Ο εθελοντισμός ( όπως και η φιλανθρωπία)  δεν πρέπει  να προβάλλονται ιδιοτελώς, δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης ( των προσώπων)   και δεν τους πρέπει να  βραβεύονται …

 

Η προσφορά στον συνάνθρωπο, στον αδύναμο, σε αυτό που τα περνά δύσκολα είναι Ανθρωπιά και είναι κόσμημα ψυχής.

 Η προσφορά στον συνάνθρωπο, με όποιο τρόπο και να εκφράζεται και να πραγματώνεται,

• 
  
  Εθελοντισμός,
• Φιλανθρωπία,
• βοήθεια  στη καθημερινότητά, στη τροφή, την γνώση,
• στην φροντίδα, στη παροχή υλικών (ένδυση, υπόδηση, μέσα κλπ)   και άυλων ειδών  ( συμπάθεια, χάδι, παρέα, ένα τηλέφωνο , μια επικοινωνία.. ),
• στην ιατρική φροντίδα, στην διάθεση  αίματος ( αιμοδοσία)
• χρημάτων
•  και τόσα άλλα

δεικνύουν τη ανθρωπιά ( μας).

Ο προσφέρων και πολύ δε περισσότερο ο αποδέκτης της κάθε προσφοράς ..  δεν είναι βιτρίνα αλλά ανιδιοτελής  προσφορά αγάπης και ενδιαφέροντος για το συνάνθρωπό μη αναμένοντας επιστροφή ούτε ανταποδοτικό όφελος.

Όλα αυτά δεν πρέπει  να προβάλλονται, δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης ( των προσώπων)   και να δεν τους πρέπει να  βραβεύονται …

Γιατί μετατρέπεται σε συμφέρον, σε προβολή, σε ιδιοτέλεια , σε δημοσιότητα, σε πολιτική σκοπιμότητα, σε κερδοσκοπία σε ότι λείπει και επιθυμεί τέλος πάντων  από τον προβαλλόμενο.

Όπως και το ευχαριστώ πρέπει να υπάρχει  σε εκτίμηση και αναγνώριση της βοήθειας και το μπράβο στους εθελοντές, τους φιλάνθρωπους και τους προσφέροντες  έτσι και το παρακαλώ από τον προσφέροντα και αυτό φτάνει και μέχρι εκεί…   

Ξέρω ότι στεναχωρώ φίλους …

Ξέρω ότι πολλοί δεν το σκέφτηκαν …

Έτσι όμως πρέπει να δρούμε και να σκεφτόμαστε …

Μια επιλογή έχουμε … Η επιλογή του να είσαι άνθρωπος!

Υ.Γ.

Και να αναζητήσουμε τις πταίει που η κοινωνία έχει ανάγκη την φιλανθρωπία, την προσφορά, τον εθελοντισμό, γιατί πρέπει  να καλύπτονται τα κενά του κράτους σε πρόνοια, εργασία( να μην υπάρχει ανεργία), φροντίδα, φάρμακα, εκπαίδευση, φαγητό  κλπ  ενώ δίνονται απίθανα ποσά σε ημέτερους, σε εξοπλισμούς, σε επιδοτήσεις κλπ