Οι κραυγές των Ζαχαραίων για τον δρόμο του θανάτου (Ζαχάρω-Κυπαρισσία)
- Ένας δρόμος «δρεπάνι θανάτου», καρμανιόλα και παγίδα …
Πρόχειρη συντήρηση αντί της ολικής ανακατασκευής
Οι φίλοι και συντοπίτες του αδικοχαμένου νέου κραυγάζουν, καταλογίζουν ευθύνες και απαιτούν !
« Ένας δρόμος που έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν. Έχει σημαδέψει και την ζωή μου εδώ και τριάντα χρόνια. Η επίστρωση με καινούριο τάπητα και μπάρες δεξιά κ αριστερά είναι έργα για φαγοπότι επίδειξη για τους πολιτικούς τοπικούς και πανελλαδικούς. Η μη κατασκευή του δρόμου έχει ονοματεπώνυμα εδώ και τριάντα χρόνια, όλοι πού έχουν ασχοληθεί με τα κοινά της νοτιοδυτικής Ελλάδος τά ξέρουν αλλά εθελοτυφλούν . Αύριο μπορεί να είμαι εγώ εσύ αυτός ο φίλος ο αδελφός ο κολλητός!!! έως πότε και πόσοι ακόμη θα πρέπει να αφήσουμε αίμα σε αυτό τό δρόμο καρμανιόλα αίσχους και ντροπής???!!!!»
«Θρήνος. Ένας νέος άνθρωπος, ακόμη ένα θύμα τροχαίου σε ένα δρόμο καρμανιόλα όπου πολλοί συνάνθρωποί μας έχασαν πρόωρα τη ζωή τους και πολλοί σακατεύτηκαν και δυστυχώς φοβούμαι δε θα είναι ο τελευταίος. Ένας νέος άνθρωπος που έρχονταν να ανοίξει το μαγαζί του, να θρέψει την οικογένειά του, θύμα της ασυνειδησίας που κατέχει την κοινωνία μας. Εδώ και πολλά χρόνια ο δρόμος αυτός θα μπορούσε να είναι αυτοκινητόδρομος με τις καλύτερες προδιαγραφές. Από τις πρώτες μελέτες όμως έτρεξαν κάποιοι να σταματήσουν το έργο για τα προσωπικά τους συμφέροντα. Κίνησαν γη και ουρανό, έτρεξαν στους πολιτικούς, έφτιαξαν περιβαλλοντικούς συλλόγους, για να σβήνουν οι συνάνθρωποί μας στην άσφαλτο, αλλά να μη έχουν αυτοί καμία συνέπεια για ένα σπίτι που έχτισαν πάνω στην απαλλοτριωμένη ζώνη ή οτιδήποτε άλλο και στην ουσία χέστηκαν για τον Καϊάφα και το περιβάλλον. Τα κατάφεραν. Μπλόκαραν το έργο και η κοινωνία μας μέτρα νεκρούς και τραγωδίες. Θύμα και ο ίδιος τροχαίου, από την ασυνειδησία ενός μεθυσμένου οδηγού, σε ένα δρόμο δίχως καμία προστασία. Θύμα ενός σάπιου συστήματος ακόμη μετράω τις πληγές μου. Η τελευταία πολύ δύσκολη περιπέτεια της υγείας μου είναι αποτέλεσμα αυτού του τροχαίου (συμφυσιακός ειλεός). Φωνάζω και λέω να γίνει ο δρόμος τώρα. Όχι άλλα αθώα θύματα, όχι άλλες τραγωδίες, όχι άλλος πόνος. Αύριο θα είναι ο δικός σου άνθρωπος. Δεν είναι πάνω από τον άνθρωπο καμιά γάτα και κανένα πεύκο. Αυτά είναι τα παραπετάσματα κάποιων πονηρών με πονηρά συμφέροντα. Να γίνει ο δρόμος τώρα!....»
«Από τον κόμβο Κακοβάτου μέχρι Νεοχώρι (και δεν ξέρω αν θα χωρέσουν) πρέπει μα γραφτούν με κόκκινο χρώμα τα ονόματά όλων αυτών που δυστυχώς έφυγαν γιατί κάποιοι ήθελαν τον οβολό και όχι την αξιοπρέπεια.... έτσι για να θυμούνται πόσους ΕΦΑΓΑΝ ......!!!!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου