικά τις άλλες υπηρεσίες τους, πολιτικές ή επιχειρηματικές, να εισπράξουν χρήματα μέσω επιδοτήσεων, διαφημίσεων, ένταξης σε διάφορα προγράμματα ΕΣΠΑ κλπ., να τους ανατεθούν προμήθειες, υπηρεσίες  κλπ. Αλισβερίσι…

Οι τελευταίες επιχορηγήσεις λόγω κορωνοϊού  αποτελεί υπογράμμιση αυτής της σχέσης …  

Κινούνται τα ΜΜΕ ( στην Ηλεία) στο μοτίβο :

• Δεν πειράζουμε την κυβέρνηση, την προβάλλουμε,
• εξυμνούμε  Περιφερειάρχες, Δήμαρχους Βουλευτές κλπ.,
• παρουσιάζουμε κάποια προβλήματα του Ηλειακού λαού μόνο ως αιτιατό που είναι  και λυπηρό να συμβαίνει αλλά ποτέ δεν λέμε την αιτία ( πολιτική) ούτε κάνομε κριτική  στον αίτιο (πολιτικός),
• προβάλουμε ολίγον αντιπολίτευση,
• 
  
  δημοσιεύουμε όλα τα δελτία τύπου αυτούσια,
• παρουσιάζουμε πολλές πονεμένες πονηρές ιστορίες (φτώχιας, σεξ, θάνατο),
•  «αντιγράφουμε»/κλέβουμε ειδήσεις και άρθρα  από κάποιο άλλο ΜΜΕ,
•  δημοσιεύομε ότι μας στέλνουν    

και η «έκδοση» ολοκληρώθηκε…

Μπορούν να ισχυριστούν ότι τα (περισσότερα) μέσα επιτελούν το δημοσιογραφικό τους ρόλο όταν αντιγράφουν ειδήσεις και

δημοσιεύουν μόνο δελτία τύπου , είναι αυτό μέσο ενημέρωσης ? Μάλλον όχι.

Μπορούν να ισχυριστούν ότι τα (περισσότερα) μέσα,  είναι μέσα ενημέρωσης, ότι τιμούν και σέβονται τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και ενημερώνουν «αντικειμενικά και αμερόληπτα» τους πολίτες, ότι δεν εξυπηρετούν μέσω αυτών άλλα συμφέροντα, παράλληλες εταιρίες ?  Μάλλον όχι.

… και ένα ακόμη «μάλλον όχι» που αφορά ορισμένα ΜΜΕ της Ηλείας  και κυρίως «εθνικής» εμβέλειάς τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες

Μπορούν να ισχυριστούν ότι η χρησιμοποίηση του πεντάπτυχου  «Κλάμα, αίμα, σπέρμα, παιδί, ζώα» είναι δημοσιογραφία, και εννοώ  τα :

• Κλάμα (κλάματα Δάκρα, λυπητερές προσωπικές ιστορίες, σπαρακτικά περιστατικά, θάνατοι),
• Αίμα (φόνοι, ληστείες, δυστυχήματα, μαζικά ή ατομικά εγκλήματα, πόλεμοι, φυσικές καταστροφές),
• Σπέρμα (έρωτες, πάθη, απιστίες, εγκαταλείψεις, σεξουαλικές διαστροφές),
• Παιδί  (Δυο αθώα πονεμένα παιδικά μάτια),
• Ζώα( ένα βασανισμένο ανυπεράσπιστο τετράποδο)   

….. και η τηλεθέαση ή αναγνωσιμότητα εξασφαλισμένη.

Ο ίδιος τηλεθεατής που φρίττει με το αίμα και ξερογλύφεται με το σπέρμα, δακρύζει με το παιδί ή το σκυλί, πάντως (κι αυτό είναι το ζητούμενο) μένει καρφωμένος εκεί για να εισπράξει στην συνέχεια και την διαφήμιση που ακολουθεί τις ειδήσεις ή το πρόγραμμα,  να φοβηθεί, τρομοκρατηθεί, να πει «καλά είναι/είμαι και έτσι» , να καταναλώσει να αποχαυνωθεί…

Όχι αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, δεν είναι ενημέρωση ..

Εάν η δημοσιογραφία

• δεν ασκεί κριτικό έλεγχο στην πολιτική εξουσία (κυβέρνηση, κρατικές υπηρεσίες, αυτοδιοίκηση, αντιπολίτευση κλπ.) προεκλογικά, μετεκλογικά ή όποτε άλλοτε ήθελε,
• δεν ερωτά, δεν κάνει κριτική, δεν εκφέρει άποψη, δεν κρίνει και κατακρίνει,
• δεν προβάλλει την δημιουργία, το προοδευτικό, την ωραιότητα

 απλώς υπηρετεί το «λειτούργημα»,  

• της δημόσιας αφωνίας,  της χρόνιας ταύτισης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος με την παραταξιακή ενημέρωση, της χειραγώγησης των πολιτών, των Ηλείων και εξυπηρέτησης ιδιοτελών οικονομικών συμφερόντων

Κάτι πρέπει να αλλάξει …